Δε ξέρουμε κάτι για ημερομηνόα ακόμα ξέρουμε όμως πως θα έχει συμμετοχή η [U]Jarboe[/U].
Γιατί δεν απαντά στις ερωτήσεις του Pitchfork.
http://pitchfork.com/features/show-no-mercy/8660-show-no-mercy/
Απαντά και μάλιστα περισσότερο απ’ όσα αξίζει το pitchfork
Μουσικα ενοω
[SPOILER]επισης δε μου αρεσει η φατσα του[/SPOILER]
23 μαχαιριές και είσαι οκ.
Κλασσικός φασιστικός τίτλος το νέο ματαρον, και μετά μου λέτε ότι έχουν αλλάξει.
Έχεις ακούσει κάποιο ή κάποια album και δεν σου άρεσαν?
ή άκουσες random tracks και βαρέθηκες?
Με ενδιαφέρει συγκεκριμένα αν έχεις τίτλους album ή κομματιών που βρίσκεις μουσική που δεν σου αρέσει.
Δεν ειπα οτι δεν μου αρεσουν τα τραγουδια του αλλα το οτι το στυλ μπλακ μεταλ που παιζει (τουλαχιστων στο πρωτο του αλμπουμ που εχω) δεν ειναι και το αγαπημενο μου. Και χρησιμοποιωντας τον ορισμο ‘‘δε συμπαθω’’ εννοουσα πως το συγκεκριμενο υποειδος (dark ambient/depressive bm) δε με τραβαει τοσο.
Αυτο που λεει για τον John Gossard παντως ισχυει. Οι Αμερικανοι ειχαν μπαντες και πρωτυτερα, αλλα οχι σκηνη, κι ειναι λογικο γιατι δεν ειχαν δικο τους ηχο. Οι Weakling ηρθαν και τους εφτιαξαν το υφος κι απο εκει και περα ξεκινησε το παρακλαδι του ‘‘ατμοσφαιρικου’’ αυτου ας πουμε μπλακ μεταλ.
Για να πω την αληθεια, προσωπικα δεν θα ηθελα να επιστρεψουν για το λογο οτι, ξερωγω τι νοημα εχει να επιστρεψουν επειτα απο τοσα χρονια. Αυτου του Dead As Dreams ομως πρεπει να του ριξουν μια επανεκδοση σε βινυλιο γιατι το κανονικο πιανει 150ρες.
Α! μάλιστα, η αλήθεια είναι πως το The Tenth Sub Level of Suicide είναι βουτηγμένο στην μονομανία και αρκετά στυγνό οπότε δεν το λες και album σταθμό. Έχει όμως τις στιγμές του και ένα κομμάτι που πωρώνει άγρια τον ΒΑΝ, εβγά ρε να μας πεις ποιό είναι,δεν θυμάμαι…
Αλλά οι Leviathan, δηλαδή ο Wrest έχει κάνει πολλά και ωραία και είναι άδικο να κριθεί από μια δουλεία (ή μια χωρίστρα [-X). Οπότε λέω αν δεν έχεις ακούσει το Massive Conspiracy Against All Life να το κάνεις και να μας πεις έπειτα εντυπώσεις.
[B]Υ.Γ Το ότι μέσα σε μια μέρα η Φώτο του Wrest στο pitchfork έγινε η φώτο των Leviathan στο metal archives με εξαγριώνει ακόμα περισσότερο[/B]
edit: τολάχιστον φαράει μπλουάζκι Gorgoroth…
Οντως η προηγουμενη φωτο ηταν καλυτερη
Μα γιατί το λες αυτό? Το Pitchfork κάνει άνοιγμα στο black metal. Έχει στην playlist του και κομμάτι των Wolves in the Throne Room (το οποίο μ’αρέσει btw). 
http://www.pitchfork.com/reviews/tracks/12323-thuja-magus-imperium/
Με το Pitchfork ποιο ειναι το προβλημα; Ρωταω, επειδη βλεπω οτι το τονιζετε.
Κλασσικός horror, επίτηδες το τονίζει για να τσιμπησουμε.
Καλα, περαν πλακας, περισσοτερο σκαλωσα στο ‘‘περισσοτερο απ οτι αξιζει το Pitchfork’’ του Plunderer. Η απορια μου ειναι καθαρα ειλικρινης και ρωταω επειδη για μενα το ‘‘mainstream’’ δεν ειναι κατι ‘‘κακο’’ απαραιτητα. Στην αντεργκραου φαση υπαρχουν οι ιδιοι και χειροτεροι κλεφτοκοταδες που θα βρειτε σε οποιοδηποτε πεδιο κι αν καποιος εχει θεμα με τα πραγματα που προβαλλονται στο Pitchfork ισως επρεπε να αναρωτηθει γιατι ενας ανθρωπος σαν τον Wrest, ο οποιος δεν εδινε συνεντευξεις, μπηκε στη διαδικασια απ ολα τα μεσα που υπαρχουν να επιλεξει πρωτο απ ολα αυτο. Σιγα μη τον ειχαν καθιστο σε μια καρεκλα να δινει απαντησεις, μια χαρα ηθελε κι εδωσε συνεντευξη - αυτη που εδωσε τελωσπαντων.
Οι κακές παρέες με τους Ναχτμύστιουμ φταίνε.
Οι Nachtmystium ειναι η μεγαλυτερη συγχρονη heavy metal μπαντα των καιρων μας, απλα δεν το εχετε καταλαβει ακομα.
Anyway, η γνωμη μου ειναι οτι δε χρειαζεται να κολλατε σε ταμπελες. Αν καποιος γραφει για πραγματα που δεν σας αρεσουν, ε δεν τα διαβαζετε και τελειωνει η υποθεση. Δεν βλεπω λογο να υπαρχει ‘‘εμπαθεια’’ να το θεσω ετσι. Διαφορετικα γουστα ειναι, τιποτα περισσοτερο και τιποτα λιγοτερο.
Δεν διαβάζω Pitchfork, εκτός αν ασχοληθεί με το Black Metal και μου το αναφέρει κάποιος. Προσωπικά μ’ ενδιαφέρει περισσότερο η άποψη σου και των υπολοίπων εδώ, από δαύτους.
Το ότι μετράει σαν περιοδικό είναι εμφανές, το έγραψα λίγο πιο πάνω μέσα σε μια μέρα η Φώτο του Wrest στο pitchfork έγινε η φώτο των Leviathan στο metal archives, οπότε δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι είναι χρήσιμο για να γνωστοποιήσει κάτι σ’ ένα ευρύτερο κοινό.
Το ζήτημα όμως έγκειται στο γιατί τόσο ο Wrest όσο και οι Weaver brothers το αποδέχονται όταν όλοι τους ξεκίνησαν μέσα από το underground?
Εμένα το επιχείρημά μου είναι απλό, το Black Metal από την φύση του δεν είναι για εμπορευματοποίηση, ακόμα και οι Cradle of Filth που το έκαναν εμπορικό, έχουν φτάσει στο last fm στις 474,133 (listeners) βάλε μισό ?μμύριο, με τους παλαιούς που δεν ξέρουν τι είναι το last fm. Οι Wolves έχουν 58,593 (listeners) οι Leviathan 41,459 (listeners) και σας ερωτώ θα φτάσουν σε δέκα χρόνια το μέγιστο εμπορικό όνομα του «είδους» όταν τώρα είναι στο 1/10 της αναγνωρισημότητάς του?
Απάντηση: όχι
Το οποίο σημαίνει πως τόσο οι Leviathan και οι Wolves I.T.T.R έχουν χάσει προ πολλού το underground, ψάχνουν ακόμα και εποχιακούς ακροατές και δεν ξέρω τι άλλο. Δικαίωμα τους, αλλά δικαίωμα σου και σένα που σου αρέσει το underground να στραφείς στην Crepusculo Negro.
Δεν λέω λοιπόν σε καμιά περίπτωση ότι δεν θα παρακολουθώ/παρακολουθούμε όποιον μαυρομέταλο μας παρουσιάζει το Pitchfork, μιας και οι μπάντες αυτές είναι πρώτα δικοί μας γνωστοί και μετά δικοί τους.
Απλά σιχαίνομαι το κοινό που θα μάθει απο εκεί αυτές τις μπάντες και θα τις αποδεχθεί χωρίς φίλτρο επειδή τις αναφέρει το Pitchfork ενώ παράλληλα οι ίδιοι ακροατές θα σνόμπαραν εμένα/εμάς.
Τι να σου πω, για μενα δεν υφισταται καν ο ορος underground σημερα οπως τον περιγραφεις και τον χρησιμοποιω πλεον για να περιγραψω μια συγκεκριμενη αισθητικη. Οι ακροατες ειναι οι ιδιοι ανθρωποι που θα βρεις οπουδηποτε, απλα εχουν διαφορετικα ερεθισματα κι ισα ισα εγω προσωπικα θα χαρω αν ενας αναγνωστης του Pitchfork ενδιαφερθει για τους Leviathan κι ανοιξει το νου του προς αλλες κατευθυνσεις. Ειμαι ανθρωπος που αγαπα τη Μουσικη για ολα αυτα που εχει να του προσφερει, τη μια μπορει να βαλω Arizmenda και την αλλη Asphyxia που ειναι ebm της κωλαρας για τα δικα σου γουστα (αν οχι για τα δικα σου, καποιου αλλου ενιγουεη). Και στα ηλεκτρονικα να το γυρισω τελειως και να διαβαζω μονο Pitchfork δε μπορω να καταλαβω γιατι πεφτει στον οποιοδηποτε λογος να με κρινει. Μουσικη ειναι.
Ο όρος underground μπορεί να μην περιγράφει αυτο που λέγαμε πριν χρόνια, αλλά πιστεύω πως ισχύει για δουλειές που κάνει κάποιος σχετικά απομονωμένος, στο σπίτι του, χωρίς βοήθεια κτλ μόνο και μόνο επειδή του αρέσει και την βρίσκει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Siderum, ένας 14χρονος από το Οντάριο του Καναδά που έκανε τους Bloodmoon.
Εδώ μπορείτε ν’ ακούσετε δυο album του.
http://bloodmoonxofficial.bandcamp.com/
Εντάξει, δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι σπουδαίο ή μοναδικό, αλλά μιλάμε για ένα παιδί το οποίο μπήκε στην διαδικασία να παίξει, έπειτα να δημιουργήσει μουσική και γιατί όχι στο μέλλον να φτάσει σε ένα παραπάνω επίπεδο, σαν τον Wrest ας πούμε.
Όσο για τα υπόλοιπα που λέμε, οκ μουσική είναι όπως την βρίσκει ο καθένας μας, αλλά εγώ προσωπικά θα θελα ν’ ασχοληθώ με τον Siderum που κοπανάει την κατσαρόλα της μάνας του και όχι με το Pitchfork.
