οχι. δλδ εσυ που εισαι κι ατσαλινος τα μεταλς του ντεμονζ επρεπε να τα βαζεις ψηλα και ποτε μου δεν καταλαβα γιατι αυτο το αλμπουμ ειναι μετριο. μια χαρα καυλαντης δισκος ειναι και κανει πλακα και σε αντ αστρα αμα λαχει!
εεεε αφήστε το αντ αστρα μου ήσυχο 8)
Για κάποιο λόγο είχα πάντα την εντύπωση ότι το Spiritual Beggars είναι EP, demo ή δεν ξέρω τι σκατά, αλλά έχεις δίκιο.
Χαλαρά κάνεις πλάκα εσύ ε; 
Κι εγώ αυτό πίστευα πάντα, ότι το ομώνυμο είναι EP κι όχι full length. Τώρα που το κοίταξα είδα ότι δεν ισχύει.
Κάτι μαθαίνεις κάθε μέρα!
Μπα, ούτε καν. Άμα πάει να κάνει πλάκα στο ΑΝΤ ΑΣΤΡΑ το Demons θα γίνει εντελώς ρόμπα, απλά θα γαμηθεί στα γέλια το ΑΝΤ ΑΣΤΡΑ και θα του πει “καλή προσπάθεια”.
Γιατί -σοβαρά τώρα- είναι όντως καλή προσπάθεια. Βασικά νομίζω ότι ακριβώς επειδή είμαι “ατσάλινος” μπορώ να το εκτιμήσω, ενώ ο Witchfinder ας πούμε, που είναι κωλοστονεράς (=Ρ), το θεωρεί μέτριο. Δεν είναι τυχαίο. Απλά παραμένει υποδέεστερο. Την περίοδο που το έβγαλαν είχε χαθεί η παλιά μαγεία, φαινόταν αυτό, πφ, εδώ είχε χαθεί ακόμα και ο ενθουσιασμός που έκανε το On Fire έναν -επίσης- καλό δίσκο, οπότε το μόνο που τους έμενε να κάνουν ήταν να κάνουν ό,τι μπορούν όσο ήταν ακόμα νωρίς, να βγάλουν άλλον ένα καλό δίσκο.
Κακά τα ψέματα όμως, στη Spice εποχή οι Beggars δεν έβγαζαν απλώς “καλούς” δίσκους, έβγαζαν αυτή τη μαγεία που είπα πιο πάνω. Δεν ξέρω, νομίζω ότι υπήρχε μια ιδιαίτερη χημεία ανάμεσα σε Spice και Άμοτ που βοήθησε να γίνουν δίσκοι όπως το Ad Astra, το Mantra III και το Another Way to Shine. Όταν αυτή η χημεία εκ των πραγμάτων σταμάτησε να υπάρχει με τη φυγή του Spice, σύντομα εξέλιπε και η μαγεία. Ήταν το τέλος για τους Beggars όπως τους ξέραμε, απλά δεν το ήξερε κανείς ακόμα.
Δυο λόγια ακόμα ως “ατσάλινος”: Ναι, στη Spice εποχή οι Beggars είναι όντως λιγότερο metal απ’ ότι στην JB εποχή, ίσως ακόμα και σε σχέση με σήμερα (δεν ξέρω, δεν ασχολούμαι πια). Αλλά δεν έχει να λέει. Προσκυνάω τα 4 πρώτα Beggars, ιδιαίτερα την τριάδα από AWTS μέχρι ΑΑ και ακόμα πιο ιδιαίτερα το ΑΑ, γιατί, metal ή μη metal, στόνερ- ξεστόνερ, απλά είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΣΚΟΙ.
There.
Όχι ρε συ, ούτε καν. Απλά αν θέλω να ακούσω αληθινό ατσάλι θα βάλω π.χ. Manilla Road και αν θέλω να ακούσω ντουμοστόουνερ που το παίζει ατσάλι θα βάλω Grand Magus και ΟΧΙ Demons. Σαπίζει στο digipack. Ακόμα και το bonus live cd που το είχα λιώσει γιατί μόνο αυτό άξιζε πραγματικά, σαπίζει επίσης. :lol:
Ε και ό,τι λες στο σεντόνι συμφωνώ απόλυτα.
Βασικά μεταξύ μας το ξέρω ότι εκτιμάς το καλό ατσάλι, σ’ έχω δει και να μιλάς με τον πρέποντα τρόπο για Manilla Road κτλ. που λες κι εσύ, αλλά έλα τώρα, παραδέξου το, κωλοστονέρι είσαι κατά βάθος.
Ναι ρε είμαι. Λέγοντας “ούτε καν” εννοούσα ότι δεν φταιέι αυτό που “δεν μπορώ να εκτιμήσω το ντέμονς”. Φταίει που είναι μέτριο πως να το κάνουμε.
[I]I have sailed upon the devil’s sea
Tossed and torn, battered and worn
Lived through the pain
Survived my final battle
I’m coming home[/I]
αυτο ειναι ατσαλι! οι στονερς στενεχωρεθηκαν πως να το κανουμε, αλλα δεν παυει οτιδηποτε εχει εστω μισο κοκκο απο επικ να ριχνει χαστουκια στο στονερ. ευτυχως καταλαβε πως πρεπει να διαλεξει το μονοπατι “τσιριδα, ψωλη κι ατσαλι”!
Ο Roger McGuinn υπήρξε ιδρυτικό μέλος των ψυχεδελικών folk-rockers(?) The Byrds.Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Mick Ronson(θεός κιθαρίστας που συμμετείχε στα καλύτερα κατά τη γνώμη μου άλμπουμς του Bowie και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό.Όμορφα rock’n’roll κομμάτια(Take me away),μελωδικά τραγούδια(Partners in Crime),ατμοσφαιρικά(???) (Jolly Roger) και διασκευές(Bob Dylan,Joni Mithcell),πολύ ωραίος δίσκος.
:):)
[B]Front 242[/B] - Front by Front
Ο παλιός είναι αλλιώς όπως και να το κάνουμε.
πόσο ΜΕΓΑΛΟΣ είσαι.?!!
*βγάζει και Live dvd…που αν ειναι αυτός ο ήχος του μιλάμε για 100% στούντιο
http://www.roadrunnerrecords.com/blabbermouth.net/news.aspx?mode=Article&newsitemID=164503
**όποιος δεν τραγουδήσει είναι αδερφή.!! εεεε, βασικά οχι…σκατά…μπερδεύτηκα…
:bow2::bow2::bow2::bow2:
^^ Ώστε dvd από τη Saitama ε ?
Ον-τοπικ: Είχα το κλασσικό πρόβλημα κοιτώντας τον φάκελο με την μουσική μου. “Τί να ακούσω τώρα ?”.
Σκανάροντας με το μάτι αλφαβητικά έπεσα στους Cruachan.
Ε το παρακάτω είχα χρόνια να το ακούσω και…μου αρέσει ακόμη :oops:
Machine Head - The Blackening:):!:
καλη ιδεα τατιανα μου,εχω 2 χρονια να τ ακουσω,θενκς
κρυωσε ο καιρος,σκοταδι παντου…
