Thanks man.
Μορφάρα ο Toschie. TV series ftw… 8)
οντως nice interview
ωραιος ο τυπος
και οντως παραξενο που κανεις δεν εχει σχολιασει το δισκο είτε θετικα είτε αρνητικα…
παντως στο fb τους ανεβαζουν συνεχεια αποθεωτικες κριτικες!!
ελπιζω να αρεσε πραγματικα τοσο πολυ το αλμπουμ
και οχι λογω σπρωξιματος απο napalm… (αληθεια, εχει η napalm τετοια δυνατοτητα?)
και για τους λονδρεζους
κλεισανε εμφανιση μονοι τους
στο garage
στις 27/2 (δυστυχως καθημερινη…)
Ωραίος ο δίσκος. Πιο ωραιός από τον προηγούμενο. Δεν έχει τρανταχτά stand out tracks, όχι στο αυτί μου τουλάχιστον. Εγώ ξεχώρισα Redemption Blues, Youngblood, Cards With The Devil, Pretty Little Sunshine, The King Is Dead, I Wanna Know You (με τη σειρά που εμφανίζονται).
To open sea κανείς ρε παιδιά; Βαρβάτο τεμάχιο.
Ωραία η κουβέντα σας παιδιά, ωραία και η κριτική στο νέο άλμπουμ των Audrey Horne. Η μόνη ένσταση είναι ότι το “The King is dead” είναι για μένα το κομμάτι του δίσκου! 
Προσπαθώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου, αλλά δε γίνεται! Το ομώνυμο για μένα ήταν ο δίσκος της χρονιάς το 2010 και όταν πλησίαζε η ώρα να κυκλοφορήσει το Youngblood είχα αγωνία, αλλά παράλληλα πίστευα ότι δε γίνεται καλύτερα από το ομώνυμο. Κι όμως γίνεται, και το λέω μετά από πολλές ακροάσεις. Θεωρώ ότι το θέμα “δίσκος της χρονιάς 2013” έκλεισε από το Γενάρη!
Δεν ξέρω, έχουν συνειδητοποιήσει οι ίδιοι τι έχουν κάνει; Γιατί μου φαίνεται ότι οι τόνοι είναι πολύ χαμηλοί. Μιλάμε για την καλύτερη μπάντα hard rock / metal του παρόντος, κι η σφραγίδα είναι το Youngblood. Thank god for Audrey Horne!
Και σχετικά με το debate που έθεσε ο Erotica παραπάνω, κι επειδή ζω στη Σουηδία, θεωρώ ότι άλλο Σουηδοί, άλλο Νορβηγοί. Εδώ και καιρό έχω βαρεθεί το όλο θέμα με τη βιομηχανία παραγωγής μουσικής των πρώτων, απλώς έχουν βρει κάποιες φόρμουλες να “κλέβουν όμορφα” για να το θέσω κάπως άκομψα, αλλά δεν υπάρχει ούτε ψυχή ούτε ιδιαίτερη προσωπικότητα. Κι έρχονται οι Νορβηγοί με μία μπάντα και βάζουν στην άκρη τις 1000 Σουηδικές. Thank god for Audrey Horne! (το είπαμε;) 
διαφωνώ κάθετα, οριζόντια, ανάσκελα, και μπρούμυτα
πολύ νωρίς για να μπορώ να πω αν θα θεωρηθεί καλύτερο απο το προηγούμενο (πιστεύω πως όχι) αλλά καταφέρανε και βγάλανε και πάλι δισκάρα. Σαφώς πιο hard rock oriented και με μεγάλες τραγουδάρες.
Ti σου κάνει το χανγκόβερ από γενέθλια, σε κάνει λίγο ξινούτσικο 
χαχαχα
τα νέα διαδίδονται faster than the speed of sound βλέπω
καθόλου ξινούλης…απλά διαφωνώ με τον Αχιλλέα στα όσα λέει για τη Σουηδική σκηνή
κατά τα άλλα μια χαρά συμφωνώ για την ποιότητα του Youngblood
Εντάξει, εδώ είμαστε (και) για να διαφωνούμε.
Μάλλον κι εγώ το έθεσα απόλυτα, αλλά δεν το πιστεύω απόλυτα. Δεν αγγίζω μπάντες επιπέδου Opeth, Candlemass/Krux, Spiritual Beggars/Grand Magus κλπ. Αλλά να θεωρήσουμε Σουηδική σκηνή τους Enforcer, Ram, In Solitude ή κάτι αστείους τύπου Bullet; Αν μιλάς για ακραίο metal, τότε πιθανότατα να έχεις δίκιο, αλλά δεν είμαι σε θέση να αντιπαρατεθώ γιατί δεν γνωρίζω.
Οι Σουηδοί είναι πρακτικοί άνθρωποι σε όλα τους. Καλές πρόβες, καλά μηχανήματα, πολύς ελεύθερος χρόνος, μελέτη του οργάνου που παίζουν, όλα μια χαρά. Εγώ δεν βλέπω “ψυχή” σε όλο αυτό και το υποστηρίζω γιατί τους ζω κάθε μέρα. Δεν υπάρχει “σκηνή”, τουλάχιστον όχι στο Göteborg που μένω. Έχουν pop ήρωες τους In Flames και αυτοπαινεύονται.
Και βγαίνει το δισκάκι των Audrey Horne και τους εξαφανίζει όλους αυτούς. Οι Νορβηγοί θεωρώ ότι είναι πιο “στον κόσμο τους” και γιαυτό εμφανίζονται μπάντες από εκεί που δεν ακολουθούν την πεπατημένη.
Θα μου πεις: “και οι Audrey Horne ανακάλυψαν τον τροχό;” Όχι, αλλά έχουν προσωπικότητα. Υπάρχει μία λεπτή γραμμή μεταξύ του “έχω επιρροές αλλά βάζω την προσωπική μου σφραγίδα” (βλέπε Audrey Horne ή ας πούμε Mastodon) και του “μαζευόμαστε και αποφασίζουμε για τα επόμενα 5 χρόνια να κάνουμε αναβίωση των 70’s ή του NWOBHM ή του King Diamond” (βλέπε οι περισσότερες Σουηδικές μπάντες εδώ και 15 χρόνια).
Γιατί τα δικά μου δεν διαδίδονται;
Aχιλλέα λες ωραία πράγματα, θα πω στους τύπους του σαιτ εδώ ότι η Samsung δεν θα γίνει εύκολα Apple και θα το συνεχίσω άλλη στιγμή.
ΑΗ ωρέ, με τον παππούλη να κολάζεται και τα ΚΙΣ πόστερ από πίσω γιατί οι ΑΗ τους γράφουν άπαντες και είναι γαμάτοι. Μέχρι και το κλιπ μελετημένο, ετς.
Μήπως να σοβαρευτούμε λίγο;
Κι εγώ χτες που είπα να ακούσω Audrey Horne μετά από την αποθέωση γούσταρα κάργα και απ’ ότι φαίνεται αυτός ο δίσκος θα πάρει πολλές ακροάσεις (και σύντομα, μάλλον, και οι προηγούμενοι), αλλά θα πω κάτι που έχω ξαναθίξει γιατί τελικά μένει πάντα επίκαιρο: δε χρειάζεται όταν καβλώνουμε με μια μπάντα να πρέπει να την αποθεώσουμε [I]απέναντι[/I] σε κάτι άλλο. Αν το καλοσκεφτεί κανείς αυτό μειώνει κάπως και την ίδια τη μπάντα. Την ετεροκαθορίζει. Εν προκειμένω, μαν, λες ότι οι Audrey Horne έχουν προσωπικότητα. Κι εγώ μια τέτοια αίσθηση έχω (ντάξει εγώ πρέπει ν’ ακούσω και παραπάνω). Αλλά μετά πρέπει να πεις για τους Σουηδούς, ε; Ξέρεις, κάποιοι πιστεύουν ότι κι οι Enforcer, οι RAM και οι In Solitude έχουν επίσης προσωπικότητα. Βέβαια, δεν είσαι υποχρεωμένος να τους γουστάρεις. Αλλά να μου τους συγκρίνεις (εμμέσως) με τους In Flames; Και να λες ότι είναι άψυχοι και αυτό που κάνουν βγαίνουν από ψυχρούς υπολογισμούς; Wtf.
Περί ψυχής γενικότερα, εσύ ζεις εκεί πέρα, εσύ ξέρεις. Μάλιστα κι εγώ υποψιάζομαι ότι κάπως έτσι είναι αυτό που λέμε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη Σουηδία. Αλλά είναι προβληματικό να κάνεις παραλληλισμούς ανάμεσα στη μουσική που παράγεται σε μια χώρα και την ψυχοσύνθεση του λαού της or whatever. Επί αιώνες κάτι ανάλογο λένε για τους Γερμανούς. Κανείς όμως δεν τόλμησε ποτέ να πει ότι δεν υπάρχει ψυχή και συναίσθημα στη μουσική του Μπετόβεν, του Βάγκνερ, του Μπραμς, του Μπαχ, του Μπρούκνερ κ.ο.κ. Ακραίο παράδειγμα αλλά μόνο έτσι μου φαίνεται τελικά μπορώ να πω το προφανές: ότι ψυχή μπορεί να υπάρχει σε οποιαδήποτε μουσική, όποιες κι αν είναι οι ιδιαιτερότητες του τόπου απ’ όπου αυτή προέρχεται.
Γι’ αυτό, ΛΙΓΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ENFORCER ΚΑΙ ΤΟΥΣ RAM ΡΕ ΓΑΤΑΚΙ :!:
Όλα τα υπόλοιπα καλά, αλλά αυτό χρειαζόταν να το γράψεις; Δε νομίζω ότι οι χαρακτηρισμοί σε προσωπικό επίπεδο βοηθούν, εκτός από το να κάνεις εντύπωση.
Τη σύγκριση την έκανα θέλοντας να διαχωρίσω Νορβηγούς και Σουηδούς στο πώς αντιλαμβάνονται την “παραγωγή” μουσικής. Αν τώρα εσύ θεωρείς ότι οι Enforcer ας πούμε είναι κάποια true μπάντα, δικαίωμά σου.
Για να σπάσω τη σοβαρότητα των αποπάνω το γραψα βασικά, αλλά άμα το πήρες κατάκαρδα, ξέρω γω, σόρι.
Κατά τ’ άλλα, ναι, συμβαίνει να θεωρώ τους Enforcer “true” μπάντα. ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΑΤΑΚΙ;
εντιτ
Ουπς, νάτο πάλι. Σόρι, απλά μου βγαίνει αυθόρμητα.
Γράκχε, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο inside joke το οποίο μου διαφεύγει, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί συνεχίζεις κάτι που δεν βρίσκει αστείο ο άλλος.
Ο Αχιλλέας έχει point και συμφωνώ μαζί του εν μέρει, αλλά νομίζω πως τσουβαλιάζει λίγο τη Σουηδική σκηνή. Η έλλειψη σημαντικών στοιχείων προσωπικότητας κάποιων συγκροτημάτων δεν συνεπάγεται ότι η μουσική τους είναι “άψυχη”. Πάντως το επιχείρημά του στέκει σε κάποια παραδείγματα.
Ντάξει κούλαρε κι εσύ, δε θα το ξανακάνω.
Αυτό που λες πιστεύω κι εγώ. Και γενικά δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, έτσι δεν είναι; Η Σουηδία είναι μάλλον εύκολα η πρωταθλήτρια Ευρώπης στη σκληρή μουσική από την άποψη του τεράστιου αριθμού συγκροτημάτων που έχει βγάλει και συνεχίζει να βγάζει σε κάθε πιθανό είδος και της απήχησης που έχουν πολλά απ’ αυτά, οπότε είναι λογικό πολλά σουηδικά συγκροτήματα να ακούγονται τελείως σκατά στους τομείς της αυθεντικότητας και του συναισθήματος και πολλά άλλα να πρωτοστατούν σ’ αυτούς τους τομείς. Και όντως ο Αχιλλέας έχει δίκιο για κάποια ονόματα που είτε κατονομάζει είτε “ζωγραφίζει”. Αλλά έχει άδικο σε άλλα.
Η σύγκριση με τη σκληρή μουσική της Νορβηγίας πάντως δεν είναι και πολύ εύκολη. Και ίσως να σηκώνει τόση ανάλυση που να θέλει δικό της θρεντ.
Μωρέ εγώ σε ξέρω και δε θα σε παρεξηγήσω, αλλά καλό είναι να μη “προγκάμε” ανθρώπους που έρχονται να μιλήσουν για μουσική με επιχειρηματολογία στο φόρουμ.
Καλά άμα αναπτυχτεί φουλ θα κλείσουμε αυτό το τόπικ και δεν θα μιλάμε για τους ΑΗ, κατά τα άλλα, κολασμένος παππούλης φορ δε γουιν. Ας πούμε είναι ιδέα για τόπικ.
Εγώ γουστάρω που ρίχνουνε μπάντες στο χωνευτήρι αρκετά ανοιχτά, έχουνε το μεγάλο προσόν να έχουνε τραγουδιστή με ταυτότητα (χωρίς να είναι τίποτα ιδιαίτερο τεχνικά), προσέξανε και το βίντεο για να παρουσιάσουνε κάτι κομπλέ και γενικά δώσανε όλο το feeling στο πιάτο.
Plus, είναι το μοναδικό άλμπουμ με αυτό τον ήχο αυτή τη στιγμή, για να κλέισω σένια.
Edit: Αντιστοίχης αισθητικής βιντεάκι από το στρατόπεδο Ναπάλμ, χάιλαιτ το κράνος
http://www.youtube.com/watch?v=9_99cOvpEPg (2μιση λεπτά σβέρκος)
Βλέφαρο στη Ναπάλμ από μένα που και που…
Κι από εμένα από εδώ και πέρα. Μόλις κατέφθασε το “διπλό βινύλιο - χρώμα κίτρινο (sunflower το γράφουν αυτοί) - σε 100 κόπιες - μαζί με CDάκι - και μαζί με πόστερ” Audrey Horne.
Δηλαδή φετίχ, πέρα από το πόσο δισκάρα είναι μουσικά.
:thumbup: για τη Napalm
με γεια το βινυλιο!!!
απο τι βλεπω παντως
φετος πρεπει να ειναι η χρονια τους
εχει ακουστει πολυ το ονομα τους
πολλες καλες κριτικες (απο classic rock μεχρι decibel), συνεντευξεις, εξωφυλλα,chart entries
περιοδευουν και με ενα ωραιο πακετακι Long distance calling, solstafir και sahg
να δουμε τι αλλο μας επιφυλασσουν…
ps: αν ολα πανε καλα, θα τους δω στις 27 του μηνα, στο λονδινο, μονους τους, full set.
ψηνεται κανεις?
Ευχαριστώ!
Θα αρχίσω τη γκρίνια τώρα, αλλά είμαστε μία “γειτονιά” (Σουηδία-Νορβηγία) και εδώ στο Göteborg δεν τους ξέρει κανείς! Οπότε φοβάμαι ότι μάταια περιμένω να τους δω εδώ γύρω. Ακόμα και στο Sweden Rock που παίζουν το καλοκαίρι, τους έχουν πολύ κάτω στη σειρά, άσε που φέτος το billing του Sweden Rock είναι για τα κλάματα (αν εξαιρέσεις τους Rush, τους Audrey Horne και καναδυό ακόμα).
Κοίταξα εισιτήρια για Λονδίνο, 8.25 λίρες; Είμαστε σοβαροί; Αλλά δε με βολεύει ότι είναι Τετάρτη λόγω δουλειάς. Τώρα κοιτάω Αμβούργο που πέφτει Σάββατο. Ξέρεις τι παίζει με αυτό το πακετάκι που αναφέρεις; Ποιος είναι ας πούμε ο “headliner”;