θα πεθάνω…
ποίηση λέμε! κάτω από 30 thc δεν κλάνει!
Djentlove!
Αφορμή ήταν, για να ξεθάψω τα Alice in Chains, το Mad Season, οπουδήποτε τραγούδησε ο μακαρίτης ο Layne… Πόση εκφραστικότητα είχε αυτή φωνή, πόση δύναμη, πόσο συναίσθημα… Και την έβγαζε τόσο αβίαστα αυτήν τη φωνάρα, δεν προσπαθούσε καν.
Για κάποιο λόγο όποτε ακούω Adicts μου φαίνεται ότι δεν έχω ακούσει πιο πιασάρικο, καλογραμμένο και άμεσο punk. Δίσκος με 16 τραγούδια και τα 12-13 είναι είναι κλασικούρες με μελωδίες που δεν ξεκολλάνε από τον εγκέφαλο σου. Απίστευτο.
Περιεργος δισκος, εχει μερικα πολυ σπουδαια κομματια, αλλα η πιο ξερη προσεγγιση αφηνει αναμεικτη γευση. Απο τη μια δεν αδικω τον Hussey που το θεωρει ως το μελανο σημειο της δισκογραφιας τους, αλλα τα περισσοτερα θα ανεβαιναν πολλες σκαλες αν τα δουλευαν διαφορετικα.
bump, γιατι ειναι γαμω τους δισκους, εμελε να με κερδισει με 12 (ή και παραπανω) χρονια καθυστερηση. Να το ακουσετε.
Αυτά τα τρία άλμπουμ είναι το στάνταρ καλοκαιρινό soundtrack των τελευταίων 10κάτι χρόνων μου. Μόνο αυτά (και τα πρώτα 4 dartkthrone).
Λοιπόν, ξεθαύονται, ήρθε το καλοκαίρι.
Καινούριες μουσικές από Σεπτέμβρη.
Φλασια με χωσιματα τελευταια.
μαλακίες ακούς.
<3
Δεν έβαλε καν το “Satisfaction Is The Death Of Desire” ο άμπαλος :!:
Πσαγμενα πραματα, προτεινομενο σε φιλους της πρωτης περιοδου των Αναθεμα και αλλων γουστοζικων γκοθντουμιων.
Για κάποιο λόγο που ΔΕΝ καταλαβαίνω, όταν είχα ακούσει το “Chronoclast” και το παραπάνω πριν 3-4 χρόνια δεν είχα δώσει σημασία. Δεν ξέρω γιατί. Εντελώς τυχαία το ξέθαψα πριν λίγο καιρό και δεν πίστευα στα αυτιά μου. Το λώνω σχεδόν κάθε μέρα και τολμώ να πω ότι ισως είναι δεκάρι. Συναισθήματα τύπου Neurosis κλπ.
Πάω να ξεθάψω και το “Chronoclast” σιγά-σιγά.
While Heaven Wept - Fear Of Infinity:):!:
Συνεχεια ξεθαβιν με το πιο υπερτιμημενο αλμπουμ των The Mission, που μ αρεσει να σας πω την αληθεια αλλα δεν το λες και δισκο. Αν βγαλεις το Garden of Delight που ειναι κομματι του ντεπουτου και τη διασκευη στο Like A Hurricane (που ποτε δεν καταλαβα γιατι ειναι τοσο σπουδαια) 6 κομματια ειναι ολο κι ολο (εχει Serpents Kiss βεβαια μεσα). Το Aura το θεωρω πολυ ανωτερο ως συνολο και ηταν μια μικρη επιστροφη σε παλια μεγαλεια, αν και ο Wayne αδικησε καπως τον εαυτο του γιατι παροτι δισκαρος χανει πολυ στο εκτελεστικο κομματι, τα τυμπανα ειδικα μου ακουγονται πολυ ανευρα.
Annihilator - Alice In Hell, Never Neverland
Evile - Enter The Grave, Infeced Nations
Primordial - The Gathering Wilderness
:):!:
Σωστή μοντερνίλα… σχεδόν 20 χρόνια μετά κρατά την φρεσκάδα του…
Τι δίσκος η Όζμωση.
Τι κομμάτι το Denial.
Καλοκαίρι.
Καιρός για ιρλανδικό πανκ!
Και τα σπάμε όλα.
Καλοκαίρι.
Καιρός για Bραζιλιανικο Thrash!
Και τα σπάμε όλα.