Αν και μου έρχονται αρκετά αντιπαράδειγματα στο μυαλό, καταλαβαίνω τι θέλει να πει για το Architects ο @anhydriis και έχει δίκιο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι δισκάρα, γιατί είναι.
2 Likes
Μιας και εγινε κουβεντα εβαλα το ακουσα περισσότερες φορες και το αλμπουμ μου αρεσει πολυ.
Η απαντηση σε ολα τα παραπάνω ειναι ο Jordan Fish που ειναι ο παραγωγος και κανουν μπαμ οι BMTH επιρροές που εχει το album που για εμενα ειναι καλο.
Γενικα την εξέλιξη του metalcore μου τη προτιμώ σε πιο Trivium μονοπάτια αλλα με μπαντες και δουλείες οπως αυτες απο εμενα ειναι ΝΑΙ.
3 Likes
Η έλλειψη βασικού κιθαρίστα ως συνθετική δύναμη στηπ μπάντα είναι ξεκάθαρη. Όπως είπε κ ο Dan σε μια συνέντευξη “this is why the riffs are shit” χαριτολογώντας.
Έχει μεγάλη κι εμφανή συνεισφορά ο Fish σε όλο το δίσκο, αλλά ευτυχώς το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Παραμένει σαν ερωτηματικό που μπορεί να πάει η μπάντα στο μέλλον καθώς νιώθω σε ένα βαθμό ότι ψάχνει την ταυτότητα της, χωρίς να έχει οδηγό με ισχυρό καλλιτεχνικό όραμα. Θα το δούμε.
Μέχρι τότε, το άλμπουμ παίζει αδιαλείπτως στο repeat.
3 Likes
Συμφωνώ τρομερά πολύ με το Νίκο. Κι εγώ θεωρώ ότι το αποτέλεσμα σε αυτό το δίσκο είναι πολύ υψηλού επιπέδου και δικαιώνει, προς το παρόν, τις επιλογές τους, αλλά ταυτόχρονα έχω πολλούς ενδοιασμούς για το δρόμο που αποφάσισαν να ακολουθήσουν, ειδικά με ορίζοντα το μέλλον τους. Όσο κι αν φανεί κάπως αυτό που θα πω, νομίζω ότι οι Architects αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα καλλιτεχνικό όραμα, έχουν μόνο εμπορικό. Το οποίο αναμφίβολα θα στεφθεί με επιτυχία και θα καταφέρουν από το 2026 να πιάσουν την πάνω θέση στα μεγάλα φεστιβάλ, αλλά… We used to run with the wolves, now we can’t see the forest.
1 Like
Uhm, πως? Ο Toro τα γραφει ολα μαζι με τον Einar 
Ειναι στο πλαισιο της θεωριας των (μ)παντων.
Κανενα συγκρότημα δεν ερχεται να ταραξει τα νερα στον (φευ) 11ο της δίσκο. Τα νιατια και το στοιχειο της εκπληξης μπορουν να σε οδηγησουν την πρωτη δεκαετια ως την κορυφη, να σε κανουν ηγετη καποιου ιδιωματος αλλα μετα αρχιζει η κατρακ… ε η συντήρηση 
εκει καπως θα πρεπει να μανατζαρεις την ενεργεια που σου εδωσαν τα πρωτα χρονια, καθως πλεον σε καβαλαν οι εποχες (ιδε hardcore αναβιωση, deathcore) εως οτου ζησεις την δευτερη σου νιοτη καποια χρονια αργοτερα… δυστυχως οι μεταλκορ μπαντες τυπου παραπανω βρισκονται στην φαση που τους ξεπερναν οι νιουμπιδες και πανε με οτι ξερουν και οτι πουλαει… μεγαλυτερο δυστυχως ο ατελειωτος καταλογος τραγουδιων που δεν ακουσαμε ποτε αφου και να ερθουν το 2030 δεν θα παιζουν τα κομματια που λατρεψαμε απο τα αλμπουμ που τους ορισαν πρωτοπόρους…
Μικρο ντιςκλειμερ…Φανταζομαι πως δεν υπαρχει ανθρωπος στο φορουμ που να μην γνωριζει το κολλημα μου με την μπαντα, εχω ηδη αγορασει τον δισκο και οπως ειπα και παραπανω ειναι υπεροχος 
επισης ο συγκεκριμένος δισκος διορθωνει λιγο την πιο commercial πορεία και η αποδοχη του θα δειξει τον δρομο…
Μακαρι ολα τα μακαρι να τους δουμε και εδω… μεχρι τοτε ραντεβου την Παρασκευή σε μια μπαντα 20 ετων που δεν εχουμε απολαυσει ποτε
(Εδω και αν μιλαμε για τερμα underrated περιπτωση)
4 Likes
Εχουν παιξει δυο φορες Ελλαδα παντως ε - μια στο Κυτταρο το 2014 και μια στο γνωστο καταγωγιο με την ηλεκτρικη καρεκλα το μακρινο πια 2009. Παρρμπιπτοντως, στα ιδια δυο venues ειχαν γινει και οι δυο πρωτες συναυλιες των Parkway Drive στην Ελλαδα, οι οποιοι απο τοτε εχουν ερθει αρκετες ακομα φορες, καθε φορα και με περισσοτερο κοσμο και σε μεγαλυτερους χωρους.
3 Likes
Για το τυπικό, @nikatapi & @Meldinor ένας κι ένας δυο τη συνέχεια την ξέρετε, που σας έπιασε για καλλιτεχνικά οράματα από μπάντα που παίζει μέταλκορ μπάλα σε μέινστριμ γήπεδο το 2025. 
Κατά τα άλλα όμορφα τα λέτε για τη δισκάρα, nowhere to go when the sky is the limit, η ελπίδα για λάιβ πάντα τελευταία – κι αφού δεν έχει μπει ήδη, αφήνω αυτό εδώ:
3 Likes
Συμπληρώνω με αυτο (συγκεκριμένο timestamp)
3 Likes
Ε άντε να αφήσω κι εγώ αυτό τότε που μου φάνηκε πιο κατατοπιστικό
3 Likes
Ως πιο casual ακροατής τους, βρίσκω τον καινούριο δίσκο αρκετά καλό. Ακούγοντας Whiplash και Blackhole, περίμενα πιο βαρύ δίσκο αλλά τελικά δε με χάλασε ούτε αυτό το 50-50 (μισά heavy - μισά power mellow κομμάτια. Τη συνταγή Trivium και Parkway Drive δλδ).
Το auto tune φαντάζομαι χτυπάει λίγο στους πιουρίστες (δεν κρίνω!) αλλά εγώ το βλέπω από τη θετική του πλευρά, δλδ καλύτερα να το ακούω από τους Architects παρά να βάζω Travis Scott στα ηχεία με μισή καρδιά. Btw κολληματάκι το Chandelier.
Έχει και fillerάκια, εκεί λίγο πριν μπει ο δίσκος στην τελική ευθεία. Πάντως, ξανά λέω ως casual/μη φανμπόυς, βρίσκω ότι ο δίσκος με κράτησε σχεδόν από αρχή μέχρι τέλους, πράγμα που δεν έγινε με τους 2 προηγούμενους. Άρα, υπάρχει πρόοδος κι ελπίζω να το βρούνε ακόμα καλύτερα στους επόμενους δίσκους.
2 Likes