Πως μου τη σπάει αυτό 
Να 'σαι καλά πάντως 
2:36
οι πρωτοι που παιξαν bm riff στην ελλαδα, το 87’.
Χαχα, νομιστεράκης θεός!
Bosse-De-Nage - s/t
Καπου ειχα γραψει μια αναφορα πριν λιγες μερες, δασερο bm, για οσους αρεσουν τετοιες μουσικες ειναι οτι πρεπει. Κοιταω να δω μηπως περισσεψει κανα ψιλο αυτες τις μερες για να παρω την εκδοση που βγηκε απο flenser.
Σε αλλα νεα ακουγα παλι το Renihilation των Liturgy αυτες τις μερες κι αρχισα να καταληγω καπου (ενα χρονο μετα βεβαια, αλλα καλλιο αργα παρα ποτε). Μ ειχαν φανει πολυ ενδιαφεροντες, αλλα και καπου μπερδεμενοι σε φασεις, τους ακουσα καλυτερα αυτο το καιρο και ψιλοσκαλωσα, ειναι ενα πολυ καλο παραδειγμα του πως μπορεις να παρεις το ρευμα του ποστομπλακ και να το περασεις απο υπερηχητικες ταχυτητες, διχως ομως να χανεις σε θεματα κι ουσια.
Επισης, δισκος που χρειαστηκε καποιες αλφα ακροασεις ηταν το ντεμπουτο των Castevet “Mounds of Ash”, αλλη μια πολυ καλη κυκλοφορια απ την profound lore που εχει αναδειχθει στην καλυτερη εταιρια των τελευταιων 2 ετων κατα τη γνωμη μου -value for money φαση. Στη παραγωγη ειναι ο Colin των Krallice, ηχος σχετικα κοντικος σ οτι μπορει να περιμενατε, μονο που πισω απ αυτο το συμπαγες κιθαριστικο τοιχος κρυβονται μεχρι και post-hardcore επιρροες, παραδοξα ευχαριστο μειγμα απο τη μια, που ομως θελει λιγο χρονο να το χωνεψεις.
Ωραιος ο Angmar με Bosse :thumbup: :drunk:
Πόσο γουστάρω όταν μπαίνω στο forum και βλέπω νέα posts σε αυτό εδώ το thread…
Δώστε προτάσεις αβέρτα !!!
Τα χανουμάκια βγαίνουν απ’ το Χαμάμ και βάζουν τις “στολές” τους. Με βήμα γοργό, περπατάνε κόντα στον άνεμο με το λάβαρο του blashyrk στα χέρια. Στο παλάτι του Πασά κατευθύνονται. Ο Πασάς κάθεται στον μαξιλαροθρόνο του φορόντας corpsepaint και καπνίζοντας ναργιλέ. Η ορχήστα μπαίνει στο παλάτι -την ώρα που τα χανουμάκια αρχίζουν να χορεύουν- παίζοντας ένα παλιό, μερακλίδικο άσμα…“Σφάααξου τώωρα, μή σε νοιάαζει…δεν πειράαζει, δεν πειράααζει…”
…Παραδίνομαι…
Πάω να μπώ στο λαγούμι που έσκαψα πίσω απ’ την καλύβα…
http://www.myspace.com/1s12x4s17x5s1x18a
Κομμάτι: “Έχω Σκελετιάσει”
Λεπτό: 4:01
Κιθαρίτσα απο γνωστό λαϊκό άσμα που δεν μπορώ να ανακαλέσω αυτήν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Άλλοι στίχοι, ίδια μελωδία σε βλάκmetal έκδοση.
Κατα τ’ άλλα τα γνωστά. Black Metal που κάνει αυτούς:
Να μοιάζουν με αυτόν:
*1
Μουσικά τε και αισθητικά.
Κοινωνιολογικά, το θέμα έχει ενδιαφέρον - Δεν αποκλείω να είναι τίποτα φοιτητές κοινωνιολογίας που κάνουν πτυχιακή με τίτλο: “Η black metal κουλτούρα και η επίδραση της στα στρώματα της Νεοελληνικής κοινωνίας που ασχολούνται με το διαδίκτυο.”
Περιεχόμενο της εργασίας αυτής προφανώς είναι το πόσο ζώα ειμαστε που ασχολούμαστε σοβαρά και πώς με μιά συνεντευξη οι τύποι μας έβαλαν στην διαδικασία να αμφιβάλουμε αν αυτο το πράμα ειναι (καλή/κακή) μουσική ή όχι.
Οι τσοπάνα rave με το πλοκάμι του καρχαρία, τζαμάρουν με τον Nattramn σε μισογκρεμισμένο studio.
Σε άλλα νέα:
Άκουσα αυτο:
*2
μετά απο πρόταση του Πλάντερερ.
Για όσους δεν ξέρουν, πρόκειται για μιά πρόβα των mayhem με το line-up Euronymous-Varg-Hellhammer, το 1992, αφού αυτοκτώνησε ο dead αφήνοντας τους “άφωνους”.
Απλά θα σας πώ οτι χωρίς φωνή και με αυτόν τον ήχο βάζουν κάτω το 99% όλης της μουσικής που προσπάθησε να “φανεί” τρομακτική. Απο κλασσική μέχρι black metal και τα πάντα ανάμεσα και στις άκρες. Το ομόνυμο κομμάτι έχει μιά εισαγοωγουλα που -μαζί με όλο το κομμάτι, μή σου πω και τον δίσκο- είναι το πιο τρομακτικό θρίλλερ που δεν γυρίστηκε ποτε. Θέλω πολύ να παω να το ακούσω σε κάνα σκοτεινό λοφο 12 το βράδυ μόνος μου, αλλα δε πρόκειται.
Αυτά απο μένα. Τα λέμε όταν ξαναβρώ υπολογιστή με internet γιατί δεν μπορώ να “συνδεθώ” στο ρόκιν απο το κινητο, μόνο να διαβάσω.
Να είστε καλά και να περνάτε περίφημα. Άν βρείτε κάτι πιό τρομακτικό απο αυτο, ποστάρετε το.
*1:
Vlad Tepes (France), Black Legions
Richard Wagner
*2: Mayhem - “From The Darkest Past”
Υ.Γ: Μην περιμένετε απαντήσεις απο εμένα σε πιθανές ερωτήσεις σας. Όπως προείπα, δεν μπορώ να συνδεθώ απο το σπίτι.
Καμία σχέση όμως.
Παρακολουθώ αρκετό καιρό από περιέργεια και αναρωτιέμαι: υπάρχει επαφή με το αντικείμενο γενικά ή ποστάρουμε λίστες δίσκων καί γράφουμε πράγματα άνευ ουσίας;
Όχι ότι είναι κακό να γράφουμε πράγματα άνευ ουσίας αλλά αυτός ο αποπροσανατολισμός που παίζει με το υποβόσκον κίνητρο την ανάδειξη μας πάνω σε κάτι είναι λίγο γελοίος, δεν βρίσκεις;
Και btw οι αγορές δεν αλλάζουν κάτι περισσότερο.
Φιλικά.
Όσοι γνωρίζουν τους Sear Bliss πρέπει να ακούσουν αυτό εδώ το project οπωσδήποτε! Όπως οι Sear Bliss έτσι και οι Forest Silence προέρχονται από την Ουγγαρία! 
Οι Forest Silence είναι το προσωπικό project του πληκτρά των Sear Bliss του Winter. Τους δημιούργησε το 1996 και από τότε έχει βγάλει 3 demo και το 1 full length album ήρθε το 2006, ενώ φέτος έβγαλε και ένα EP! Το project κυμαίνεται σε ατμοσφαιρικό έως και πολύ ambient black! Το συναίσθημα που θα σας δημιουργήσει τόσο το album που ονομάζεται “Philosophy Of Winter” όσο και το EP που ονομάζεται “Winter Ritual” είναι να σας φέρει στην μνήμη σας ωραίες στιγμές που περάσατε με αγαπημένα σας πρόσωπα … και που θα θέλατε να ξαναζήσετε. Η αίσθηση αυτή είναι τόσο μαγευτική, τόσο γοητευτική που σε κάνει να νιώθεις τους παλμούς του χεριού σου καθώς και τους χτύπους της καρδια σου να αυξάνονται κατακόρυφα σαν blast beats! :oops: Ρίξτε το ένα άκουσμα! Cheers & Beers! :drunk:
πες μου ποιανου fake εισαι και θα σου απαντησω. ξερω επ ακριβως γιατι λεω το καθε τι
edit: μαριε; ενιγουει δεν εχω ορεξη να παιζω παιχνιδια. οταν σε δω απο κοντα θα μιλησουμε
Ρε μην κάνετε φεηκ, εμείς δεν κάνουμε.
ενιγουει εχετε δικιο. παω να πιω καμια μπυρα
ξενερωσα
Καμία όρεξη για παιχνίδια κι από δω, μία παρατήρηση κάνω πάνω σ’ αυτό που βλέπω.
Πάντως απάντηση θα έπρεπε να υπάρξει και χωρίς να ξέρεις με ποιον συνομιλείς, είναι ο χαρακτήρας των forums έτσι άλλωστε.
Αν νιώθεις πάντως περίεργα να το συνεχίσεις από δω, φυσικά τα λέμε από κοντά.
Ανετα.
[FONT=“Century Gothic”][SIZE=“3”]2003-Hate Forest-Battlefields[/SIZE][/FONT]
Μερικές φορές υποτιμούμε κάποιες μπάντες και αυτό έχει ως συνέπεια να μην παρακολουθούμε όλες τις κυκλοφορίες τους. Αυτή η υποτίμηση είναι αντίκτυπος του «βαριέμαι ν? ασχοληθώ» παρά του «σίγουρα δεν είναι καλό».
Προσωπικό παράδειγμα οι Hate Forest, ξέρετε οι τύποι που μετά έκαναν τους Drudkh & τους Blood Of Kingu, τους οποίους είχα υποτιμήσει για λάθος λόγους και βέβαια έκανα λάθος.
Είμαστε στο 2003 και οι Ουκρανοί έχουν δημιουργήσει ένα album με στόχο να εξάγουν την συναισθηματική κατάσταση της concept θεματολογίας που χρησιμοποιούν. Αυτό θα γίνει πάνω σε μια νέα βάση αλλά και με μια προσεγμένη μετάγγιση ιδεών από τα παλιότερα δημιουργήματά τους.
Το Battlefields μπορεί να χωριστεί σε 2 τμήματα τα οποία είναι άσχετα μεταξύ τους αλλά στην ένωση τους δονούν και ταιριάζουν παράλογα. Το πρώτο είναι τα παραδοσιακά Ουκρανικά τραγούδια που έχουν επιλεχθεί σαν μικρά intros. Θα σας θυμίσουν παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια «της τάβλας» αλλά και μοιρολόγια, το εναρκτήριο У Недiлю είναι συγκλονιστικό και μεταφέρει με άμεσο και εκφραστικό τρόπο τον πόνο και την θλίψη του πένθους, δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια τους στίχους αλλά λογικά δεν πέφτω έξω. Το άλλο τμήμα είναι τα τρία δεκάλεπτα Black Metal κομμάτια στα οποία έχουμε μια παρουσίαση του πολέμου σε μια ζοφερή και αναίσθητη version. Τα κομμάτια είναι βαριά λες και ζυγίζουν τόνους, αργόσυρτοι Doom παιάνες σα να βαράνε κακόμοιροί αδύνατοι άνδρες πέτρες σε λατομείο, τα φωνητικά είναι χοντροκομμένα και απόμακρα, οι μελωδίες μακαρίζουν το τέλος και το rhytm section κοπιάρει κλαγγές πολέμου σε μια μονοτονία.
Οι Ουκρανοί πέτυχαν να ενσωματώνουν την καταστροφική συναισθηματική κατάσταση του πολεμιστή σε ένα πολεμικό και πομπώδες εμβατήριο, το σύνολο είναι δυνατό και εύστοχο.
Plunderer υποθέτω πως οι λάθος λόγοι που υποτίμησες τους Hate Forest είναι οι προφανείς πολιτικοί κτλ;
Πολύ ωραία μπάντα, με κάλυψες με τα λεγόμενά σου, προσωπικό αγαπημένο το ακριβώς προηγούμενο album τους, Purity. Συστήνω ανεπιφύλακτα.
Οχι δεν ήταν αυτό, μιας και δεν έδωσα ποτέ την απαιτούμενη προσοχή, οπότε δεν είχα ιδέα για το τι λέει η μπάντα στο στιχουργικό κομμάτι.
Τους έκραζα, γιατί πολυ απλά άκουσα κάποια στιγμή το The Most Ancient Ones και δεν μου άρεσε, το είχα βρει πολυ τυπικο. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι τώρα κάτι μπορώ να βρω και εκεί μέσα…
Νομίζω πως ήταν θέμα παραστάσεων, τότε ήμουν πιο μικρός και έκραζα με μια ακρόαση, ειδικά αν η μπάντα δεν ήταν απο “σωστή” μαυρομεταλική χώρα.
Πολυ καλη η περιγραφη του πολυ καλου Battlefields Πανο.
Mονο αυτο εχω ακουσει ενδελεχως και δυστυχως δεν θα μπορουσα
να το περιγραψω τοσο καλα.
Τσεκαρετε γενικα μπορει να αρεσει.
Tsorer - Return To Sodom
Δεν υπάρχουν πολλά να πεις εδώ μιας και μιλάμε για τυπικό old school black metal με πολύ Darkthrone κλπ μέσα. Τα παλουκάρια είναι από το Ισραήλ. Τίποτα το τρομερό αλλά παραπάνω από decent άκουσμα.
πιστεύω πάντως ότι κατάλαβες πως η προέλευση δεν έχει φοβερή σημασία στο κάτω κάτω, έτσι; ;p
για να’μαι ειλικρινής πάντως, το The Most Ancient Ones ήταν ο τελευταίος δίσκος τους τον οποίο άκουσα, και απ’τη μια δε μπορώ να πω πως κατενθουσιάστηκα, αλλά απ’την άλλη δεν ήταν πως δε μου άρεσε κιόλας, ανάμικτα συναισθήματα…
εδιτ : πάντως εγώ είχα αντίστοιχο χούι με τις bm μπάντες, να τις κρίνω απ’τα (συνήθως εμφανή) πολιτικά πιστεύω τους, έχει αρχίσει να καταρρίπτεται στο μυαλό μου και αυτό σιγά σιγά ;p