Να πω κι εγώ πως πέρασα σε αυτό το live.
Καταρχάς να ξεκινήσω λέγοντας ότι πήγα με πολλά κιλά κούραση στην πλάτη χθές στο release (μα ήταν Σάββατο kids radio festival Κυριακή η υπερliveαρα των Ghost, Δευτέρα οι Disturbed/Bullet, Τρίτη η άλλη υπερliveαρα των parkway και Τετάρτη στο χαμό και όλα αυτά κατευθείαν μετά τη δουλειά ε, κάπου ώπα τα 'παιξα…)
Οι bleed from within με κέρδισαν πολύ με την εμφάνιση τους σε σημείο που το έβαλα στο πρόγραμμα να ασχοληθώ καλά με το υλικό τους. Ενέργεια, πλούσια μουσική, καλός frontman και καλύφθηκε πολύ κομπλέ η απουσία μπασίστα. Μπράβο τους.
Οι hsb με ψιλοστεναχωρησαν. Πρώτα απ’ όλα θα πω τη σαχλαμάρα μου ότι με σόκαρε όταν τους είδα στη σκηνή και έδειχναν μεγάλοι σε ηλικία, δηλαδή πότε έγινε αυτό και πως και γιατί?? Δεύτερη σαχλαμάρα Marcus κουρεψου, δηλαδή τι είναι αυτά? Που ακούστηκε ο marcus μακρυμάλλης και ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ??? Στα σοβαρότερα τώρα δύο κακούς δίσκους έχουν βγάλει όλους κι όλους στην καριέρα τους και μου παίζουν τα τέσσερα από τα δέκα κομμάτια του σετλιστ από αυτά?? Το σετλιστ άφησε ολόκληρους δίσκους ογκόλιθους της ιστορίας τους χωρίς εκπροσώπηση… Ο ήχος εκεί που ήμουν εγώ ήταν αρκετά οκ οπότε νο προμπλεμς εκεί. Τώρα έρχομαι και στο κομμάτι του περφορμανς όπου ο Marcus μου έδινε την αίσθηση ότι δεν κινούνταν με άνεση στη σκηνή, μου έβγαζε ένα αίσθημα ότι προσπαθεί να βγει πιο metal και λιγότερο core η κίνηση του και έτσι έχασε για μένα λίγο από τον ξεχωριστό ξεσηκωτικο χαρακτήρα του. Δεν πειράζει στις κορυφές του live τους πέρασα πολύ καλά. Εντωμεταξυ όταν ένα live ξεκινάει με το hunters will be hunted ανεβαίνει πολυυυυυυυυ ο πήχης για τη συνέχεια. Μίλησα πολύ για hsb αλλά τους έχω αδυναμία μεγάλη γενικά γι’αυτό.
Οι Kreator είναι πάντα απίστευτοι. Οκ παίζει ρόλο ότι είναι, για τα γούστα μου πάντα, η κορυφαία θρας μπάντα στην Ευρώπη (δεν έχω ιδέα γιατί το περιορίζω στην Ευρώπη αφού αυτά που σκέφτομαι σαν αντίπαλα δεη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήταν κάποτε όχι σήμερα). Το σετλιστ ήταν άψογο, με σόκαρε λίγο ότι πρώτη φορά βλέπω Kreator όπου το flag of hate δεν ακολουθείται από tormentor αλλά σιγά το πράγμα. Φοβομουνα λίγο ότι δε θα ακούσω τα αγαπημένα μου hordes of chaos και phantom antichrist αλλά μια χαρά. Το κοινό είχε φουλ ενέργεια (εμένα μετά το ξύλο στο endzeit δε μου είχε μείνει τίποτα :p). Υπέροχοι πάλι.
Οι Amon Amarth είναι εγγύηση ρε παιδί μου. Είναι σαν να βγαίνουν οι ενήλικοι να μας δείξουν πως γίνεται το στιβαρό, το μπόλικο, το ατόφιο το metal. Εντάξει στο σετλιστ έλειψε πολύ πράμα αλλά είμαστε στο 2023 καιρός να πάρω απόφαση ότι τα Valhalla awaits me, Valkyries ride, asator, cry of the black birds, victorious march, runes to my memory και an ancient sign of coming storm που ονειρευόμουνα είναι όντως αρχαία σημάδια της ιστορίας τους (ο ώριμος αυτός τρόπος σκέψης δε δουλεύει στο κεφάλι μου αν είναι στη σκηνή οι hsb τι να κάνουμε, έτσι είναι). Το show πολύ ωραίο αλλά για να είμαι ειλικρινής και παλιότερα που δεν είχαν τέτοιο show δε μου έλειψε ποτέ. Ο ήχος ήταν τεράστιος και πολύ μπράβο γι αυτό. Α και ο Χεγκ τεράστιος ήταν πάλι, απ’όλες τις απόψεις.
Γενικά πέρασα καλά και αυτή τη μέρα αν και δεν πλησίασε για μένα τις συναυλιακές κορυφές του φετινού καλοκαιριού (Helloween, Ghost, Parkway, πόσο θα ήθελα να πω και in flames αλλά μην κοροιδευομαστε όχι). Άντε έχουμε κάνα δυο ακόμα το καλοκαίρι κι από Σεπτέμβρη πάμε στα κλειστά που γίνεται πάλι χαμός φέτος!!