Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη.
Χωρίς υπερβολή από τα καλύτερα πράγματα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγή στο μέταλ.
Αν διανοηθεί κανείς να γκρινιάξει για μέταλκορ, υπάρχει ανοιχτή γραμμή με τη διεύθυνση για μπαν.
Όσοι ήσασταν Κύτταρο το '14/Τέξας το '09 ή γενικά τους έχετε δει λάιβ θα σας ζηλεύω για πάντα.
Κατά τα άλλα. For Those That Wish To Exist. Φεβρουάριος.
Μέχρι τότε.
Και για το καλό.
Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη!!! 
Πάμε για προθέρμανση, θα αφήσω έξω τους δύο πρώτους δίσκους που είναι τέρμα πειραματικοί να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στα πεπραγμένα γιατί ο Φλεβάρης είναι μακριά:
Hollow Crown (2009)
Το πρώτο τους αυθεντικό διαμάντι, καθαρή hardcoreιλα ασταμάτητο ξύλο από την πρώτη κραυγή. Τραγικά μαλλιά, λίγες και καλές καθαρές στιγμές.
The Here and Now (2011)
Άντε γεια! Στροφή 372628 μοιρών και μετάλλαξη μπάντας. Άλλος ήχος άλλη φάση τα ίδια τραγικά μαλλιά, πολύ πειραματικό εγχείρημα, προσωπικά μου αρέσει, δεν θα το βάλω να παίξει εύκολα από την άλλη. Καλοπαιγμενο post-hardcore αλλά νομίζω πολύ νωρίς για την μπάντα,
Daybreaker (2012)
Γυρνάει πίσω στο σκληρό ηχο. Πέμπτο άλμπουμ ήδη, metalcore όσο δεν πάει, νομίζω πως έχει κάποια fillers αυτός ο δισκος, αλλά nevermind, ειναι ο δίσκος με τις δύο από τις πλέον κλασσικές κομματαρες του group και ένα από τα αρτιότερα breakdown στην ιστορία του σύμπαντος. Από εδώ και πέρα η ιστορία γράφει μόνο ατόφια δεκαρια. Σαμ κουρεψου ρε φίλε.
Lost Forever // Lost Together (2014)
Ο γαμημενος καρκίνος χτυπά τον κιθαρίστα και κύριο τραγουδοποιό του συγκροτήματος Tom Searle για πρώτη φορά και αυτός γράφει τον αρτιότερο δίσκο του είδους. Ανατριχιλες μόνο, όλα τα τραγούδια είναι ένα και ένα, όσο και μιλάμε για αυτά γινόμαστε και περισσότερο γραφικοί και πόσο μάλλον τώρα πια που γνωρίζουμε τα γεγονότα της εποχης που οδήγησαν στο δίσκο. 10αρι ακατεβατο λοιπόν διαλέξτε και δείτε από το youtube ότι θέλετε εγώ έχω να ποσταρω μόνο αυτό…
All Our Gods Have Abandoned Us (2016)
Και ενώ αντιμετωπίζει το καρκίνο και θεωρητικά τον νικά, αυτός επανέρχεται για δεύτερη και δυστυχώς τελευταία φορά. Εν τω μεταξύ ο Tom Searle, ο για μένα μεγαλύτερος κιθαρίστας της γενιάς του, καταθέτει για τελευταία φορά τη ψυχή του όλη σε 11 κομμάτια ορόσημο.
Στο κύκνειο άσμα του διαλύει και γίνεται ένα με το σύμπαν και δυστυχώς για μας γίνεται αστρική σκόνη
Πόση δύναμη χρειάζεται να διαθέτει ένα ανθρώπινο ον, οπου τη στιγμή που γνωρίζει πως έρχεται το τέλος να στέκεται όρθιος και γράφει αυτά τα λόγια και αυτές τις μουσικές
Tom Searle RIP
Holy Hell (2018)
For Tom…
Σε αυτές τις δύο λέξεις συγκεντρώνονται όλα τα συναισθήματα αυτού του δίσκου. Έχοντας χάσει τον δίδυμο αδερφό του, ο Dan Searle μαζεύει τα κομμάτια της μπάντας του αδερφού του και δημιουργεί ένα φόρο τιμής στη μουσική του δεύτερου. Στην μπάντα παίρνει μεταγραφή ο φίλος τους Josh Middleton (Sylosis άλλη απίστευτη Μπανταρα) και μαζί γράφουν ώριμο και μοντέρνο metal. Δύο από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές μου είναι να ανοίγω το δίσκο και στα μέλη της μπαντας να αναφέρεται πρωτος ο Tom και όταν πρωτοανοιξα το βινύλιο των φίλων τους While she sleeps στο album You are we και είδα πάλι το For Tom…
Τρίτο λοιπόν σερί 10αρι και το μέλλον τους ανήκει:
Ουφ… τα είπα και ξεθυμανα
Κάντε το καλό ρε παιδια, φέρτε τους μια και από εδώ
Εγκλημα πως τοσα χρονια δεν ήρθαν για live.
Κατά τη γνώμη μου μια απο τις πιο συνεπεις συγχρονες μπάντες, με μεγάλο βάθος μουσικά και στιχουργικά.
Πολύ hyped για το επόμενο βημα τους, που ειμαι σίγουρος πως θα μας εκπλήξει. Το Animals παντως εχει λιώσει στο repeat.
Ίσως στο καλύτερο live που έχω πάει και είχα και την κωλοφαρδία να κάνω ανταπόκριση για το rocking
Μαλακες μου τιιι λαιβαρα ήταν αυτή, φουλ καυλωμενοι όλοι στην παρέα με το lost forever και μετά από παραλία έπρεπε να ρίξουμε και το κύτταρο,γιατί δεν μας επέτρεψαν οι πουσταραδες να αράξουμε εενα δευτερόλεπτο… Η απόδοση της μπάντας στο 1000% δεν έπαιρναν ανάσα ρεεε και η απόδοση του κόσμου απίστευτη όλοι κάτω των 30 και φουλ καυλωμενοι…τιιι αξέχαστη λαιβαρα ήταν αυτή!!!
Edit: @anhydriis είσαι φοβερός…
Δύο φορές έχουν έρθει ρε!
Εννοεί μετά το 14… Και έχει δίκιο γιατί μας έχουν βγάλει / τους έχουμε βγάλει από τον χάρτη… Δεν ξέρω γιατί… Ελπίζω οι wss να τους θυμίσουν να ξανάρθουν…
Πότε ήταν η τελευταία φορά αγαπητε μου ομως; 
For Tom… 
Κάτι τέτοια παλικάρια σαν δαυτους χρειάζεται το metal
Κλασσική περίπτωση μπάντας που όταν απέκτησε λίγο μεγαλύτερο διεθνές στάτους, έγινε “απλησίαστη” για τα ελληνικά δεδομένα.
Εγώ κόλλησα μαζί τους με το “Holy Hell” και μετά πήγα προς τα πίσω. Όλα είναι καλά ως εξαιρετικά, αλλά για μένα το ειδικό βάρος του τελευταίου τους άλμπουμ το ανάγει σε κάτι μεγαλύτερο. Από τους δίσκους που συνεχίζουν να μου σκίζουν την ψυχή.
Σε κάτι διαφορετικό. Δε πα να λέει ο κόσμος όλος (και η μπάντα η ίδια) για The Here And Now. My so called friend. 
Όπως λένε και οι ίδιοι στην υπερκομματαρα τους " they say the good die young "
Αυτό ακριβώς.
Έλα ρε συ όχι μην το κάνεις… Στο ορκίζομαι δεν το έκανα επίτηδες…
Όσο για το open letter τα λόγια είναι περιττά…
Λοιπον, εδώ και μια βδομάδα το κομμάτι μου έχει κάψει τον εγκέφαλο. Έχει σβήσει ότι έχω ακούσει φέτος και επαναλαμβάνεται συνεχώς 24/7. Είναι τόσο απλό και αβίαστο και αλάνθαστο στα δικά μου γούστα…
Δύο υπέροχα ρεακτιο για να πάει καλά η βδομάδα…
Κατά τα άλλα έχουμε και λέμε, internetικο λάιβ το Νοέμβρη (Σαμ είναι πολλά τα λεφτα, προτιμώ να περιμένω να τους δω από κοντά),
ενώ μερικά λογακια είπε ο Σαμ και στον φίλο Ντάνιελ (φταίω εγώ ή μου φαίνεται πως βάζει όλα τα τραγούδια ένα τσικ λίγο πιο γρήγορα;)
Τέλος καλά τα λέει ο ψηλός στην εκπομπή του για τη βρετανικη ροκ σκηνή, η οποία αυτή τη στιγμή είναι κορυφή
Μας έδωσες υλικό και θα εκτιμηθεί δεόντως!!
Απλά περνάω από δω για να καταγραφεί επίσημα ότι όταν/αν με το καλό ξαναέρθουν ελλάδα διανοηθούν να μην παίξουν These Colours, εγώ θα τα παρατήσω όλα και θα πάω στο νεπάλ για να ζήσω ως κατσίκα.
Τέλειο το στριμ κατά τα άλλα.
Να καταγραφεί παρακαλώ στα πρακτικά.
Επίσης το δείγμα από το νέο δίσκο που πηραμε στο stream πολλά υποσχόμενο.
Πείτε ρε παιδιά και άλλες λεπτομέρειες, άξιζε?
