Οχι ρε. Αστειακια, αχα χου χα.
Δεν σ’αρεσε?
Απλά μου κάνει εντύπωση… Το Α Fine Day To Exit θεωρώ πως είναι ο πιο παρεξηγημένος δίσκος τους, πολύ απλά γιατί οι ίδιοι μπέρδεψαν τον κόσμο και τους κριτικούς με αυτά που έλεγαν στις τότε συνεντεύξεις τους περί Radiohead (ήταν φρέσκια η μανία με τις δηλώσεις ότι είχαν επηρεαστει από αυτούς) κτλ., ενώ όταν τον ακούω, προσωπικά, ακούω το επόμενο βήμα των Anathema, μιας και ανέκαθεν υπήρχε πρόοδος στους δίσκους τους.
Όσο για το A Natural Disaster ότι και να πω θα είναι λίγο γιατί για 'μένα ίσως είναι και ο καλύτερος τους δίσκος…
Το We’re Here Because We’re Here αρχικά μου άρεσε αρκετά (είχα ποστάρει και εδώ μόλις είχε κυκλοφορήσει) και ενώ μου αρέσει ακόμα πιστεύω ότι με την πάροδο του χρόνου ξεφούσκωσε λίγο, πράγμα που δε μου έχει συμβεί με κανέναν άλλο δίσκο τους…
Όπως και να 'χει, γούστα είναι αυτά… και η αλήθεια με τους Anathema είναι οτι οι δίσκοι τους εξαρτώνται καθαρά από τη συναισθηματική διάθεση του κάθε ακροατή και αυτό για μένα είναι μεγάλη μαγκιά γιατί δείχνει ότι η μουσική τους στηρίζεται στο συναίσθημα και όχι απλά σε νότες.
Bασικά και εγώ το A Fine Day… το θεωρώ δισκάρα. Το τελευταίο είναι ok.
Και εγω απο τα τρια τελευταια τους βαζω πρωτο το Disaster, δευτερο με οχι μεγαλη διαφορα το Fine Day και τριτο με μεγαλη διαφορα το καινουριο 
Χμ…Το A fine day… δεν το θεωρω κακο αλμπουμ αλλα κατα την γνωμη μου εχει εναν σεβαστο αριθμο συνθεσεων που μου ακουγονται “στα χαμενα”, δεν θα τα ελεγα fillers αλλα αποπροσανατολισμενα σαν να ακους στο ιδιο κομματι goth rock+post/alt rock αλλα αταιριαστα τελειως στα αυτια μου. Ξερω οτι αυτο μπορει να ακουγεται περιεργο σε αυτους που αρεσει πολυ το αλμπουμ αλλα εμενα δεν μου καθεται πλην 2-3 κομματιων και ενος που σαφως ξεχωριζει (Pressure).
To Α natural… πιστευω οτι ειναι ενα πολυ καλο αλμπουμ (με ενα ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ εξωφυλλο) που μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη αλλα απο την αλλη το βρισκω υπερβολικα…επιπεδο.
Αυτααααααα.
E όχι και καλύτερο και απ το A Natural Disaster…
anathema ακούω από το 1994.
Ωριμάσαμε μαζί…
Νομίζω οτι για να αξιολογήσεις τους δίσκους πρέπει να τους έχει ζήσει και ακούσει την χρονιά που κυκλοφορήσαν.
Ετσι οι ακροάσεις στιγματίζονται με τα συναισθήματα της κάθε εποχής και η ακρόαση οτυ κάθε δίσκου μετά από χρόνια εκπέμπει τα συναισθήματα αυτά.
With that in mind έχουμε και λέμε.
(Συζήτηση περί 3ων τελευταίων δίσκων)
- [B]Α fine day to exit.[/B] ΔΙΣΚΑΡΑ. Ένα βήμα μπροστά την τότε εποχή. Κομματάρες με τρομερές εναλλαγές συναισθημάτων. ΚΟΡΥΦΑΙΟ τραγούδι ever το [B][COLOR=“Red”]temporary peace.[/COLOR][/B]
- [B]A natural disaster. [/B]Μετριος δίσκος. Απίστευτο τραγούδι το [B][COLOR=“red”]flying[/COLOR][/B] που τον κρατάει σε ψηλό επίπεδο και η προσθήκη της Lee που αλλάζει λίγο τις συνθέσεις.
3.[B]We’re here because we’re here.[/B] 5 χρόνια γιαυτόν τον δίσκο ??? Εντωμεταξύ 3 τραγούδια από το album τα είχαμε ακούσει free 2 χρόνια πρίν από το site τους. Καλός δίσκος αλλα δυστυχώς δεν εκπέμπει αυτό που εκπέμουν οι 2 προηγούμενοι…
Μετριος δισκος το A Natural Disaster λεει.
Ο δισκος με τα Balance/Closer στη σειρα που σε κανουν να θες να τα σπασεις ολα. O δισκος με το Flying. O δισκος με το ομωνυμο A Natural Disaster και την ερμηνεια της Lee Douglas. Ο δισκος με το 10λεπτο instrumental Violence που ειναι η επιτομη των Anathema σε 10 λεπτα.
Να με συγχωρεις αλλα θα διαφωνησω παρα πολυ, για μενα ειναι μαλλον το δευτερο τους καλυτερο αλμπουμ μετα το αγαπημενο μου Judgement και μετα ακολουθει το Alternative 4. Μεταξυ των τελευταιων τριων αλμπουμ, ανετα το θεωρω το καλυτερο. Το We’re Here Because We’re Here ειναι ισως το πρωτο μετριο τους αλμπουμ… το βαρεθηκα μετα τις πρωτες ακροασεις και δε μου μεινε ουτε ενα τραγουδι
Σχετικά με το A natural disaster, να προσθέσω και τα Are you there και Electricity που είναι από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια. Όταν πρωτοείχα ακούσει αυτό το δίσκο δε μου άρεσε τόσο, αλλά πια έχω καταλήξει ότι είναι από τους καλύτερους τους!
Ένιγουει, γούστα είναι αυτά…Το σίγουρο είναι ότι όλοι συμφωνούμε για το γαμάτο εξώφυλλο
Όταν πρωτοπήρα το δίσκο στα χέρια μου, το μαρτύριο ήταν ατελείωτο… Από το ξεκίνημα του Thin Air, έως το τελείωμα του Angels Walk Among Us (δεν άντεξα να ακούσω περισσότερο), η τριαλαλί τριαλαλό (μουσικά) αδερφή μου δεν μπορούσε να κρατήσει τα γέλια της. Και δεν γελούσε μόνο με το άγνωστο χρώμα που είχε πάρει το πρόσωπό μου, αλλά και με τις συνθέσεις, τις οποίες χαρακτήρισε “παιδική χαρά”…
Μετά από τρεις ακροάσεις, έπεισα τον εαυτό μου ότι τα Thin Air, Angels Walk Among Us, A Simple Mistake (ειδικά αυτό), Universal, δεν είναι τόσο χάλια… Το cd πέρασε στη λήθη και οι Anathema με κέρασαν μιαν ακόμη πίκρα… Αυτά σκεφτόμουν μέχρι πριν από ένα μήνα…
Σε αυτόν λοιπόν το μήνα, ήρθαν τα πάνω κάτω! Έκανα μια τελευταία προσπάθεια να ακούσω το δίσκο… Το αγαπημένο μου συγκρότημα στο κάτω κάτω. Δεν γίνεται να τους γυρίσω έτσι εύκολα την πλάτη…
Μετά από αρκετές και καθόλου καταναγκαστικές ακροάσεις, ομολογώ ότι το We Are Here Because We Are Here είναι ένας ακόμη εξαιρετικός δίσκος των Anathema. Από το Thin Air, έως το Hindsight! Σε όλη του τη διάρκεια! Άλλοτε με καλά κομμάτια, άλλοτε με κορυφαία. Χωρίς όμως μέτρια στιγμή!
Και φυσικά δεν λείπει το αριστούργημα… A Simple Mistake κύριοι… A Simple Mistake και ξερό ψωμί! Θεωρώ ότι από το 4:15 του εν λόγω κομματιού έως το τέλος του οι Anathema μας χαρίζουν την καλύτερη στιγμή του δίσκου και μία από τις κορυφαίες της καριέρας τους!
Το ακόμη μεγαλύτερο κέρδος ήταν η συνέχεια της προσπάθειας μου! Αφού έπιασε με το We Are Here Because We Are Here γιατί να μην πιάσει με τα A Natural Disaster και A Fine Day To Exit; Και φυσικά έπιασε και με αυτά!
Το συμπέρασμα ξεκάθαρο. Οι Anathema δεν γνώρισαν ποτέ μέτρια στιγμή στην καριέρα τους! Μπορεί να κατηφόρισαν λίγο, αλλά δεν έπεσαν ποτέ. Μπορεί να μην ξαναδούμε The Silent Enigma και Eternity, αλλά σκεφτείτε το εξής: Μήπως οι Anathema είναι η μπάντα που θα μας πάρει σε νέους ορίζοντες; Δεν λέω ότι θα αλλάξω ακούσματα. Αλλά οι Anathema θα είναι ο δρόμος από τον οποίο θα ξεφεύγω μετά από συνεχείς ακροάσεις Old Paradise Lost, Old Katatonia, Old Anathema. Τελικά και το New δεν είναι άσχημο…
Και κάτι που ξέχασα να σημειώσω. Ακούγοντας τον δίσκο σκέφτηκα ότι οι Anathema πέταξαν από πάνω τους το δάκρυ και χαμογέλασαν. Αλλά ακόμη και το χαμόγελό τους είναι μελαγχολικό 
Βασικα ειναι μελαγχολικο λογω συγκρισης με τα παλια, αλλα ας μην τρολλαρω αλλο
Ίσως απλά να μην ξέρουν να χαμογελούν 
Το οτι ακομη συζηταμε για αυτο το δισκο, ειναι η αποδειξη της επιτυχιας του νομιζω. Αν μη τι αλλο ειναι κατι ειλικρινες και θα σου κρατησει συντροφια σε διαφορες στιγμες. Προτιμω τα παλια, μ’αρεσει ομως και αυτο.
Όταν βάζω να ακούσω έναν δίσκο και δεν χρειαστεί στιγμή να επέμβω, τότε η επιτυχία του είναι για εμένα τεράστια. Και αυτός ο δίσκος τα καταφέρνει πάντα! (όταν υπάρχει ο χρόνος :p)
Απλά περίμενα κάτι καλύτερο μετά από 7 χρόνια. (Το Disaster το λάτρεψα σαν album). Δεν τρελάθηκα όταν το πρωτοάκουσα. Βέβαια να πω την αλήθεια, αν δεν ήταν δίσκος Anathema δεν θα του έδινα ίσως και άλλες ευκαιρίες όπως τώρα. Στο ίδιο μοτίβο με σένα, το άφησα και κάποια στιγμή του έδωσα άλλη μια ευκαιρία. Δικαιώθηκα. Μπορεί να διαφέρει από τα προηγούμενα αλλά δημιούργησαν ένα πολύ καλό δίσκο, αν και χαρούμενο όπως λες. Ένα δίσκο που θα σε ταξιδέψει, ένα δίσκο που ταιριάζει το καλοκαίρι. Έχω να το ακούσω αρκετά και εγώ. Μένω λίγο στα παλιά, είναι ότι πρέπει για τη διάθεση και τα συναισθήματα:)
Διαβασα σε ενα σαιτ οτι αυτη την περιοδο οι Αναθεμα ετοιμαζουν καινουργιο δισκο, αλλα δεν ειμαι και σιγουρος. Μηπως εχει ακουσει και κανεις αλλος κατι παρομοιο;
Και εμένα κάτι πήρε το αυτί μου, αλλά δεδομένης της χρονικής καθυστέρησης του “We Are Here Because We Are Here”, δεν το πολυέψαξα. Μούφες, σκέφτηκα…
Μπαίνουν στο studio τον Αύγουστο. Πηγή, δημοσιεύσιμη τουλάχιστον, δεν υπάρχει.
Και εσύ απλώς το έχεις ακούσει κάπου, ή έχεις κάποιο λινκ να μας δώσεις;