Και ολοι ξερουμε οτι το CYFAWS χωνει σχεδον ολο το τοπικ. 
Οι Gehenna ειναι μια απο τις καλυτερες νορβηγικες μπαντες αλλα δεν ξερω
γιατι σχεδον οι περισσοτεροι δεν τους αναφερουν.
Τα ακουμε ολα με την σειρα γιατι ολα γαμανε.
Απο τα ΒΜ της αρχης μεχρι αυτο το mix των τελευταιων αλμπουμ.
το πιο σωστο ποστ που εχεις κανει ever 
Ωραία, αγαπηθείτε σαν τον Ζλάταν με τον Πικέ τώρα.
Ή, σαν τον Γκάαλ με τη μοδίστρα που ναι και ον τόπικ.
The Eternal Suffering - Miasma
Κυκλοφόρησε και γαμεί αθώες παρθένες κορασίδες! Τα παλικάρια ανέβηκαν πολλά σκαλιά πιο πάνω με αυτό το δίσκο. Όσοι γουστάρουν Dimmu Borgir, Dark Fortress, Naglfar κλπ να τσεκάρουν άμεσα!
καμια καλη καλτιλα σε στυλ Darkthrona(a blaze,under a…) , celtic frost, bathory, mayhem(deathcrush) εκτος Cobalt / Ravencult υπαρχει?
Ξανάκουγα σήμερα το Clair Cassis και συνεχίζει να μη με ενθουσιάζει. Πολύ ξεγυμνωμένο από τον χαρακτήρα των Velvet Cacoon, σχεδόν ακούγεται στεγνό και άγευστο. Τουλάχιστον με τους VC ο ήχος σου επιτρέπει να βυθιστείς μέσα του, ενώ σε αυτό απλά σε αφήνει να το παρατηρείς. Ο γουελ, κανείς δεν είναι τέλειος.
E να μην πούμε και για το καινούριο Ihsahn. Θυμάσται τότε στο “Adversary” που λέγαμε ότι δεν πειράζει που ο μικρός ισαν ανακάλυψε το προγκρεσσιβ και το χεβυμεταλς γιατί έγραφε ωραία τραγούδια; Ξέρετε εκείνη την εικόνα που έχεις για μερικούς δίσκους κάποιων καλλιτεχνών ότι είναι λες και στέκονται στο χείλος του γκρεμού, αλλά αυτή η επικινδυνότητα το κάνει τελικά πιο ωραίο. Ε αν το “angL” ήταν το επόμενο βήμα όπου έπεσε και γκρεμοτσακίστηκε, το “After” ήταν η απόπειρα μπας και ξανασκαρφαλώσει λίγο αλλά δυστυχώς οι τραυματισμοί ήτο βαρύτατοι και απλά ξαναέπεσε. Αδιάφορος δίσκος εντελώς, με τις χεβυμεταλ ανησυχίες του κυρίου Τβειταν να μην του κάνουν καθόλου καλό πλέον. Και ρε παιδιά, ας του πει κάποιος να σταματήσει να έχει προγκρέσιβ βλέψεις.
Ρε παιδιά είχα να μπω 4 μέρες και κάνατε πάρτυ…
Εντάξει, ναι, αυτό. Το New Obscurantis Order πάντως δεν ήταν καθόλου κακό. Προϋπόθεση ότι έχεις ακούσει τα πάνω συν gehenna και τη βρίσκεις με majestic. Το κύριο ενδιαφέρον του είναι πως κάθονται πολύ ωραία τα Γαλλικά στη μουσική, και τέλος πάντως δυνατά κομμάτια έχει κι απ’όλα, ειδικά αν σκεφτείς ότι τον καιρό που βγήκε το majestic ήταν ήδη στα τελευταία του. Τα προηγούμενα είναι ένας μεγάλος ύπνος και το ένα επόμενο (ένα?) ψιλοαδιάφορο.
καρδούλες
Δεν έχω ακούσει το Nazxul αλλά αν μπορεί να μπει κάτω από αυτά τα άλμπουμ τότε θα το ψάξω.
Χαλαρά τα 3 πρώτα 1349… Σε πιο cult φάσεις, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι οι Blodsdritt. Έχω κολλήσει - μύρια όσα συγκροτήματα κι έχω κολλήσει.
Εντάξει, είναι θλιβερό το After. Εχει riffs μέσα που ανακυκλώνονται από κομμάτι σε κομμάτι. Δεν ξέρω τι έπαθε ξαφνικά, να παίζει ουσιαστικά post rock και να νομίζει ότι ανακάλυψε την Αμερική.
(edit) Και μία πρόταση, του Plunderer είναι τα εύσημα, έχω κολλήσει όμως πολύ πολύ άσχημα.
DIVINE EVE - Vengeful and Obstinate (2010 - EP)
Τελείως old school επιρροές με σύγχρονη αίσθηση. Death/ doom - πολύ doom, αλλά μπαίνουν εδώ γιατί αγαπάνε Hellhammer, Bathory και Venom και τους φαίνεται. Δολοφονικά αργόσυρτο στις doomιές του. Ακούστε - ακούστε!
Δεν είναι δική μου η πρόταση αλλά γνωστού μαυρομεταλλικού αναλυτή απο ακόμη πιο γνωστό περιοδικό. Πρέπει να ακούσετε το έπος The Ravages Of Heathen Men…
Αφού το κάνετε και θέλετε κι άλλο, το ep του 1993 As the Angels Weep είναι ενδιαφέον.
μαύρη ποιότητα για τον λαό, 2009.
Με αφορμή αυτό το ποστ, να πω ότι μετά από 3 ακροάσεις το Dead As Dreams των Weakling με έχει αφήσει ήδη μαλάκα πραγματικά.
Τόσο καλή πρόταση στ’ αυτιά μου καιρό είχα ν’ ακούσω.
1998-Old Man’s Child-Ill Natured Spiritual Invasion
(φφφφσσσσσσ καπνός…σκηνή απο το παρελθόν)
Είναι καλοκαίρι του 1998 και τελείωσα το σχολείο…όλα θα πάνε καλά (ναι καλά…:lol:)
Είχα λοιπόν μάθει οτι βγαίνει νέο Old Man’s Child, κάτι επειδή γούσταρα το The Pagan Prosperity κάτι ότι ναι νταξ…κατέβηκα στο Metal Era. Φάτσα κάρτα λοιπόν το παραπάνω εξώφυλλο θυμάμαι οτι ανόησα κάθε αρνητικό και μπήκα μέσα στο δισκάδικο…μετά απο λίγο σχετικό ψάξιμο ρωτάω τον γεματούλη και συμπαθη πωλητή με τα γυαλιά.
-Είναι καλό το νέο Old Man’s Child?
Ο τύπος συνοφρυώνει τα μάτια πίσω από τα γυαλιά του και κάνει κίνηση προς τα μπροστά σα να βγάζει μια χελώνα το κεφάλι της από το καβούκι και λέει:
-Φίλε είναι ότι ακριβώς περιμέναμε…
Χάρηκα και το πήρα στα χέρια μου…δίπλα μου ήταν ο Jim mutilator και μιλούσε σε κάποιους για το νέο Tristania Widow’s Weeds (ακόμα μου λένε καλά λόγια γι αυτο) αλλά εγω σκεπτόμουν από μέσα μου…
«Φλώροι…πάρτε και Trail Of Tears…» είχα αγοράσει βλέπετε το Disclosure In Red και έκλαιγα το πεντοχίλιαρο…βασικά ακόμα το κλαίω…
Το Ill Natured Spiritual Invasion είναι φοβερό άλμπουμ αλλά ουσιαστικά δεν έχει και πολλά να πει. Είναι ένα γραφικό Metal με πομπώδη στοιχεία και πολλά Power Metal περάσματα αλλά τον Gene Hoglan στα τύμπανα και τον Galder σε φόρμα.
Οι Στιγμές που μου χάρισε τότε θα είναι πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου και ίσως ακόμα και μπαρμπάδι στο απώτερο μέλλον…αν τα καταφέρω να γίνω? θα βάζω και θα ακούω τα Towards Eternity, Fall Οf Man, Captives Of Humanity, God Of Impiety (Power Metal ΥΜΝΟΣ), My Evil Revelations, Thy Servant (ριφφφφ & σόλο)
Ο Galder από εκεί και έπειτα το έχασε μάλιστα μετά το περσινό Slaves of the World πιστεύω ακράδαντα ότι είναι πλέον ένας βλαμμένος και τίποτε περισσότερο αλλά από το εκπληκτικό Demo το τέλειο Born of the Flickering και τα παραπάνω η μπάντα θα ναι πάντα κάτι για εμάς ή για μένα…
Slaves of mortality
Captives of humanity
Έχουμε ίδια ηλικία, σνιφ!
Βασικά παίρνεις κρέντιτ για το Βοrn of the flickering, τρελός δίσκος και σίγουρα ο καλύτερός τους!
Εγώ που είχα αγοράσει και το επόμενο τι να πω? Είχε μόνο 2-3 κομμάτια κ πολλά λέω.
Νταξ, το Ιll natured τότε είχε πολύ πέραση. Βασικά διαφορετικό από το ψύχος του Πάγκαν προσπέριτυ, πιο πολεμική φάση.
Τεράστια δισκάρα. Ειχα ακούσει το the millenium king τότε στην συλλογή που είχε βάλει η century media στο a dead poem των rotting christ και μου είχε αρέσει πάρα πολύ. (στην ίδια συλλογή είχα πρωτοακούσει και Ulver αλλα τότε δεν του πάλευα με τίποτα :lol: ). Τότε όμως άκουγα περισσότερο power (Blind Guardian και τα ρεστα) και δύσκολα έδινα λεφτά για κάτι άλλο, άντε κανα deicide και κανα rotting christ. Πήγα λίγο καιρό αργότερα στο μοναδικο μεταλ δισκαδικο Σερρες (rock house) και του είπα να μου το γράψει σε κασσέτα. Την ίδια πάνω κατω περιόδο με τον nexus polaris το πήρα στα χερια μου αυτό επισης σε αντιγραμμενη κασσετα. Πρέπει να ήταν τα πρωτα black metal που άκουσα μετα απο rotting christ. Mayhem, Darkthrone και τα υπολοιπα καλοπαιδα αργησα 2-3 χρονάκια ακόμα. Ωραίες εποχές :roll:
Πρωτα βηματα στον αγνωστο χωρο του ΒΜ ηταν με καποιους δισκους αυτης της μπαντας.
Με daffy duck φωνητικα ανεκαθεν αυτη η μπαντα. 
To god of impiety ειναι Stratovarius ετσι ?
Eπισης στο Χαμμερ ειχαν δωσει και σε μια συλλογη το my kingdom will come απο το
Pagan Prosperity.Aλλο ασμα απο εκει.
Και το split με Dimmu Borgir, το οποίο περιείχε το demo τους είχε δώσει το χάμμερ.
Το οποιο σπλιτ το θεωρω πολυ καλη κυκλοφορια γενικοτερα.
Έτσι! Εξαιτίας του είχα αργησα μέχρι και το dead poem ν’ ακούσω!
Μεγάλο πάθος με Pagan Prosperity και Ιll natured… Με κάθε κυκλοφορία τους ωστόσο από τότε που μπήκε ο Galder στους Dimmu γίνονται όλο και πιο τυποποιημένοι. Αν και το τελευταίο ήταν καλούτσικο θυμάμαι, κανονική death-ιά. Υπενθύμιση να το ξανακούσω.
Το σπλιτάκι με Dimmυ ήταν καλό, μάλιστα θυμάμαι μου είχαν αρέσει και τα Dimmu κομμάτια σε μία περίοδό τους που δεν τη χώνευα. Τούτα τα δύο συγκροτήματα είναι σαν να τα ενώνει κάτι, σαν να βρίσκονται σε ζυγαριά. Δεν μπορούν να βγάζουν καλά άλμπουμ ταυτόχρονα…
Ο αλλος Carbonized στο progressive,εσυ Divine Eve εδω.
Ε τι να κανει το κακομοιρο το death metal μονο του. 
Εμείς πάντως με τον φίλο σου τον παππά και κάτι άλλους το πήραμε 32 each (συνολικά!), ας μίλαγες.
