Για μένα το κόκκινο αλλά αν σου άρεσε πολύ το μωβ θα ξεκινούσα από την ανάποδη. Πρώτα το τελευταίο και μετά το κίτρινο, το μπλε και το κόκκινο
ευχαριστω και τους δυο
Καιρο είχαμε!
5 Likes
Άψογο, με τρομερό μπάσο, το σόλο σπέρνει και ας είναι απλό ανεβοκατέβασμα, και κλασικά γεμάτο ρεφραίν.
1 Like
Και με καλύτερο ηχο σε σχεση με το -πολυ ωραίο- προηγούμενο τους
Αρκετά καλύτερο, όχι επιπέδου Y&G
Τραγουδαρα
1 Like
Ναι γεια σας
6 Likes
Ναι συγγνώμη έχετε 2 λεπτάκια να σας πω πόσο γαμάει το καινούριο Baroness;;
Με αρκετές ακροάσεις πλέον μπορώ να πω ότι είναι καλύτερο από το φοβερό προηγούμενο τους, κυρίως λόγω της καλύτερης παραγωγής αλλά και γιατί είναι πιο μικρό και πιο focused. Είναι και κάπως πιο heavy καθώς σε σημεία θυμίζει παλιότερες δουλειές τους (άκου το Under The Wheel).
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως, υπέροχη εισαγωγή με το Embers, 1 λεπτό που σε βάζει στο κλίμα και μπουμ…The Last Word! Ριφφαρα που θυμίζει σχεδόν thrash, φοβερά φωνητικά από John και Gina-η οποία σε όλο το δίσκο έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο σε σχέση με το Gold & Gray- φανταστείτε κάτι σαν το δίδυμο Layne Staley-Jerry Cantrel, καπάκι μπαίνει το ήδη γνωστό Beneath The Rose με spoken word από το John και απίθανες heavy riffαρες που φέρνουν στο νου και λίγο από hardcore, και συνέχεια με τα Choir και The Dirge που ακολουθούν, το πρώτο μόνο με spoken word απο τον John και το δεύτερο υμνικό και μελωδικό με τη Gina να παίρνει τα ηνία. Anodyne για τη συνέχεια σε πιο stoner ρυθμούς και μετά 4 υπέροχες κομματάρες σερι, το ένα καλύτερο από το άλλο που δείχνουν γιατί οι Baroness είναι από το πιο σημαντικά συγκροτήματα της γενιάς τους. Shine, το πόσταρα πιο πάνω, γαμάτο ρεφρεν, φανταστικές μελωδίες, τα λόγια είναι περιττά, Magnolia η πιο prog πλευρά της μπάντας κάποια σημεία θυμίζουν μέχρι και τα 2 πρώτα τους (αλλά και Mastodon, προφανώς), Under The Wheel σουπερ χεβυ και γαμάτο με τον John σε σημεία να γκαρίζει όπως παλιά (και να μας την σηκώνει-την τρίχα) και κλείσιμο με το Bloom που μας επαναφέρει στην εισαγωγή του Embers μόνο που εδώ απλώνεται και γίνεται ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ, φανταστείτε να είστε σε ένα δάσος γύρω από τη φωτιά (με προσοχή μην καούμε ε) και να ακούγονται αυτές οι πανέμορφες μελωδίες.
Δηλώνω ενθουσιασμένος (όχι ότι δεν το καταλάβατε) μιλάμε για δίσκο επιπέδου Purple με τη Gina να λάμπει και με τις κιθάρες και με τα φωνητικά της αλλά και όλους του υπόλοιπους, οι οποίοι είναι παιχταράδες όλοι, όσοι ήμασταν στο live του 2019 το καταλάβαμε από πρώτο χέρι. Μακάρι να ξανάρθουν. Δισκάρα.
7 Likes
Σε περίπτωση που είστε forum-crawlers/site-avoiders και το χάσατε!
5 Likes