Όχι ντάξει, όπως πάντα διασκεδάζω με την πλακίτσα σας, αλλά αλήθεια τώρα, είπα κάτι υπερβολικό; Δηλαδή ο Διαμαντίδης αντικειμενικά δεν είναι το νο. 2 στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ; Απ’ αυτά που έχετε δει τέλος πάντων;
- Διαμαντιδης > Γκαλης συμφωνα τους βαζελους εδω και χρονια…
- Ουκιτς θυμιζει Πετροβιτς συμφωνα με εξωφυλλο της “Sportday”…
- Τσαρτσαρης “Duncan της Ευρωπης”…
http://www.sport24.gr/Columns/niki-bakouli/h_deuterh_efhveia_toy_panathhnaikou.2178287.html
E αμα χασει την ευρωκουπα τετοια ομαδα, θα ειναι μεγαλη αποτυχια οσο να 'ναι8O
Edit. Σε αυτο που λεει ο Γρακχος δεν διαφωνω ιδιαιτερως, αν και εχω σε μεγαλη εκτιμηση τις διαστημικες σεζον του Παπαλουκα με ΤΣΣΚΑ αλλα και οτι στην Εθνικη ο Παπαλουκας ηταν πρωτο βιολι σε σχεση με τον Διαμαντιδη την ιδια εποχη.
Γενικα θα ελεγα:
- Γκαλης
- Διαμαντιδης
- Παπαλουκας
- Γιαννακης
- Σπανουλης
-
Βέβαια αυτό δεν το λένε μόνο βάζελοι (υπάρχουν π.χ. και μη-βάζελοι συμφορουμίτες που το έχουν δηλώσει εδώ πέρα), και γενικά είναι μια άποψη διαδεδομένη ανάμεσα σε άτομα μικρότερης ηλικίας, που δεν έχουν προλάβει Γκάλη. Λανθασμένη, φυσικά, αλλά δεν καταλαβαίνεις πώς δημιουργήθηκε;
-
Εξώφυλλο Πράσινης; Αλήθεια;
-
Μαλακία ολκής προφανώς από την κατά τ’ άλλα συμπαθή συναδέλφισσα Νίκη Μπάκουλη.
Τι άλλο έχεις;
…έχω εγώ άλλο ένα έξυπνο…
[SPOILER]επιτράπηκαν οι γάμοι των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα;;;[/SPOILER]
Πολλα… ειμαι μνησικακο ζωον
Το εκανα edit για την εφημεριδα…
Παπαλουκάς αρκετά καλύτερος για μενα σαν παίκτης,πληρωσε τα άγχη του και κυρίως το οτι,εν αντιθέσει με τον ΔΔ,δεν είχε σταθερή ομάδα για τοσο μεγαλο διάστημα,ισως ειχε και αλλο ρολο στις ομαδες του γενικα κτλ
Παντως ναι,στις Εθνικές φαινόταν πως όποτε ο Παπαλουκάς έπαιρνε μπρος αλλαζε η μορφη της ομάδος.Ειναι ο κύριος υπεύθυνος για τις μεγαλες πορείες τις Εθνικης για μενα.Απλως δεν ειχε την διάρκεια του ΔΔ , που βέβαια εντοπίζεται σε πολλούς λογους -μερικους απο τους οποίους ειπα παραπάνω-.
Κατα τα αλλα ΔΔ>Πητ Μαραβιτς,Γουιλτ και Ματζικ μαζι 
Ο Παπαλουκάς; Ναι, είναι γνωστή η άποψή σου αυτή (και δε θυμάμαι να συμφώνησε ποτέ κανένας εδώ μαζί σου), αλλά τι δεν είχε σταθερή ομάδα; Εννοείς μεταξύ 2008 και φέτος που γύρισε στην ΤΣΣΚΑ; Δηλαδή ποιός του φταίει που ήταν βασιλιάς στη Μόσχα κι αυτός επέλεξε να φύγει για τον Ολυμπιακό;
Καλα προφανώς κανείς.Εγω μίλησα οτι για μενα ειναι καλυτερος παικτης απο ΔΔ,στο peak τους.O ΔΔ πλεον τον εχει ξεπερασει σε επιτυχία λόγω και ομαδας κτλ
Btw, απόψε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ στην περιγραφή απ’ το ΣΕΦ ακούστηκε σε κάποια φάση ότι “ο Παπανικολάου θυμίζει Ρέτζι Μίλερ”. Γιατί κατά τ’ άλλα μόνο για παίκτες του ΠΑΟ λέγονται μαλακίες…
Μα τι βλακες,με Κουκοτς μοιαζει ο ανθρωπος
Φρέσκο πράγμα: http://www.triklopodia.gr/2013/03/6_25.html
Έχει τα φόντα να γίνει ο τρίτος πρόεδρος του Ολυμπιακού που θα καταλήξει στη φυλακή.
Όπως και να δημιουργήθηκε, αυτοί που ξέρουν, δηλαδή αυτοί που είναι από 35 και πάνω, πρέπει να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Ο Γκάλης άλλαξε τον ρου του ελληνικού αθλητισμού και εκτός από ένας από τους καλύτερους παίχτες όλων των εποχών στην ΕΥΡΩΠΗ, [U]είναι και είναι ο παίχτης που έφερε τον επαγγελματισμό στην Ελλάδα[/U]. Πολύ καλός ο Διαμαντίδης, αλλά δεν υπάρχει σύγκριση.
η είδηση ειναι αναπαραγωγή απο site αεκτζηδικο αποκρύπτοντας οτι αυτό ειναι ενα κείμενο δημοσιογραφικό και μια είδηση που πάει χρόνια πίσω. δεν είναι τωρινή.
Eπειδή πολύς κόσμος δεν είχε προλάβει εκείνη την εποχή (έχει περάσει 1/4 του αιώνα από τότε), ας πούμε κάποια λίγα πράγματα.
Δεν υπήρχαν ούτε ίντερνετ, ούτε κανάλια, ούτε 30 εφημερίδες, ούτε κάθε πικραμένο να ασχολείται με ότι του χαυλώσει.
Όταν έπαιζε ο Άρης άδειαζε ο τόπος. Κατέβαινε στην Αθήνα και στα γήπεδα δεν έπεφτε καρφίτσα. Στα ευρωπαϊκά ματς της Πέμπτης δεν κυκλοφορούσε ψυχή και ακόμα και τα θέατρα έκαναν οφ την Πέμπτη. Και δεν μιλάμε για Θεσσαλονίκη, αλλά για Αθήνα. Στα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ όλη η Ελλάδα στηνόταν Σάββατο μεσημέρι να ει τα ματς στο Αλεξάνδρειο με 50-50 κόσμο, χωρίς νεκρές ζώνες στην αρχή. Την εποχή λίγο πριν το ευρωμπάσκετ και κυρίως μετά, όλη η χώρα γέμισε με γήπεδα μπάσκετ, όπου κάθε πιτσιρίκι χτύπαγε μια μπάλα μπάσκετ. Αν αυτό δεν ήταν φαινόμενο, δεν ξέρω τι είναι. Ίσως οι ροχάλες του Δημητρού και οι γλώσσες του Σπανούλη και οι συνευρέσεις των οπαδών των αιωνίων με τις μητέρες των αντιπάλων τους.
Όλα αυτά γιγαντώθηκαν από τη στιγμή που ο ξανθός πήρε το δράκο και τον Πίξι στον Άρη. Τϊποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν πάταγε το πόδι του στην Ελλάδα ο γκάγκστερ. Έπρεπε όλος ο κόσμος που τρώει ψωμί από το μπάσκετ να πληρώνει Γκαλόσημο. Να κάνει το σταυρό του κάθε πρωί μπροστά σε μια εικόνα του Νίκου και να ευχαριστεί τον Θεό που τον έφερε εδώ και μετά να πηγαίνει στη δουλειά του. Δεν θα πω τα αγωνιστικά του. Η τριάδα Ντράζεν-Γκάλης-Σαμπόνις είναι η Αγία Τριάδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και όλοι οι άλλοι έπονται.
Αλλά το κυριότερο προτέρημα του Γκάλη είναι άλλο. Ο τύπος έκανε 4 προπονήσεις τη μέρα. Δύο με την ομάδα και δύο μόνος του. Σε μια χώρα που η επιτυχία θεωρείται αυτονόητη, αλλά η δουλειά αγγαρεία, ο Νίκος ΔΟΥΛΕΥΕ. Πάντα και παντού.
Και όλα αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που στα ντέρμπι Άρης-ΠΑΟΚ ήταν πάντα ΠΑΟΚ…
Και ως γνωστόν, επειδή τιμούμε πάντα τέτοιους ανθρώπους σαν τον Γκάλη, φροντίσαμε να κλείσει την καριέρα του μέσα σε συνθήκες και τιμής και δόξας και -το κυρiότερο- αξιοποιήσαμε τις γνώσεις, την ευστροφία του αλλά και τη σημασία του για το παγκόσμιο μπάσκετ με κάθε τρόπο.
PS. Θα έβαζα μέσα και Κούκοτς και θα την έκανα αγία τετράδα.
[SPOILER]
[/SPOILER]
+12546
Τι να λέμε τώρα για την επιδραστικότητα της ομάδας του Γκάλη και του Γιαννάκη. Ήμουν 5 χρονών όταν η Εθνική κέρδισε το πρωτάθλημα Ευρώπης το 1987, θυμάμαι είχε βγει όλο το Αγρίνιο στους δρόμους και γω στο μπακόνι να εχω γράψει σε χαρτάκια ΑΡΗΣ (#-o) και να τα πετάω.
Δεκαετία 90 απλά πανικός με το μπάσκετ. Ειδικά καλοκαίρι κάθε μέρα. κάθε απόγευμα από τις 6 μέχρι τα μεσάνυχτα στα υπαίθρια γήπεδα να λιώνουμε. Υπήρχαν φορές που απλά περίμενες ώρες για να αδειάσει λίγο το γήπεδο ώστε να έρθει η σειρά σου να παίξεις. Ανεπανάληπτα χρόνια.
…θυμάμαι 1986 προ Ευρωμπάσκετ. Κατεβαίναμε στα ανοιχτά του ΣΕΦ 2-3 φορές τη βδομάδα και κάπου στον Απρίλη είχε σκάσει το Τσέρνομπιλ. Μιλάμε ότι για κάνα μήνα δεν έβλεπες ψυχή…χαχα…
Έχει ήδη απαλλαγεί κιόλας ο πρόεδρος, μην ανησυχείς :)!
[SPOILER]
[/SPOILER]
Πω, έτσι γινόταν, ναι ρε! Αυτό με τα θέατρα είναι χαρακτηριστικό. Θυμάμαι όποτε ήταν πολύ αργά για να κάτσω να δω το παιχνίδι, ο πατέρας μου που το έβλεπε μας έγραφε το αποτέλεσμα σε ένα χαρτάκι για να το δούμε το πρωΐ πριν πάμε σχολείο γιατί αυτός έφευγε νωρίς για δουλειά και δεν τον βλέπαμε να μας το πει… τι θυμήθηκα τώρα!
Γενικώς θα συμφωνήσω για Ντράζεν, Γκάλη και Σαμπόνις. Από αυτούς που έχω δει εγώ τουλάχιστον, είναι οι καλύτεροι.
Αυτό που λες με τη δουλειά και τις προπονήσεις είναι το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του. Είπαμε, έφερε τον επαγγελματισμό στην Ελλάδα. Και σε αυτά που απαιτούσε και σε αυτά που έδινε. Έλιωσε στις προπονήσεις και στη γυμναστική, είχε δικό του γυμναστή, τι να λέμε τώρα. Αφού έβλεπες τους ώμους του (όσο μπορούσες μέσα από την τρίχα :D) και ήταν σα μποντιμπιλντεράς. Ειδικά αν τον συνέκρινες με τους άλλους παίχτες, αυτοί φαινόντουσαν εντελώς σάπιοι και αγύμναστοι (οι Έλληνες μάλλον ήταν κιόλας). Θωρηκτό.
Το μεγαλύτερο φάουλ των Γιαννακόπουλων. Βέβαια και ο Άρης θα έπρεπε να ντρέπεται που τον έδιωξε τότε. Ο Γκάλης είχε κλάψει κιόλας, αν είναι δυνατόν.
τι να ανησυχώ . με ευχαρίστηση τον παω μέσα απο μόνος μου
Περί Γκάλη:
Ρε παίδες καλά τα λέτε, μη νομίζετε ότι έχω διαφορετική άποψη πάνω σ’ αυτό το θέμα. Πρέπει να παραδεχτείτε όμως ότι όλα αυτά τα σωστά μεν για το impact του Νικ στο άθλημα και στην ανάπτυξή του στην Ελλάδα είναι λίγο πολύ αυτονόητα και ψιλοπεριττά στην κουβέντα (τουλάχιστον για μένα που έχω κι εγώ κάποιες μνήμες ε, που τον Γκάλη τον πρόλαβα έστω και στα τελευταία του χρόνια και που δεν τον έμαθα σαν ένα παλιό θρύλο του αθλήματος, όπως οι πιτσιρικάδες πιο πρόσφατων γενιών που παρακολουθούν μπάσκετ).
Τι εννοώ; Ότι προφανώς κανείς ποτέ δε θα μπορέσει να συγκριθεί μαζί του σε σημαντικότητα για το άθλημα και με τη μορφή κοινωνικού φαινομένου, χαίρω πολύ. Αλλά κι αυτοί που κάνουν συγκρίσεις με τον Διαμαντίδη δεν είναι και τόσο τρελοί όσο φαίνεται αρχικά. Δεν έχει πει κανένας απ’ αυτούς ότι ο Διαμαντίδης είναι σημαντικότερο μπασκετικό μέγεθος (αλίμονο). Σαν καθαρά μπασκετικές “ποιότητες” τους συγκρίνουν και τα επιχειρήματά τους είναι ότι π.χ. ο Διαμαντίδης είναι πιο ολοκληρωμένος παίκτης, ότι εκτός του να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι στην επίθεση κάνει και εκατό άλλες δουλειές κτλ.
Ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ: ούτε μ’ αυτή την άποψη συμφωνώ. Ο Γκάλης στην εποχή του δοξάστηκε σαν ο απόλυτος σκόρερ κι όχι τόσο σαν all-around παίκτης/εργαλείο επειδή κυρίως αυτές ήταν οι ανάγκες, αυτή ήταν η φυσιογνωμία του αθλήματος, που επέτρεπε να ξεχωρίζουν και να αναδεικνύονται μεγάλοι σκόρερ. Όχι επειδή δεν μπορούσε να παίξει άμυνα, να κάνει παιχνίδι κτλ. Εγώ πιστεύω ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα και, υποθετικά μιλώντας, και σήμερα να έπαιζε, που οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές και το στυλ του παιχνιδιού άλλο, πάλι θα ξεχώριζε. Δεν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο να υστερούσε. Ακόμα και το μειονέκτημα του μικρού του ύψους το κάλυπτε με το εξωπραγματικό του άλμα! Ήταν ένας παίκτης που μπορούσε να κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ.
Το ζήτημα είναι άλλο. Ότι όταν πριν από δύο χρόνια περίπου τέθηκε το θέμα της άμεσης σύγκρισης Γκάλη-Διαμαντίδη, και, θυμίζω, από μπασκετικούς δημοσιογράφους (και όχι από καμένους/γραφικούς βάζελους, Γιάννη), μπορεί γενικά η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας να ήταν ότι ο Γκάλης είναι ανώτερος σε όλους τους τομείς (προφανώς), αλλά γενικά δεν ακούστηκε και τόσο γελοίο και η συζήτηση δεν έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες και “τι μας λέτε τώρα”. Κατατέθηκαν κανονικότατα επιχειρήματα εκατέρωθεν και απ’ όλα. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά. Γιατί προφανώς όταν ανοίγει θέμα σύγκρισης με το Γκάλη, ο Διαμαντίδης χάνει, αλλά έχει υπάρξει ο μοναδικός Έλληνας μπασκετμπολίστας για τον οποίο δημιουργήθηκε τέτοιο θέμα.
Γι’ αυτό λέω, και νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος, ότι ο Διαμαντίδης έχει την τιμή να είναι ιστορικά το νο. 2 του ελληνικού μπάσκετ πίσω από τον αιώνια νο. 1 Γκάλη. Και κάτι άλλο βασικά. Για τη δική μας γενιά, αν βγάλουμε απ’ έξω όλα αυτά περί κοινωνικού φαινομένου και αντίκτυπου στο άθλημα κτλ., τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν επαναλαμβάνονται, ο Διαμαντίδης είναι για το ελληνικό μπάσκετ λίγο πολύ ότι ήταν στις δεκαετίες του '80 και του ‘90 ο Γκάλης. Δηλαδή, απλά ο καλύτερος παίκτης. Γι’ αυτό είπα κι όλας ότι όταν ακούω και διαβάζω γαύρους να κράζουν το Διαμαντίδη, μου θυμίζουν εκείνους τους Παοκτσήδες της δεκαετίας του '80 με το Γκάλη. Γιατί ουσιαστικά αυτό που βγάζουν είναι κόμπλεξ επειδή ο καλύτερος ανήκει στον αιώνιο αντίπαλο, και είναι εκείνος που τους έχει κερδίσει τόσες φορές.
Πείτε μου αν είναι παράλογα ή γραφικοβαζέλικα αυτά που γράφω.
Δεν είναι, καλά τα λες σε γενικές γραμμές. Απλώς ο Διαμαντίδης έχει δοξαστεί και λόγω των τίτλων που έχει κατακτήσει, οι οποίοι ήρθαν με σημαντική βοήθεια από τους συμπαίχτες του και τον προπονητή του. Ο Γκάλης πήρε σχεδόν μόνος του το Ευρωμπάσκετ, με προπονητή τον …Ευρωκόουτς και συμπαίχτες τον Καρατζά και τον Ρωμανίδη. Είναι μίλια πίσω του ο 3D.