είμαι απαράδεκτος, το ξέρω [-X [-X [-X
σωστός ο μάνος… η Lucia δεν τα σπάει???
Τί απίστευτη κομματάρα με τί απίστευτους στίχους που είναι το oblivion…Τί καλα που μου τους θυμίσατε…Πάω σπίτι να λιωσω το ενα και μοναδικό αλμπουμ τους που εχω…
Ανασυρω.
Δε μου λετε ρε παιδες, το νεο Bauhaus το ακουσε κανεις; Για πειτε.
Έχει κυκλοφορήσει αυτό? :-k :-k
Οχι ακριβως.
Το ακουσα παντως μια φορα, και η πρωτη εντυπωση ηταν (περιεργως) σουπερ. Περιμενα καμια τρελη π$π$ρια.
Περισσοτερα οταν βρω χρονο να εμπεδωσω.
τελικά έριξα και εγώ δύο ακροάσεις στον δίσκο…
Καταρχάς αυτό που παρατήρησα είναι ότι γενικά υπάρχει μια πιο ροκαμπίλυ διάθεση, και είναι λες και οι τύποι έχουν μπει σε ένα στούντιο και τζαμάρουν. Από τα κομμάτια που ροκάρουν μου έμεινε το Adrenalin και το Endless Summer Of The Damned. Γενικά τα πρώτα κομμάτια του δίσκου είναι απλώς συμπαθητικά και υπάρχουν μερικές πολύ καλές και μερικές αδιάφορες στιγμές.
Αυτο που παρατήρησα όμως είναι ότι αυτό που περιμένεις να ακούσεις από Bauhaus το συναντάς στο δεύτερο μισό του άλμπουμ, που γενικώς είναι πιο σκοτεινό… πχ στο Saved και στο Μirror Remains που το τελευταίο ειδικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Από αυτές τις συντομες ακροάσεις, η καλύτερη στιγμή είναι το The Dog’s A Vapor το οποίο φέρνει στο μυαλό παλιές καλές εποχές… Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για κάτι καινούριο, μιας και έχει γραφτεί μία οχταετία πριν, και βρίσκεται στο πολύ καλό soundtrack της ταινίας Heavy Metal 2000. Γενικώς ανάμικτα συναισθήματα… θα δούμε με τον καιρό…
Κοιτα, εχει να κανει και με το τι περιμενει ο καθενας. Π.χ. μιλωντας για μενα, εννοειται πως δεν εχω απαιτησεις απο ενα δισκο των Bauhaus εν ετος 2008. Ισα - ισα, περιμενα κατι παντελως αδιαφορο (πραγμα που δεν ειναι).
Αυτο περι ροκαμπιλι διαθεσης, ναι, εχεις δικιο. Πιστευω κανει πιο πολυ ‘‘μπαμ’’ στο εναρκτηριο κομματι του δισκου.
Βασικά μόνο και μόνο που μιλαμε για νέο δίσκο Bauhaus εν έτει 2008 είναι περιέργο από μόνο του.
και σύμφωνα και με τους ίδιους:
channel the kind of magic timelessness you could imagine on a mighty bill with Joy Division, Bowie, Devo, the Creatures, Antony, My Bloody Valentine, and Kraftwerk–with Oscar Wilde playing master of ceremonies!
hello… τεράαααααασστιο τοπικ…
δεν το διαβάζω όλο ακόμα, πάντως θα ήθελα να αναφέρω τα δικιά μου αγαπημένα απο δαύτα…
κάποιος ανέφερε τους breath of life… μου αρέσουν και μένα πολύ, αλλά ορισμένα πράγματα μόνο… γενικά θα έλεγα οτι τους έχω πολύ συμπάθεια τους bof… τους πρωτογνώρησα με το sweet party, ενα δισκάκι απο τα τέλη των 90’s, όπου είναι λιγότερο (μα πολύ λιγότερο) goth, και περισσότερο … πως να το πω… sweet lush pop? θα το παρομοίαζα με lush. οι άλλες τους δουλειές είναι περισσότερο goth. δεν έχω βρεί ακόμα το πρώτο τους δίσκο (νομίζω;) - το taste of sorrow - που έχω ακούσει πως είναι και το καλύτερο… :-k τεσπα…
το first and last and always των sisters είναι όλα τα λεφτά… θα το έβαζα ως το καλύτερο goth δισκάκι που έχω ακούσει.
του first chapter και του children των mission επίσης τους έχω μεγάλη αγάπη. πολύ μεγάλη… έτυχε να τα ακούσω όλα αυτά και σε μια ευαίσθητη ηλικία.
τους bauhaus ποτέ δεν τους κατάλαβα καλά…
τους christian death παρομοίως - αν και είχα ακούσει παλιά κάτι - νομίζω το άλμπουμ iron mask - που μου άρεσε αρκετά - ήταν πολύ ατμοσφαιρικό…
οι siouxsie & the banshees μου άρεσαν σε ορισμένα κομμάτια μόνο… ειδικά το happy house. και το forever απο εκείνο του '95… τα άλλα τα βαριέμαι λίγο. θα μου πείτε - πως τολμάω; ε… ούτε εγώ δεν ξέρω πως μου βγαίνει.
τα πιο πολλά συγκροτήματα που τα έψαξα τα είχα βρεί απο μια εξαιρετική συλλογή, την Wave Romantics: http://www.discogs.com/release/1122751
είναι πραγματικά πολύ ωραία…
επίσης ενα συγκρότημα που μ’αρέσει πολύ και συνορεύει με τον goth χώρο είναι οι in my rosary - αν και γενικά εχουν ασχοληθεί με διάφορα και δεν έχουν ακριβώς την goth αισθητική - αν υπάρχει τέτοιο πράγμα…
Ψαξε και τους Fields Of The Nephilim ομως…
And welcome to our forum!
hello 
ευχαριστώ για το welcome!
οι fields of nephilim είναι απο τα συγκροτήματα που δεν…
δεν μου έκατσαν - πως να το πω; :-k
έχω κάνει και μια φιλότιμη προσπάθεια να ακούσω και το zoon, αλλά δεν το ξεχώρισα…
στο μέλλον μπορεί… προς το παρόν μπα
E το Zoon δεν έχει και μεγάλη σχέση με τους Fields…
Welcome και από μένα.
PS: Breath Of Life ρεεεεε… αν δεν έχεις ακούσει το Taste Of Sorrow, χώσου άνετα… έχει ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει στον χώρο, το Nasty Cloud
Elizium πρωτα απ’ ολα. Εχει κι αυτο το “For Her Light” που αποκλειεται να μη σου μεινει με την πρωτη ακροαση.
Μπα,ειδικά για το είδος του είναι ολίγον τι υπερκτημυμένο πιστεύω:-s όλα τα κομμάτια ίδια μου ακούγονται.Εγώ θα πρότεινα καλύτερα το Mourning Sun που είναι πιο ψυχρό και σκοτεινό.
Υπερεκτιμημενο το Elizium? 8O 8O
Τεσπα, κυριως The Nephilim θα ελεγα. Και τι δεν εχει μεσα, Moonchild, Chord Of Souls και το ανυπερβλητο επος Last Exit For The Lost…
@Hello_earth, καλώς όρισες και απο μένα στο φόρουμ και στο γοτθοτόπικ μας! Καθώς φαίνεται οτι ψάχνεις τον χώρο, θέλω να σε δω να συμμετέχεις κατά καιρούς εδώ, με προτάσεις και τέτοια.
Μπορώ να καταλάβω τις προτιμήσεις σου βασικά, το οτι προτιμάς Mission και Sisters για παράδειγμα σε σχέση με Christian Death ή Bauhaus (μεγάλα συγκροτήματα όλα τους), το gothic έχει και κείνο τους διαχωρισμούς του, με άλλα συγκροτήματα να είναι περισσότερο μελωδικά και άλλα περισσότερο σκοτεινά κλπ. Στους Christian Death για παράδειγμα ταιριάζει ο χαρακτηρισμός “death rock” για παράδειγμα περισσότερο απο gothic, όπως στους Joy Division ο χαρακτηρισμός “post-punk”…
Αν δεν τους έχεις ψάξει, τσέκαρε τους Clan of Xymox, είμαι σίγουρος οτι θα σου αρέσουν.
Όσο αφορά τους Fields, σε περίπτωση που έχεις ακούσει μόνο το Zoon, όντως, δεν είναι Fields of the Nephilim, ούτε gothic album. Το πρώτο άλμπουμ των Fields, το Dawnrazor, θυμίζει Sisters και ίσως σου αρέσει γι’ αυτό. Το δεύτερο τους, και απόλυτο έργο τους για μένα, είναι το The Nephilim, το οποίο αν και δισκάρα μπορεί να το βρεις αρκετά σκοτεινό και “άγριο” για τα γούστα σου… είναι πάντως αριστούργημα και ορόσημο στον χώρο κατά τη γνώμη μου. Το τρίτο είναι το Elizium, το οποίο όντως με τραγούδια όπως το For Her Light ίσως τελικά να σου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα.
Α, ναι, δε θεωρώ μονότονο ή υπερεκτιμημένο το Elizium… Βασικά αυτό το πάντρεμα gothic με στοιχεία απο Pink Floyd δε το έχω ξαναδεί κάπου αλλού ως τώρα…
Γιεα παιδες, δεν αντιλεγω, απλα το Elizium ειναι ισως πιο βατο ως πρωτο ακουσμα.
βασικά:
Παρακαλω μεταφερετε το στις κυκλοφοριες και μετονομαστε το σε Goth Rock, Post-Punk Κυκλοφορίες/Μπάντες
Mιας και μεταφέρθηκε ας ποστάρω μια κλασσική κυκλοφορία, έτσι για το καλό
Cocteau Twins - Garlands ( 1982 )
[CENTER]
[/CENTER]
Ο πρώτος δίσκος της μπάντας από την Σκωτία αποτελεί ένα από τα μνημεία του post punk ήχου. Όταν σκέφτομαι την λέξη 80’ς από τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό μου είναι η αρρωστημένη μινιμαλιστική ψυχεδέλεια των γκρουπς που αλλάξαν τον ανέμελο και χαρούμενο ρου της μουσικής, και σίγουρα οι Cocteau Twin είναι ένα απο αυτά. Πρωταγωνιστής ένα μπάσο και μια κιθάρα που παραληρούν σε απόκοσμα γραντζουνίσματα και βέβαια την μελαγχολική φωνή - σειρήνα της Elizabeth Fraser ( πάντα είχα την εντύπωση ότι η τύπισσα από τους Cranberries την είχε για Θεά της… ), και το drum machine που απλώς αναλώνεται στον ίδιο ρυθμό σχεδόν σε όλο το άλμπουμ και - πιστέψτε με - δεν θα γινόταν καλύτερα.