Ashenspire

[RiderToUtopia]

Κάποιος έπρεπε να κάνει τη βρώμικη δουλειά (νομίζω είμαστε αρκετοί που ακούμε το νέο τους πόνημα) και το ανέλαβα εγώ. Και εννοώ το άνοιγμα του thread, αφού αυτό που δεν αναλαμβάνω με τίποτα είναι να περιγράψω το δίσκο, παρά μόνο με σύντομα σχόλια. Άλλωστε κανείς που γνωρίζω δεν θα τον περιέγραφε καλύτερα από τον άρχοντα του σκότους.

Ashenspire - Hostile Architecture

Σοκ λοιπόν με το πόσο προοδευτικος και άμεσος ταυτόχρονα είναι ο νέος δίσκος των Σκοτσεζων. Avant garde αισθητική χωρις να είναι ο αυτοσκοπός, black metal κάπου στον πυρήνα, απαγγελίες, σαξόφωνα και βιολιά, πολιτικοποιημενος/κοινωνικά ευαισθητοποίημενος στίχος. Arcturus, Dodheimsgard, A forest of stars οι πιο προφανείς metal επιρροές. Ίσως και λίγο Anathema της μεσαίας περιόδου και λίγο από Primordial. Ίσως η αγγλική και ιρλανδική καταγωγή των τριών τελευταίων να υπαρχει σαν άμεση επιρροή αλλά να υπάρχει και συσχέτιση λογω πληθώρας κοινών επιρροών στα βάθη των συνισταμένων της κουλτούρας.

Δύο μεγάλα έπη (The law of asbestos και Palimpsest/Cable street again), κομμάταρες με υπνωτιστικους ρυθμούς και extreme ξεσπάσματα (πχ Beton brut, Tragic heroin ) , οπερετικη αισθητική (how the mighty have vision), φανταστικές progressive συνθέσεις με την αίσθηση του κατεπείγοντος (Plattenbau Persephone praxis, Apathy as arsenic lethargy as lead), εναλλαγές, jazz επιρροές, απρόβλεπτο songwriting και όραμα που συναντάει τον πειραματισμό και προσφέρει ουσία χωρις φτηνό εντυπωσιασμό. Επίσης στιγμές που καρφώνονται στο μυαλό από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις. Πράγματα που δεν συμβαίνουν κάθε μέρα.

(Δεν έχω καν ακούσει τον πρώτο δίσκο τους, που έχει μπει συνοπτικά στη λίστα αναμονής, λόγω καταπληκτικων κυκλοφοριών το τελευταίο διάστημα)

Αναπτύξτε!

[otto]

Με έχετε ιντριγκάρει με τόσες αναφορές στο album και βάζω να το ακούσω.
Πρώτο τραγούδι έντονες επιρροές “A Forest of Stars” άρα θα πάμε καλά
Αλήθεια τι γίνονται αυτοί;

[Leper_Jesus]

Ντροπή μόνο δύο posts εδώ.

Το album ξεπερνάει κατά πολύ το ντεμπούτο. Που τότε μου είχε φανεί υπερβολικά A Forest of Stars-ικό, αλλά ξανακούγοντάς το τώρα, το εκτίμησα λίγο παραπάνω. Απλά μου φαίνεται ακόμα αρκετά “επιδεικτικό”, κι όχι τόσο “ουσιώδες”.

Το αντίθετο, δηλαδή, με ό,τι συμβαίνει στο “Hostile architecture”. ΟΚ, δε θα βλασφημήσω σαν τον Αποστόλη που παρομοιάζει με Catharsis (καταλαβαίνω πώς τους συσχετίζει, από άποψη φωνητικής προσέγγισης τουλάχιστον) -όσο και να μου αρέσει το album δεν μπορώ να πω ότι με συγκλόνισε σε τέτοιο σημείο. Παρ’ όλα αυτά όντως έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο χρονιάς, ένα album χωρίς κανένα filler και με ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ενδιαφέροντα στοιχεία στο σύνολό του.

Θα σταθώ στα προφανή, το βιολί και το σαξόφωνο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ καταλήγω ότι οι Ashenspire χρησιμοποιούν αυτά τα δύο στοιχεία με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι έκαναν οι My Dying Bride ή οι Fall of Efrafa για παράδειγμα. Λατρεύω και τους δύο, αλλά δεν παύουν αυτά τα ιδιαίτερα όργανα να είναι μία “προσθήκη” πάνω από ένα καθαρά metal/crust (αντίστοιχα) πλαίσιο, των οποίων τα μέρη θα μπορούσαν άνετα να παιχτούν κι από πλήκτρα ή μία lead κιθάρα π.χ. Ε, στους Ashenspire αυτό δεν το βλέπω, δηλαδή όταν ακούς τα μέρη του σαξοφώνου, διακρίνεις αυτόν τον jazz/αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα που δε θα μπορούσε ν’ αποδοθεί αλλιώς.

Επίσης τεράστια δουλειά στον τομέα των μελωδιών. Το ντεμπούτο ήταν πιο στριφνό ή, τέλος πάντων, δεν είχε τόσο έντονες μελωδίες. Τώρα επειδή υπάρχουν κι αυτά τα σχεδόν noise περάσματα (με blastbeats ή παράφωνο σαξόφωνο), όταν πέφτει το mid-tempo πέρασμα με μελωδίες είναι σαν όαση.

Επίσης, σωστές όλες οι αναφορές στα review (π.χ. οι Akercocke δε θα μου έρχονταν αμέσως στο μυαλό, τους είχα ξεχάσει!), αλλά θα προσθέσω και Oranssi Pazuzu. Νομίζω διάσπαρτα μέρη στο “Hostile architecture” μου θυμίζουν τον τρόπο που διαχειρίζονται τη μουσική τους και οι Φινλανδοί.

Κι επίσης έχουν ξεφύγει από black metal πλέον, ε. Πειραματική/progressive extreme μουσική απλά, π.χ. στο δεύτερο μισό του δίσκου τα κοφτά riffs παραπέμπουν σε Converge… Γενικά της μουρλής, πολύ ιδιαίτερο άκουσμα.

[apostolisza8]

Καλησπέρα, αφήνω αυτό εδώ, έτσι για το φινάλε του έτους.

Ashenspire: «Σφοδρή μουσική για ένα σφοδρό μήνυμα»

[ManosOrff]

top σχόλιο που βρήκα στο φβ του κιθαρίστα Scott McLean

[apostolisza8]

WE USED TO OWN HOUSES

A few months ago we were approached by Australian filmmaker David Robinson-Smith, acclaimed for his work in short film, such as the award-winning Mud Crab (2022). He said that he’d been really touched by Hostile Architecture, and had created a concept for a short film utilising some of the text from the album as one of its central pillars.

Having been kept in the loop throughout its production, it’s a huge privilege to announce that that short film, WE USED TO OWN HOUSES, has been selected to premiere at the Melbourne International Film Festival this August. It stars, amongst others, Anthony Phelan as a landlord and Thom Green as one of many tenants he has evicted.

The trailer is available to view here

Our greatest thanks to David for inviting us to be part of this beautiful collaboration. We look forward to hearing what you all think of the incredible film he and his team at Good Oil Films have crafted with us.