Σε λίγες ώρες κυκλοφορεί το ομώνυμο τέταρτο album τους!
Ύστερα από την τεράστια αποδοχή του προηγούμενου “City Of Evil”, η δισκογραφική τους πίεσε πολύ για επανάληψη της επιτυχίας και οι οπαδοί προέβαλαν και αυτοί με τον τρόπο τους τις δικές τους απαιτήσεις…
Οι Avenged Sevenfold όμως, με τη στόφα της πολύ μεγάλης μπάντας που τους διακατέχει, δεν καταλαβαίνουν από πιέσεις και ούτε αγχώνονται! [-X
Το είχαν δηλώσει! Όποιος περιμένει το “Waking the Fallen” (part II) ή το “City Of Evil” (part II) θα απογοητευτεί! Ο δίσκος θα είναι αρκετά διαφορετικός και θα έχει σκοπό να εξερευνήσει και νέα μουσικά μονοπάτια!
Και έτσι έγινε!
Το νέο album έχει την δική του ταυτότητα, διατηρώντας ταυτόχρονα τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας!
Με μια παραγωγή που τσακίζει, οι 10 συνθέσεις απαρτίζουν ένα album που οι λάτρεις της καλής σκληρής μουσικής οφείλουν να το τσεκάρουν! :yes:
Τα φωνητικά του M. Shadows πότε μελωδικά και εκφραστικά, πότε σκληρά και επιθετικά, αλλά πάντα με φοβερή χροιά, εναλλάσουν στυλ με τρομερή άνεση και ανέβαζουν το κάθε κομμάτι σύμφωνα με τη διάθεση του ερμηνευτή τους!
Οι κιθαρίστες Synyster Gates και Zacky Vengeance κάνουν για μια ακόμα φορά φοβερό ντουέτο και από την συνεργασία τους προκύπτει εντυπωσιακή κιθαριστική δουλειά!
Αυτός όμως που έχει ξεσαλώσει κανονικά και έχει ανέβει πολλά επίπεδα δίσκο με τον δίσκο είναι ο drummer Rev (aka Jimmy Sullivan)! Ώρες ώρες παίζει απίστευτα πράγματα και χωρίς να είναι βαρετός ή επιδειξίας τεχνικής!
Η διάρκεια του album είναι 53 λεπτά, τα οποία κυλάνε ταχύτατα, πατάς το repeat και αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται δίχως τέλος…
Eπιγραμματικά, το εναρκτήριο κομμάτι “Critical Acclaim” ξεκινάει με ένα εισαγωγικό μέρος με πλήκτρα, ακολουθεί μια εξωπραγματικά μ-α-γ-ε-υ-τ-ι-κ-ή μελωδία και στη συνέχεια τα κοφτά μέρη, διαδέχονται τα μελωδικά, και όλα μαζί απαρτίζουν ένα πολύ δυνατό groovy κομμάτι που χρειάζεται κάποια ακούσματα για να εκτιμηθεί!
Το “Almost Easy” είναι ένας ύμνος με ένα αρχικό lead που σπέρνει, ωραίες μελωδίες, καταστροφικά drums και χαρακτηριστική σολάρα από τον Syn!
Το “Scream” είναι το πιο groovy κομμάτι του δίσκου!
Οι κιθάρες παίζουν με διάφορους ήχους, το μπάσο του Johnny Christ δίνει τον απαιτούμενο όγκο, η ατμόσφαιρά του είναι “έρπουσα” και αποτελεί ένα από τα πιο “δύσκολα” κομμάτια του album!
Όταν το “πιάσεις” όμως είναι μάλλον από τα καλύτερα!
Μια φίλη το αποκάλεσε “so damn sexy!”, κάτι περισσότερο ξέρει! 8)
Το “Afterlife” είναι ένα από τα αγαπημένα μου!
Πότε γρήγορο και πότε αργό, συνδυάζει maidenικές μελωδίες με δίκαση, mid-tempo μέρη με στοιχεία Metallica και ένα refrain που σου καρφώνεται στο μυαλό ευθύς αμέσως!
Τα backing vocals προσφέρουν πολύ στο συνολικό αποτέλεσμα, όπως και η διακριτική χρήση ορχήστρας!
Μια σύνθεση που χρησιμοποιεί έξυπνα τις αγαπημένες επιρροές του group μέσα από εντελώς προσωπικό φίλτρο!
Το “Gunslinger” είναι το πιο ήπιο κομμάτι του δίσκου!
Όμορφο στο άκουσμα, αναπτύσσεται διαδοχικά και κορυφώνεται με τα φωνητικά του Shadows και το solo ala Slash του Synyster να κλέβουν την παράσταση!
Τα “Unbound” και “Lost” είναι 2 speedαριστά κομμάτια, πολύ μελωδικά, με αξιοσημείωτη δουλειά στις κιθάρες και refrains (ειδικά το “Lost”) που άνετα θα μπορούσαν να γίνουν single!
Κομματάρες!
Στο “Lost” το σολάρισμα δεν σταματά! 
Το “Brompton Cocktail” είναι ένα κομμάτι που ασχολείται με ένα πολύ σοβαρό θέμα (ευθανασία) και η μουσική του είναι αναλόγως βαριά και καθόλου θετική!
Οι A7X κινούνται σε ελαφρώς νέα μονοπάτια και μου φάνηκε λίγο παράξενο στην αρχή, αλλά τώρα πια που το έχω συνηθίσει το έχω σε πολύ ψηλη θέση!
Το “A Little Piece Of Heaven” είναι το πιο παράξενο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ τους! 8O
Θα ήταν το ιδανικό soundtrack για ταινία του Tim Burton!
Είναι στο στυλ των Pinkly Smooth, ενός παλιού project των Synyster Gates και The Rev!
Δεν μπορώ να περιγράψω, είναι εντελώς “αλλού” το κομμάτι!
Έχει κάποια σημεία που μου αρέσουν τρομερά, αλλά και γενικότερα καταφέρνει να βγάλει την “τρέλα” των δημιουργών του!
Ενδιαφέρουσα κίνηση!
Το “Dear God” κλείνει το album με απίστευτο τρόπο!
Ένα τραγούδι φόρος τιμής στους Lynyrd Skynyrd, με ένα ταξιδιάρικο συναίσθημα, φοβερές μελωποιήσεις, καταπληκτική χροιά φωνητικών και ένα αξέχαστο refrain… 
Ιδανικό τέλος…
Αφού βγάλανε το “επικίνδυνο” τέταρτο album τους με τέτοια άνεση, δεν τους φοβάμαι πια…
Ο δρόμος προς την κορυφή συνεχίζεται με γοργά και μεγάλα βήματα! 8)
P.S. Προτιμήστε την ειδική MVI έκδοση με το bonus DVD και άπειρο extra υλικό! 
, αλλά καλό είναι να ακούγεται και μια διαφορετική άποψη! :roll: