SLAGMAUR, FURZE, DODSENGEL (“Arkaik” κυρίως), MARE καθώς και ο δίσκος που θα βρείτε κάτω από τους Αχέροντες σε κορυφαίο μπλογκ χρήστη σας βουλώνουν στόματα/πληκτρολόγια και σας ξεβουλώνουν τ’ αυτιά. Καλές ακροάσεις…
[U]2009:[/U]
[U]2010:[/U]
[U]2011:[/U]
edit
σωστός ο chrisp. και το furze
Slaugmar πρέπει να το έχω ακούσει, τα άλλα μου προκαλούν λιγάκι νύστα, βαριέμαι…
BTW το άλμπουμ από Loveplanet το άκουσε κανείς ? Transmission Failed λέγεται, δε ξέρω άν παίζουν πίπες, αυτά που είχαν ανεβάσει στο myspace παλιά μ’άρεσαν. Συμμετέχει κι ο Jormungand μέσα…
Αυτό Ακριβώς.
Η Νορβηγία αναπνέει ακόμα.
Ωραιο ειναι το Hat, αλλα μετα απο μερικες ακροασεις επεσε καπως. ;/ Το Slagmaur ειναι καλο, αλλα δυστυχως το κατωτερο full-length τους με ανεση. Απο Dodsengel, πρωτος δισκος και Arkaik πατανε τα υπολοιπα με διαφορα και για το Mare ενταξει EPαρος, θα συμφωνησω.
Το δικιο παντως το δινω στον Voider γιατι αν συγκρινουμε Γαλλια με Νορβηγια τα τελευταια χρονια… Οχι οτι δε βγαινουν καλα πραγματα απ ολες τις χωρες, αλλα οι Γαλλοι εχουν σταθερα σπουδαια παραδοση για τις πρωτες θεσεις. Μεχρι κι οι Γερμανοι δλδ που τους κραζετε ολοι εδω μεσα, πιο σπουδαια πραγματα εβγαλαν το τελευταιο διχρονο. 
Ascension κι Ekpyrosis ειναι δυο καλα παραδειγματα.
ίσως να είναι και η τάση φυγής της παλιάς φρουράς από το είδος, προς άλλες κατευθύνσεις και η γενική τάση για πιο progressive/avantgarde μουσικές, οι οποίες πατούν ελάχιστα πλέον στο black metal.
Πάντως σε κάνα δεκαήμερο βγαίνει και το throne of katarsis
ναι παιδιά μου το έχω ξαναπεί ότι είμαι παράξενος και έχω περίεργα γούστα, όχι μόνο στη μουσική αλλά και γενικότερα. Στο μπλάκ μέταλ συγκεκριμένα όμως, προτιμώ πλέον τη πρωτοτυπία, και γενικά το σύνολο να μην είναι κάτι απ’τα συνηθισμένα. Θα μου πείς το Tsjuder ήταν πρωτότυπο ? Θα σου πώ όχι αλλά ήταν συμπαθητικό, κι όπως ξαναέγραψα δεν είχε πήλινη παραγωγή, ακούγεται ευχάριστα δηλαδή (όσο ευχάριστο μπορεί να είναι το είδος)…
Βαριέμαι να απαντήσω στις ασυναρτησίες που γράφονται.
Εμπιστέψου το και δεν θα χάσεις, είναι καλός δίσκος. 
Δεν είναι ΓΑΛΛΟΙ βέβαια, ούτε ΓΕΡΜΑΝΟΙ ούτε διεκδικούν πρωτοτυπία βάζοντας μπαγλαμά στο μπλακμέταλ τους…
Νομιζω οτι ο Voider θελει να εστιασει καπου εδω http://www.youtube.com/watch?v=5Ec3OuDHsgc
Εδω ολο και καποιος θα πεταχτει να πει για Mysticum και θα χει ενα μικρο δικιο, αλλα η διαφορα των Blacklodge ειναι οτι περισσοτερο αποτελουν μια industrial μπαντα (πλεον) παρα μια metal.
Edit: Το παραδειγμα εχει να κανει οτι ο ανθρωπος επιζητα περισσοτερο τις προσμιξεις παρα τα αμιγη bm στοιχεια. Δε λεει και κατι το τοσο παραλογο δα, μη πεφτετε να τον φατε…
[B]2011-Root-Heritage Of Satan[/B]
[SPOILER]
Στην ενωμένη Τσεχοσλοβακία στα τέλη της δεκαετίας του 80 ?ξύπνησαν? οι Root. Ο τριανταπεντάρης τότε Jiri Valter (έχει γεννηθεί το 1952) παίζει ακραίο Metal και φυτεύει τους σπόρους μια νέας μουσικής έκφρασης που πέντε χρόνια αργότερα θα ονομάσουμε Black metal. Στο πρώτο τεύχος The Forest του Παναγιώτη Τζανετάτου, ο Big Boss λέει πως όταν στην Τσεχία έπαιζαν Black Metal οι Νορβηγοί έχεζαν σε πάνες, αυτή η άποψη μπορεί να είναι λίγο εκκεντρική, να μοιάζει γραφική, αλλά είναι και κομματάκι αληθινή βάση των γεγονότων. Η ιστορία των Root όμως δεν είναι μεγάλη λόγω της προσωπικότητας, του ιδρυτής της εκκλησίας του Σατανά στη Τσεχία, αλλά επειδή στα πρώτα τους βήματα έπαιξαν Heavy Metal με τρόπο μοναδικό, βοηθώντας να δημιουργηθεί μια αισθητική που έσπειρε με την σειρά της νέες προοπτικές στον ακραίο ήχο. Αυτή η κατάσταση μπορεί ν? ανιχνευτεί στα Demo της μπάντας αλλά θα γίνει αντιληπτή με το ντεμπούτο Zjevení, σε κομμάτια σαν το Cesta Zkázy και το Píseň Pro Satana. Οι δυο επόμενες κυκλοφορίες Hell Symphony και The Temple In The Underworld εγκαθιδρύσουν τους Root στον πάνθεον των λίγων κι εκλεκτών σχημάτων με προσωπικό στιλ που συνδύαζε ιδανικά το Heavy Metal και την αλήτική του αύρα με τον Occult ήχο και την ανάλογη θεματολογία. Από το μελωδικό Kärgeräs οι Root αλλάζουν πορεία βαδίζοντας σ? ένα αυτόνομο Dark Epic Metal μονοπάτι και σταδιακά χάνονται από το προσκήνιο. Αν και η αλλαγή ξένισε αρκετούς οπαδούς της μπάντας είχε στόχο και μπορούσε να εκπέμψει την μαγική τους ατμόσφαιρα, έστω και με διαφορετική γεύση στο feeling. Μπορούμε απο αυτή την περίοδο να θυμηθούμε πολλά και διαφορετικά ο καθένας, εμένα μου έχουν μείνει το The Book με τα Corabeu (Part Two) και Lykorian, το Black Seal με τα Necromancy, The Mirror Of Soul και ?Before I Leave! αλλά και το Madness Of The Graves με την μέγιστη Occult μπαλάντα Afterwards (The Tale At The End).
Μόλις έμαθα το νέο της κυκλοφορίας και είδα το εξώφυλλο είπα μεμιάς «εδώ είμαστε». Πέρασαν αρκετές μέρες αναμονής του promo και μόλις ήρθε, πήγα κατευθείαν στο flyer promotion της Agonia. Αυτό που εξ? ενστίκτου περίμενα ήταν γραμμένο εκεί, συμμετέχουν λέει κάποιοι καλεσμένοι ο Blasphemer (ex-Mayhem) στην κιθάρα και οι Nergal (Behemoth) & Erik (Watain) στα φωνητικά, o Big Boss θέλησε να επιστρέψει σκέφτηκα και έβαλε λίγο νερό στο κρασί του, καλώντας τρείς μαυρομέταλους της νεότερης γενιάς, ένα Νορβηγό, ένα Σουηδό και έναν Πολωνό για το true του ανατολικού μπλοκ, ξέρω πως μοιάζει λίγο με ποντιακό ανέκδοτο αλλά έγινε. Αυτό όμως που θα πρέπει να σημειώσω με γλαφυρό τρόπο είναι ο δημιουργός του εξώφυλλου. Ελάτε όμως πείτε το εσείς. Τι, δεν πήγε ακόμα το μυαλό σας? Μα ελάτε, δείτε το άλλη μια φορά. Με τι μοιάζει? με τι μοιάζει? Ναι! Φαντάζομαι δεν ήταν δύσκολο, ένας είναι άλλωστε ο σχεδιαστής πλέον Erik Danielsson (παύση με ξερό ψεύτικο βηχάκι)?τελικά αυτός όχι μόνο δε θα πεθάνει στην ψάθα αλλά στο τέλος θα βγάλει και λεφτά.
Η κληρονομιά του Σατανά ξεκινά με το Introprincipio δηλαδή σα να λέμε το X.Enochian Key σε πεντάλεπτη απόλαυση. Ο Big Boss μιλάει με το γνωστό του στόμφο προσπαθώντας να ξυπνήσει τους αρχαίους δαίμονες που τον ενέπνευσαν στο παρελθόν, είναι σαν το κάλεσμα του Ομήρου στην μούσα της λυρικής ποίησης και βέβαια η υπομονή σας για το μουσικό προσανατολισμό θα εξαντληθεί. Δεν υπάρχει όμως λόγος βιασύνης, έχω την αίσθηση ότι μετά το πέρας της πρώτης (προσεκτικής) ακρόασης όλα θα είναι ξεκάθαρα, δηλαδή πολλά βλέμματα θα λάμψουν και μερικά χαμόγελα θα εμφανιστούν. Το Heritage Of Satan είναι το πολυαναμενόμενο ένατο album των Root και εμπεριέχει περισσότερα απ? όσα θα ήλπιζε ο μαυρομέταλλος οπαδός της μπάντας. Το οποίο σημαίνει ότι οι Root βγαίνουν από το σκοτεινό επικολυρικό Metal τους, για να κινηθούν στα χνάρια των πρώτων ημερών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ένα πλήρες come back.
Μουσικά θα βρούμε ένα σύνολο που προσφέρει απολαύσεις με καθαρό ήχο και παλιατζουρέ ιδέες. Το rhythm section θα πάρει μπροστά αναπτύσσοντας ταχύτητες σε φάσεις, ενώ τα riff έχουν διάφορες προεκτάσεις κρατώντας ένα simple metal στιλ και τσαλαβουτώντας σε διάφορα μυστικιστικά κόλπα, όπως ας πούμε το Black Metal της δεύτερης και πέρα γενιάς, όσο αυτό είναι επιτρεπτό (δηλαδή, καλά το πας Blasphemer αγόρι μου αλλά μην ξεθαρρεύεις κι όλα). Παράλληλα το feeling θα τραμπαλιστεί αρκετά ενοποιώντας το Occult (Root) Metal με το modern metal, βλέπετε οι λοιποί μουσικοί που απαρτίζουν τη μπάντα μοιάζουν να είναι, πώς να το πω ευγενικά, άνθρωποι με τυπικό γούστο. Η φωνή του αρχηγού, όπως είναι αναμενόμενο, παίζει θεατρικά λαμβάνοντας πολλούς ρόλους. Το οποίο σημαίνει αρκετές Τσέχικες λέξεις (τίγκα σύμφωνα), πολυφωνικά refrain, μελωδικά περάσματα, καθαρά διηγηματικά, πολλά χαιρέκακα γέλια και αρκετά φωνητικά στο γρυλισμό που ομολογουμένως τα είχαμε επιθυμήσει.
Το ένατο album των Root κατεβαίνει σαν ένα ποτήρι νερό, το οποίο σημαίνει πως είναι σχετικά εύκολο σαν άκουσμα αλλά παράλληλα δείχνει το μεράκι για καλά τραγούδια που θα σταθούν σε σημεία αντάξια των Root γούστων μας. Η τριλογία In Nomine Sathanas-Legacy Of Ancestors-Revenge Of Hell (αλλοτινή παύση στο τρίτο λεπτό) παίζει στο πολύ πωρωτικό τρίπτυχο ρυθμικό mid tempo που θα φτάσει στο πολυφωνικό γρυλιστό refrain και θα σπάσει με Solo τα οποία θα συνδυαστούν με κάποια background υποψιασμένα riff. Έπειτα όμως σκάει ένα Darksome Prophet με αύρα black metal και καταιγιστικό εναρκτήριο riff (Blasphemer μάλλον) ξεφρακάροντας μια πόρτα που έμενε χρόνια πακτωμένη. Ταχύτητες και γεύσεις απο Mayhem feeling, εδώ παίζει να τραγουδούν όλοι μαζί (υπόθεση κάνω μιας και δεν υπάρχει αναφορά για τις συμμετοχές των guests στα κομμάτια ακόμα) μέχρι τα πάντα να γκρεμιστούν εκ νέου με το riff κόψιμο/ράψιμο του πρώτου λεπτού. Αμέσως μετά θα γίνει ένα μοντέρνο πέρασμα που μας τα χαλάει λίγο, αλλά το γράφω στ? αρχίδια μου. Στο Fiery Message θα κινηθούμε σε αργές ταχύτητες με μυστήριο φόντο και φωνητικά που θυμίζουν παλιές καλές εποχές έχοντας παλαιολιθικό refrain (παίζει πάλι φωνητική συνοδεία καλεσμένων) ενώ τα καθαρά φωνητικά στο 4:13 σκοτώνουν. Στο Son Of Satan και το His Coming έχουμε ίδιο μοτίβο με mid tempo πλοκή και φωνές μέχρι το σημείο που ο Big Boss δίνει όλο του το ?Eίναι? φτιάχνοντας μια όμορφη διήγηση για να βγάλει και έντονο feeling το album. Το Greetings From The Abyss και το Apocalypse κλείνουν ιδανικά ανεβάζοντας τις ταχύτητες στο επίπεδο των πρώτων κομματιών με αρκετές ιδέες που θυμίζουν τις πρώτες ημέρες της μπάντας.
Δεν μπορώ να υποθέσω την αντιμετώπιση των οπαδών της μπάντας προς το Heritage Of Satan μιας και οι Root ανήκουν στην κατηγορία που πρωτεύει η προσωπική σχέση του ακροατή μαζί τους. Αυτό που θα μπορούσα να σημειώσω στον επίλογο του ένατου album είναι πως αν για οποιονδήποτε λόγο η νεότερη γενιά θελήσει να εισέλθει εδώ χωρίς να το χει ματαξανακάνει, καλό θα είναι να επεξεργαστεί πρώτα ενδελεχώς τις δυο (για να μην πω τρείς) πρώτες full-album κυκλοφορίες τους. Αν ήταν μάλιστα στην δικαιοδοσία μου, θα έφτιαχνα μαυρομεταλλικό νόμο που θ? απαγόρευε την χρήση των album που κυκλοφόρησαν οι Root από εκεί και έπειτα αν ο ακροατής δεν έχει εμβαθύνει όσο πρέπει στην έναρξη της ιστορίας τους.
[/SPOILER]
ποιος καθεται να το διαβασει παλι τετοιο κειμενο!:p[SPOILER]εγω παντως ναι:)[/SPOILER]
Ορεξη που την εχει ο plunderer να μας γραφει τετοια κατεβατα…
Εγω το μεγαλυτερο ποστ που εχω γραψει ειναι 3-4 σειρες
Στο θεμα μας τωρα:
http://www.metal-archives.com/albums/1349/Hellvetia_fire/317776
Είσαι ένας trve μινιμαλιστής μπλακμέταλερ εσύ, HAILZ :!:
Μονο minimal ! http://www.youtube.com/watch?v=r-1ta22bD3A
Ωραιο κειμενο αλλη μια φορα απο τον Plunderer.
Και επειδη ειδα πριν κατι posts ειπα να κατεβασω το
Desert Northern Hell των Tsjuder μονο και μονο για το
εξωφυλλο.Καμια γνωμη παιζει ?
Αν δεν εχει αναφερθει,ερχεται καινουριο Leviathan,8 Nοεμβρη:
Eνα δειγμα :
http://www.youtube.com/watch?v=W2VkC3Kqh0o
Eντιτ : Οπως πληροφορηθηκα εχει συζητηθει.
Οχι απλα εχει συζητηθει αλλα ανοιξαμε και πολυ μεγαλη κουβεντα
Σορυ τοτε :-/
Κάουντ, στον Προσατάνικ θα μιλάς με σεβασμό, κατάλαβες?
Εσκασε μυτη το νεο [B]Oranssi Pazuzu[/B].
Kosmonument ο τιτλος,ωραιο το εξωφυλλο.
Ας ελπισουμε και η μουσικη.
Ντεμπουτο και split με ενθουσιασαν και ετσι ανυπομονω
να το τσεκαρω.
Επιστρέφω από τις σκιές γιά να σας πώ πως σε 5 χρόνια το fas - ite θα είναι written in waters και θα το ξανακούτε και θα τρίβετε τ’ αυτιά σας.