Λίγες μέρες ακόμα μέχρι να κατασκηνώσουμε έξω από τα δισκάδικα για ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς. Τον νου σας 18 Οκτωβρίου! 
Και review εδώ! —> https://www.rocking.gr/reviews/album/Alter-Bridge-Walk-The-Sky/8651
Εμένα πάντως το ομότιτλο και το “Godspeed” είναι στα αγαπημένα μου.
Πέραν των επιμέρους προτιμήσεων σε τραγούδια (και άλμπουμ) γενικά συμφωνώ με το review.
The boys have delivered once again…
Πολύ τίμιος δίσκος σε γενικές γραμμές. Έχει όμορφα κομμάτια, μπόλικα πιασάρικα μέρη και νέες ιδέες.
Δυστυχώς στ’αυτιά μου ο τόσο συμπιεσμένος ήχος είναι κουραστικός και με ξενερώνει αρκετά, και είναι κρίμα γιατι προοδευτικά από το blackbird και μετά οι παραγωγές της μπάντας (και του tremonti) είναι ολοένα και πιο μπουκωμένες.
18 η’ 25 βγαινει;
Φαίνεται κάπως συγκρατημένος στο review. Μακάρι όντως τα υπόλοιπα 9 τραγούδια να είναι καλύτερα από αυτά που έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής.
Υπάρχει τραγούδι έπος, στυλ Fortress, Last Hero;
Tο άλμπουμ δεν έχει καν μέτριο τραγούδι κατ’εμέ. Και φυσικά θα ήμουν λιγότερο συγκρατημένος, αλλά στο site οφείλουμε και θέλουμε να έχουμε πολυφωνία. Εγώ προσπαθώ εδώ και σχεδόν 10 χρόνια να μιλήσω για αυτή τη μπάντα, ας πει και κάνας άλλος κάτι. Περισσότερα όταν με το καλό τους δω για 8η φορά σε λίγο καιρό 
Δεν έχει κάποιο πιο μακροσκελές και πιο epic κομμάτι όχι.
Σε ποια θέση θα το τοποθετούσατε μέσα στη δισκογραφία τους;
Too early to say, αλλά μάλλον πάνω από Last Hero μόνο. Δεν νομίζω ότι πιάνει την μεγάλη τριάδα τους.
Σε μια δευτερολογία.
Όπως είπε ο @nikatapi έχουν φρεσκάρει τις ιδέες τους αρκετά, ενώ τόσο ο Tremont όσο κι ο Kennedy πάντα το είχαν το songwriting. Πάντα (για μένα) το πρώτο και σημαντικότερο είναι τα τραγούδια και εδώ για μια ακόμα φορά έχουν ένα άλμπουμ γεμάτο τέτοια.
Επίσης, για πρώτη φορά στο “Walk The Sky” δεν έγραψαν μαζί τα τραγούδια, αλλά ο καθένας τα δικά του και είναι σχετικά ωραίο (για έναν οπαδό προφανώς) να ψάχνεις ποιος έγραψε ποιο.
Επίσης, θεωρώ τον Myles αν όχι τον καλύτερο, σίγουρα μέσα στους καλύτερους ερμηνευτές της σύγχρονης rock/hard rock μουσικής. Σχεδόν σε κάθε τραγούδι δίνει το κάτι παραπάνω: το verse του “Godspeed”, η τέλεια γραμμή στο verse του “Walking On The Sky”, η ερμηνεία στο ρεφρέν του “Indoctrinate” κι αρκετά ακόμα.
Καταλαβαίνω τον αστερίσκο για την φορτωμένη παραγωγή, περιμένοντας τον ήχο του φυσικού προϊόντος (και κυρίως του βινυλίου) για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Η μπάντα εμπιστεύεται με κλειστά μάτια τον Baskette και αυτό μου μοιάζει μάλλον με δική του επιλογή. Παρόλα αυτά δεν μου μετριάζει το πόσο το ευχαριστιέμαι.
Επίσης, παρόλο που δεν υπάρχει τραγούδι για skip σε καμία περίπτωση, ίσως θα το ανέβαζε λίγο ένα τραγούδι σημείο αναφοράς, πιο μεγάλο σε διάρκεια/πιο επικό κλπ.
Είναι εκεί έξω!
Υπάρχει και σε γνωστό μεταλοδισκάδικο στο κέντρο, το τσίμπησα με υπερηφάνεια χθες.
Για το περιεχόμενο θα επανέλθω, αλλά σε γενικές γραμμές κλείσιμο με Tear Us Apart/Dying Light 
Μια γνώμη και από μένα για τον δίσκο. Υπέροχες και δουλεμένες συνθέσεις, ξανά, από την μπάντα, νομίζω θα συμφωνήσω με τον @Outshined για το που θα τον τοποθετούσα στην δισκογραφία τους, κινούμενος καθαρά από το ένστικτο των πρώτων ακροάσεων.
Αν υπάρχει κάποια γκρίνια, είναι πως λείπει η πολύ μεγάλη τραγουδάρα, που θέλω από ένα χαρντ ροκ δίσκο. Επίσης θα συμφωνήσω με τον @nikatapi στο θέμα της παραγωγής. Αχρείαστα μπουνταλάδικη, με αποτέλεσμα εκεί που οι ψηλές του Myles βρίσκουν τα leads του Tremonti να θέλω να χαμηλώσω τον ήχο. Ξέρουμε τι DR έχει ο δίσκος;
Δεν με ενοχλεί που δεν έχει κάποιο πιο “επικό” τραγούδι, όντως δεν υπάρχει τραγούδι για άμεσο “skip”, αν και οι “μπαλάντες” ήταν απλά ΟΚ, όλα έχουν κάτι να δώσουν αλλά με μια ελαφριά μανιέρα. Βέβαια, λέγοντας αυτά, από το Pay No Mind και μετά για μένα είναι ό,τι καλύτερο έχει ο δίσκος, στα δικά μου ακούσματα.
Δεν την βαριέσαι ποτέ αυτήν την μπάντα. Αν και το Last Hero δεν θα το προτιμούσα σε βουτιά στο back catalogue.
Με το ζόρι να μπει το R!, λες και αν πει κανείς ότι έβγαλαν μέτριο δίσκο θα χάσουν από το fan base τους στην Ελλάδα
Για ποιο λόγο μπορεί να πιστεύει κανείς ότι μια τέτοια επιλογή γίνεται με το ζόρι;
Και για ποιο fanbase μιλάμε ακριβώς;
Ηθελα και γω να γράψω για την κριτική, ότι πέρα του ότι είναι μια απλή απαρίθμηση των κομματιών, και ο αρθρογράφος σύμφωνα με όσα λέει χρειαζόταν περισσότερες ακροάσεις πριν τη γράψει, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν δικαιολογείται η επιλογή R! μέσα στο κείμενο. Επίσης, η αναφορά στο fanbase παραπάνω προφανώς και είναι ειρωνική.
Ο λόγος που λες μπορεί να είναι μια γενικότερη άνεση με την οποία αποθεώνεται εδώ μέσα το καθετί γράφει ΑΒ πάνω, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι, όπως συμβαίνει τώρα. Δεν είναι κακό να κρίνουμε και λίγο πιο αντικειμενικά/αυστηρά μια μπάντα που αγαπάμε. Btw, μπορείς να εξηγήσεις τι εννοείς παραπάνω λέγοντας ότι ο δίσκος είναι γεμάτος τραγούδια και γιατί αυτό θεωρείται κατόρθωμα;
Ο δίσκος για μένα, είναι απλά καλός και τίποτα παραπάνω. Θα έλεγα ότι είναι εύκολα ο χειρότερός τους αν δεν υπήρχε τόση Creedίλα στο ντεμπούτο τους που με ξενίζει προσωπικά. Έχει σίγουρα τις στιγμές του, αλλά λείπει η κομματάρα που να ξεχωρίζει και θα επιστρέφεις σε αυτή ξανά και ξανά, λείπει και μια καλή μπαλάντα να αλλάξει λίγο το ρυθμό, μιας και για άλλη μια φορά επιλέγουν να έχουν μεγάλο tracklist. Παρατηρείται μια πτώση από τον προηγούμενο δίσκο κιόλας, που ίσως έχει να κάνει με τους ασταμάτητους ρυθμούς που δουλεύουν οι 2, δεν ξέρω. Θα περιμένουμε τον επόμενο όμως και θα τους γουστάρουμε το ίδιο ακόμα και αν το παραδεχτούμε, δε χρειάζεται να λέμε πως δεν απαιτούμε δίσκους όπως το Blackbird, σιγά τον ογκόλιθο που δεν ξεπερνιέται δηλαδή.
Προσωπικά μια χαρά βρίσκω ότι δικαιολογείται και σε κάθε περίπτωση δεν χρειάζεται ένα άλμπουμ να πρέπει να το θεωρεί κάποιος απόλυτο αριστούργημα για να το προτείνει. Τώρα το ύφος της κριτικής είναι περισσότερο μια track by track παρουσίαση γιατί έτσι έκρινε ο συντάκτης, φαντάζομαι έχοντας και στο νου του ότι ο περισσότερος κόσμος όταν τη διάβαζε δεν θα είχε ακούσει το άλμπουμ και θα είχε ενδιαφέρον να πάρει πληροφορίες και άποψη για το τι να περιμένει από τα τραγούδια.
Συμφωνώ μαζί σου ότι οφείλουμε να είμαστε μερικές φορές πιο αυστηροί με μπάντες που αγαπάμε, αλλά νομίζω πιο ακόμα πιο σημαντικό είναι να είμαστε ειλικρινείς με αυτό που πιστεύουμε. Σε κάθε περίπτωση, μου κάνει εντύπωση να υπονοείται κάποιου είδους ιδιοτέλεια.
Να σου εξηγήσω τι εννοώ ότι το άλμπουμ είναι γεμάτο καλά τραγούδια; Πως είναι ένα άλμπουμ μέσα στο οποίο βρίσκω πολλά τραγούδια τα οποία πραγματικά μου αρέσουν σαν συνθέσεις και γουστάρω να τα ακούω ξανά και ξανά. Ειδικά στο είδος (ή στον ήχο) που πρεσβεύουν οι Alter Bridge (το οποίο είναι από μόνο του μια κουβέντα), όλο και πιο συχνά κυκλοφορούν άλμπουμ να έχει 3-4 πραγματικά καλές στιγμές και πολλές συμπληρωματικές, κάτι που δεν θεωρώ ότι ισχύει με τους AB και συγκεκριμένα με το “Walk The Sky”. Δεν ξέρω τι εννοείς με την λέξη “κατόρθωμα”, αλλά είναι κάτι που το εκτιμώ πολύ και όπως προείπα συναντώ σπανιότερα.
Προσωπικά δεν απαιτώ κάτι συγκεκριμένο, αλλά οι κρίσεις είναι ευμετάβλητες με βάση το πλαίσιο στο οποίο γίνονται. Το να κρίνεται κάθε φορά το νέο άλμπουμ μιας δουλειάς με βάση το magnum opus της (ή το αγαπημένο του κριτή) είναι ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και απλώς δηλώνει ότι βγαίνει από αυτό το πλαίσιο στην παρουσίαση του άλμπουμ.
Επίσης, έχω το “Blackbird” εκεί ψηλά με τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών, οπότε επέτρεψε μου να το θεωρώ “ογκόλιθο” κι ας μην άλλαξε την μουσική.
Ας συμφωνησουμε οτι οι AB δεν χαιρουν καθολικη αποδοχη και οτι δεν αρεσουν σε καποιο κοσμο,αλλοι δεν συμπαθουν την φωνη του Myles,αλλοι τους θεωρουν αδιαφορους κλπ.Ενταξει συμβαινει αυτο,εμενα ας πουμε οι Ghost δεν μου κανουν καποια αισθηση,παροτι αποθεωνονται για δισκους και Live,περα απο καποια hits δεν τους ακουω σχεδον καθολου.
Για τον δισκο,ενταξει καλος ειναι,στα γνωστα σταθερα στανταρ τους,δεν θα κοψω φλεβα ομως για τους AB,ουτε για τον Myles.
Εγω ομως δεν ειμαι σε αυτους, τους θεωρω μπανταρα. Η κριτικη ειναι ο ορισμος του “ψαχνω να βρω θετικα”, τη διαβαζεις και λες οκ θα δω στο τελος 7 ή 8. Αν αυτο δικαιολογει απολυτα το R!, πασο. Δεν μιλησα για καμια ιδιοτελεια απλα ισως να προβληματιστειτε οτι με τοση αβαντα παιζει να κανετε περισσοτερο κακο παρα καλο, θα ακουσει κανεις τον τελευταιο και θα περιμενει αριστουργημα, θα φαει το “οκ καλουτσικο” στη μαπα και μετα δεν θα ασχοληθει παραπανω. Κι εγω ετσι ειμαι με τις μπαντες που γουσταρω και θεωρω δικες μου, γινομαι και butthurt και γραφω αναλογα σχολια, απλα εγω δεν γραφω ως συντακτης καποιου μουσικου site.
*προφανως ειρωνικα το εγραψα για τo fan base, οτι δεν εγινε και τιποτα αν πουμε μετρια κουβεντα για τους ab, δεν περιμενα οτι δεν θα το καταλαβαινε καποιος
** επίτρεψε.
Δεν θυμάμαι να είπε ποτέ κανείς πως οι AB έχουν καθολική υποδοχή. Ούτε ότι θα έπρεπε. Τίποτα δεν “πρέπει”.
Κατά την άποψή μου, αυτό έχει να κάνει και με το ότι δεν κάνουν ξεκάθαρο τικ σε κουτάκια με τα οποία πολύς κόσμος έχει μάθει να επιλέγει την μουσική που ακούει. Είναι Rock ή Metal; Hard ή Heavy; Modern ή classic; Τίποτα από όλα αυτά; Λίγο από όλα; Την μια φορά περιοδεύουν με τους Gojira και τους Volbeat και την άλλη με τους Black Stone Cherry, τους Shinedown ή τους Skillet. Και σε κάθε περίπτωση μοιάζει φυσιολογικό. Αλλά δεν είναι πολλές οι μπάντες που το κάνουν αυτό. Για μένα εκεί ακριβώς κρύβεται και κάτι διαφορετικό και όμορφο, but that’s just me…
Όσον αφορά στην κριτική, γιατί πρέπει κάποιος να κάνει αναγωγή σε έναν βαθμό και να μην διαβάσει τι ακριβώς γράφει; Το θεωρεί αρκετά καλό για να το χαρακτηρίσει ως επιλογή, ως πρόταση για να το ακούσει κάποιος. Δεν βλέπω κάπου να γράφει “άκου αυτό το υπέρτατο αριστούργημα”. Για κάποιον μπορεί να είναι και η πρώτη επαφή με τους AB και θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή αρχή νομίζω.
*φαντάζομαι ότι λέω το προφανές, το αν έχουν ή δεν έχουν fanbase ή το τι μπορεί να πιστεύει ο πολύς κόσμος δεν (πρέπει να) είναι παράγοντας που επηρεάζει την κρίση.
**σε φόρουμ είμαστε, από τα λάθη που επιτρέπονται νομίζω. δεν το διορθώνω καν…
Η κριτική πάντως, πουθενά δεν υπονοεί πως πρόκειται για αριστούργημα. Δεν καταλαβαίνω πως κάποιος διαβάζοντας την θα περιμένει ένα νέο “Blackbird”.
Το οποίο “Blackbird” είναι από τους σημαντικότερους δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας στο καταπονημένο ιδίωμα του hard rock, τουλάχιστον στην τουριστική μου οπτική.
Ίσα ίσα, το ότι κυκλοφορεί ένας δίσκος που ναι μεν δεν έχει τραγούδι κράχτη, με αρκετά να φτάνουν κοντά όμως, αλλά δεν έχει και εμφανές filler, παρά τις 14 συνθέσεις, είναι αξιοσημείωτο για το ιδίωμα των ΑΒ εν έτει 2019. Το ότι δεν φτάνουν χαλαρά τις κορυφές τους δεν κάνει τον εν λόγω δίσκο μέτριο. Τουλάχιστον για μένα. Άλλο αν με χαλάει η παραγωγή και δεν απολαμβάνω 1-2 κομμάτια. Το έγραψα και παραπάνω.
Επίσης, κάτι που αναφέρθηκε, ορθά, πιο πάνω. Hard rock δίσκος που έχει πάνω από 3-4 καλά τραγούδια, δεν είναι εύκολο να βγει. Το ότι στο “Walk The Sky” καθε τραγούδι έχει minimum κάτι μικρό που να σε κάνει να το προσέξεις, είναι μια νίκη της μπάντας ειδικά με την λογική με την οποία λειτουργεί το συγκρότημα και τα μέλη του.
Ένας απλά καλός δίσκος των ΑΒ, είναι ένας απλά καλός hard rock δίσκος, τόσο για φέτος όσο και γενικα; Θέλω να πω παίζουν πολλά, για αυτό και δεν έχει νόημα η μετατροπή ενός αιτιολογημένου κειμένου σε βαθμό, από την στιγμή που δεν λειτουργεί έτσι το site, άρα δεν γίνεται να κριθεί έτσι η κριτική/παρουσίαση. Δεν είναι θερμοκρασία να είναι όλα τα 8ρια ή τα 9ρια ίδια οπουδήποτε οποτεδήποτε.