Μετά τους Iron Maiden το 2007 (14 χρονών ο υποφαινόμενος τότε) που είχα ψήσει τον μπαμπά μου να με πάει Αθήνα να τους δούμε, το δεύτερό μου λαιβ ήταν αυτό, Anathema στο Principal Θεσσαλονίκη, 30/11/2008.
Θυμήσου setlist: https://www.setlist.fm/setlist/anathema/2008/principal-club-theatre-thessaloniki-greece-2bd68cc6.html
Έπος. Και μετά το γυρίσανε στο trip hop ρε πούστη μου…
Που παίζουν τριπ χοπ οι Ανάθεμα ακριβώς?
Εντάξει, πως το λένε αυτό το πράγμα που παίζουν από το We’re Here και μετά, έτσι το είπα
Οι άγγλοι το λένε… progressive rock.
Κλέο.
Τα Weather Systems και Distant Satellites είναι υπέροχοι δίσκοι. Οι Anathema δεν παίζουν την μουσική που έπαιζαν στα early 90s εδώ και 22 χρόνια περίπου. Κάποια στιγμή ίσως θα ήταν καλό να μην αφοριζουμε τόσο καλούς δίσκους επειδή είναι σε μουσικό είδος που δε μας τρελαίνει.
Αν και περισσότερο ρώτησα γιατί το trip hop ρίχνει στα αυτιά του death metal και ήθελα να δω μήπως έχω χάσει επεισόδια από τους Anathema.
Συμφωνώ με αυτό. Αλλά όταν ακούω όταν παίζουν progressive rock… οκ κλέο.
Αν τις έπαιζαν το gothic rock με το djent metal σε αγώνα MMA, ποιο θα έριχνε στα αυτιά ποιου;
Δεν έχω άποψη για τις ταμπέλες που βάζουν άγγλοι στα μουσικά είδη, αλλά αν παίζει προγκρεσιβ ροκ ο Ταουνσεντ και οι Πινκ Φλοηντ και οι Μαριλλιον, σίγουρα παίζουν κι οι Ανάθεμα. Είναι πολύ άκυρος ο ορισμός του μουσικού είδους αυτού ούτως ή άλλως
αρα ειδες και μενα με το γκρουπ που επαιζα τοτε,να τους support-αρουμε 
Έλα ρε! Killinosense αν θυμάμαι καλά;
oh yes! επαιζα μπασο
Οι Anathema από ένα σημείο και μετά προσωπικά μου βγάζουν ότι δίσκο με τον δίσκο αρχίζουν και χάνουν την “ταυτότητα” τους και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω πως το βλέπω.
Σχεδόν από την αρχή της καριέρας τους ψιλο-ακολουθούσαν το ρεύμα της εποχής, ξεκινώντας με το ατμο-ντεθ, στην πορεία οι μεγάλες μπάντες του είδους (ναι και οι Ανάθεμα μαζί 
) “καθάριζαν” τα φωνητικά και σιγά σιγά το μουσικό στυλ τους ήταν τελείως διαφορετικό από το ξεκίνημα τους. Με το οποίο όχι μόνο δεν έχω κανένα απολύτως προβλημα αλλά το καραγούσταρα κιόλας
Το καραγούσταρα γιατί όλες αυτές οι αλλάγες επήλθαν με πολύ δικό τους τρόπο και με δικό τους φίλτρο.
Από ένα σημείο και μετά (ας το τοποθετήσω από το we are here και μετά) απροκάλυπτα με δηλώσεις σε συνετευξεις, τύπου γιατί οι Radiohead έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία και όχι εμείς.
Βάλε λίγο Radiohead μέσα μπας και…
Υπογράφουν στην Kscope του Wilson (προσπάθησαν να παίξουν αυτόν τον ήχο)
Είναι στην μόδα το ποστ-ροκ (έβαλαν στοιχεία)
Και στο τέλος το μόνο που έμεινε σε εμένα να μου θυμίζει ότι είναι οι Ανάθεμα, είναι μόνο τα φωνητικά. Με το κυνήγι της επιτυχίας όπου δεν είναι καθόλου κατακριτέο δεν ακούω πια το στίγμα τους και την ταυτότητα τους (το οποίο είναι και το πρόβλημα ΜΟΥ).
Αυτές τις μπούρδες δεν θα καθόμουν να τις γράψω για καμία άλλη μπάντα εκεί έξω γιατί το δέσιμο μαζί με την μουσικής τους είναι τεράστιο όπως και η απογοήτευση μου τώρα.
Πολύ πιο πριν είχε ξεκινήσει αυτή η γκρίνια, από το “A fine day to exit” ήδη (το θυμάμαι γιατί ήταν από τα πρώτα μου Metal Hammer χε, χε). Ότι δε θέλουμε οι δίσκοι μας να είναι στα metal ράφια στα δισκοπωλεία, αυτό για τους Radiohead που λες κι εσύ κλπ.
Εγώ προσωπικά τους παράτησα στο “A natural disaster”, βέβαια αν το ακούσω σήμερα ίσως να έχω αλλάξει άποψη για αυτό το album, δεν ξέρω. Αλλά όντως εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ περίεργα για την μπάντα, θυμάμαι συνεχώς μία φάση “διαλύουμε-δε διαλύουμε”, “αλλάζουμε όνομα-τελικά δεν αλλάζουμε”, “ο Danny φεύγει-ο Danny έρχεται”, κι όλα ν’ απορρέουν (απ’ ό,τι οι ίδιοι λέγανε και είναι προς τιμήν τους αυτό, ε) από τις απογοητευτικές πωλήσεις.
Προσωπικά, αν και fan όλων των περιόδων τους τους έχω αφήσει λίγο στην άκρη, αλλά αν βάλω κάποιο να παίξει αυτό 100% θα είναι το A Natural Disaster, το οποίο θεωρώ και το καλύτερό τους με διαφορά. Τα υπόλοιπα σίγουρα είναι πολύ καλοί δίσκοι (το Judgement είναι από τους δίσκους που “φοβάμαι” να ακούσω μη με πάρουν τα κλάματα σα μικρό κοριτσάκι), αλλά στα αυτιά μου πλέον ακούγονται dated. Natural Disaster και A Fine Day to Exit στέκονται πολύ καλά ακόμα και σήμερα. Θα σου πρότεινα να του ξαναρίξεις μια αυτιά μετά από τόσα χρόνια…
Κάθε εποχή των Anathema έχει κάτι να δώσει. Από το Weather systems κ μετά δυστυχώς μπήκαν λίγο σε μια λούπα επανάληψης, αλλά και πάλι έγραψαν κομματάρες.
Εγώ πχ λατρεύω Silent Enigma, αλλά και Weather Systems. Τελείως διαφορετικά άλμπουμ, ωστόσο δύσκολο για μια μπάντα να κρατήσει τον πήχη της ποιότητας τόσο ψηλά μετά από τόσες αλλαγές ήχου.
Εμενα προσωπικα μου αρεσαν ολα μεχρι και το Natural Disaster (οποτε οχι φιλε Κουντομ, το προβλημα μου δεν ειναι οτι δεν παιζουνε ντεθ, το αγαπημενο μου ειναι μεταξυ του Judgement και του Alternative 4), καποτε ηταν η αγαπημενοι μου απο τους μπιγκ 3 του Βρετανικου ατμοσφαιρικου ηχου. Μετα το Where Here απλα δεν τους μπορω, ειλικρινα δεν μπορω να ακουσω ολοκληρο τραγουδι με παιρνει ο υπνος. Κανανε επιτυχια με αυτο το στυλ (τους αποθεωνουν ως προγκ ροκ, λολ) οποτε με γεια τους με χαρα τους, εμενα απλα δεν μου κανουν πλεον.
Μακαρι να κανανε αυτο που κανανε στην Τουρκια και εδω, θα επεφτε πολυ κλαμα, θα θυμομασταν κατι θρυλικα λαηβ στο Ροδον…
Η δεκαδα μου:
One Last Goodbye
Forgotten Hopes
Deep
Inner Silence (ψιλομαλακια που ειναι ξεχωριστο κομματι βεβαια, μπορει να εβαζα το Flying στην θεση του)
Lost Control
Fragile Dreams
Angelica
A Dying Wish
Kingdom
Sleepless
Θετικο παντως το γεγονος οτι ακομα και ετσι δειχνουν μια διαθεση να ξαναπαιξουν καποια απο αυτα τα κομματια. Δεν υπαρχει κατι που να απεχθαινομαι περισσοτερο απο μια μπαντα που αποκυρηττει το παρελθον της γιατι “σοβαρεψε” και τα παλια δεν τους κανουν πλεον. Και φυσικα δεν μιλαω οτι περιμενω να βγουνε να παιξουνε το Kingdom με μπρουταλ φωνητικα, αλλα οταν εχεις να παιξεις κομματια απο τεραστιους δισκους οπως το Judgement η το Alternative - Eternity τοσα χρονια, προφανως προσπαθεις να πεις κατι. Ας ελπισουμε να αλλαξαν μυαλα και να μην ειναι one off…
Γέλασα πολύ με αυτό γιατί και εγώ έχω τον ίδιο "φόβο’.
Το “Natural Disaster” είναι δισκάρα και για εμένα και το τελευταίο τους που αγάπησα (τι κομματάρα ρε το “pulled under at 2000 meters a second”).
Πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι οι μόνοι από την “αγία τριάδα” που δεν έχουν κάνει μουσικό πισωγύρισμα (ακόμα τουλάχιστον). Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει θετικά ή αρνητικά, εγώ το βρίσκω θετικό γιατί αυτό δείχνει ότι την “ψάχνουν” ακόμη την “δουλειά”, άσχετα εάν το αποτέλεσμα με απογοητεύει 
Οι My Dying Bride έχουν κάνει μουσικό πισωγύρισμα; (πρόσεξε τι θα πεις, δες πρώτα το avatar μου!)
θα προσέξω.
Όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο οι Paradise Lost αλλά η πορεία τους από την αρχή μέχρι και το 34.788%…Complete, υπήρχε αυτή η διαφοροποίηση στα μουσικά στοιχεία τους με “καθάρισμα” φωνητικών, κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία και μπαμ πάρε (την δισκάρα) the light at the end of the world (που όσο να ΄ναι είναι πιο μπακ του δε ρουτς).
Ρε συ αδερφέ, βλέπεις μουσικό πισωγύρισμα από το Symponaire μέχρι το 34,788% και ενώ έχουν σχεδόν ίδιο ήχο από το Turn Loose the Swans μέχρι σήμερα και δεν βλέπεις μουσικό πισωγύρισμα από το Crestfallen ή και το Alternative 4 μέχρι το We’re here?