Έπρεπε να’χα ψηφίσει Infinite Dreams, τελικά αυτό είναι το αγαπημένο μου απ’τον δίσκο.
Μεταξύ Moonchild και Only The Good Die Young ψηφίζω το 2ο με την ρεφρενάρα του.
clairvoyant με χιλιααα8)
Τhe evil that men do ή Prophecy??? E λοιπον… …Can i play with madness!!!
βασικά είμαι μεταξύ infinite dreams και clairvoyant(όπως γράφεται τέλος πάντων:p),αλλά γενικά όλα τα κομμάτια εκτός από το ομώνυμο είναι θεικά
ΟΛΑ!!!
Δηλαδή αυτό που σε χαλάει στο συγκεκριμμένο Album είναι το ομώνυμο? Ρε αυτά ούτε ο Leris δεν τα πετάει.
ναι ίσως ακούγεται κάπως αλλά ποτέ δεν συμπαθούσα τα μεγάλα τραγούδια,και σε μία φάση μου φαίνεται βαρετό
Δηλαδή όλα τα μεγάλα κομμάτια των Maiden δε σου λένε μια(Hallowed Be Thy Name, Phantom Of The Opera, To Tame A Land κτλ.)? Κουλό μου φαίνεται.
Απορώ με 2 πράγματα:
1.Γιατί ψήφισα το Evil That Men Do και όχι κάποιο από τα Only The Good, Clairvoyant, και το ομώνυμο.
2.Το Infinite Dreams δεν το είχα ποτέ τόσο ψηλά οπότε μου προκαλεί εντύπωση που είναι στην 1η θέση.
Κοίτα τα ακούω,αλλά μόνο όταν απλά βάζω τον δίσκο να παίζει έτσι,στο μπ3 ποτέ.Αλλά γενικά τα μεγάλα τραγούδια μου φαίνονται λίγο ανούσια ειδικά αν έχουν μέρη που παίζουν ένα ρυθμό μόνο για 2-3 λεπτά
Clairvoyant και το χω ψηφισει κιολας.Τι να λεμε τωρα,οταν ακουω Iron Maiden το πρωτο πραγμα που μου ρχεται στο μυαλο ειναι η εισαγωγη αυτης της κομματαρας…
Οταν η μαγεια και το συναισθημα απογειωνονται,τοτε το αποτελεσμα εγεννετο infinite dreams…
Πιο ευκολα μπορω να ψηφισω ποιο ειναι το λιγοτερο καλο παρα το πιο καλο…
Ισως καταληξω και εγω στο Infinite Dreams για καλυτερο και λιγοτερο καλο το Can I Play With Madness το οποιο δεν ειναι σε καμμια περιπτωση κακο, απλα παραειναι καλα τα υπολοιπα:!:
Α και το πιο αδικημενο το Only The Good Die Young με διαφορα
Ψήφισα το πρώτο κομμάτι που άκουσα απ’ το δίσκο, το Clairvoyant. Ονείρωξη, τον Αύγουστο μ’ έστειλε για τσάι όπως όταν το χα πρωτακούσει. Έχει ένα αίσθημα μεταξύ μελαγχολίας και χαζοχαράς που εγώ λέω χαρμολύπη. Και στιχάρες.
Βαλεντίνος μόουντ ον:oops:: το πιο ερωτικό πάντως ειν το δι ήβιλ. Δοκιμάστε να το ακούσετε ενώ φιλάτε το έτερον ήμισυ. Εγγύηση.
Τhe Evil That Men Do… lives on and on…
Στην πρώτη θέση βρίσκεται δίκαια το Infinite dreams και το μοναδικό καρέ συμπληρώνουν επάξια τα Only the good die young, Clairvoyant και The evil that men do. Ειδικά το Only the good die young πολλά συγκροτήματα θα ήθελαν να το είχαν γράψει και να έχει τη θέση της κορυφαίας στιγμής στο σετλιστ τους. Απορώ πως οι Maiden το έχουν αδικήσει τόσο πολύ.
Ένα σκαλί (μικρό, χαμηλό σχεδόν δεν φαίνεται) πιο κάτω τα Moonchild και Can i play with madness. Αυτό το τελευταίο κερδίζει και πόντους απο το συχνα μεταδιδόμενο βιντεοκλιπ του εκείνη την περίοδο.
Το Seventh Son σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να το πείς έστω και μέτριο κομμάτι, όμως σε σύγκριση που έγινε πριν με τα άλλα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια τους απο τα οποία οι Maiden έχουν και πολλά και καλά, σαφώς και υστερεί. Paschendale, Sign of the Cross, Rime, Hallowed, To tame a land, Clansman, Dance of Death, Ghost of the Navigator είναι πολύ ανώτερα του κατα τη γνώμη μου.
Στην τελευτάια θέση βρισκεται δυστυχώς το Prophecy το οποίο για κάποιο απροσιόριστο λόγο δεν μου προκάλεσε ποτέ το ενδιαφέρον και νομίζω ότι σε οποιοδήποτε άλμπουμ των Maiden εκτός του Killers και να βρισκόταν, δεν θα μπορούσα να το βάλω με τίποτα στα 3-4 καλύτερα του δίσκου…
Γούστα είναι αυτά, αλλά για μένα το Seventh son μαζί με τα Powerslave και Rime είναι τα καλύτερα “μεγάλα” κομμάτια των maiden…
To Tame A Land ρε.
Όλα είναι κλασικά των κλασικών, απλά πιο αγαπημένο…The Clairvoyant:!: