Οι Totalselfhatred είναι Φινλανδοί και έχουν κυκλοφορήσει ένα promo το 2006 και ένα full length album το 2008 με ομώνυμο τίτλο 8)
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2005 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Είναι νεοσύστατο και τα μέλη του δεν παίζουν σε άλλες γνωστες μπάντες. Το feeling που θα σας βγάλει αυτό το album θα σας αγγίξει την καρδια. :roll: Για τους λάτρεις της depressive/suicidal αλλα και ατμοσφαιρικής … θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα … Έχει κομμάτια με σημείο αναφοράς μεγάλο τα πλήκτρα … κομμάτια αργά που νιώθεις το depressive στο πετσί σου και κομμάτια πιο γρήγορα που επίσης σου βγάζουν τον πόνο που πρέπει και πιάνεις το feeling του album! Η ακρόαση του απαιτεί απόλυτη ησυχία … άμα θέλετε και κεριά αναμμένα ή κάνα σχοινί να κρέμεται από το ταβάνι για ώρα ανάγκης! Επίσης σημειωτέον ότι τα παλικαρια κάνουν και lives! Παρακαλώ ρίξτε ένα άκουσμα! Cheers 8)
Για του λάτρεις της ατμοσφαιρικής black … των πλήκτρων αλλα και της cult ατμόσφαιρας προτείνω το παρακάτω album … παρότι δεν υφίσταται πλέον σαν band!
Profanum λέγονται … είναι από Πολωνια … 3 δίσκους είχαν βγάλει πριν διαλυθούν … αυτός εδώ είναι ο δεύτερος επονομαζόμενος Profanum Aeternum - Eminence of Satanic Imperial Art :roll:… στον οποιο κύριο στοιχειο είναι πλέον τα πλήκτρα και η ατμόσφαιρα και όχι τόσο η κιθάρα … μάλιστα στο τελευταίο album έχουν αφαιρεθεί όλες οι κιθάρες και πλέον όλα στηρίζονται στο πιάνο και στο βιολί και φυσικά στα black φωνητικά … μάλιστα μέρη από το τελευταίο τους album έχουν χρησιμοποιηθεί σαν soundtrack σε film μικρού μικρούς που λέγεται Intelekt Kollapse Ρίξτε ένα άκουσμα άμα γουστάρετε να’ουμ! 8)
Edit: Κατι ακομα μιας κι εχω λιωσει στα ντεμα τελευταια.
Twilight Falls - Lore From an Ancient Forest
Λπν αυτο δεν ειναι τοσο καλο οσο τα προηγουμενα που προτεινα, raw bm γνκ, μ ενα κλικ ατμοσφαιρας στο υφος. Δεν ακουγεται σαν κατι το ξεχωριστο, αλλα την κασσετα την πηρα καμποσο καιρο πριν κι ακομα τη βαζω ανα τακτα χρονικα διαστηματα. Γενικα αυτο περνα το τεστ για μενα, το κατα ποσο θα με κεντρισει να το ακουσω ανα περιοδους και τουτο δω βγηκε πολυ καλυτερο σε σχεση μ οτι περιμενα. Το μοναδικο που θα θελα ειναι τα φωνητικα λιγο πιο χαμηλα στη μιξη, ειναι μερικες στιγμες δλδ που με κουραζουν ενα κλικ. Εχει ωραιες κιθαρες δλδ κι ειναι κριμα που θαβονται σε φασεις.
Edit: Οκ, για να μαι απολυτα ειλικρινης, το αποπανω demo γμει στεγνα για μενα, απλα ειναι λιγο καμμενια και γι αυτο μ ακουτε τοσο συγκρατημενο.
Σε αλλα νεα, στο ανθρωπιστικο κλιμα του κατσικομεταλ,
Diocletian - Decimator
Θραυστες παγκαριων κι αυτοι, βαριεμαι λιγο για περιγραφες, αλλα εδω: http://www.youtube.com/watch?v=bqrzgNucYQA μπορειτε να αποκομισετε μια (θετικη) πρωτη ιδεα. Δυο απ αυτους παιζουν στους επισης θεουλοθεουλες Witchrist κι ενας ητανε μπασιστας στους Ulcerate τους οποιους αγαπα πολυς κοσμος απο δω. Απ τη Νεα Ζηλανδια τα παιδια, οπως πολυ σωστα μαντεψατε.
Edit: Επισης οι Strid ετοιμαζουνε δισκο με Vicotni στα μπασα. Οχι πως ειχαν βγαλει κατι πραγματικα grande, αλλα το 7ρι και το demo τα ακουω συχνα πυκνα και τα Malfeitor ητο συμπαθεστατα. Καποια στιγμη θελω να χτυπησω τη συλλογη που χε βγαλει ο Kyrck που εχει τα απαντα μεσα.
To Doom Cult των αποπάνωνε πάντως δεν μου είπε και πολλά. Αλλά επειδή σε αυτούς παίζει κιθάρες o session-άς μπασίστας των Blasphemy, κάνω μανούβρα και επιστρέφω στο φετινό δημιούργημα των Tyrants Blood, μέλος των οποίων είναι ο Marco Blanco δηλ. κιθαρίστας των προαναφερθέντων Blasphemy στο Fallen Angel Of Doom αλλά και παλιό μέλος της σκηνής με τους thrashers Witches Hammer (για τους οποίους επίσης πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή).
Λοιπόν ο συγκεκριμένος δίσκος μπαίνει στο παρόν θρεντ καταχρηστικά διότι ούτε blackmetal με την οποιαδήποτε έννοια των τελευταίων 20 ετών είναι, ούτε death metal έτσι όπως το έχουν καταντήσει κάτι φοβερές πένες που χαρακτηρίζουν death τους Misery Index ή τους Gojira, ούτε thrash ακριβώς το λες.
Παίζει μπάλα και στα τρία γήπεδα, κρύβει μέσα του την ενέργεια του τσιτωμένου punk των αρχών των 80ς, μέχρι και grind αναφορές βρίσκει κανείς. Στο τέλος των 29 λεπτών (ναι, δεν χρειάζεται περισσότερο) και μετά το απίστευτο Slaine The Berzerker η μόνη σκέψη που σου μένει στο μυαλό είναι “αυτό είναι το μέταλ ρε πούστη μου!” αρκεί βέβαια να είναι στα γούστα σου ο ακραίος ήχος και βέβαια τα 80ς.
Ο δίσκος κοπανάει αλύπητα αλλά όχι στο γάμο του καραγκιόζη, έχει riffs να δώσει, έχει τύμπανα που σε βαράνε στο στέρνο και ψυχωμένα φωνητικά που βγάζουν όλη την οργή του κόσμου.
Επίσης σημειωτέον ότι τα παλικαρια κάνουν και lives! Παρακαλώ ρίξτε ένα άκουσμα! Cheers 8)
Ρίξτε ένα άκουσμα άμα γουστάρετε να’ουμ! 8)
