από το Shadow of a Doubt περίμενα περισσότερα, αλλά παρόλ’ αυτά είναι τίμιο ταινιόνι \M/
αγαπημένη μου ταινία εξακολουθεί να είναι το τιτάνιο [B]Dial M for Murder[/B] (βέβαια ακόμα δεν έχω δει όσες έχω στη συλλογή μου…). βοηθάνε και οι αναμνήσεις! πρώτη φορά το χα δει στο Άττικα (αγαπημένος κινηματογράφος έβερ για μένα, έβαζε πάντα ζεστές ταινίες. κλειστός εδώ και χρόνια και πλέον κατεδαφισμένος… : () στα πρώτα χρόνια της φοιτητικής ζωής μου και μου χε κάνει φοβερή εντύπωση το άρτιο σενάριο και οι ΜΟΡΦΑΡΕΣ χαρακτήρες. το ξανάδα πρόσφατα με φορουμική παρέα διακεκριμένου γούστου (ένα άτομο ακόμα ήταν στην αίθουσα) και με εντυπωσίασε και πάλι! μαεστρος ο αλφρέδος.
λαρισα, 7:30 το απόγευμα…
κεντρική πλατεία…(πολύ)χαμηλός φωτισμός, ψιλοβροχο…
και ξαφνικά στη πλατεία εμφανίζεται ένας τεράστιος αριθμός πουλιών που κάνουν απίστευτο θόρυβο που σε ανατριχιάζει…!!!
Ήταν το πρώτο που είδα από Χίτσκοκ και μ άρεσε … βασικά πέρασε αέρας η ώρα … Τις ταινίες του Αλφρέδου τις αντιμετωπίζω λίγο για φάση " πίτσες - μπύρες - ποπ-κορν " κλπ … …
Έχω δει μέχρι τώρα [B]Dial M For Murder[/B] , [B]Psycho[/B] , [B]North By Northwest[/B] , Rear Window , I Confess , Vertigo …
Mόνο τα 3 πρώτα μ άρεσαν … στα άλλα βάρεσα ενεσούλα …
Το είδα το birds. Μου άρεσε η ατμόσφαιρα, αλλά θα ήθελα κάποιες απαντήσεις που δεν τις δίνει.
[SPOILER]Δηλαδή, τελειώνει απότομα όταν φεύγουν από το σπίτι με το αμάξι, ενώ έξω γίνεται χαμός από πουλιά, αλλά ρε γαμώτο δεν εξηγεί τι πάθαν τα πουλιά και έκαναν επίθεση στους ανθρώπους. Βασικά αυτή είναι η απορία μου και εκεί που περίμενα ότι θα δώσει εξήγηση τελειώνει η ταινία :-s:-s [/SPOILER]
[SPOILER]νομίζω δεν μας ενδιαφέρει τί έπαθαν τα πουλιά. δε φαίνεται να τον αφορά και δε το δείχνει με τέτοιο τρόπο. στη κοινή λογική, ναι, είναι άξιο απορίας. έτσι είναι τα θρίλερ, τί να το κάνεις.[/SPOILER]
τα πουλιά θυμάμαι τα είχα σαν κάτι τρομακτικό στο μυαλό μου όταν ήμουν μικρή που δεν έβλεπα πολλά θρίλερ (καθώς και την προφητεία). μου έλεγε η μάνα μου για μια ταινία με πουλιά που επιτίθενται σε ανθρώπους από το πουθενά που κάθονται έτσι σκιαχτικά σκιαχτικά και κάτι τέτοια. έβλεπα τα περιστεριά στο καπάκι τριγύρω ξερωγώ και χεζόμουν στην ιδέα :lol: (η οποία ιδέα μου φαινόταν-και μου φαίνεται-αρκέτα πρωτότυπη κι έξυπνη) μέχρι που το είδα και απομυθοποιήθηκε αν κι έχει φοβερή ατμόσφαιρα.
darksoul, ντάξει, το dial m for murder είναι αριστούργημα, αλλά όχι καλύτερο από vertigo. ακούς εκεί βαρετό [-X
το vertigo εν τω μεταξύ είναι από τις λίγες ταινίες που νιώθω το συναίσθημα της απογοήτευσης που δεν το έχω δει πρώτη φορά σε σινεμά.
[SPOILER]Λες ε. Απλά έτσι όπως κύλαγε η ταινία, νόμιζα ότι θα δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Πάντως η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή και η εικόνα φανταστική (ειδικά εκεί που έδειχνε όλα τα πουλιά μαζεμένα).
Νομίζω ότι για καμιά βδομάδα δε θα περάσω από το Σύνταγμα :-s[/SPOILER]
Το vertigo και εγώ το θεωρώ φοβερό και πολύ έξυπνο. Το dial m for murder δεν το έχω δει και θα επανέλθω όταν το δω, για να κάνω συγκρίσεις.
[FONT=“Georgia”]Είδα το [B][SIZE=“4”]Marnie[/SIZE][/B] (1964) με Sean Connery και Tippi Hedren (η ομορφούλα ξανθιά που πρωταγωνιστούσε στα “Πουλιά” ένα χρόνο νωρίτερα).
Αρκετά μέτριο για μένα θα έλεγα. Ντάξει ο Σ[B][SIZE=“4”]ί[/SIZE][/B]ν Κόννερυ (όπως το προφέρουν οι παλιοί :p) μεταξύ μας αλλά έγινε γνωστός πιο πολύ για την ομορφιά/γοητεία του παρά για τις υποκριτικές του ικανότητες. Η Tippi Hedren μία από τα ίδια, σε ένα ρόλο που πιστεύω αν ήταν άλλη στη θέση της θα είχε κάνει παπάδες.
Υποδύεται μια νεαρή με άστατο χαρακτήρα και ψυχολογικά τραύματα που προέρχονται από την παιδική της ηλικία και την ψυχρή σχέση με τη μητέρα της. Κάτι που την “ώθησε” στην παθολογική κατάσταση της κλεπτομανίας.
Ο Κόννερυ μπαίνει στο κάδρο όταν την ερωτεύεται αφού όμως έχει υποψίες για την αμαρτωλή συνήθειά της…
Οι ερμηνείες πες δεν με πείραξαν και τόσο όσο η προβλεψιμότητα του σεναρίου.
Δεν υπήρξαν οι οικείες Χιτσκοκικές ανατροπές, το μυστήριο κλπ.
Από ένα σημείο και μετά βαρέθηκα να πω την αλήθεια.
Με λίγα λόγια, δικαίως κατά τη γνώμη μου αυτή η ταινία δε μνημονεύεται στις λίστες με τις ταινίες must-see του Άλφρεντ.[/FONT]
Χθες στην Ίριδα… Ένας φτωχός πλην τίμιος μεροκαματιάρης ([B]Ηenry Fonda[/B]) , συλλαμβάνεται ως ύποπτος για ληστείες , και εκεί ξεκινάει το δράμα… H ταινία βασίζεται σε πραγματική ιστορία(βασικά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει) και είναι η πρώτη και τελευταία απόπειρα του Χίτσκοκ να αποδώσει ρεαλιστικά το θέμα (επηρεασμένος και απ’τον εισερχόμενο στην Αμερική νεορεαλισμό).
Προσωπικά την βρήκα ανώτερη από πολλές γνωστότερες του, έχει λιγότερο “hollywood” μέσα της , πιο σκοτεινή , λιγότερη μεταφυσική , πολλές επιμέρους ανατροπές που σε κρατάνε σε διαρκή ένταση και μια [B]Vera Miles[/B] πολύ πιο γήινη απ’τις υπόλοιπες πρωταγωνίστριες του Hitchcock που ήθελαν 10 ώρες φτιάξιμο πριν βγούνε.
Και όμως αυτή είναι μόλις η δεύτερη φορά που βλέπω την ταινία. Την αγόρασα πρόσφατα σε blu ray και την έβαλα χθες το βράδυ να την δω. Καταρχάς εντυπωσιάστηκα από την εξαιρετική επεξεργασία εικόνας που έγινε, δείχνει σαν να γυρίστηκε χθες άψογη δουλειά. Για την ίδια την ταινία δεν νομίζω πως χρειάζεται να πω και πολλά, γνωστή πάνω κάτω οι ελάχιστοι που δεν την έχετε δει να το κάνετε το συντομότερο αν και σαφώς δεν είναι η καλύτερη που έχει γυρίσει ο Χιτσκοκ. Αν και οι περισσότεροι θα έδιναν αυτόν τον τίτλο στο Vertigo εγώ μάλλον θα ψήφιζα Rebbeca.
Πολλά τα extras στην έκδοση αυτή, έμεινα μόνο στην μικρού μήκους που υπήρχε το [B]lambs to the slaughter[/B] διάρκειας 26 λεπτών. Είχε προβληθεί στην τηλεόραση ως επεισόδιο της σειράς Alfred Hitchcock Presents. Μικρή μεν αλλά πολύ καλή με μια εξαιρετική ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια Barbara Bel Geddes
Eχω δει σχεδον τα απαντα του Hitchcock,αλλα αυτο και πεντε ακομη ταινιες μου εχουν διαφυγει.
Η συγκεκριμενη ηταν τελικα το κυκνειο ασμα του μεγαλου αυτου σκηνοθετη κι αν και απεχει απο τα αριστουργηματα του,ειναι μια πραγματικα καλη,τιμια και διασκεδαστικοτατη ταινια,που χωρις να ειναι ιδιαιτερα γνωστη αξιζει να τη δει κανεις ειτε ειναι fan του Hitchcock ειτε οχι.
Ουσιαστικα προκειται για μαι μαυρη κωμωδια μυστηριου με αρκετο suspense και πολλα απροοπτα,αλλα η διευθυνση των ηθοποιων αφηνει να εννοηθει οτι υποβοσκει ενα καποιο κωμικο στοιχειο.
Χωρις λοιπον τις αξιομνημονευτες σκηνες που εχουν μεινει χαραγμενες στο μυαλο μας απο αλλες ταινιες του,το πρωαγωνιστικο διδυμο ψαχνει να βρει εναν αγνοουμενο κληρονομο κακοποιο καθως μεσοω αυτου προκειται να επωφεληθουν και οι ιδιοι.Ομορφη υποθεση,αρκετη b movie αισθητικη και σε γενικες γραμμες ενα safe bet γiα τους fan του ειδους και του Hitchcock.
Oσοι περιμενετε να μεινετε εμβροντητοι ας αναζητησετε τις τυχες σας αλλου,εδω προκειται για μια απλα καλη και τιμια ταινια,χωρις πολλες εξαρσεις.
…
