Ναι ρε μπαγάσηδες αλλά αν είναι να βάζετε απλά το εξώφυλλο γράψτε στο Τι Ακούτε Τώρα ώστε εδώ να γίνεται και μια κουβέντα παραπάνω (όπως και στο thread για Το Άλμπουμ Που Λιώνει κάποιος κτλ)
Ον τόπικ:
[B]MOUNTAIN: Nantucket Sleighride[/B]
Πίσω στο 1971 και οι Mountain κυκλοφορούν το δεύτερο album τους μετά το πολύ καλό Climbing! (1970) και την εμφάνιση στο Woodstock. Εδω οι Νεοϋορκέζοι καταφέρνουν να τελειοποιήσουν το στυλ τους με ελάχιστες πλέον Cream αναφορές. Το βινυλιο μου είναι τόσο ταλαιπωρημένο που απορώ πως παίζει ακόμα (και είχα να το βάλω πάνω από 10ετία). Ο δίσκος είναι διαμάντι και ότι καλύτερο για να γνωρίσει κάποιος την μπάντα, blues rock κυρίως, με ωραία κιθαριστική δουλειά από τον Leslie West αλλά και τον Corky Laing να καλπάζει στα τύμπανα. Εξού και το επικό μπάσιμο με το [B][U]Don?t Look Around[/U][/B]
Tο ομώνυμο κομμάτι [B][U]Nantucket Sleighride (To Owen Coffin)[/U][/B] είναι στα πλέον αγαπημένα μου ever και με ωραίους στίχους:
[SPOILER]Goodbye, little Robin-Marie / Don’t try following me
Don’t cry, little Robin-Marie / ‘Cause you know I’m coming home soon
My ships’ leaving on a three-year tour / The next tide will take us from shore
Windlaced, gather in sail and spray / On a search for the mighty sperm whale
Fly your willow branches / Wrap your body round my soul
Lay down your reeds and drums on my soft sheets
There are years behind us reaching / To the place where hearts are beating
And I know you’re the last true love I’ll ever meet
Starbuck’s sharpening his harpoon / The black man’s playing his tune
An old salt’s sleeping his watch away / He’ll be drunk again before noon
Three years sailing on bended knee / We found no whales in the sea
Don’t cry, little Robin-Marie / 'Cause we’ll be in sight of land soon
Fly your willow branches / Wrap your body round my soul
Lay down your reeds and drums on my soft sheets
There are years behind us reaching / To the place where hearts are beating
And I know you’re the last true love I’ll ever meet [/SPOILER]
H νήσος Nantucket ήταν η πρωτεύουσα της φαλαινοθηρίας τον 19ο αιώνα, ο τίτλος του δίσκου αναφέρεται στη διαδικασία του ψαρέματος/καμακώματος της φάλαινας (στην αρχή απλά για να τη δέσουν, αυτή μετά συνέχιζε να τραβάει το σκάφος μέχρι που έπεφτε τέζα από την κούραση για να έρθουν χαλαρά μετά οι ναυτικοί για το τελικό fatality 
Κάποιες φορές η ιστορία πάει ανάποδα όμως (όπως στις ταυρομαχίες πχ):
O Owen Coffin ήταν το παιδί για όλες τις δουλειές στο κατάστρωμα του φαλαινοθηρικό Essex το οποίο διαλύθηκε από μια φάλαινα το 1819 και το πλήρωμα να καταλήγει σε τρεις σωσίβιους λέμβους, μεταξύ αυτών και ο Captain Pollard, θείος του μικρού. Για σχεδόν 4 μήνες χάνονται στον ωκεανό με τη μία από αυτές να μη βρίσκεται ποτέ. Οι υπόλοιποι περάσανε και από αρκετά νησιά όπως φαίνεται, μόνο που πρέπει να πέσανε στα ξερονήσια και όχι στο χλιδάτο νησί του LOST. Κάποιοι πέθαναν αλλά η πείνα οδήγησε κάποιους σε κανιβαλισμό, στην αρχή φάγανε αυτούς που πεθάνανε από φυσικά αίτια και μετά ήρθε η ώρα για τη λοταρία Το λαχείο έπεσε στον μικρό Owen, o Captain πήγε να πάρει τη θέση του ανιψιού, ο μικρός δε δέχτηκε (ασε με ρε μπάρμπα, μια φορά κέρδισα και γω κάτι). Το λαχείο για το ποιος θα τον εκτελέσει έπεσε στο Charles Ramsdell που επίσης προσπάθησε να αλλάξει θέση με τον μικρό. Το σώμα του μικρού τους έβγαλε για 10 μέρες τελικά και ευτυχώς πέθανε και ένας άλλος και λάδωσε λίγο και το εντεράκι του θείου γιατί δεν ήθελε να φάει από τον μικρό (κρατώντας του μουτρα για το όχι πριν) μεχρι που σώθηκαν, γύρισαν πίσω, γραφτηκε το βιβλίο και οι Mountain έγραψαν το δίσκο και γω να γράφω το ποστ γι’αυτούς καθώς ο δίσκος φτάνει στο τέλος με το [B][U]The Great Train Robbery[/U][/B] …
