Τρομερά πρωτοποριακή μπάντα για την εποχή της.
Τελικά ο νέος τους δίσκος τι λέει ρε παιδιά? Τον ακούσατε?
Οι πρώτες μου εντυπώσεις όταν τον είχα πρωτακούσει
Μετά τον καιρό (που έλεγα πριν):
και η κριτική της Μαριάς:
18 ημέρες κρατούν τελικά οι μεγάλοι έρωτες, και μετά, το πάθος των εραστών χάνεται μέσα στο σκοτάδι της ακόρεστης ψυχής τους. 18 ημέρες είναι αρκετές για να γραφτεί με ολόλευκα γράμματα το κύκνειο άσμα του πιο σκοτεινού συγκροτήματος στην ιστορία του gothic rock. 18 ημέρες μέσα σε ένα δωμάτιο με συντροφιά το πετάλι του Τζίμι και μετά, το μεγάλο αντίο. Εάν η gothic metal κοινότητα θρήνησε το Μάιο του 2005 με το farewell “Funeral Album” των Sentenced, οι gothic rockers δακρύζουν με αναφιλητά στο άκουσμα του “Go Away White”, ενός δίσκου που περίμεναν υπομονετικά 25 ολόκληρους χειμώνες για να φέρει την αγαλλίαση στις τρυφερές ψυχές τους και να τους χαρίσει ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη πίκρα: την είδηση της οριστικής διάλυσης των θρυλικών Bauhaus.
Μπορεί η εποχή των σκοτεινών διαδρόμων της «Batcave», όπου η νεαρή Siouxsie λικνιζόταν μεταξύ άλλων εφήβων ανάμεσα σε αλυσίδες που κρέμονταν από το ταβάνι, να έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι χλωμές βαμπιρέττες να μην ανατριχιάζουν πια στο άκουσμα της φωνής του Vincent Price, οι Bauhaus όμως κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ακόμη ένα δίσκο, άξιο της ιστορίας και του ονόματός τους. Μην περιμένετε βέβαια να βρείτε εδώ τα πάλαι ποτέ ξεσπάσματα των “In The Flat Field” και “Mask” ή την παράνοια του “Burning From The Inside” - το “Go Away White” θαρρείς πως ψύχθηκε με τα ζωτικά όργανα των Peter Murphy και Daniel Ash, μεταξύ εντοσθίων και καρδιάς, και αποψύχθηκε 20 και πλέον χρόνια αργότερα, πιο κατασταλαγμένο, πιο ώριμο, πιο λευκό και πιο τρομαχτικό από ποτέ.
Μη σας ξεγελάσει το εναρκτήριο και χαρωπό (!) “Too Much 21st Century” - η συνέχεια (crack!) του “Adrenalin” βρωμάει 80ίλα από χιλιόμετρα και αποτελεί υπόδειγμα για το πώς θα έπρεπε να παίζεται το gothic rock σήμερα και το “Undone” δίνει σύγχρονες Divisionικές ανάσες, μέχρι τον όλεθρο του “International Bulletproof Talent”, με τον Murphy σε πραγματικά κέφια και με ερμηνεία που θυμίζει άνετα το πρώτο τους άλμπουμ. Και ακριβώς στα μισά έρχεται και το καλύτερο κομμάτι, κατ’ εμέ, του δίσκου, το “Endless Summer Of The Damned”: lugosiκό αρρωστημένο solo και μπάσο που επιβάλλει στους κροτάφους μας να εκραγούν. Ακολουθεί η λύτρωση του “Saved”: μπορεί η Βηθεσδά να είναι μακριά μας και να μην προλάβαμε την καθαγίαση των υδάτων, η εκκλησιαστική και συνάμα βασανισμένη φωνή όμως καθώς και το μουδιασμένο tempo κάνουν τα κόκαλα πολλών αγαπημένων μας να σείονται έξι πόδια κάτω από την γη, εκλιπαρώντας ακόμα για σωτηρία. Και κάπου εδώ κολλάει η φράση «δεν περιγράφω άλλο». Για τον συγκεκριμένο δίσκο θα μπορούσα να αναλωθώ σε ατελείωτες παραγράφους, χάνοντας, ίσως, ακόμα ακόμα και την ουσία, την ψυχή και το όλο που μας καταθέτουν για τελευταία φορά τα παιδιά της Vampira, κατά κόσμον Maila Nurmi (RIP), χάρη στα οποία έχουμε σήμερα μπάντες σαν τους Nine Inch Nails, Interpol και Hot Hot Heat.
Άραγε είχε δίκιο τελικά ο τότε αφελής νεαρός το 1981 που τραύλιζε πως “…the passion of lovers is for death, said she…”; Επρόκειτο για προφητεία ή για εφηβικό παραλήρημα; Ό,τι και να είναι από τα δυο, θα του απαντήσω με έναν τωρινό του στίχο: “…I come with my darkness and go away white…”. Η λύτρωση ήρθε, ο θηλυκός άγγελος (οξύμωρο - οι άγγελοι δεν έχουν φύλο) της Βηθεσδά ακούμπησε τα ύδατα της ψυχής μου και άφησε ένα λευκό λίλιουμ να πνιγεί ανήμπορο στα ανεξερεύνητα βάθη τους. Η αυλαία μπορεί να πέσει. Zikir.
Από τι καλύτερες μπάντες που βγήκαν στα τέλη των 70’s αρχές 80’s.
Τεράστιο συγκρότημα που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια πόσο υπέροχο ήταν.
Από τα ποιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, με τα ποιο αγαπημένα μου τραγούδια!
Μπράβο για το thread.
bump γιατι απο σεπτεβρη μπαινει επισημα η πιο ‘σκουρων αποχρωσεων’ περιοδος της χρονιας και ξεθαυειν σιγα σιγα…
http://www.youtube.com/watch?v=-VyWNDxQQxM
η τελειοτητα ε
Bump!
Γιατί ακούω για πολλοστή φορά το “Mask” που έχω σε βινύλιο κ είναι απλά τέλειο, απίστευτο, δεν το βαριέσαι ποτέ κλπ κλπ κλπ… Επίσης για κάποιο λόγο λέει πολύ ν ακούς gothic το καλοκαίρι κ βράδια ειδικά… Κ βέβαια Bauhaus! Try it guys! 
[B]Bauhaus[/B] - Swing the Heartache, The BBC Sessions
To τελευταίο δίμηνο πρόκειται για το άλμπουμ που ακούω περισσότερο. Εδώ θα βρείτε μία συλλογή 18 αγαπημένων κομματιών από όλα τα άλμπουμ τους (εκτός του come back φυσικά), όπου πρόκειται για ηχογραφήσεις για τα BBC sessions του John Peel αλλά και του David Jensen. Εκτός αυτων θα βρείτε και κάποια ακυκλοφόρητα. Οι επανεκτελέσεις προσδίδουν μια πιο “ζωντανή” αύρα στα αγαπημένα μας κομμάτια. Ιδανικό για κάποιον που δεν έχει ψάξει την μπάντα, και θέλει να έχει μια πρώτη επαφή μαζί τους, ιδανικό όμως και για αρρωστάκια με την πάρτη τους (:roll:) γιατί πραγματικά οι επανεκτελέσεις είναι εθιστικές. Πραγματικά, δεν θέλω να βάλω ένα απλό λινκ στο yt από ένα ή δύο κομμάτια, θα πρέπει να τα βάλω όλα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. ΓΑΜΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ και απλά είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ. Μόνο το τρακλιστ θα παραθέσω για να σας ανοίξω την όρεξη.
"A God in an Alcove" (4:08 ) - recorded 3 Jan 1980 for John Peel
"Telegram Sam" (3:25) - recorded 3 Jan 1980 for John Peel
"Double Dare" (4:55) - recorded 3 Jan 1980 for John Peel
"The Spy in the Cab" (4:09) - recorded 3 Jan 1980 for John Peel
"In the Flat Field" (3:46) - recorded for David Jensen
"St Vitus Dance" (2:28 ) - recorded for David Jensen
"In Fear of Fear" (2:46) - recorded for David Jensen
"Poison Pen" (3:40) - recorded for David Jensen
"Party of the First Part" (5:35) - broadcast 12 April 1982 by John Peel
"Departure" (4:53) - broadcast 12 April 1982 by John Peel
"The Three Shadows" (part 2) (2:58 ) - broadcast 12 April 1982 by John Peel
"Silent Hedges" (3:07) - broadcast 1 July 1982 by David Jensen
"Swing the Heartache" (5:12) - broadcast 1 July 1982 by David Jensen
"Third Uncle" (5:17) - broadcast 1 July 1982 by David Jensen
"Ziggy Stardust" (3:12) - broadcast 1 July 1982 by David Jensen
"Terror Couple Kill Colonel" (3:31) - recorded 17 February 1983 for David Jensen
"Night Time" (3:11) - recorded 17 February 1983 for David Jensen
"She's in Parties" (4:41) - recorded 17 February 1983 for David JensenΤο τελευταίο καιρό που η διάθεση είναι σκατά και απόσκατα έκανα ένα ξέθαμα στους εν λόγω κυρίους, στο Mask, το In the flat field, στο go away white και όλα τα καλά δισκία. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι bauhaus, μπορώ να πώ πώς ήταν η καταλληλότερη συντροφιά τώρα τα Χριστούγεννα.
…μα τι ΣΥΝΑΥΛΙΑΡΑ είναι το Gotham,
όσο για τους διασκεδαστικούς πειραματισμούς που αναφέρθηκαν, νομίζω ότι είναι από αυτές τις λεπτομέρειες που κάνουν την μπάντα τόσο ξεχωριστή.
Και μια μικρή γεύση για όποιον δεν έχει δει τη συναυλία:
cheers
Το έχω ξαναγράψει αλλά αν είναι να είμαστε σε ένα συγκεκριμένο mood για να ακούσουμε κάποια “ιδιαίτερα” είδη μουσικής, καλύτερα να μην το κάνουμε καθόλου ή να το κρατάμε για τον εαυτό μας γιατί εκτιθέμεθα στους υπόλοιπους. Πέρα από το γεγονός ότι προσβάλουμε τον καλλιτέχνη, το είδος και τα άτομα που δε χρειάζονται να είναι σε συγκεκριμένο mood για να νιώσουν αυτά τα άσματα. Δεν ήξερα δηλαδή ότι έπρεπε να είμαι σκατά και απόσκατα για ν ακούω Bauhaus. Λέτε να είμαι και να μην το ξέρω? Γιατρέ μου την άποψή σας! [-X
Έτσι φτάνουμε και στη μέρα της συναυλίας κι επειδή εσύ (μη το πάρεις προσωπικά) δεν είσαι στο κατάλληλο mood έχεις την κάμερα και βιντεοσκοπείς τη συναυλία (για να την ανεβάσεις στο tube αργότερα και να πουλήσεις και λίγο μούρη) ή το βρήκες σαν αφορμή για να γνωρίσεις επιτέλους το γκομενάκι από το φόρουμ που τους ακούει και με έχετε ζαλίσει όλη την ώρα με τη πολυλογία σας ώστε να μη μπορώ να ευχαριστηθώ εγώ τη συναυλία… και όπως (δε) καταλαβαίνεις με ενοχλείς ρε φίλε!
Περιοδος.
Ή κλιμακτήριος.
Αίμα βλέπω, αλλά δεν είναι δικό μου. Για ρώτα την αδερφή σου…
[SPOILER]Μόλις έφυγε! [/SPOILER]