Για Μπαθοριλα εχεις απολυτο δικιο
3 Likes
καλα εκανες και το ποσταρες γιατι θα το εκανα εγω
Με προλαβες μωρη κουφαλα 
1 Like
Το άκουγα εκείνη την ώρα σε λάιβ παρουσίαση
1 Like
εκει ημουν μιλουσα και στο chat
πώς σου φάνηκε?
1 Like
Γαμησε για αυτο καποια στιγμη θα το ξανα ακουσω
-Ρε αυτό γαμάει
-Μπάα.
(Μπάαν;)
Για κάποιο λόγο μετά το προαναφερθέν γαμήσι μού ήρθε να βάλω καπάκι αυτό:
3 Likes
Ωραίο είναι το Ba’a, αν και ο @Aldebaran θα τα πει καλύτερα από μένα, να πω πως για μένα όλο το ζουμί είναι στο τελευταίο κομμάτι. Τρομερό.
Σε άλλα νέα, για τους πολύ καμμένους, οι Ofermod κυκλοφόρησαν 15 χρόνια μετά το περίφημο “Pentagrammaton” ντεμπούτο τους.
Λεγόταν πως τον είχαν ηχογραφήσει αλλά δεν τον είχαν κυκλοφορήσει, νομίζω επειδή ο Belfagor μπαινόβγαινε φυλακή. Τελικά έπαιξε remaster πάλι στα Necromorbus που είχε ηχογραφηθεί, και 15 χρόνια μετά τον κυκλοφορούν και σε διπλό βινύλιο από την Shadow Records η οποία θα κυκλοφορήσει και τον νέο δίσκο των Nefandus λέει τον Ιούνιο, της άλλης μπάντας του τυπά για όσους δεν τους γνωρίζετε.
Φυσικά το τότε line-up ήταν πολύ κουλό, μιας και στα φωνητικά (άρα και του δίσκου) είναι ο NSK (εμφανίζεται ως Moloch) των Teitanblood (τότε ήταν ακόμη στους Proclamation, άλλη μπαντάρα).
Για τους συλλέκτες, το διπλό βινύλιο θα περιλαμβάνει και το remaster με τον Moloch στα φωνητικά από την μια, και εκτέλεση με τον Belfagor από την άλλη.
Εγώ, πάω να ξανακούσω το Thaumiel.
3 Likes
Δε λεγεται, ετσι ακριβως ειναι
Είπα “λέγεται” γιατί δεν ήξερα καν αν υπάρχει ο δίσκος, όχι αν μπαινόβγαινε για ληστείες και assaults φυλακή ο τυπάς, αυτά όντως συνέβησαν και για αυτό το 2008 συνέχισε μόνος του ουσιαστικά την μπάντα που απαλλάχθηκε από τις “υποχρεώσεις” του. Στο μυαλό μου ήταν απλά μια καλτ ιστορία, δεν είχε τύχει να ακούσω κάποιο unreleashed υλικό. Με τέτοιους τύπους κρατάω πισινές.
Δεν είμαι σίγουρος πάντως, αλλά ακόμη και το όνομα διαφέρει από αυτό που φημολογούταν πως θα το ονόμαζε. Νομίζω πάλι με την Shadow Records τότε.
Και το remaster πάντως, βγάζει αυτή την “De Mysteriis…” αύρα που είχαν στα πρώτα τους βήματα.
edit: Επίσης, φωνητικάρες, NSK υπερμορφάρα όπου έχει συμμετάσχει.
1 Like
Μπαινοντας μια στο metal archives αναφερει για ντεμπουτο με αρχικη ονομασια Mystery of Iniquity απο τη Shadow Records το οποιο δεν εγινε ποτε, ουτε ηχογραφηθηκε
Απο Ελβετια μερια, μια μιξη απο Belphegor και Vader. Παρτε να χετε… Αυτα
Δύσκολο, ρε παιδιά, το καινούριο Oranssi Pazuzu. Και δεν εννοώ ότι είναι κακό (αν και μου αρέσουν μόνο τα 4 από τα 6 κομμάτια), μια χαρά συνεχίζει το κορυφαίο σερί τους από το “Kosmonument” και μετά (το ντεμπούτο τους το θεωρώ λίγο “άγουρο” σε σχέση με τα υπόλοιπα), απλά το λέω από άποψη πόσο “μακριά” το πάνε πλέον. Νομίζω συνεχίζει στα χνάρια του “Βαραχτέλια” (μην περιμένετε να κάτσω να ψάξω πως γράφεται σωστά η λέξη…), εννοώντας ότι ακολουθεί τους ίδιους, πιο trip-αριστούς, πιο “χασιματικούς” δρόμους, όλο και πιο μακριά απ’ ό,τι συνηθίζουμε να ονομάζουμε “κανονικά τραγούδια”. Εμένα το αγαπημένο μου παραμένει το “Βαλονιέλου”, για να καταλάβετε.
Ωστόσο αναγνωρίζω κι εγώ τη σημαντική διαφοροποίηση που παρατήρησε κι ο Αποστόλης στο έξοχο review του. Και πώς να μην το αναγνωρίσει κανείς, όταν υπάρχει όντως τόση ένταση κι έμφαση στους ηλεκτρονικούς ήχους και τον αγνό θόρυβο;Μου άρεσε αυτό το πράγμα, και μου άρεσε που στη συνέντευξη τους επιμένουν στη χρήση των black metal φωνητικών ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της ψυχρής, “κλινικής” εικόνας. Και να φανταστεί κανείς ότι χρόνια πριν αναρωτιόμουνα γιατί αυτή η μπάντα δεν κάνει το “απλό” βήμα να πειραματιστεί και με καθαρά φωνητικά. Τελικά όχι, μία τέτοια κίνηση δε θα είχε κανένα απολύτως νόημα και το αντιλαμβάνομαι τώρα αυτό.
Επιμένω, ωστόσο, στο “δύσκολο” του album -θέλει ακροάσεις για να πιάσεις τι παίζει. Υπάρχει μία πληθώρα μικροθόρυβων με τόση ουσία, τόσες στρώσεις από ήχους που έρχονται και φεύγουν, τα κομμάτια (κλασικά) αναπτύσσονται ανορθόδοξα και ψυχεδελικά, οι χαμηλές συχνότητες του μπάσου (ξανά) είναι το 60% και βάλε της όλης ιστορίας, αλλά κυρίως λείπουν σε μεγάλο βαθμό οι πιο μελωδικές/αστρικές εξάρσεις που είχαν στο παρελθόν. Όλο αυτό, νομίζω, το κάνει ένα αρκετό δυσκολοχώνευτο album που απαιτεί να του αφιερώσεις προσοχή -αλλά σε ανταμείβει στο τέλος. Θα παραδεχτώ, ωστόσο, π.χ. ότι το τελευταίο κομμάτι δεν το αντέχω -σταματάω εκεί το album. Τόσα λεπτά συνεχόμενου blastbeat κι ενός μονότονου riff είναι too much ακόμα και για ‘μένα, δε βρίσκω κανένα νόημα να επιμείνω, χεχε. Δεν ξέρω αν η φύση του τραγουδιού συνδέεται με το concept που λένε τα παιδιά, δεν το έχω ψάξει τόσο. Και το δεύτερο κομμάτι (είπαμε, μην περιμένετε τίτλους) το βρίσκω βαρετό, παρ’ όλο που έχει αυτό το ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ noise rock riff-άκι εκεί στο 6ο λεπτό που παίζει να είναι το πιο περίεργο riff σε όλη την ιστορία των Oranssi Pazuzu. Αν εξαιρέσει κανείς αυτά δύο κομμάτια, για 'μένα όλο το υπόλοιπο album κινείται σε κορυφαία επίπεδα. Και πιο συγκεκριμένα τρελαίνομαι με τα εξής:
Ο τρόπος που “εκρήγνυται” το πρώτο κομμάτι εκεί στο 5ο λεπτό που μπαίνει η riff-άρα και το ουρλιαχτό.
Η πιο majestic black metal στιγμή στο “Ούσι τεκνοκράτια” στο 04:45 που μου θύμισε μέχρι και A Forest of Stars. A, και οι εφιαλτικοί ήχοι/κάτι-σαν-solo που μπαίνουν μετά στο 6ο λεπτό.
Τα beat-ια και ο ξεσηκωτικός ρυθμός του 5ου κομματιού -σχεδόν χορευτικό. Οι ανατριχιαστικοί ήχοι που ακούγονται από πάνω σαν τροχός οδοντιάτρου. Και ο τρόπος που τελειώνει: Floyd-ίλα του “Echoes”.
Γενικά όσο περισσότερο το ακούς το album, τόσο περισσότερο σου αποκαλύπτεται.
6 Likes
Πολύ ωραίο το Footnotes στην κεντρική (όπως πάντα άλλωστε). Δεν γνωρίζω καθόλου τα εξής : Antlers, Belore, Fluisteraars, Firelink, Kval.
Ρισπέκτ για τους A Forest Of Stars (μεγάλη αδυναμία μου). Όσον αφορά τους Liturgy, δεν μπορούσα να καταλάβω την φάση τους, αλλά μετα από “ανεξήγητη” επίμονή μου στο να ακούσω πολλές φορές το τελευταίο τους από τότε που κυκλοφόρησε μέχρι σήμερα, μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει και το “πιάνω”. Πολύ δύσκολο άλμπουμ.
Δύσκολο επίσης και των Oranssi Pazuzu. Συμφωνώ και δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω από την παρουσίαση του @apostolisza8 και το ποστ του @Leper_Jesus (ναι για τους A Forest Of Stars), γιατί με κάλυψαν απόλυτα.
Τέλος και άσχετο με τα παραπάνω, δηλώνω ευθαρσώς ότι έχω αποφασίσει για το ποια είναι η πιο “βλαμμένη” μπάντα (με την καλή έννοια πάντα) που έχω ακούσει ποτέ και δεν είναι άλλη από τους Lugubrum .Τους ακολουθώ κάποια χρόνια τώρα και είναι πολύ δύσκολος ο “κόσμος” τους, αλλά με το τελευταίο τους, το τερμάτισαν. Τους αγαπώ 
3 Likes
Θενκιου! Antlers και Fluisteraars μεγάλες δισκάρες, είναι προτεραιότητα, θα έλεγα, από αυτά που αναφέρεις.
Το Liturgy το τελευταίο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο άλμπουμ, αλλά ταυτόχρονα πολύ καλύτερο απ’ ό,τι έχουν κάνει ποτέ και στα αυτιά μου απίστευτα ευφυές δημιούργημα. Νομίζω είναι όλα όσα ήλπιζε να πετύχει καλλιτεχνικά ο (πάρα πολύ) αμφιλεγόμενος Hunt-Hendrix από την αρχή της καριέρας του.
3 Likes
Black metal+Dark Souls+νέο footnotes.
Να μια δευτέρα που δεν σιχαίνομαι.
1 Like
Κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ οι …and Oceans μετά από 18 χρόνια.
Με μια ακρόαση στα πεταχτά, δεν μου είπε πολλά. Το βάζω όμως για να αποτίσω φόρο τιμής για τις αναμνήσεις που μου ξυπνάει το ντεμπούτο τους, The Dynamic Gallery of Thoughts το 1998.
1 Like
Μπαντουλα απο το Βελγιο, δευτερο album, τελη Φεβρουαριου η κυκλοφορια του
Σημειωση : στο 5ο τραγουδι υπαρχουν και ελληνικοι στιχοι 
Μελωδίες που κολλάνε στο μυαλό. Ειδικά το Eeuwige Ram είναι στο ριπιτ εδώ και ώρα.
2 Likes