Θα διακόψω γιατί πρόσφατα έπεσα τυχαία πάνω στο όνομα [B]S.V.E.S.T.[/B], συγκεκριμένα σε αναφορά σχετικά με το άλμπουμ τους [B]Urfaust[/B].
Αν και δεν είδα να έχει ειπωθεί κάτι ιδιαίτερο, φαντάζομαι οι θαμώνες εδώ έχουν γνώση, παρ’ όλα αυτά συνεχίζω…
Κάπου εκεί δίπλα λοιπόν έπαιζε ένα λινκ γιουτιουμπ για το κομμάτι [B]Nuit de Walpurgis[/B]
[B][I]http://www.youtube.com/watch?v=mc4ugWL_-YE[/I][/B].
Η πρώτη σκέψη στο άκουσμά του ήταν “θόρυβος, χαοτικός θόρυβος” και για κάποιο λόγο με παρακίνησε να ακούσω το Urfaust ολόκληρο.
Η αρχική εντύπωση δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Το χάος παρέμεινε ως έχει, ή καλύτερα, έγινε ακόμα πιο επιβλητικό, παρ’ολο που με τις ακροάσεις όλο αυτό άρχισε να χτίζεται σταδιακά και να παίρνει μορφή. (φαίνεται κάπως οξύμωρο, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά :/)
Για την ακρίβεια χτίζεται η ένταση, μέχρι που μετατρέπεται σε επιθετικότητα για να καταλήξει σε mind fuck εκρήξεις και όλο αυτό μέσα από black metal ήχους που περισσότερο παραπέμπουν σε black metal των 90’s, παρά σε άλμπουμ του 2003.
Noisy stuff σε γενικές γραμμές, που όμως αποκαλύπτει και άλλα στοιχεία όπως η κάπως πιο έπικ εισαγωγή του [B]Putréfiance Rédemptrice [/B]([B][I]http://www.youtube.com/watch?v=7DxMrbG1w84&feature=related[/I] [/B]το 1ο μέρος), ή το κλείσιμο του [B]Epitaphe[/B].
Συνέχεια με το EP [B]Veritas Diaboli Manet in Aeternum: Le Diable Est Ma Raison [/B](του οποίου τα κομμάτια συμπεριλαμβάνονται και στο σπλιτ με Deathspell Omega -και που προς μεγάλη μου έκπληξη και απορία έχει το ίδιο εξώφυλλο με το Chaining The Katechon- :S)
και αυτό έρχεται να ολοκληρώσει τα svest-ακούσματά μου (μέχρι στιγμής).
Περισσότερο προσιτό, προσεγγίσιμο, αρχικά (για μένα τουλάχιστον), με ομαλότερη ροή, ριφς, και μελωδίες που αποτυπώνονται ευκολότερα στη μνήμη.
[B]Et La Lumière Fut, Comme Un Coup De Scalpel [/B]
[B][I]http://www.youtube.com/watch?v=aarDJUy2uZk[/I][/B]
Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που μέχρι πρότινως νόμιζα ότι το προτιμώ από το Urfaust, γιατί άρχισα να το ξανασκέφτομαι.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι, ενώ εσκεμμένα επέλεξα ν’ αναφερθώ στο EP και όχι στο σπλιτ με Ντεθσπελ, ακριβώς γιατί ήθελα ν’ αποφύγω τους σχολιασμούς για DsO, δε μπορώ να παρακάμψω το αίσθημα συμμετρίας που μου δημιουργείται από αυτή τη συνεργασία.
Πέραν όλων των υπολοίπων κοινών στοιχείων, ύφος, παρόμοια “ορθόδοξα” μονοπάτια -που άλλοι μπορούν να τα εξηγήσουν καλύτερα-, etc, διακρίνω μια γενικότερη αντιστοιχία στα κομμάτια και των δυο. 3 από την πλευρά των svest και ένα ενιαίο -φαινομενικά μεν- chaining the katechon, αλλά που εύκολα χωρίζεται σε 3 ενότητες. Αυτή αλλιώς θα μπορούσε να είναι και η άχρηστη πληροφορία της ημέρας. ;p
Κατά τ’ άλλα έχουμε να κάνουμε με αρμονίες και συνδυασμούς που δε συναντάς συνέχεια σ’ αυτή τη μουσική, εξαιρείται φυσικά οτιδήποτε ακούει στο όνομα avant garde bm, με το σκεπτικό οτι τους συγκεκριμένους κυρίους δεν τους κατατάσσω σ’ αυτήν την “κατηγορία”.
Όλα αυτά για να καταλήξω στο εξής: όση εντύπωση μου έκαναν συνολικά οι svest σα σχήμα (και με τη σκέψη ότι έχουν αρκετά περισσότερα να μου δώσουν, διότι αυτές είναι κάποιες πρώτες εντυπώσεις), άλλη τόση εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι ψιλοβρίσκονται στην αφάνεια, εκτός και αν είναι η ιδέα μου, οπότε πάσο.
Αυτά και σόρυ για τη σφήνα, μπορείτε να συνεχίσετε.