εγώ διαφωνώ για τα φωνητικά αλλά κουλ
Σημασία έχει πως όλοι απολαμβάνουμε ένα νέο άλμπουμ amorphis για άλλη μια φορα 
Έχει και 3 μπόνους, Αs mountains crumble (αδιάφορο όσο δεν πάει), Βrother and sister (υπέρτατο άσμα) και Honeyflow (φολκ του κερατά, μου βγαλε ιρλανδοκατάσταση σε παμπ, με guinness-tullamore και χορό)
Amongst The Stars = το καλυτερο τραγουδι του δισκου με τεραστια διαφορα, αγνη ανατριχιλα με τη φωναρα της προδοτρας
1 Like
Βρήκες το τραγούδι που ξεπερνάει το the bee??
1 Like
Χαχαχαχ όχι απλά ήθελα να υπερβάλω λιγάκι. Αυτά τα δύο τραγούδια πάντως είναι κορυφαία, άψογα και τα δύο.
Έχετε αδικήσει το δεύτερο τραγούδι του δίσκου btw. Τα τελευταία 3 λεπτά του είναι ένα απίστευτα ξεχωριστό και ιδιαίτερο σημείο, ειδικά για Αμορφις, και είναι πολύ όμορφο.
Γενικά ο δίσκος αυτομάτως για μένα παίρνει 2 βαθμούς πάνω από τα Beginning, Circle, Red Cloud, μόνο και μόνο επειδή είναι επιτέλους κάτι που δεν το έχουν παίξει 30 φορές πριν.
4 Likes
Απιστευτη τραγουδαρα, απιστευτη μιλφαρα, απιστευτη φωναρα…
Α ρε Αννεκακι, μας την εκανες τη ζημια πριν 11 χρονια…
1 Like
Σε αυτους που χαρακτηριζουν το παραπανω κομματι pop metal,να πανε να δουν αν ερχεται ο τζουτσεν.
Kαλο και το Honeflow,2/3 bonus ειναι καλα κομματια.
Κανενα κομματι δεν χαλανε τα brutal του τζουτσεν,απλα ο quintom ειναι pasi fan,οποτε καταλαβαινω γιατι κατι δεν του καθεται καλα,θα ηθελε καποια απο αυτα τα κομματια να τα τραγουδαει ο pasi,ε ας τον καλεσουν για κανενα guest,δεν πιστευω να αρνηθει.
Μπα δεν εχει να κανει με τον Pasi, απλα οταν παιζει μελωδικη κιθαρα στο ριφφ και ακουγονται τα μπρουταλ φωνητικα του Γιουτσεν, το αποτελεσμα ειναι εως και γελοιο σε καποια τραγουδια (κυριως σε προηγουμενα αλμπουμς). Αντιθετα σε τραγουδια οπως το Perkele, το Majestic Beast, το Bee και αλλα, ειναι πολυ ταιριαστα τα brutal φωνητικα του. Αν δηλαδη ειχαν 2-3 τραγουδια σε αυτο το στυλ, τοτε θα ηταν γαμω. Αλλα το να πρεπει σωνει και καλα να βαλει τα μπρουταλ ο Τομμι ακομα και σε μελωδικα τραγουδια που δεν ταιριαζουν με τιποτα, ειναι εως και επιτηδευμενο.
Το αποπανω ειναι ποπ μεταλ, και δεν υπαρχει τιποτα κακο με αυτο. Μακαρι να επαιζαν κι αλλο ποπ μεταλ οι Αμορφις, αφου το κανουν τελεια.
Χαμός
Λοιπόν…το αποπάνω για μένα (κι ας είναι bonus track) μαζί με το Among Stars και το Heart of the Giant είναι οι κορυφές του δίσκου. Κομματάρες! Bee επίσης πολύ καλό.
Βασικά +1 κι από μένα που επιτέλους αποφάσισαν να ξεφύγουν λίγο από τα τον ήχο των τελευταίων.
Μόνη μου ένσταση είναι ότι αυτό το Nighwish-ιζον style ενθουσιάζει γιατί απλώς είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με πριν…δεν βλέπω δηλαδή πως μπορούν να εξελίξουν τον ήχο τους για να μην πέσουν σε διαφορετική μανιέρα αυτή την φορά, αυτή του ήχου των μυριάδων female fronted bands με τον synth-καρμπόν ήχο. Θεωρώ δηλαδή οτι το άλμπουμ ξεκινάει με γκολ από τα αποδυτήρια λόγω της διαφορετικότητας που είναι επιτυχημένη μεν αλλά αποτελεί ερωτηματικό δε για τον περαιτέρω ήχο της μπάντας.
Πόσο μα πόσο χαλάνε το Daughter of Hate τα φωνητικά του Joutsen?? Δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό για τον Tomi αλλά αυτά δεν είναι τα brutal που λατρεύω στους Amorphis.
1 Like
Δεν το ειχα ξανακουσει αυτο, φοβερη εκτελεση, και οχι μονο της Αννεκε, αλλα κυριως του jam στο τελος…
ΥΓ. Και επειδη δεν το χαλαει ο Γιουτσεν με τα μπρουταλ του 
1 Like
Εντωμεταξύ προβληματίζομαι για πρωτοτυπία/διαφορετικότητα/δεν το έχουν παίξει 30 φορές πριν στο δίσκο. Τα μισά κομμάτια θα μπορούσαν να είναι στο Red Cloud και τ’ άλλα μισά στο Eclipse. Οι όποιες “διαφορές” είναι λεπτομέρειες που θυμίζουν Elegy ή Tuonela. Ή στις ενορχηστρώσεις, που είναι σε τελείως δεύτερο πλάνο.
Καταλαβαίνω ότι κάποια κομμάτια μπορεί να έκαναν κλικ για τον α ή β λόγο σε καποιον που δεν του άρεσαν τα τελευταία, αλλά μεταξύ μας είμαστε.
τα άλλα 2 μπόνους
Ακριβως επειδη μεταξυ μας ειμαστε, οχι, δε θα μπορουσαν. Υπαρχουν σημεια στο Queen Of Time που δεν τα εχουμε ξανακουσει απο Amorphis προηγουμενως, τι να γινει τωρα? Εκτος αυτου, υπαρχει ποικιλια στα τραγουδια μεταξυ τους, ενω στα προηγουμενα 3 αλμπουμς πολλες φορες δεν ηξερες ποιο ακριβως τραγουδι ακους στα πρωτα ακουσματα, γιατι παμπολλα τραγουδια ηταν στο ιδιο υφος και στυλ.
Ότι, ας πούμε, είναι εύκολο να μπερδέψεις το My Enemy με το Reformation ή το Crack in a Stone, το Wanderer με το Hopeless Days ή το Nightbird’s Song και το Bad Blood με το Dark Path ή το White Night.
Δεν αντιλέγω, έχουν κλείσει σε ένα συγκεκριμένο ύφος εδώ και δεκαφεύγα χρόνια και σε παραλλαγές αυτού παίζουν. Αλλά πάντα είχαν μια ποικιλία σε αυτό που έκαναν και ακριβώς το ίδιο ισχύει στο Queen of Time. Όποια συνέντευξή τους των τελευταίων χρόνων και να διαβάσεις, το ίδιο πράγμα λένε, ότι συνθετικά δεν έχουν αλλάξει κάτι.
Να μη σου αρέσουν οι δίσκοι, να σε χαλάει που δεν ψάχνονται, να ενθουσιαστείς από τις φαντεζί ενορχηστρώσεις ή να βρίσκεις χάλια τα φωνητικά του Joutsen οκ, γούστο σου, αλλά το “έμοιαζαν τα τραγούδια” είναι lazy.
Και, αλήθεια, λιώνω το δίσκο εδώ και δυο βδομάδες, όσο και να το ψάξω, καινοτομία δε βρίσκω.
Ισως γιατι μαλλον εσυ καταλαβες πως εννοουσα οτι ανακαλυψαν ξανα τον τροχο. Το δευτερο (εκπληκτικο) μισο του Message In The Amber, η εισαγωγη και η δομη του The Bee, τα συμφωνικα στο Daughter Of Hate, η γεφυρα στο Golden Elk με το σολο με τα εγχορδα πρωτα και το ουτι μετα, η δομη και η χρηση πληκτρων στο Heart Of The Giant, η φοβερη για μενα συνεργασια με την Anneke στο Amongst Stars, και ακομα και η διαφορετικη χρηση brutal φωνητικων στο Pyres On The Coast, για μενα ειναι στοιχεια του δισκου που του δινουν πολυ συγκεκριμενο χαρακτηρα, μια πρωτοτυπια που δε μπορουσα να βρω πουθενα στους 3 προηγουμενους δισκους, και μια ποικιλια που κανουν το τελικο αποτελεσμα πολυ ανωτερο.
Lazy μπορει να το βρισκεις εσυ, αλλα για μενα ειδικα το Beginning Of Times αλλα και το Red Cloud ειναι αχταρμαδες απο καλες ιδεες, χωμενες ολες μεσα σε 8-9-10 τραγουδια, τα οποια ειναι στην πλειοψηφια τους πανομοποιοτυπα σε δομες και ηχους. Δε μπορω να στο εκφρασω καλυτερα.
Για τα δυο κομματια που ανεφερες οτι τα brutal του joutsen τα χαλανε γιατι ειναι μελωδικα,heart of a giant,the golden elk,δεν βρηκα προσωπικα κατι να με χαλαει,μαλλον δεν θα μου αρεσαν τελειως clean,στο daughter of hate νομιζω θα συμφωνησω οτι ισως ηθελε αλλο στυλ brutal vocals το κομματι αυτο.
Μπορουμε να βρουμε διαφορα πραγματα για τους Amorphis που ειτε μας χαλανε,ειτε μας αρεσουν,ας πουμε εμενα με ψιλοχαλανε τα poppy drums,θα ηθελα κατι πιο γεματο στα τυμπανα,αλλος λεει εχασα το ενδιαφερον μου μετα το tuonela και τους παρατησα,αλλος παλι τους ανακαλυψε στην περιοδο joutsen οποτε εχει μια προτιμηση εκει.
Απρόσμενη έκπληξη ο δίσκος.
Δεν λέω ότι τα προηγούμενα και ειδικά το Red Cloud δεν ακούγονταν, αλλά εδώ το ύφος του δίσκου ταιριάζει πιο πολύ στις αγαπημένες εποχές του Tuonela. Όλα είναι δεμένα άψογα (φωνητικά, συμφωνικά, παραδοσιακά στοιχεία) ενώ υπάρχουν και έντονα στοιχεία prog ειδικά σε τραγούδια όπως το Daughter of Hate.
Κορυφές The Golden Elk, The Bee, Heart of the Giant, ιδιαίτερα τα We accursed και Grain of Sand, υπέροχο το κλείσιμο του Pyres on the Coast, μεγάλη μούφα (instant skip) το Wrong Direction που το είτε μόνο του είτε μέσα στο δίσκο δεν λειτουργεί - εντελώς αδύναμο έως και eurovisionικό. Εντάξει το Amongst Stars δεν υπάρχει απλά - ΈΠΟΣ!
Ακόμη και τα δύο Bonus είναι πολύ καλά κομμάτια. Θέλει ακροάσεις σίγουρα ο δίσκος (να δω πότε θα προλάβω αφού Parkway Drive και At the Gates κάνουν πάρτι στα αυτιά μου) και λίγο μελέτη παραπάνω στους στίχους αλλά έχει πάρα πολύ καλά στοιχεία.
Υ.Γ. Τα brutal φωνητικά εξυπηρετούν τον σκοπό τους και δένουν υπέροχα. Θυμάμαι που στο Tuonela πάντα ήθελα λίγο παραπάνω, εδώ ισορροπούν υπέροχα.
Σε αρκετα reviews λενε οτι ορισμενα κομματια θυμιζουν orphanded land,αυτο τωρα το λες καλο η κακο για τους amorphis?