Symbol of Salvation. 
Raising Fear > March of the saints > Delirious Nomad > S.O.S , για μενα
^ ^ ^ ^ ^
πρέπει να το ακούσω λίγο παραπάνω αυτό
να πουμε οτι ειναι και λιγο αδιαφορο ετσι, οχι σαν το προηγουμενο.
Delirious Nomad δεν έχω ακούσει, και Raising Fear λίγο, αλλά το SOS τελευταίο δεν το θέλει ούτε ο θεός ρε. Το March δισκάρα είναι, απλά κάπως ψιλοπαλεύουνε, λίγο η παραγωγή, λίγο το MTV, λίγο ότι κάποια κομμάτια είναι αυτό το πράγμα και κάποια το παράλλο ενώ το SOS το βρίσκω τελείως συμπαγές και κατασταλαγμένο. Πάντως μια που ξεθάβω θα πιάσω μία την δισκογραφία να 'χουμε να λέμε.
Dead Winter Dead και Wake Of Magellan. Ομορφιες!
αυτό.
*πολλά απο τα cd μου , εχουν διαλυθεί…,.
[I]Kiss the Anus of a Black Cat - An Interlude to the Outermost[/I]
και τι να πει κανεις γι’ αυτον τον δισκο.
OK, ισχυει αυτο που λες, ειδικα για march, αλλα τα τρια πρωτα μου βγαζουν ενα ανεμελο feeling… Τι να σου πω, τους εμαθα και με το Live EP του hammer που ταν με τα τρια πρωτα και μου σκανε διαφορετικα. 
Rhapsody Of Fire discography + Luca Turilli:):!:
Πάνε σπίτι κι άκου Delirious. Τα κομμάτια ένα κι ένα, η παραγωγή, αντρίκια, όπως πρέπει σε heavy metal album. Η αλήθεια βρίσκεται σε αυτό και το SOS για μένα.
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Εκτός Τόπου Και Χρόνου, Που Δύσην Ως Ανατολήν, Συνάντηση, Γυάλινος Κόσμος:):!:
…και κάπου, κάπως, ένας Νορβηγός ξυλοκόπος δάκρυσε.
Καλός ο Αλκίνοος αλλά δεν είναι για να ακούσεις συνεχόμενα όλη του τη δισκογραφία.
Πες μας όμως και τι ήταν αυτό που έκανε ενδιαφέρον το προηγούμενο, ενώ αυτό εδώ όχι.
…τα πιο πάνω cds, είναι το πρώτο και το τέταρτο, ζωντανές ηχογραφήσεις, το δεύτερο επανεκτελέσεις, μαζί με Μίλτο Παπαστάμου, παραδοσιακών Κυπριακών τραγουδιών, και η Συνάντηση, ένα μάζεμα των συμετωχών του Αλκίνοου, σε δίσκους όπως των Δαιμόνια Νύμφη, για παράδειγμα συν κάποια ακυκλοφόρητα…πιστεψέ με, δεν βαρέθηκα καθόλου:):!:
Red Snapper - Making Bones
Απιστευτο αλμπουμ.Τrip hop με πολλες επιρροες απο jazz και drum n bass.
Μπαινει και στο “[B]Γαματοι[/B] δισκοι για να κλεισετε τη μερα σας”.
Χαιλι ρικομεντεντ :!:
