Album Exchange

Διάφορα
#2310

@Ktn @Miss_Machine @anhydriis @RiderToUtopia @OwlKitty
@QuintomScenario @eviL κατι λεγατε για σκ :stuck_out_tongue:
@Sevek @Prowler7 @Giasonas @SvenN
@Sh_Wo_f @nnnkkk @bostonflesh

επειδη γιορτες ερχονται και θα ειστε περισσοτερο απασχολημενοι, προτεινω να βαλετε απο μονοι σας ενας δικος σας deadline καπου νωριτερα οταν νομιζετε θα ειστε ελευθεροι και να εχετε γραψει μεχρι τοτε. Στις 28; στις 29; σημερα;

Μεχρι την πρωτοχρονια παντως μπορειτε να δηλωνετε συμμετοχες για το νεο θεμα, επιλογη hopeto. Τι πιο συνηθες να συμβει, επελεξε '60s. Μπορειτε να το δειτε και σαν προπομπο της πιθανης συνεχειας του αλλου γνωστου παιχνιδιου

3 Likes
#2311

Εγώ περισσότερο χρόνο θα έχω τώρα. Διακοπές μέχρι 7 Γενάρη!

Θα προσπαθήσω όμως να γράψω μέσα στο χρονικό περιθώριο που αναφέρεις.

#2312

Η πλάκα είναι πως τώρα δε μπορώ να επιλέξω δίσκο.

#2315

παρεμπιπτοντως το θεμα τους τελευταιους πολλους μηνες επιλεγεται (δινω μια λιστα με 8-9) απο αυτους που ξεμπερδευουν γρηγορα με τις υποχρεωσεις τους και δεν χρειαζεται να τους ταγκαρω. Μπορεις ο επομενος να εισαι εσυ!

και εννοειται οτι υπαρχουν απειρα καλουδια στα '60s ακομα και για οπαδους των πιο προσφατων δεκαετιων οπως εγω
αλλα ναι, δεν επιμενω

1 Like
#2316

Μπητλς οι μπαμπάδες ολων.-

8 Likes
#2318

Black_Medium_Current
Dødheimsgard - Black Medium Current

Τώρα να γράψουμε εισαγωγές για τους Dødheimsgard? Είναι απαραίτητα τα λόγια για τους Νορβηγούς με τις avant-garde ανησυχίες? Είναι απαραίτητος ένας ακόμη δίσκος τους 24 χρόνια μετά το ρηξικέλευθο 666 International? Ή μήπως να γυρίσω το ερώτημα? Είναι το Black Medium Current το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας?

Ναι, είναι. Και αν δεν είναι αυτό παίζεται στις λεπτομέρειες. Με μια παραγωγή που σκοτώνει, με ακόμη πιο πειραματικές συνθέσεις το άλμπουμ παρουσιάζει αυτό που κάνουν δεκαετίες τώρα οι Dødheimsgard πιο ολοκληρωμένο από ποτέ. Η ατμόσφαιρα είναι εδώ, οι διακυμάνσεις στις διαθέσεις και τους ρυθμούς των τραγουδιών επίσης εδώ. Post-γουατέβερ θρίαμβος!!

Η αλήθεια είναι πως το 2023 και λόγω του 52 δεν πρόλαβα να δώσω τον απαραίτητο χρόνο στην κυκλοφορία (και) αυτή, αλλά ευτυχώς ως από μηχανής παργαλάτσος όλα ήρθαν και έδεσαν!! Τα σέβη μου @RiderToUtopia

:ninja:

8 Likes
#2319

Δύο συμμετοχές είχαμε btw, προσθεσα κι εγω ενα τωρα σε περιπτωση που θελει κανεις να ακουσει

#31

3 Likes
#2320

Ήταν κακή συγκυρία. Και ίσως κακή επιλογή μου τα 60s.

1 Like
#2321

Anareta - Fear Not (2023)

image
image700×700 71 KB

Η πρόταση του @JTN για το θέμα “αγαπημένο άλμπουμ του 2023” είναι μία πρόταση κοντά στα δικά μου γούστα. Φοβήθηκα λίγο όταν είδα την ταμπέλα “symphonic black metal”, αλλά με το πρώτο κομμάτι που άκουσα κατάλαβα ότι έχουμε να κάνουμε με βιολιά, extreme γυναικεία φωνητικά τύπου Oathbreaker και επιρροές από διάφορα είδη μουσικής. Του ταιριάζει καλύτερα η ταμπέλα “Orchestral & Cinematically Intense Metal” που είδα στην περιγραφή του άλμπουμ στο youtube. Σχεδόν αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό οι πολλοί γνωστοί στο ελληνικό κοινό 16 Horsepower και οι Godspeed You! Black Emperor, που έντυναν μουσικά επεισόδια από σειρές. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από συναισθηματική ένταση, γι’ αυτό και θα μπορούσε κάλλιστα να ντύνει ένα κινηματογραφικό έργο. Πρόκειται για 45 λεπτά ταξιδιού σε goth, black και symphonic μονοπάτια, με εικόνες ενός κλασικού θρίλερ.
Όμορφα κομμάτια, με επιρροές από πολλά είδη, με σωστή εξέλιξη της κάθε σύνθεσης, σωστές διάρκειες και με πολύ ενδιαφέροντα φωνητικά από την Sarah Jacques. Σε μερικά σημεία μου θύμισαν τους Subrosa (χάριν των βιολιών). Με 2-3 ακροάσεις αρχίζεις να εκτιμάς καλύτερα κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, με ακόμα ένα θετικό, ότι πρόκειται για μία μπάντα με μεγάλη εκπροσώπηση από γυναίκες, αφού τρία από τα έξη μέλη είναι κοπέλες - δεν έχω κρύψει ποτέ πόσο φαν του girl power είμαι και στη μέταλ.

5 Likes
#2322

The Beatles - Abbey Road
image
Ευκαιρία μιας και προετοιμάζω τα 60’s.
Πάντα θα λέω τι σοκ είχα πάθει όταν εκτός των Beatles που ήξερα, ανακάλυψα πως υπήρχαν οι πιο πειραματικοί, απρόβλεπτοι και “rock”, Beatles, μέσω αυτής της γνωστής μπλε συλλογής. Είχα χάσει το μυαλό μου. Ακόμα πιο έντονο έγινε όταν άρχισα να ανακαλύπτω ένα ένα τα άλμπουμ, κάτι που κορυφώθηκε στο Abbey… Τι αριστούργημα. Ασύλληπτο ότι μιλάμε ουσιαστικα για μια διαλυμένη ήδη μπάντα. Η χημεία εδώ “δεν υπάρχει”. Και δεν θα αναφέρω όλα τα ιστορικά γεγονότα που είναι λίγο πολύ γνωστά, το τραγούδι The End, που απευθύνονται οι στίχοι “And in the end the love you take…”, κτλ. Στην τελική δεν αποτελούν κριτήριο για την ποιότητα του δίσκου. Τα κομμάτια τους όμως εδώ είναι τα πιο ολοκληρωμένα, τα πιο ζεστά, τα πιο ανθρώπινα που έγραψαν ποτέ. Ο Harrison κοντράρει στα ίσα τους McCartney/ Lennon, γράφοντας το καλύτερο τραγούδι αγάπης (Something) και το καλύτερο τραγούδι αισιοδοξίας (Here Comes the Sun). O Lennon στον αντίποδα γράφει μέσα σ’ άλλα το σκοτεινό και βαρύ, I Want You, το οποίο είναι βασανιστικά doomy για την εποχή (δεν πάει ο νους μου σε κάτι πιο σκοτεινό στην rock σκηνή εκείνα τα χρόνια). Κι ο McCartney δίνει κάποιες από τις καλύτερες ερμηνείες του σε κάτι Oh! Darling, Golden Slumbers, παντού στην πραγματικότητα, ήταν έτσι κι αλλιώς νομίζω η καλύτερη φωνή των σκαθαριών αλλά εδώ το παράκανε.
Τέλος, κάποιοι λένε πως δεν θα έπρεπε να τελειώνει ο δίσκος με το Her Majesty. Προσωπικά αυτό το quirky little thing στάζει βρετανίλα από παντού, όπως έπρεπε για το θεωρητικά επίσημο τέλος της μπάντας στο στούντιο.
Ασύλληπτο πόσα έκαναν σε 7 χρόνια αυτοί οι τύποι.
Προσωπικά αγαπημένο μου άλμπουμ Beatles, στο top-5 του '69 (λογικά) και μάλλον στα 20 αγαπημένα μου άλμπουμ ever.

Patty Waters - Sings

image
image600×600 79.6 KB

Αφού πέταξες κι αυτό @JTN , το άκουσα. Οφείλω να ομολογήσω πως η jazz όταν έχει φωνητικά με χαλάει. Ακόμα χειρότερα όταν δεν έχει full band από πίσω. Έχω ακούσει διάφορα, κάποια λίγα μου αρέσουν (κάποια της Fitzgerald, λίγο Ray Charles αν και δεν τον λες jazz ακριβώς, ακόμα κι αν έχει και τέτοιους δίσκους). Οπότε δυσκολεύτηκα με το συγκεκριμένο. Το Black is the Color ξεχωρίζει για μένα σαν τη μύγα μες στο γάλα αλλά και πάλι, αυτός ο εντελώς free χαρακτήρας ερμηνείας της με αποσυντονίζει. Δεν αμφιβάλλω πως είναι δίσκος που πρέπει να σε βρει σε συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση για να “νιώσεις”,εγώ είμαι στην ίδια νορμάλ εδώ και καιρό. Οπότε το δοκίμασα πρωί, βράδυ, μες στην ημέρα, δεν με έπιασε ποτέ… :slightly_frowning_face:

11 Likes
#2323

Δεν μου αρεσουν τα παντα απο Beatles αλλά το Abbey Road είναι και εμένα το αγαπημένο μου και πως θα μπορουσε να μην ειναι οταν εχει μεσα τα I Want You (She’s So Heavy), Come Together, Because και Oh! Darling

επισης για να μην μείνει παραπονεμένος ο @hopeto

High Tide - Sea Shanties

image
image920×919 116 KB

Το ειχα ακουσει τις προηγουμενες μερες, το ακουω και αυτη τη στιγμη που γραφω και εχω να πω πως ειδικα στην πρωτη ακροαση με εντυπωσιασε πολυ το ποσο heavy ειναι ο τροπος που μπαινει. Δηλωνω ασχετος με μουσικη ιστορια αλλα απο τα εντατικα μαθηματα που εκανα τον τελευταιο χρονο δεν θυμαμαι πολλα συγκροτηματα του τοτε σε αυτον τον βαθμο. Δηλαδη αν μου απομωνονες συγκεκριμενα σημεια και μου ελεγες τι ειναι αυτο; μπορει να απαντουσα μια stoner μπαντα της τελευταιας δεκαετιας. Μετα φυσικα θα ερχοντουσαν τα ατελειωτα ψυχεδελικα σολος και θα ελεγα οκ γυρισαμε στα '70s. Proto-metal το ταγκαρε ο hopeto, heavy-psych και progressive το εχω δει αλλου, το μονο που δεν βγαζει παρα ελαχιστα ειναι το sea shanties που λεει ο παραπλανητικος τιτλος του. Και λεω ελαχιστα γιατι αν προσπαθησεις και τη ψαξεις θα βρεις μια αισθηση θαλασσας και ναυτικων στις λιγες στιγμες που ξεκουραζονται κιθαρα, μπασο, ντραμς και ακους μονο το βιολι. Α, ναι εχει και βιολι ο δισκος με εντελως rock χροια ομως στο 85% της διαρκειας του, το περνάς και για δευτερη κιθαρα αν δεν εχεις τον νου σου. Όσον αφορά τα φωνητικά, μια σύγκριση που διαβασα με τον Jim Morrison την βρηκα αρκετα ευστοχη. Αυτααα

2 Likes
#2324

Έχει ασφαλώς στοιχέια αλλά νομίζω υπερτερεί το heavy.

Απίθανο ε? Κανείς δεν έκανε τέτοια χρήση βιολιού τότε.

Also true.

1 Like
#2325

συμφωνω, και psych

συμφωνω, σε πιστευω

συμφωνω, το ειπα πριν απο εσενα

1 Like
#2326

Πάντα με επιφύλαξη αλλά φαντάζομαι με τα χρόνια, όλο και κάπου θα είχε υποπέσει στην αντίληψη μου αν υπήρχε.

Με σένα συμφώνησα.

#2327

Artist: Korn
Title: Issues
Year: 1998
Genre: Nu Metal
Submitted by @Sevek

image

Το παρόν έχει την αμφιβόλου αξίας τιμή να είναι ο πρώτος δίσκος Nu που έχω ακούσει ολόκληρο, έβερ. Μπράβο Korn, μπράβο Issues.

Με μόλις 1 έτος καθυστέρηση λοιπόν, my 2 cents:

Dead
Bagpipes & Whispers & Anthemic Vocals, ωραίος συνδυασμός. ΝΕΤΙ

Falling Away from Me
Ωραία βασική μελωδία, ωραία και τα φωνητικά, rhythm section not exactly my cup of tea αλλά 292.394.227 plays στο Spotify είναι κάπως του ματς IMO.

Trash
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

4U
Τα φωνητικά μου χάλασαν λίγο το Portishead vibe, yet a good song.

Beg for Me
Marching percussion, ολίγη από μπιμπλίκι, ριθμ αλλά και ριφφιν πάλι νοτ μάι καπ οφ τι. Decent όμως.

Make Me Bad
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

It’s Gonna Go Away
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

Wake Up
Χεχεχε RATM γουοζ χιαρ. Καλό.

Am I Going Crazy
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

Hey Daddy
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

Somebody Someone
Ωραία βασική μελωδία. Αυτά.

No Way
Πέρασε και δεν ακούμπησε.

Let’s Get This Party Started
Αρκετά καλό.

Wish You Could Be Me
TYN

Counting
Αρκετά καλό.

Dirty
Πα μαλ για το πρώτο μισό, φτιάξε μάστορα την αντέννα για το δεύτερο.

7 Likes