Μας βλέπω να διαφωνούμε αρκετά για το Imperial Triumphant πάντως, ε.
Εδώ να πω πως θεωρώ το “Alphaville” τρομακτικά υποτιμημένο και ας βρέθηκε σε σχετικές λίστες, και αυτή η λατρεία προς το παρόν με κάνει λίγο biased.
Αλλά είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα για μένα για αυτό τον δίσκο.
Έτσι όπως το διάβασα αυτό νόμισα ότι ενθουσιάστηκες ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΠΟΛΥ με το Ashenspire.
Δεν ξέρω από που προκύπτει το “υποτιμημένο”… Σου έχω πει να μην κάνεις κακές παρέες! 
Για μένα το Alphaville μπαίνει άξια σε μια ειδική λίστα με κυκλοφορίες που έχουν “σπρώξει” τα όρια του ήχου, χωρίς αναμασήματα. (Edit: ΟΚ ίσως λίγο Gorguts αλλά ποιος δεν έχει οικειοποιηθεί δημιουργίες της μεγαλύτερης σύγχρονης ακραίας μπάντας; Άλλωστε η παραγωγή είναι του Colin Marston).
Ησχα ρέι… Βρε μην ανεβάζετε τον πήχη λέμε…
Μέσα για ομαδική ε… αλλά να μετρηθούμε πρώτα!
Βάζω τον πήχη πάρα πολύ ψηλά… Το πολύ πολύ να μην συμφωνήσουμε! Μιλάω μόνο για μένα, ε.
Ξέχασα να απαντήσω, καλός.
Ό,τι και να λες αυτό δεν γίνεται για κανένα λόγο
Υποτιμημένο το λέω από την άποψη πως δεν έχω την αίσθηση πως το κατεξοχή extreme metal κοινό αγκάλιασε τα όσα έγιναν εκεί, και πως έκανε γκελ μόνο σε μέσα και κοινό προοδευτικών ακουσμάτων, ενώ όντως παραμένει ακραία τέχνη. Τέλος πάντων, λεπτή γραμμή, απλώς το “Alphaville” είναι συγκλονιστικό για μένα.
Ο Marston εμφανίζεται και στο καινούριο σε ένα κομμάτι, γενικά οι συμμετοχές είναι φοβερές.
On topic. βγήκε νέο Doldrum ε. Μια ακρόαση αλλά τα βασικά είναι εδώ, πειραματισμός, folk horror, μπασάρα, ατμόσφαιρα, παράνοια.
ok, σίγουρα είναι οφτοπικ, αλλά ψάχνοντας διαπίστωσα πως δεν υπάρχει τοπικ satyricon και μάλλον θα ήταν άκυρο να δημιουργηθεί για να ποστάρω ένα βιντεάκι. Έκθεση στο μουσείο του Munch στο Όσλο, δεν είχα ιδέα για αυτή αλλά πολύ αγαπημένο άτομο πήγε και μου έφερε και το βιβλίο που εκδόθηκε 
Δεν ξέρω τί ακριβώς συμβαίνει με το σύγχρονο black, ούτε τι στο καλό γίνεται με την ελβετική Hummus records. Ασχοληθήκαμε κανά δίμηνο πριν με τους εντυπωσιακούς YRRE.
Και τώρα αυτό:
Σαρωτικό. Ένα 43λεπτο τραγούδι βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Baudelaire. Στα τρία λεπτά μπαίνει ένας από τους πιο αδιανόητους ήχους μπάσου που εχω ακουσει σε bm. Κι εντελώς άρρωστο φινάλε.
Ακούστε το, είναι καλό!
Και το YRRE!
και μετα ξαναδείτε The Witch!
Τι ύποπτος…πες σεσημασμένος καλύτερα (δεν το άκουσα καν)
Έχεις δίκιο το έσβησα και γω να μην παίρνει ούτε κλικ
σε νεότερα
Destruction Ritual (bandcamp.com)
με ΜκΜ
No worries! Την έχω πατήσει και εγώ
Νέο ΕΡ Kawir
Καλησπέρες.
The Law of Asbestos serves as a kind of abstract to all of Hostile Architecture, a thesis statement at the opening of the record. It’s reflecting specifically on social housing as implemented in the UK and afield - a series of half-hearted, vanity-driven projects with little long-term investment and the cheapest materials available. Social housing is people’s lives, often the most vulnerable amongst us, and we see far too often the impact that the state and private capital’s attitude towards social housing has on those people. Finally, it invites the listener to reflect on how, at the end of it all, we are unified in how precarious our position is; how, as subjects under capital, we must demand the best possible conditions for living for all, especially those most downtrodden, as any of us are only ever three bad months from desperately needing shelter.
It also prominently features the stellar talents of Otrebor, courtesy of Botanist, on hammered dulcimer, providing yet another timbral flavour to the already complex mix present in Hostile Architecture
Είναι πολύ ωραίο (και θενκς ήδη από το προηγούμενο που είχατε ποστάρει) γιατί δεν είχα ιδέα, ωστόσο ειλικρινά δεν βλέπω κάπου το connection με το bm.
Μήπως το ακούς τότε;
Πέρα από την πλάκα, για να μην επικαλεστώ κάποιο αόριστο avant-garde ταμπελάκι και ξεμπερδέψω, ηχητικά θα πω πως από το 2ο λεπτό κλπ έχει συνδέσεις (φωνητικά, riffs, τύμπανα), που εύλογα μπορεί να πει κανείς “ε και” βέβαια, ενώ και αισθητικά οι Ashenspire από το black metal ξεκινάνε και “διευρύνουν” προς πιο πειραματικά και αστικά τοπία, τουλάχιστον για μένα.
Δηλαδή μου έρχονται αρκετές πρότερες - παραπλήσιες μπάντες στο μυαλό από την ευρύτερη σκηνή, που νομίζω συμφωνούμε πως δεν είναι ανιαία.
Σε άλλα σχετικά νέα, οι Verberis (στα τύμπανα το κτήνος των Ulcerate) είχαν βγάλει εκεί το 2016 ένα συμπαθητικό ντεμπούτο, ορθόδοξου ύφους, το “Vexamen”.
Κυκλοφόρησαν πριν λίγες ημέρες την ολική αναβάθμιση που είναι ο δεύτερος δίσκος τους (και δεν με προκαταλαμβάνει η μετάβαση στη NoEvDia - ευχάριστη έκπληξη though):
H NoEvDia αρχίζει να είναι “κακή μετάβαση” πλέον, αλλά θα περιμένω λίγο ακόμα πριν βγάλω τα φτυάρια (για DsO και FUNERAL MIST έστω και καθυστερημένα). 
Το ASHENSPIRE ειλικρινά θα το προτιμούσα κάτω από την ταμπέλα hardcore, αλλά τέλος πάντων μικρή σημασία έχει αυτό, είναι σίγουρα ένας δίσκος που θα ακούσω.
Εγώ από την άλλη δεν ακούω απολύτως τίποτα (post) hc στα δείγματα (και στον δίσκο), αλλά περί ορέξεως, ξέρεις πως πάνε αυτά.
Βγάλε τα μωρέ αν το πιστεύεις, αλλά προσωπικά κρατάω απόστάσεις για τα περί “κακής μετάβασης” για διάφορους λόγους, χωρίς να σημαίνει πχ πως το τελευταίο FM δεν με απογοήτευσε.
Π.χ. το φετινό Lifvsleda που πρέπει να έχει αναφερθεί και εδώ παραμένει ο trve black δίσκος του 2022 στα αυτιά μου και είναι NoEvDia.
Το DsO είναι μια άλλη συζήτηση για μένα.