vote now!
Ρhenomenon
loipon epeidi oi ufo einai mesa sta tria agapimena mou groups tha po orismena pragmata.korifeo tous album kata tin apopsi mou einai to no heavy petting kai isos to pio ipotimimeno.exei mesa kommatares opos to on with the action(o apolitos hard rock imnoscan you roll her,natural thing,martian landscape.akouste auto to album kai tha katalavate apo pious epeireastikan oi metepeita kollosoi (maiden,priest.sti sinexeia vazo to phenomenon opou protoemfanistike o michael schenker 19 xronon kaii grafei istoria me to peksimo tou.meta m aresei to force it me hard rock kommatare opos let it roll,shoot shoot,this kid’s.episis ta lights out kai obsession m aresoun poli kai einai ta pio epitiximena tous.oi ufo genika einai apo ta pio ipotimimena groups.megalo lathos tou schenker pou efige ap autous to 198O afou an sinexizan mazi nomizo pos tha eftanan stin korifi kai emporika.
Αν σου είναι εύκολο γράφε με ελληνικά (και λίγο πιο “προσεκτικά” - οι παρενθέσεις όπου ανοίγουν, κλείνουν κιόλας) για να διαβάζονται πιο εύκολα τα μηνύματα σου.
Ψηφισα Force It. Πιστευω οτι αυτος ο δισκος ειναι το κατι αλλο, οχι οτι οι αλλοι δισκοι που εβγαλαν στα 70’s οι UFO υστερουν αλλα αυτος ο δισκος εχει τα παντα!
Ο Μιχαλακης ΜΑΓΕΥΕΙ, και γενικα ολη η μπαντα τα δινει ολα. Ολα τα τραγουδια ειναι ενα και ενα, επισης ο δισκος κλεινει με ενα ανατριχιαστικο instumental το between the walls.
ΥΓ1: Τα : UFO 1, 2/Flying ειναι πολυ καλα και δεν ειναι σωστο που εχουν μεινει στην ιστορια απλα ως οι δισκοι πριν τον Michael Schenker.
ΥΓ2: Οι δισκοι στα 80’s δεν ειναι τελειως σκατα οπως λενε οι περισσοτεροι. Τα No Place to Run, The Wild The Willing And the Innocent ειναι καλουτσικα. Το Mechanix δεν ακουγεται,Μaking Contact & Misdemeanor συμπαθοι και το Ain’t Misbeahavin ειναι καλος δισκος.
ΥΓ3:Στα 90’s ειχαμε ανοδο!Το “High Stakes And Dangerous Men” ειναι και γαμω τους δισκους, Walk On Water μεγαλη ΔΙΣΚΑΡΑ.
00’s: Covenant απλα καλο. Sharks: Απασιο για τα μπαζα.
You Are Here: Γαμαει. The Monkey Puzzle: Πολυ καλο.
Εχω προβλημα με το πληκτρολογιο. 
θα συμφωνισω με τον startruck αλλα γενικα τα albums τον Ufo εχουν κοματαρες αλλα κ πολυ μετρια κοματια. παντως κ η pre-shencker περιοδος λεει παρα πολυ!
εμενα επισης με τρελενει παρα πολυ το Live strangers in the night οπου ο μιχαλακης διδασκει! 
όλα τα 70’s με εξαίρεση το obsession είναι απίστευτα καλά…όπως και οι πρώτοι δίσκοι των 80’s…επίσης και το hight stakes… είναι πάρα πολύ καλό…το walk on water είναι επιπέδου 70’s και το covenant με το sharks απλά συμπαθητικά…
το you are here είναι καλό,όπως και το monkey puzzle…αξιοπρεπέστατα…
force it εγώ…
Aπό UFO έχω τα Phenomenon, Νο Heavy Petting, Lights Out και τα 2 τελευταία τους. Συμφωνώ πάντως ότι στα albums τους μπορείς να βρείς από απίστευτες κομματάρες έως αδιάφορα τραγούδια. Μάλλον μία συλλογή με τα καλύτερα τραγούδια τους θα ήταν το αγαπημένο μου άλμπουμ…
Και σε ότι έχει να κάνει με τον Schenker η εποχή πού μου αρέσει περισσότερο είναι τα albums με τον McAuley!
[size=1]Κι ας λεει ότι θέλει ο bluezlick [/size]
λοιπόν,ας το πάρω χρονολογικά…θα μου επιτρέψετε,καθώς οι ufo είναι από τα αγαπημένα μου group με ή χωρίς michael…
το ufo1 είχε μόνο τη διασκευή c’mon everybody που έκανε σχετικό θόρυβο και τίποτα άλλο…και το flying κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα…το μεγάλο μπαμ έγινε με τα phenomenon,force it ενώ και τα no heavy pettin,lights out είναι εξίσου καλά…τι καλά δηλαδή,αριστουργήματα είναι…πάρε κόσμε
Crystal Light, Schenker/Mogg
Doctor Doctor, Schenker/Mogg
Space Child ,Schenker/Mogg
Rock Bottom ,Schenker/Mogg
Built For Comfort, Willie Dixon
Lipstick Traces, Schenker
Let It Roll ,Schenker/Mogg
Shoot Shoot, Schenker/Mogg/Way/Parker
High Flyer ,Schenker/Mogg
Out In The Street, Way/Mogg
Mother Mary, Schenker/Mogg/Way/Parker
This Kids, Schenker/Mogg
including Between The Walls, Schenker
Natural Thing , Schenker/Mogg/Way
I’m A Loser, Schenker/Mogg
Belladonna, Schenker/Mogg
On With The Action ,Schenker/Mogg
Too Hot To Handle, Way/Mogg
Try Me, Schenker/Mogg
Lights Out, Schenker/Mogg/Parker/Way
Love To Love, Schenker/Mogg
τι να πεις κανείς???το obsession υστερεί λίγο αλλά έχει και
Only You Can Rock Me , Way/Schenker/Mogg
Pack It Up (and go), Way/Schenker/Mogg
Hot ‘n’ Ready Schenker/Mogg
Cherry, Way/Mogg
το strangers in the night είναι απλά must,και αποχωρεί ο κύριος συνθέτης michael…
τα 2 πρώτα albums με chapman είχα κάποια καλά κομμάτια όπως τα
Lettin’ Go Chapman/Way/Mogg
Mystery Train ,Parker/Phillips
Young Blood Way/Mogg
No Place To Run, Chapman/Mogg
αλλά μετά απογοήτευση με μόνο θετικό το making contact που είχε το αγαπημένο μου you and me…
misdemenaor,ain’t misbehavin είναι κάτω του μετρίου…
επιστρέφουν με το high stakes…και οριστικά με το walk on water το οποίο απλά τσακίζει…από το covenant αξίζουν μόνο τα love is forever,midnight train κι από το sharks τα serenity,sea of faith,fightin man…
τα 2 albums με moore απλά τους κρατούν σε αξιοπρεπές σημείο χωρίς να έχουν κάνει μπαμ όπως το 95…
Lights Out… τι άλλον να πω;…Μου άλλαξε τα φώτα αυτός ο δίσκος… :lol:
απο εποχη chapman ξεχασες την μπαλανταρα proffession of violence!!!.δεν νομιζω να μην σ αρεσει;;;;;;
To Strangers in the night-live.Ητανε και παραμενει το κορυφαιο τους δισκογραφημα.
Pragmati to Profession of Violence einai poly kommatara.
sorry sorry sorry…εκπληκτική μπαλάντα… :oops:
ψήφισα Phenomenon, αλλά το τελευταίο διάστημα έχω φάει τρελό κόλλημα με τον πρώτο τους δίσκο:
no heavy petting…τι αλμπουμαρα…αν το ειχε βγαλει κανα ποιο εμπορικο γκρουπ π.χ. purple,zeppelin θα θεωρουνταν η βιβλος του hard rock…
οχι οτι παλι δεν θεωρειτε αλλα στους ποιο ψαγμενους…
Ω ρε ξέθαμα…
Εγώ δεν ξέρω…3 άλμπουμς θεωρώ είναι πάνω από όλα.Τα Force It(10),No Heavy Petting(10),Lights Out(10).Το Phenomenon(10) θεωρώ πως τρώει τρελό σπρώξιμο για να θεωρηθεί καλύτερο,κυρίως λόγω των υπερκλάσικς αλλά εμένα δεν με κερδίζει όπως τα άλλα.Είναι βεβαια κι αυτό κορυφαίο.
To Obsession υποδεέστερο.Έχει βέβαια κι αυτό φανταστικά κομμάτια.Όπως και το No Place to Run χωρίς Μιχαλάκη.Το Walk On Water επίσης ΈΠΟΣ.Για το Strangers… δεν μιλάω καν,από τα κορυφαία live albums ασχέτως ιδιωμάτων.
Η μπάντα μου ακούγεται σα να έπαιζε NWOBHM πριν το NWOBHM.Θεόσκληρη μπάντα.Πολύ σκληρότερη από κάποιες βρετανικές, θεωρητικά, heavy metal μπάντες των αρχών των 80s.Και απίστευτη η μελαγχολία που σου βγάζουν ακόμα και στα πιο δυνατά τους κομμάτια.
Αγαπημένο “κρυφό” διαμάντι το Martian Landscape.
[B]No Heavy Petting[/B]
με αριστουργήματα όπως Can You Roll Her, Belladonna (από τις ωραιότερες μπαλάντες ever), I’m a Loser και το θεικό Martian Landscape
phenomenon απο μενα, ακομα θυμαμαι την εποχη που το πρωτοακουσα και δεν ξεκολλαγα…