Εμενα οι Silencer ειδικα στο θεμα φωνη μου εφερναν πολυ σε Burzum.
Για Strid τι εχεις να πεις ? Δεν ειμαι του ηχου και αυτοι θεωρουνται απο καποιους
ως οι πρωτοι του ειδους.
Εdit : Οι Silencer εχουν και ενα απο τα πιο σαπια videos που εχω δει ποτε στη ζωη μου.
Μπήκα μσν μετά από κάτι μέρες, σκάει μήνυμα το νομιστεράκι να έρθω αμέσως εδώ, τα ίδια κι ο BBB, έρχομαι, το θρεντ αυτό έχει γίνει μια αηδία. Μου είπαν τα παρακάτω λόγια:
pare ti lene sto black metal topic
sovara re mlk akoi kampias exoun ?
Συμφωνώ, αλλά αυτό δεν είναι ο λόγος που το θρεντ είναι αηδία, αντίο σας.
Φαινεται οταν λογκαρεις στο ροκινγκ χανεις και κατιτις απο την ακοη σου.
Οι στριγγλιες-γαβγισματα του τυπα απο Silencer εμενα μου θυμιζουν Burzum.
Τι να κανουμε τωρα.
Ειι ψιτ εγώ δεν είπα ότι Burzum ~ Silencer… Eίπα ότι οι Silencer έχουν βγάλει στα δικά μου αυτιά του απόλυτο δίσκο ενός ιδιώματος που μάλλον μουσικά έχει ξεκινήσει από το Varg.
O Silencer το πλαισίωσε με τους κατάλληλους στίχους, και παρανοϊκή αισθητική ώστε να το κάνει κάτι πραγματικά suicidal.
Αντίθετα, καθαρό black στη δική μου λογική είναι το The Priest Of Satan των The Black (με φωνή/κιθάρες/πλήκτρα Jon Nodtveidt παρακαλώ) και μόλις έμπαινα να γράψω πόσο γαμάτος δίσκος είναι και ότι πρ΄πει να τον ακούσει ο οποιοσδήποτε βρήκε έστω κάτι στο blackmetal του πρώτου μισού των 90’ς.
Ρε μαγκες αυτο που δεν μ’αρεσει να βλεπω ειναι για καποιους δισκους να γραφονται οτι πρεπει να του δωσεις ακροασεις,πρεπει να τον προσεξεις,πρεπει το ενα,πρεπει το αλλο.Δλδ δεν υπαρχει η επιλογη του “δεν μ’αρεσει ρε αδερφε”?Για μενα πχ ορισμος του Depressive ειναι το Νostalgia των Nocturnal Depression αλλα δεν προκειται να πιεσω κανεναν να το ακουσει/αρεσει.Οπως πχ σιχαινομαι τους Ved Buens Ende,αλλος το προσκυναει.Ο καθενας εχει τα δικα του στανταρ και γουστα.Ολα αυτα φιλικα και δεν την λεω σε κανεναν
τ’ αγορασα λοιπον αυτο και το ακουω εδω και πεντεξι μερες. μουσικα ειναι σπουδαιο.
κακο ομως το artwork και το λogo, προς virus θα ελεγα παρα προς vbe, δεν εχει και μεγαλη σημασια. το Forgotten ειναι τρελη “χιταρα” και παιζει συνεχομενα.
είναι ε; καλά, το βάζω να το ξανακούσω τώρα κι επανέρχομαι…
(edit) και τώρα που το ακούω λοιπόν, θυμάμαι ότι με χαλάνε τρελά τα φωνητικά. Τώρα που’μαι στο “Lifeless”, δεν ξέρω για τί στυλ πάει ο ποιητής (θεατρικό/ απελπισμένο υποθέτω;) αλλά ψιλογκαρίζει…
(2ο edit) και ναι, το Forgotten ως κομμάτι γαμεί. εξακολουθούν να με ενοχλούν τα φωνητικά.