συγκινητικη φλασια :’)
[B]Μονο τραγουδαρες ! ΜΟΝΟ :!: [/B]
Evergrey discography:):!:
αδικημένη δισκάρα.
Talisman και Thunder οτι βρηκα (κασσετες οh my!)
χαααααααα
αυτα ειναι :hippy:
Intruder - Live to die και Higher form of killing
Nevermore - Dreaming Neon Black
ερχόμουν να ποστάρω ακριβώς το ίδιο. Το άκουσα μετά από καιρό.
η εισαγωγή του i am the dog είναι η πιο ryche στιγμή των nevermore, ο calvert ο καλύτερος δεύτερος κιθαρίστας που είχαν (εδώ λογικά συμφωνεί και ο red rum) και ο Neil kernon θεός
[B]Chimaira - resurrection[/B]
Τεράστια δισκάρα που είχα ψιλοξεχάσει στα ράφια μαζί με όλα τα cd μιας και τα rar στον υπολογιστή καλώς η κακώς έχουν κλέψει την προσοχή μου (πειρασμός να έχεις κάθε μέρα κάτι νέο και φρέσκο να ακούσεις).
Αν μου ζητούσε κάποιος ένα άλμπουμ από αυτό το NWOAHM για να ακούσει χωρίς δεύτερη σκέψη θα του πρότεινα αυτό. Συνθέσεις με προσωπικότητα, περιπετειώδεις με μελωδίες που δεν χρειάζονται τους Maiden για να αναδειχθούν (όχι πως είναι κακό αυτό) και τέλος ένα πολύ καλός τραγουδιστής χωρίς τέρμα μπουκωμένη φωνή που ξέρει να χρωματίζει τα κομμάτια χωρίς να χώνει συνέχεια καθαρά στα ρεφρέν. Σε σημεία που θυμίζει την ατμόσφαιρά του chaos ad των sepultura χωρίς όμως να μιλάμε για αντιγραφή, ούτε καν βασικά. Επίσης το [COLOR=“RoyalBlue”][B]six[/B][/COLOR] είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια στο είδος ever.
must hear
Ένα πολύ καλό '90s britrock album. Ξεχωρίζει το σερί:
Hedonism (Just Because You Feel Good)
Τwisted (everyday hurts)
We love your apathy
Brazen (weep)
[B]Διάφανα Κρίνα ? Κάτι Σαράβαλες Καρδιές[/B]
κανείς άλλος που να πιστεύει οτι είναι υπερ-δισκαρος? κάποιος? …κανείς??
[B][FONT=“Arial Black”]ΜΟΝΑΧΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ…[/FONT][/B]
*πόσα βράδια εχω περάσει με αυτόν τον δίσκο…
[B][I]Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει
σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε…!!! ΒΑΛΤΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ…[/I][/B]
[B]Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
Εξουθενωμένος από τα έργα και τις μέρες σου
Θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου[/B]
[B]Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο
τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα
Για την αγάπη που με βύθισε στο πόνο
κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα[/B]
Machine Head - The Blackening:):!:
Ρε παιδιά, γράψτε μερικοί και δυό λόγια για το τι αίσθηση σας έκανε το ξέθαμα, αλλιώς δεν έχει καμία διαφορά το θρέντιο από το “τι ακούτε τώρα”. Όχι τίποτα άλλο, να δούμε και καμιά καλή πρόταση που οι άλλοι ξεθάβουν και εμείς αγνοούμε.
Εγώ λοιπόν ξέθαψα προχτές το πρώτο τεμάχιο των Spiritual Beggars, ονόματι [B]Another Way To Shine[/B]. Ξερό heavy rock, αποτελούμενο από τα βασικά συστατικά του, κιθάρα-μπάσο-ντραμς. Αλητεία, ομώτητα, τίγκα στα βαρβάτα ριφφς και τα εμπνευσμένα σόλο. Βραχνή φωνή, όπως πρέπει να είναι, σούπερ-χέβυ μπασαρισμένος ήχος, ρετρό/70s αισθητική με τον αέρα όμως του σύγχρονου. Αυτοί που ξέρουν χαμογελάνε σαρδόνια, όσοι δεν ξέρουν ας τσεκάρουν τα 2 κορυφαία κατά τη γνώμη μου κομμάτια του δίσκου, το ομώνυμο και το Magic Spell.
Εν κατακλείδι, όλα σε αυτό το δίσκο προμηνύουν την εκπληκτική συνέχεια της μπάντας, τίποτα όμως την παρακμή που επήλθε μετά την φυγή του τιτάνα Spice.
Ακολουθεί σε σπόιλερ υποκειμενική άποψη του γραφόντα:
[SPOILER]Παιδιά οι Beggars είναι για μένα από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της μουσικής έβερ. Φεύγει ο Spice και η κατηφόρα δεν έχει τελειωμό. Πάει η αλητεία, πάνε οι μπουκοφσκικοί στίχοι, πάει όλο το feeling που αγάπησα σε αυτή την μπάντα. Οκ, θα μου πείτε το On Fire γαμεί, για μένα καλό αλλά λίγο. Και δεν ακούω λέξη για τα 2 μετριότατα τελευταία. Ας άφηνε τουλάχιστον ο κύριος Ammot τον JB να γράψει τίποτα ή να ρίξει καμιά κιθαριά. Ας έδινε λίγο περισσότερο βάρος στους Beggars και όχι τόσο στους Arch Enemy. Η μπάντα αυτή δυστυχώς έχει πεθάνει και ούτε ο Spice με τα δικά του γκρουπ μπορεί να φτάσει την ποιότητα των 3 πρώτων δίσκων. :([/SPOILER]
Πεστα χρυσοστομε !
Αν εξαιρέσεις ότι εμένα το Demons μου ψιλοαρέσει (βέβαια ότι είναι κατώτερο ακόμα και του On Fire… ε ναι, είναι), συμφωνώ με κάθε λέξη του Witchfinder.
Τα χουμε πει γενικά, πούτσα και ξύλο στο βλάκα τον Άμοτ κτλ.
Έχει δίκιο o witchfinder, αυτοί που ξέρουν χαμογελάνε σαρδόνια γιατί το Another way to shine είναι το καλύτερό τους. A και μικροδιόρθωση, δεν είναι το πρώτο αλλά το δεύτερό τους άλμπουμ.