δηλωνω αγαπημενη μπαντα τους Gigantomachy αυτη τη περιοδο. αυτο εγινε επειδη ακουσα τα 2 κομματια του συγκεκριμενου σπλιτιου, η μονη τους κυκλοφορια. στις φωνες ειναι ο νταουντουρ, ο οποιος περα απο καταπληκτικη φωνη, δεν εχει τραγουδησει σε μισο μετριο κομματι. πραγματικα παιδια δωστε βαση σε Gigantomachy και Daudur.περιττο να αναφερω οτι οι ταακε σβηνονται απ’ το σπλιτ, νταξ παιζουν και διασκευη σε ντιστραξιον, αλλα ποιοι ταακε μπροστα στο Restart The Night!
Το νέο άλμπουμ των 1349 εμπεριέχει 14 κομμάτια.
Απο τα 14 κομμάτια τα 7 κομμάτια είναι intro των άλλων 7.
Τα 7 κομμάτια-intro μπορεί να σας φέρουν στο μυαλό το Revelations of the Black Flame.
Τα λοιπά 7 κομμάτια έχουν ως βάση τα παλαιά άλμπουμ των 1349 πέρα απο τα τελευταία που μοιάζουν και πάλι με το Revelations of the Black Flame.
Μιλάμε για κανονικό black metal αλλά όπως μου είπε κάποια(ο)…πέρσυ είχαν προσωπικότητα…εφέτος άραγε τι θα έχουν…
:drunk:
απάντηση:[FONT=“Arial Black”][SIZE=“3”] κανονικότητα με ανταύγιες προσωπικότητας[/SIZE][/FONT]
Εμένα το 1349 μου άρεσε αλλά όχι στο βαθμό του να το βάλω στις προς-αγορά κυκλοφορίες. Έχει ωραία σιδηροδρομικά κομμάτια αλλά και κάμποσα κλισέ σημεία που εμένα προσωπικά με κουράζουν αφόρητα.
Τώρα το Black Funeral, αν είναι ίδιου επιπέδου με το Empire Of Blood του '97 (που ο ίδιος έχει δηλώσει ως καλύτερο δίσκο του σε παλιότερη συνέντευξη) τότε το αφήνω καλύτερα…
Μόλις έριξα μια “αυτιά” σε τούτο εδω. Εχουν αναφερθεί ξανα σαν όνομα εδω μέσα αλλά όχι με πολλές λεπτομέρεις.
Είναι Τούρκοι και από ότι διάβασα στο myspace υπάρχουν καιρό απλα τωρα βγαλαν το πρώτο του άλμπουμ. Δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες για στιχους, ιδεολογίες και τα ρεστα. Πάντως μουσικά λένε αρκετά. Θα επιχειρησω μια περιγραφη με κινδυνο να με παρουν με τις ντοματες οι Plunderer, BBΒ, Νομιστερακι τα λοιποι. Στα δικα μου αυτιά ακούγεται σαν μια μιξη νορβηγικου και… ελληνικου μπλακ μεταλ αφού εκεί που γίνεται το σωσε με ριφ ξυραφια σκάνε μερικα σημεία με πληκρα και ατμόσφαιρες καλες όπως και μερικά (λιγα πάντως) πιο heavy metal ριφς. Εχουν και κάποια κάπως ανατολιτικά ριφς που προσωπικά πολυ τα γούσταρα. Γενικα μου άρεσε αρκετά με μια ακρόαση χωρίς να ξετρελαθώ. Η παραγωγή ίσως να είναι λίγο πιο καθαρή από ότι έπρεπε.
Info: Φωνητικά κανει ο Νiklas “Kvarforth” Olsson απο Shining
Ας αναφερω και 2 κομματια που μου άρεσαν. Anatolian Dragons, Misanthropic
Δεν έχουμε μιλήσει για το καινούριο Howling Wind ή κάνω λάθος; Και για το πόσο είναι από τα πιο ωραία πράματα που χουν κυκλοφορήσει μετά το “Shaman”; Επίσης σε ενα μπλογκζ πέτυχε το μάτι μου περσινό remaster παλιότερων κομματιών (ακυκλοφόρητων φρονώ) Thralldom αλλά δεν το χω ακούσει ακόμα ώστε να εκφέρω άποψη. Γενικα ομορφιές και χαμόγελα.
Η αληθεια ηταν πως το απο πανω ηθελα να το ακουσω αρκετα…κι οταν το ακουσα…Πλαστικουρα καργα μου φανηκε,0 feeling…Κι ο Kvarforth σα να κανει αγγαρεια ακουγεται (οχι οτι δεν κανει :p)
[FONT=“Arial”]2001-Blut aus Nord-The Mystical Beast of Rebellion[/FONT]
Είναι το 3 άλμπουμ των Γάλλων και ουσιαστικά το μεταβατικό στάδιο από τα πρωτότοκα (και μάλλον πιο αγνά) black metal άλμπουμ του 1995-1996 στο full DHG “The Work Which Transforms God” του 2003.
Μέχρι λοιπόν το εν λόγο άλμπουμ έμειναν τέσσερα χρόνια σε σιωπή και επανήλθαν με πραγματικό σκοπό ο οποίος επεκτάθηκε περίφημα και μετά. Το “μυστικό τέρας της επερχόμενης επανάστασης” μπορεί και ενώνει το τυπικό του (forestlove) bm με την προοδευτικότητα. Με οριακό μειονέκτημα μια φευγαλέα copy/paste σύνδεση τους.
Οι Blut aus Nord δεν είναι μόνο μια από τις καλύτερες μπάντες της Γαλλίας αλλά ολόκληρου του black metal. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους κατ? εμέ είναι ότι μπορούν συνέχεια να δημιουργούν πρόβλημα κατανόησης με τις μουσικές τους πράξεις στον ακροατή, σε σημείο που κάθε κυκλοφορία τους έχει φρέσκο αέρα.
Θα έλεγα οτι μπορώ να διακρίνω να μοιράζονται μια κοινή αντίληψη με τους Leviathan αλλά το περίεργο είναι πως αυτή η αντίληψη δεν προέρχεται από παρόμοια συνθετική πορεία αλλά από το αποτέλεσμα των συνθέσεων. Για να γίνω κατανοητός αν βάλει κάποιος τα κομμάτια τους από το Dissociated Human Junction split θα εισπράξει ότι περίπου και από τα zeros bm album του Wrest, όλο αυτό φανερώνει το καλλιτεχνικό μυαλό του Vindsval.
Τέλος αν και είμαι πιστός του MoRT (2006) μπορώ ακόμη και να το αμφισβητήσω διότι πραγματικά με καθηλώνουν με κάθε νέα προσπάθεια τους. Αν κάποιος ανυποψίαστος ακροατής βάλει το περσινό Memoria Vetusta II: Dialogue with the Stars μετά από όλα τα προηγούμενα δεν θα μπορεί να πιστέψει πως είναι δυνατόν μια μπάντα ν? ασχοληθεί τόσο σωστά και περιποιητικά με όλα τα υποείδη του υποείδους?
Το μεγαλείο των BLUT AUS NORD έγκειται στο ότι με κάθε κυκλοφορία μέσα στα 00s σαν να έπιαναν όπως είπε ο Plunderer ένα υποείδος του υποείδους (και στα τελευταία 2 άλμπουμ όχι μόνο του “δικού μας” υποείδους) και να εντρυφούσαν σε αυτό. Σπουδές πάνω σε μεταμοντέρνες αναγνώσεις του black. Κάθε φορά που το έκαναν αυτό, το έκαναν με έναν τελείως προσωπικό τρόπο - δηλαδή νομίζς πως κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει τα Memoria vetusta I, the work which transforms god και mort, πουχου, ως άλμπουμ του ίδιου μυαλού παρά τις διαφορετικές πρώτες ύλες που δουλεύει κάθε φορά ο Vindsval ή τον τελείως διαφορετικό τρόπο με τον οποίο τις ανακατώνει.
Μου βγαίνει το ποιητικό μου γιατί αγαπάω :roll:
ΑΚούω αυτή τη στιγμή πρώτη ακρόαση το 1349. Μου αρέσει που έχουν κρατήσει το χαρακτήρα του “Revelations…” ακόμη και στα πιο τυπικά “Hellfire” μέρη τους. Μέχρι τώρα μου ακούγεται κάπως πιο μαζεμένο και στρωτό από το Revelations και κάπως πιο ψαγμένο από τα παλιά.
Για την προσωπικότητά τους πρέπει να δώσω μία βδομάδα ακόμη, να δω τι θα μου έχει μείνει.
Από τις πάνω κυκλοφορίες περιμένω με περισσότερη περιέργεια το Νightbringer…
