Για να πω κ γω τα δικά μου, μέσα σε έναν καταιγισμό από λάιβ, από τα πιο underground μέχρι τα πλεον mainstream, το χθεσινό ήταν από τα πιο πολυσυζητημενα κ αναμενόμενα, κ στο τέλος της μέρας η αναμονή δικαιώθηκε κ με το παραπανω.
Χωρίς πολλα πολλα, οι Candlemass με συννεφιά κ ελαφρυ γλυκο αερακι, με τον εμβληματικο Johan στα φωνητικά, να ζοριζεται σε στιγμές, αλλά στο τέλος να συγκινεί, κ φυσικά με την ηγετικη μορφαρα του Leif να πωρωνει κόσμο. Sorcerer’s Pledge αιώνιο σέβας.
Για Rotting Christ ok, είμαι υπερκαμμενη οπαδαρα, τα έχω γράψει κ εδω πολλακις, οπότε μην το κουράζουμε.
Χθες, αν δεν το χάνω στο μέτρημα, ήταν η 20στη φορά που τους έβλεπα, κ φυσικα έκαναν για άλλη μια φορά μεγάλη εμφάνιση.
Δεν εχει σημασια αν παιζουν κάτω από Slayer, Manowar, Ghost ή Massive Attack ξερωγω.
Αυτοί οι τύποι, για οσο παιζουν, θα το κάνουν παντα γήπεδο από κάτω, κ θα κερνάνε πονο, έπος κ μεταλλο.
Αφιονισμος σε Δαιμόνων Βρωσις κ Κατά τον Δαίμονα, άλλο ένα υπερδυνατο πιτ στο λατρεμένο Societas Satanas, ενθουσιασμός σε dub-saĝ-ta-ke απο το Aealo (που αποτελεί κ προσωπικη μου αδυναμία), ενώ το παντοτινα κυριαρχικό Non Serviam ήταν προφανέστατα η κορύφωση άλλης μιας δυνατής στιγμης της μπανταρας.
Για Ghost θα πω απλά ότι απολαμβάνω απειρα το Love/Hate που προκαλουν στον κόσμο, με όλες αυτές τις ατελειωτες συζητήσεις γυρω απο την παρτη τους
(που στο τέλος φυσικά καταλήγουν να συμβάλλουν στην διαρκή μεγέθυνση του μυθου τους).
Το χθεσινό λάιβ για μένα επιβεβαιωσε δυο τρία απλά πραγματάκια:
- Μπανταρα από τις λίγες, ξεκαθαροι Headliners για τα επομενα πολλα (ελπίζω)χρονια, που γλεντανε τους παντες, κ που πισω απο το θανατερο χιουμορακι κ το show, κρυβουν άπειρη δουλειά, όραμα κ ταλεντο.
- Tobias μορφαρα, κλάσεις ανωτερη παρουσια από την προηγουμενη φορά που τον είδα (προ 9ετιας στο Heavy By The Sea), παίζει το κοινό στα δάχτυλα, κ κάνει το υπερχορογραφημενο performance του να φανταζει ως το πιο αβιαστο, ευκολο, φυσικό πραγμα στον κόσμο.
- (Οχι ότι δεν το ξέραμε ήδη από τους δίσκους, αλλά) ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ ΡΕ ΜΛΚ. Δε μπα να λένε - όσοι λενε- για μέτρια τραγουδια, υπερεκτιμημενους δίσκους κλπ.
Μπράβο κ γαμω σε όσους τα λένε, κ δικαίωμά τους κ γνώμη τους, καθολα σεβαστή.
Χθες, εγώ κ μερικές χιλιάδες ακομα, που έχουμε την αντίθετη γνώμη, τραγουδουσαμε, χοροπηδουσαμε, σατανιαζαμε, χαβαλεδιαζαμε, κ γνκ, το ζουσαμε, με κάποιες από τις κορυφαίες ΧΙΤΑΡΕΣ της τελευταίας Δεκαετίας.
Watcer in the Sky, Year Zero, κ Miasma (με την θεϊκή Νεκρανάσταση του γηραιου Πάπα με το σαξόφωνο), λίγα μόνο από τα πολλά Highlights της συναυλιαρας.
Συνολικά, κ προσπερνωντας την τραγική διοργανωση-αρπαχτη (ναι, συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα γράφτηκαν για αυτό το θέμα, κ λίγα είπατε), το χθεσινό λάιβ το χρειαζόμασταν, κ θα μείνει ιστορικό για πολλους λόγους.
Τα λέμε αυριο στο Circle of Tyrants.