Anathema - We're Here Because We're Here

Κυκλοφορίες
#241

Για μενα τουλαχιστον και νομιζω οτι θα επαληθευτω, αυτος ο δισκος δεν θα ειναι διαχρονικος. Δηλαδη δεν φανταζομαι π.χ. το 2017 να ζηταει κανεις το Dreaming Light.

Ομως αναφεροντας ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα, η αδερφη μου, η κοπελα μου και μια φιλη μου που τους εφερα στη συναυλια το φθινοπωρο (Θεσσαλονικη) ηρθαν εχοντας ακουσει τον καινουριο και λιγο τα πιο παλια. Πλεον και οι τρεις ψαχτηκαν και για τα πιο παλια και εμαθαν τους Αναθεμα! Αρα ο νεος και πιο προσιτος για το ευρυ κοινο δισκος μπορει να αποτελεσει πολο ελξης για νεους μη-ροκαδες οπαδους.
[SIZE=“2”]Παντως οταν μετα τη συναυλια ρωτησα τον Vincent πως εξηγειται η αλλαγη στο υφος τους μου απαντησε: ‘‘We grew up my friend. People change. Τhat’s how we feel now.’’[/SIZE]

Αυτο ειναι λοιπον. Ο καλλιτεχνης δημιουργει αυτο που του υπαγορευει η ψυχη του πανω απ’ολα. Προσωπικα το σεβομαι απολυτα. Αν και θα προτιμουσα το παλιο τους υφος.

#242

o δίσκος ειναι μια χαρά(αν και ήμουν αρνητικός στην αρχή)…απλά πρέπει να ξεκολλήσει το μυαλό σου(γενικά λέω)…αλλιώς δεν γινεται τίποτα…

*Please…οχι κακά λόγια για τους mdb…ευχαριστώ.

#243

Φίλε δε με ενδιαφέρει το 2017 και δε χρειάζεται από εμένα να το βάζω ως λόγο να μη το ακούσω. Ο λόγος που δεν ακούω πλέον τον δίσκο παρόλο που έκανε πολύ καλή δουλειά ο παραγωγός, η φωνή του Βινσεντ δε μου βγάζει κάτι από τα παλαιότερα με εξαίρεση 1 τραγούδι το Angels walk among us που μου άρεσε η ερμηνεία.

#244

Σου δινω χιλια δικαια σε αυτο !Αν με χαλασε και μενα κατι στο δισκο ηταν τα ως επι το πλειστον “ψηλα” φωνητικα.Αν και τα συνηθισα με τον καιρο.

#245

Xm…Σορρυ αλλά για αλλη μια φορά θα τηρήσω δεν είμαι οτι μου σερβιρίζουν το τρώω. Δε λέμε όμως ότι δεν είναι κακό το αλμπουμ. Όπως π.χ. δε μου αρεσαν τα φωνητικά του Holmes στο Host σε όλο το αλμπουμ με εξαίρεση λίγα κομματια ετσι και εδώ,αλλά αλλη συζήτηση πάω να ανοίξω και δε θέλω να είμαι εκτός θέματος.:slight_smile:

#246

Για μένα, υπάρχουν τουλάχιστον 5 κορυφαία τραγούδια σε αυτό το δίσκο: Thin Air, Summernight Horizon, Angels Walk Among Us, A Simple Mistake, Universal.

Ειδικά οι φωνητικές αρμονίες με την Lee Douglas στο Summernight Horizon με κάνουν και ανατριχιάζω κάθε φορά που τις ακούω. Βέβαια, για το Angels Walk Among Us και το A Simple Mistake προτιμώ τις demo εκδόσεις που είχαν βγει στο site τους πριν από κάτι χρόνια. Ειδικά η συμμετοχή του Valo στο Angels δεν μου κάθισε πολύ καλά.

Πιστεύω ότι το κενό των 7 ετών μόνο θετικά δεν λειτούργησε πάντως. Τόσο στους ίδιους όσο και στα τραγούδια. Όταν δουλεύεις κάτι, ξανά και ξανά προκειμένου να το “τελειοποιήσεις”, καταλήγεις αρκετά μακριά από την αρχική έμπνευση (μιλώντας για μουσική πάντα).

Όπως σημείωσε ο Steven Wilson στο τελευταίο τεύχος του Hammer:

Τείνω να συμφωνήσω με τον Steven Wilson στα περισσότερα. Σίγουρα διαφωνώ στο κορυφαίο album, και το ότι οι Radiohead θα θέλανε αυτά τα 2 τραγούδια δικά τους είναι μάλλον υπερβολή.

Φαντάζομαι ότι αν ο Wilson αναλάμβανε εξολοκλήρου την παραγωγή και όχι απλά τη μίξη, το album θα ήταν τελείως διαφορετικό - σίγουρα προς το καλύτερο.

Ήδη βρίσκονται στο studio - δεν γνωρίζω αν θα πρόκειται για EP ή ολόκληρο δίσκο.

Ας δούμε τι μπορούν να κάνουν στο επόμενο βήμα τους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν είναι ότι η μουσική είναι χάλια, απλά είναι διαφορετική απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Και τουλάχιστον, έχουν τα κότσια να παραδεχτούν ότι ένας λόγος της αλλαγής, είναι η στροφή σε μεγαλύτερα (αριθμητικά) ακροατήρια. Σε αντίθεση ας πούμε με τους Paradise Lost, οι οποίοι φάγανε τα μούτρα τους στο Host προσπαθώντας να μιμηθούν τους Depeche Mode. Και δεν πιστεύω ότι το έκαναν από εσωτερική ανάγκη για αλλαγή, κάνοντας κωλοτούμπα στη συνέχεια και επιστρέφοντας σταδιακά σε όλο και πιο σκληρές φόρμες. Η κίνηση ήταν καθαρά για τα φράγκα και τη στροφή σε άλλο ακροατήριο, άσχετα αν δεν τους βγήκε τελικά.

#247

Διαφωνώ με τα κωλοτούμπα και για τα όσα λες για τους Pl. Η αναγκη αλλαγής του ήχου τον έκανε να μιλήσει ετσι ο Holmes για τα γροουλιγκ και ακόμα λεει ότι δε μπορει να ακουσει τη “δεινοσαυρένια” φωνή του τότε. Κολοτούμπα μόνο εσύ το λες. Αλλο για τη μουσική που ξαναγύρισε πίσω.Μεχρι και τώρα δεν τραγουδάει οπως παλια. Με αυτό το τρόπο έκανε το Draconian Times Icon μοναδικά μη το ξεχναμε.

#248

off topic-σταματηστε αυτο τον παραλογισμο με το host:p χωνει τα παντα-off topic

συνεχιστε…

#249

Δε νομίζω το ότι ο Holmes δεν μπορούσε να τραγουδήσει σαν το Draconian Times ήταν η αιτία του να εξαφανιστούν οι κιθάρες από τον ήχο τους. Οι κιθάρες έχουν επιστρέψει προσφάτως (τα τελευταία χρόνια) κι ας μην τραγουδάει ο Holmes όπως στο Draconian Times. Πολύ απλά, έφαγαν τα μούτρα τους σε κάτι το οποίο (προφανώς) δεν κατείχαν (το synthpop του Host) και επέστρεψαν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, έστω και με την “έκπτωση” στα φωνητικά του Holmes.

Βέβαια, στην περίπτωση των Anathema (για να γυρίσουμε on topic), δε νομίζω ότι η στροφή τους είναι τόσο μεγάλη. Ακόμα και στο τελευταίο album υπάρχουν αρκετά στοιχεία-χαρακτηριστικά του ήχου τους.

#250

Κιθαρες ε; http://www.youtube.com/watch?v=yoUvSI1VNL0
Μάλλον δεν εχεις ιδέα για Paradise lost και σορρυ για τα offtopic εγώ το προξένησα.

#251

Εκ του αποτελεσματος, την κατείχαν μια χαρά την synthpop. Το Host χωνει άνετα στα τελευταια 3 Depeche Mode. Τα μουτρα τους ναι τα έφαγαν εμπορικα και μόνο.

#252

@ex3meious: σ’ ευχαριστώ που μου μαθαίνεις τους Paradise Lost.

@Isis: μια χαρά είναι τα albums των Depeche. Το πρόβλημα του Host είναι ότι αποτελεί κακέκτυπο των τελευταίων, και οι Paradise Lost από πρωτοπόροι μιας σκηνής έγιναν αντιγραφείς μιας άλλης.

Όχι άλλο Paradise Lost σ’ αυτό το topic! :slight_smile:

#253

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, παίδες. Πολλά τα ζητήματα που τίθενται και ετερόκλιτα συνάμα.

Ορισμένες μπάντες έχουν την “κατάρα” της ιδιαιτερότητας από τη στιγμή που ιδρύονται κιόλας. Είτε γιατί φέρνουν νέους ήχους στη μουσική, είτε γιατί αποτελούνται από ξεχωριστές προσωπικότητες, μουσικά κι ανθρώπινα, είτε γιατί χαράσουν πρώτοι ένα μονοπάτι, που άλλοτε είναι της δόξας κι άλλοτε της προδοσίας έτσι κι παρεκλίνουν.

Θεωρώ ότι οι Anathema είναι μια τέτοια μπάντα. Από τον πρώτο έως και τον τελευταίο δίσκο τους, από την εν γένει διαδρομή της μπάντας, διαπιστώνει κανείς ότι ετούτοι εδώ είναι στο δικό τους μουσικό κόσμο.

Παρόλα αυτά, παρακολουθώντας τους για περίπου 15 χρόνια, έχω την αίσθηση ότι πάντα, όσο διαφορετικό και χαλαρότερο κι αν είναι το στυλ τους σε σύγκριση με το παρελθόν, είναι η ίδια μπάντα, με τις ίδιες μουσικές αφετηρίες κι αναφορές, και κυρίως με την ίδια χαρακτηριστική, υφέρπουσα ατμόσφαιρά τους. Ακούγοντας τους δίσκους τους εξακολουθώ να βρίσκω πολλά κοινά σημεία σε στιγμές που εκ πρώτης ακροάσεως νομίζεις ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Π.χ. στο νέο δίσκο εντοπίζω στιγμές που νιώθω ότι είναι βγαλμένες από την ασήκωτη ατμόσφαιρα του The Silent… (βλ. Universal). Το ίδιο συμβαίνει και σε προηγούμενες δουλειές τους, όπως π.χ. στο A Natural Disaster που μπάζει Eternity από παντού (βλ. Flying). Δεν είναι όμως μόνο τα μουσικά στοιχεία, αλλά κυρίως η χαρακτηριστική τους ατμόσφαιρα που είναι ΠΑΝΤΑ εκεί -τουλάχιστον για 'μένα-.

Πάμε στην εμπορικότητα τώρα. Η αλήθεια είναι ότι συχνά-πυκνά, μου βγαίνει ένα “γαμώτο” γι’ αυτήν την μπάντα. Ακούω διάφορους καλλιτέχνες της σειράς να κάνουν σουξέ στα ραδιόφωνα με συνθέσεις στο στυλ των Αnathema ή με στοιχεία ατμοσφαιρικά (βλ. evanesence κλπ) και λέω πόσο άδικο είναι αυτό για μια μπάντα που πραγματικά έχει προσφέρει σπουδαία τραγούδια. Σίγουρα αξίζουν ευρύτερης αναγνώρισης, ΑΛΛΑ δε νομίζω ότι είναι και τόσο άγνωστοι πια. Βεβαίως και δεν αγγίζουν καν τα όρια δημοτικότητας των radiohead αλλά δεν είναι και underground μπάντα. Ούτε νομίζω ότι η -διαπιστωμένη- καΐλα τους για αναγνώριση ήταν η αφορμή για τις αλλαγές στο στυλ της μουσικής. Η μπάντα αυτή άλλαζε κατευθύνσεις με το καλημέρα, ακούς τα album ένα-ένα και το βγάζεις το συμπέρασμα.

Από την άλλη όμως, τι είναι αυτό που ορίζει μια μεγάλη μπάντα; Ποια τα κριτήρια; Η διάρκεια; Οι πωλήσεις; Οι μουσικοί που την αποτελούν; Και πως αντικειμενικοποιείται αυτό, ώστε μια μπάντα να θεωρείται μεγαλύτερη από μια άλλη; Νομίζω ότι οι απαντήσεις ξεχειλίζουν από σχετικότητα και υποκειμενικά στοιχεία.

Γιατί, μη με θεωρήσετε τρελό ή γκρούπι:

Οι Anathema είναι μεγαλύτερη μπάντα από τους Radiohead.
Για πολλούς -ναι, και υποκειμενικούς- λόγους.

:wink:

#254

Quoted for truth. :thumbup:

Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για μια επίπονη διαδικασία 7 χρόνων, όπως σωστά σημειώσατε μόνο θετικό δεν μπορεί να είναι αυτό, κάπου χάνεται η μπάλα.

Απλώς, εγώ πιστεύω ότι μετά απο το πολύ αξιόλογο “We’re Here…” πρέπει να αλλάξουν ρότα προς κάπου αλλού (προφανώς δεν έχω καμία κάψα να επιστρέψουν οι κιθάρες και το ντουμ). Οι ANATHEMA αυτή τη στιγμή μου μοιάζουν σαν έναν παίκτη που έκανε μια καλή σεζόν με την ομάδα του, αλλά δείχνει ότι έδωσε ό,τι είχε να δώσει σε αυτήν και πρέπει να αλλάξει περιβάλλον για να ανανεωθεί.

#255

[SPOILER][/SPOILER]

#256

περα απο το “με εκφραζουν περισσοτερο/ειμαι δεμενος με την μουσικη τους” τι αλλα υποκειμενικα κριτηρια μπορει να υπαρχουν?

#257

Eνας δεν βρεθηκε να τους συμβουλεψει οτι ως πρωην μετσαλ (και καποιας ηλικιας) καλλιτεχνης, δεν υπαρχει ουτε μια στο εκατομμυριο να κανουν γκελ στο mainsteam rock κοινο?

Δλδ αν εσεις ειχατε μια πολυεθνικη δισκογραφικη εταιρεια, θα πονταρατε τα λεφτα σας πανω σε 3 35+ ημιαλκοολικους σκοτεινους τυπους που εχουν βγαλει ηδη 6-7 δισκους (κι αρα οσο να’ναι εχουν ξοδεψεια αρκετο απο το δημιουργικο τους ‘‘αποθεμα’’) για να γινουν οι επομενοι Radiohead?

#258

Ειχα πολυ καιρο να ακουσω κατι απο Anathema και να μου αρεσει.Το καταφερα-απροσμενα-με το καινουριο αλμπουμ.Δε θα κατσω να πολυαναλυσω τι και πως αλλαξαν η οχι,αδιαφορω πληρως,κραταω μονο το γεγονος οτι μου αρεσαν πανω απ τα μισα τραγουδια.

#259

Μολις ενα χρονο μετα θυμηθηκα και 'γω να πω την αποψαρα μου. (κλοπυραϊτς mr_whatshername)

Μαλλον οι Λιβερπουλιανς βλεπαν μικροι το “Στριβειν δια του αρραβωνος” και το αλμπουμ καθυστερησε κατι ψηλα στα προτυπα των δισκογραφικα συνεπων AC/DC.

Ομως σε τελικη αναλυση δεν κρεμομασταν και απο τα χειλη τους, δοξα το θεο τοσα αλμπουμ εχουμε να ακουσουμε οποτε καλα καναν τα παλικαρια και πηραν τον χρονο τους. Ο χρονος μπορει να ξεχειλωσε καποιες ιδεες του αλμπουμ-κατι απολυτως λογικο αν δουλευεις πολλα χρονια τα ιδια κομματια-αλλα σε τελικη αναλυση τους βρισκει δικαιωμενους.

Τρομερα ταξιδιαρικο αλμπουμ, να το ακους σε φαση αφασιας και να χανεσαι ακομα περισσοτερο (και ενα ποτηρακι αλκοολ παρακαλω?). Χαρμολυπο υφος με το πιο αισιοδοξα μελανχολικο αλμπουμ τους που εσπασε στεγανα κερδιζοντας πολλους καινουργιους φανς (οτι δεν καταφεραν με τα προηγουμενα 3 το καταφεραν με αυτο μονομιας). Ενα αλμπουμ μικρο προσκυνημα στα τεραστια προτυπα τους (Pink Floyd). Σιγουρα δεν μιλαμε για τον καλυτερο τους δισκο (τον βαζουν κατω τουλαχιστον 3 album τους) αλλα σιγουρα καλυτερος των “A fine day to exit” και-του πολυ καλου-“Natural Disaster” kai ταυτοχρονα ενας δισκος που θα μνημονευεται μετα απο χρονια απο κοσμο που ακουσανε το Alternative 4 και δεν το ξανακουμπησανε (ντροπη!). Ωστοσο πιστευω οτι και πολλοι φανς των παλιων τους δουλειων θα το ευχαριστηθουν και θα βαλουν το “Thin Air” (βαλτε εσεις οποιο ειναι τους γουστου σας στην θεση του) στην λιστα με τα αναμφισβητητα καλυτερα τραγουδια της καριερας των Anathema.

#260

γούστα είναι αυτά αλλά… σοβαρά το λες αυτό?