Δεν το βρίσκω … Ένα πμ όποιος το βρήκε πλζ 
check pm και απόλαυσε! 
please άλλο ένα … :drunk:
κεδώ ένα κεδώ ένα :roll:
Πάρε κόσμε! :lol:
εεεεε…θελω κ γω ρεεεε…
Ενέδωσα στον πειρασμό 
Ποιό μελαγχολικό πεθαίνεις. Πω ρε φίλε, μας γ@###αν καλοκαιριάτικα.
Επίσης α-πι-στε-υτες μελωδίες.
Τίποτα άλλο για τώρα, θέλω απλά να το χωνέψω και να με καταπιεί συναισθηματικά και θέλω να έρθει στα χέρια μου το physical με το μπλουζάκι. αχχ…
Παιιδιά και εδώ ένα link αν γίνετια…
Thanks! 
Ποιο χρώμα μπλουζάκι είναι το ερώτημα;; :-k
“οτι να’ναι” ειναι ο δισκος με την καλη εννοια
απο post-punk σημεια μεχρι beatles!!!
το yellow θυμισε σε κανενα το my grave των psychotic?
Πολύ ωραίος και ποικιλόμορφος δίσκος:thumbup:
Απ’ όσο τα έχω ακούσει πάντως ο πράσινος μου φαίνεται λίγο πιο “δεμένος”:-k
άρα πρέπει να είμαι ο μόνος εδώ στο οποίο δεν άρεσε…
Όχι.
Αν ήταν μονός θα του έδινα περισσότερη προσοχή.
Τολμα να πεις τίποτα τέτοιο για το swans.
Δεν είμαι φαν όμως το Eula είναι πανέμορφο τραγούδι…
Αν έχει κανείς κανα λινκ που να δουλεύει ακόμα, ας στείλει σε πμ.
δυστυχως το διπλο του δισκου
η αλλαγη του ηχου τους
και η ανομοιομορφια των τραγουδιων
καπου κουραζει και χανεται η μπαλα
υπαρχουν ωραια κομματια και σημεια
αλλα υπαρχουν και μετρια και αδιαφορα
Οι swans είναι υπεράνω κριτικής! 
Κατά τ’ άλλα ισχύουν αυτά που λέει ο signal.
Οι Baroness είναι μια ενδιαφέρουσα μπάντα που στην πορεία της δείχνει να θέλει να εξελίξει τον ήχο της. Αυτό όμως δεν είναι τόσο απλό, γιατί μπορεί να πέσεις στην παγίδα της έλλειψης ταυτότητας. Και το διπλό άλμπουμ δεν βοηθάει σ’ αυτό.
Εδώ και το “Red album” το θεωρό άνισο δίσκο, πόσο μάλλον το ‘Yellow & Green’.
Η ένστασή μου αυτή ισχύει για τα περισσότερα διπλά άλμπουμ, πόσο μάλλον όταν προέρχονται από νέα συγκροτήματα.
68 λεπτά είναι / 34 λεπτά ο κάθε δίσκος.
Δεν είναι και κανένα τέρας διάρκειας για να κουράσει. Εναλλαγές δύσκολες δεν έχει και το progression είναι εύπεπτο.
Ναι, το green είναι σίγουρα ένα κλικ ποιό πάνω από yellow.
Σε αυτό που λέει ο forkboy τώρα - εμένα, αντίθετα, τώρα μου φάνηκε πως έδειξαν ταυτότητα. Rock μεν, συναισθηματική και πένθιμη, αλλά ταυτότητα.
Πολύ δεμένος κατά την άποψη μου δίσκος, και δείχνει σε κάθε ακρόαση και άλλες πτυχές, απλά η μόνη ένσταση, ίιιισως αν το είχανε κάνει release μετά το καλοκαίρι να μετρούσε ποιό πολύ αφού είναι τόσο moody το περιεχόμενο.
(Ε και ναι, ήταν και ένα slap on the face για όλη αυτήν την συζήτηση που είχε ανοίξει με το κατα πόσο αντιγράφουν τους mastodon :))
καλα ταυτοτητα για μενα σημαινει να μπορεις να αναγνωρισεις μια μπαντα ειτε παιζει στονερ ειτε παιζει μπλακ
και οι baroness στο καινουργιο για μενα τη χασανε λιγο
πρωτον “ηρεμισανε” παρα πολυ σε σχεση με τα 2 προηγουμενα τους
και
δευτερον η μουσικη τους γεμισε με ενα σωρο “επιρροες” (rock, alternative, folk, post-rock, psychedelic, post-punk μεχρι και beatles!!) σε βαθμο να πραγματικα να χανεις την μπαλα
τωρα οσο αφορα το αλμπουμ δεν ειναι κακο
το yellow μου ακουγεται καλυτερο απο το green
εχει τα κομματια που μαρεσουν περισσοτερο (take my bones away, march to the sea, little things, eula, sea lungs)
οσο αφορα τους mastodon
μπορει να μην τους θυμιζει πλεον
αλλα ακολουθησανε παρομοια αλλαγη στον ηχο τους οπως κανανε και οι mastodon με τα 2 τελευταια αλμπουμ τους…