Kαι το Nightly Disease αλλά και το ομώνυμο είναι πολύ καλοί δίσκοι. Μπορεί να είναι ένα σκαλί πιο κάτω από το ντεμπούτο(πρωτοδισκάκιας) αλλά και πάλι κολλάς.
Αληθειες λες . 8)
υποτιμημένος ΔΙΣΚΑΡΟΣ!!
Όσοι έχετε ακούσει μόνο τα 2 πρώτα και το EP, σοβαρά ακούστε το.
Είναι η φυσική συνέχεια του American Way στα 90’s, μπορεί να μην είναι τίγκα αλα Ignorance θρας προφανώς αλλά έχει ριφφάρες, φοβερά ντραμς και γαμώ τους ήχους. και εκπληκτικό Phil Rind
Portugal. The Man - Censored Colors
Μπαντάρα, δισκάρα κτλ
…τα τρία τελευταία των Nile :):!:
ειπα να θυμηθω λιγο λυκειακα χρονια…
7.30 στο λεωφορειο για το σχολειο καθημερινη ακροαση για μεγαλο διαστημα…
αυτο το σολο του paschendale πως μου φαινοταν…
Bliss…
Με βλέπω όπου να ναι να ξεθάβω και όλα τα υπόλοιπα.
gloomy αριστούργημα το πάνω. βέβαια και η στροφή στην συνέχεια τους, δεν μας χάλασε καθόλου.
Τα προσωπικά της Kari δεν τα έχω ακούσει. για πείτε
Το Pilot του 2002 άκουγα πολύ όταν είχε βγει και το Mezmerised θυμάμαι ήταν αρκετά καλό. Τα άλλα 2-3 δεν τα έχω ακούσει.
Τελείως easy listening καταστάσεις, ψιλοποπ, αλλά όχι χαζοχαρούμενα κομμάτια. Κάτι σαν Tori Amos, αλλά με έκδηλη σκανδιναβίλα και πιο ωραίο κώλο. Αν σου αρέσει η φωνή της έτσι κι αλλιώς και θέλεις να μελαγχολήσεις λίγο ενδείκνυται.
[I][U]Δείγμα[/U][/I]
καλο το παηλοτ, αλλα ως εκει. προτιμαμε τη Star of Ash σε αυτα τα “onewomanband” του χωρου.
απο αυτο που λετε ειχα ακουσει παλια ενα τραγουδι,δε θυμαμαι πως και μου εφερε λιγο στο μυαλο in the woods… του omnio.ετσι ειναι γενικα?γιατι ειμαι μεγαλος φαν του προηγουμενου δισκου.
Γιαμ γιαμ
Τι τιτάνια μπάντα θεέ μου, εδώ είναι μια από τις αγαπημένες του Tom Hanks:D.
Όσο για το από πάνω, νομίζω πως είναι ο καλύτερος τους δίσκος.
[U]Marillion - Afraid of sunlight[/U]
Μια ακόμη από τις κορυφές που έχει πιάσει αυτή η μπάντα. Μετά το concept σκοτεινό αριστούργημα Brave, κάνουν έναν πιο ανάλαφρο δίσκο και η μία κομματάρα διαδέχεται την άλλη. Από το [I]Gazpacho[/I] (που πήραν το όνομα τους οι Νορβηγοί θεοί) που είναι από τα πλέον εμβληματικά κομμάτια της Hogarth-era, στο απολαυστικό beach boys spoof [I]Cannibal Surf babe[/I]. Από την απόλυτη pop-prog μπαλάντα [I]Beutiful[/I] με τους πανέμορφους ανθρωπιστικούς στοίχους στην σκοτεινή ελεγεία [I]Out of this world[/I] γραμμένη για τον άνθρωπο που έσπασε το ρεκόρ ταχύτητας στο νερό και σκοτώθηκε από αυτό. Από το μεθυστικό ακουστικό [I]Afraid of sunrise[/I], στο ηλεκτρικό σχεδόν reprise του [I]Afraid of sunligt[/I] με την ρεφραινάρα. Και από την ερωτική ημιμπαλαντάρα [I]Beyond you[/I], στο εκπληκτικό [I]King[/I] αφιερωμένο στον Elvis και σε όλους τους σταρς που δεν άντεξαν την πίεση.
Ευτυχώς ή δυστυχώς οι Marillion δεν έγιναν ποτέ σταρς τέτοιου μεγέθους, παρά την ευκολία με την οποία έφτιαχναν πανέμορφες μελωδίες.
Αψεγάδιαστος δίσκος λοιπόν το Afraid of the sunlight, recommended σε όλους όσους τους αρέσει η όμορφη μουσική
King diamond-House of god:!:
και ειδικά με wintry grey και Raudt Og Svart…
Σοβαρά τώρα, κάποιος να με πείσει ότι υπάρχει καλύτερη φωνή απ’ αυτή της Annie Haslam.
