Και με ένα από τα καλύτερα πρώτα κομμάτια δίσκου έβερ ε.
Τύπου “πάρτα στη μάπα με το καλημέρα φιλαράκο. Για να μάθεις να μας λες ποζεράδες”.
τα album που συνήθως ακούω οταν πλησιαζουν τα χριστουγεννα (για εναν πολύ περίεργο λόγο…:?)
δεν ξέρω γιατι…:-s
Aν το χεις στο remaster μηπως γι αυτο??
και γιαυτο…:roll:
Πολύ φωλς μέταλ έχεις αρχίσει να ακούς εσύ τελευταία, για πες, γκομενάκι, γκομενάκι?
Οντως το εχω ριξει σε πιο ατμοσφαιρικα πραγματα τωρα τελευταια. 
συγκινητικα πελωρια δισκαρα…το εισαγωγικο ριφ του forgotten sunrise οταν ημουν πιο μικρος με εστελνε στο διαολο οπωτε το ακουγα-καλα και τωρα, αλλα οκ, αλλο αυτο-…
μολις,για κατι κουλ…που μου φανηκε πως αρμοζει τωρα…
εδιτ…μολις ξαθαφτηκε και μπηκε…το’δα οπως εψαχνα το μετα…οτι ακουσα απο Ζακ…ακουσα…αλλαζω mode!!!
Κι εγώ αυτό. Με το πήραν δώρο και θυμήθηκα παλιές εποχές.
εδιτ: χωρίς τα ημοτικονς ε.
Απιστευτος δισκος!!
Αιώνια πιστός.
Δε γίνεται αλλιώς.
Ωραίος…μεγάλη δισκάρα:):!:
Εσυ μιλας αλλα ποιος σε ακουει :!:
[I]I keep searching for something that I never found
While these weeds get deeper as I turn around
And time growns older and I’ve grown colder
So long has passed that I forgot to count
These weeds have grown where the sun once shone
And I can feel it
This space between us[/I]
On topic
Death - Individual Thought Patterns
Death - Symbolic
Death - The Sound of Perseverance
Neurosis - A Sun That Never Sets
Neurosis - The Eye of Every Storm