Βασικα χθες,ειμασταν για σι ντι με ενα παιδι…και του χαν περισεψει καποια λεφτα…και βλεπει ενα αντιματερ,χωρις να χει ξαναακουσει γ αυτους κτλπ…και το παιρνει απο περιεργια…και τον κοροιδευα στον δρομο.αλλα τωρα βαζω να ακουσω διασπαρτα κομματια.και παιζουν ωραια μουσικη.
E πως να μην παίζουν καλή μουσική, ολόκληρος Duncan Patterson είναι μέσα:D(τουλάχιστον στα 3 πρώτα) γιατί έχει και την τάση να αφήνει μπάντες ο τυπάς…)
Άσε που και στο Leaving Eden είχε και συμμετοχή ο Danny Canavagh, αλλά δεν ήταν ο Dun. Σε γενικές γραμμές ωραίοι είναι, δεν κόβω και φλέβα για πάρτι τους, αλλά έχουν ωραία τραγούδια δεν μπορώ να πω.
Now playing: Heavenly - The Face Of Truth
via FoxyTunes
πολυ ωραιο συγκροτημα,ειχα κολλησει με τη παρτη τους για μεγαλο διαστημα παλιοτερα…αν και δεν μου αρεσουν ιδιατερα οι αναθεμα-σορυ μαν:p,το ηξερες-,με αυτους την καταβρισκω…και το leavin edem,το θεωρω το καλυτερο τους…μονο και μονο το freak show δλδ που εχει μεσα,αρκει…παω να χωσω στο mp3 τωρα,ψηθηκα…
Kαι γω μονο το leaving eden εχω ακουσει και αυτο αρχικα επειδη νομιζα οτι ειχε duncan μεσα.Πολυ ομορφος δισκος…Αν δεν ειχαν στριψει οι Anathema καπως ετσι θα ακουγοντνα.Δεν ειναι για ολες τις ωρες παντως.Και ναι το freakshow ειναι εκπληκτικο.
Λοιπόν, αρχικά το “Leaving Eden” όπως αναφέρθηκε είναι φοβερή δισκάρα. Αλλά εγώ θα προτείνω ν’ακούσετε άλλο ένα: Το “Saviour” του 2001. Ειδικά όποιοι εξ’υμών γουστάρετε trip-hop φάση σε συνδυασμό με τη γνωστή μελαγχολία και ατμόσφαιρα Patterson/Anathema. (Υπ’όψιν: ΚΑΜΙΑ σχέση οι 2 δίσκοι μεταξύ τους! 
)
PS. Σημειωτέον έχει κ φοβερό εξώφυλλο… 
Άκουσα το “Saviour” από περιέργεια. Ουπς! Δισκάρα. Ειδικά τα κομμάτια Angelic και The Last Laugh με έστειλαν. Κοίτα να δεις τι ανακαλύπτεις από σπόντες καμιά φορά. Το χρυσάφι, αν είναι κρυφό, δεν γυαλίζει*.
*Αφιερωμένο στον Ellanor, αν καταλαβαίνει τι εννοώ.
τι παίζουν?
Θα έλεγα ένα μείγμα abient - trip hop. Άκουσα βέβαια μόνον το ντεμπούτο τους, οπότε δεν είμαι απόλυτος. Φαντάζομαι ότι και οι άλλες τους δουλειές θα κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα.
Α κατίλαβα…Θενξ
Καλά με το ambient δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη σχέση, τα δυο πρώτα ήταν τριπ-χοπίζοντα (όπως θα αντιλαμβάνονταν οι ανάθεμα τον όρο δηλαδή), συμπαθητικούλια άλμπουμ, που τα σώζουν οι catchy συνθέσεις, γιατί αν εξεταστούν υπό τους όρους του είδους που θέλουν να πρεσβεύουν δεν ήταν και τίποτα ξεχωριστό. Το τρίτο δεν το άκουσα ποτέ, το “Leaving Eden” ήταν σαφώς πιο rock, όπως είπε και κάποιος άλλος πιθανότητα ήταν η εξέλιξη των Anathema αν δεν υπήρχε το “A Fine Day To Exit”. Δεν είναι καθόλου άσχημος δίσκος, και υποθέτω ότι αν αρέσει σε κάποιον η συγκεκριμένη παρέα θα το απολαύσει αρκετά. Συνολικά πάντως ο καλύτερος τους δίσκος είναι μάλλον το πρώτο τους (που εκεί είχαν κάνει και ένα σχετικό μπαμ και δημιούργησαν ελπίδες). Τελικά όπως αποδείχτηκε όμως μάλλον ήταν περισσότερο μουσικό όχημα του Moss και λιγότερο του Patterson.
Εγώ έχω ακούσει τα Saviour, Planetary Confinement και το Leaving Eden. Το τελευταίο μου αρέσει πιο πολύ από όλα και νόμιζα ότι και σε αυτό συμμετείχε ο Patterson#-o Μου ανοίξατε τα μάτια 
Από το leaving εγώ κόβω φλέβα για το ghosts, αν και όλο το cd είναι κορυφή :thumbup:
το Lights out το έχει ακούσει κανείς? είναι καλό?
ποιο cd αγόρασε ο φίλος σου? γενικά είναι δύσκολο να βρεις cd τους σε δισκάδικο
Οι Antimatter παρόλο που ξεκίνησαν σαν ένα side project του Duncan Patterson, εξελίχθηκαν σε ένα σόλο project του Michael Moss. Έχουν κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ από το 2001 και είναι τα εξης Saviour(2001, διαμάντια του άλμπουμ είναι Saviour, Over Your Shoulder, The Last Laugh), Lights Out (2003,Lights Out,The Art Of Soft Landing, In Stone) Planetary Confinement(2005,The Weight Of The World,Epitaph,Mr White(Καταπληκτική διασκεύη στους Trouble),A Portrait Of The Young Man As An Artist,Legions). Με αυτό το άλμπουμ κλείνει ένας κύκλος 3 άλμπουμ με τον Duncan Patterson, που οδηγούσε το σχήμα σε trip hop, ambient ήχους σε στυλ Massive Attack, Portishead(γυνακεία φωντικά) με ψήγματα Anathema. Επίσης, σε αυτή τη περίοδο μπορείτε να βρείτε ένα live αλμπούμ το 2004 Live@K13, το όποιο είναι ακουστικό αλλά δεν προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Η νέα περίοδο στο συγκρότημα άρχισε με την αποχώρηση του Patterson και την ανάδειξη του Moss ως ηγέτη του συγκρότηματος. Άλλαξε το στυλ του συγκροτήματος και τον ήχο του αφήνοντας στο παρελθόν τα trip hop στοιχεία του(έπαψαν να υπάρχουν και τα γυναικεία φωνητικά) και πλησιάσαν στον ήχο των anathema (με τη συνεργασία του και με τον Danny Cavanagh στις lead κιθάρες) στο άλμπουμ τους Leaving Eden. Ο δίσκος απότελει ένα από τα κρυμμένα διαμάντια της “μελαγχολικής” ροκ μουσικής με τις ακουστικές κιθάρες να μπλέκονται υπέροχα με τις ηλεκτρικές κιθάρες των Anathema και η βαθιά φωνή του Moss να σε κάνει να ταξιδεύεις στο μονοπάτι των αναμνήσεων και να πονέσεις ξανά με την απώλεια του χρόνου και του έρωτα. Τα τραγούδια του δίσκου είναι ένα και ένα. Από αυτά ξεχωρίζουν Another Face In The Window(Μιλάει για το πόσο ξεχωριστός είναι ο κάθε ένας από εμάς), Ghosts(All the faces on the photographs have changed
To not confuse it all, the names remain the same, ο χρόνος αλλάζει τα πάντα), Conspire( Η απόλυτη ακουστική μπαλάντα με την φωνή του να σημαδεύει τους στίχους βαθιά μεσα στην ψυχή μας), Leaving Eden (Το ταξίδι για την άλλη όχθη).
Μετά από αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησαν ένα live ακουστικό και αυτή τη φορά άλμπουμ Live@An Club(το γνωστό). Ένα καταπληκτικό live άλμπουμ που περιέχει 9 συνθέσεις, με 3 διασκεύες στα Black Sun(Dead Can Dance), Working Class Hero(John Lennon), και την καταπληκτική διασκεύη στο Power Of Love http://www.youtube.com/watch?v=FAdHFXiUZmY.
Οι δίσκοι τους δεν κυκλοφοράνε ευρεώς στην Ελλάδα, αλλά μπορείτε να τα βρείτε όλα στο site των Antimatter.
Υ.Σ Μέσα στο 2010 θα κυκλοφόρησει ένα 2 Cd/1 Dvd με την ιστορία των Antimatter.
Ελπίζω το live@anclub να μην είναι από κεινο το πρώτο ακουστικό που χαν κάνει όταν είχε κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος, που ήταν από τα πιο βαρετά πράγματαπ που χω δει στη ζωή μου (με την εξαίρεση ακουστικού λαιβ anathema ξερω γω). Επίσης black sun -> dead can dance, black hole sun -> soundgarden =p
Μα τι bump ετοιμάζομαι να κάνω. 3 χρόνια ρε αθεόφοβοι; Leaving Eden έβγαλαν οι τύποι, τι άλλο να κάνουν δηλαδή; Πάμε στα νέα.
Όπως πολλοί θα ξέρετε, φαντάζομαι, αναμένουμε νέα κυκλοφορία με τίτλο «Fear of a Unique Identity». Πάρτε και ένα artwork:
Δεν ξέρω αν θα συνεχίσουν να παίζουν στο FOAUI αυτό το στοιχειωμένο ροκ του προκατόχου του, αν κάποιος γνωρίζει ας δώσει πληροφορίες επί του θέματος. Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 23/11/2012 από την Prophecy Productions. Αναμένω με τεράστια ανυπομονησία μετά το σοκ που υπέστησα όταν άκουσα για πρώτη φορά το Leaving Eden πριν από λίγους, μόλις, μήνες.
Έχω ακούσει μόνο Planetary Confinement και Leaving Eden. Χωρίς το PC να χάνει καθόλου, τη δεδομένη στιγμή το LE ανήκει στα all time αγαπημένα μου άλμπουμ και το εκτίμησα σίγουρα περισσότερο από το PC για τους εξής λόγους:
α) Οι κιθάρες είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και παίζουν κυρίαρχο ρόλο σε όλο το άλμπουμ, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στο PC. Ο Danny Cavanagh όπως έχουμε χρόνια να τον ακούσουμε.
β) Η απουσία συνθέσεων του Duncan επέτρεψε στους Antimatter να βαδίσουν σε νέα μονοπάτια, που συνάδουν περισσότερο με τα γούστα μου. Αυτό ακριβώς το στοιχείο με κρατά από το να ακούσω τα Saviour και Lights Out (και εδώ περιμένω μία συμβουλή ίσως).
Για μένα το Leaving Eden είναι ο δίσκος που δεν έβγαλαν οι Anathema στο μεγάλο δισκογραφικό κενό τους. Και φυσικά, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στις κιθάρες του Danny που είχαμε (έχουμε?) να τις ακούσουμε έτσι από εποχές Judgement.
Το Planetary Confinement είναι για μένα το πιο μπερδεμένο άλμπουμ τους - απόδειξη το γεγονός ότι πλέον συνέθεταν / ηχογραφούσαν ξεχωριστά τα κομμάτια τους.
Saviour και Lights Out πολύ καλοί δίσκοι, ορισμένα πολύ ωραία κομμάτια, δυστυχώς έχουν περάσει ψιλο-απαρατήρητοι. Σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα / όλες τις ώρες. Φοβερά φωνητικά τόσο από την Michelle Richfield όσο και από τον Hayley Windsor. Το γεγονός ότι δεν είναι καν “ροκ” δεν με ενοχλεί καθόλου. Το Lights Out ίσως λίγο πιο πάνω από το Saviour.
Αξίζει αναφοράς και η συλλογή Alternative Matter με πολλά ακυκλοφόρητα, demos, remixes, live tracks κλπ.
Όσο για το καινούριο, του οποίου ο τίτλος ρέπει πολύ προς Porcupine Tree (αν και φαντάζομαι ότι μουσικά δεν θα έχουν σχέση!), υποτίθεται ότι θα είναι η λογική συνέχεια του Leaving Eden.
Σε ένα μήνα θα ξέρουμε!
Χμ,δεν το ήξερα ότι είχαν στο πρόγραμμα καινούριο άλμπουμ.Ωραία νέα λοιπόν.
Το Lights Out ειναι πανευκολα ο,τι καλυτερο εχει κανει ο Παττερσον τα τελευταια χρονια. Δεν το ακους, τρεχεις να το ακουσεις, και το λεω σε φαση πως ειναι τρομερα βαθυ, σκοτεινο και υποτιμημενο album. Απλα, χωρις να εννοω πως ακουγεται σαν Anathema, δεν εχει το logo τους πανω για να το εκτιμησει ο κοσμος.
Είχα ήδη υψηλές προσδοκίες και το Paranova με άφησε ικανοποιημένο με δύο ακροάσεις. Θα αντέξω άραγε το διπλό χτύπημα από Antimatter και Saturnus ή θα με κλείσετε σε κάνα τρελάδικο; 
Angmar θα το ακούσω το Lights Out και θα επιστρέψω εδώ, αλλά έχει πέσει πολύ διάβασμα τελευταία και ανακαλύπτω ότι γενικότερα η μουσική δεν με βοηθά σε αυτό, οπότε εν καιρώ…