Πάλι μπροστά μου η Καταλωνία, σε ένα δίσκο που μου προτάθηκε απ’ τον Γιάννη των SERPENT NOIR και ακούγοντας κανείς το intro του “Mors Apotheosis” είναι εύκολο να καταλάβει το γιατί. Βέβαια, αν και μπορεί να βρεις σχετικά σημεία κυρίως σε κάποια sinister guitar leads, εδώ επικρατεί κατά βάση ο πηχτός (ίσως και παραπάνω απ’ όσο θα ήθελα) black/death ήχος, στο στυλ π.χ. των IRKALLIAN ORACLE. Το βασικό είναι ότι τα κομμάτια (4+1 ambient με συνολική διάρκεια 38 λεπτών -ιδανική αν με ρωτάτε) είναι δουλεμένα, από κάπου ξεκινάνε και κάπου καταλήγουν και δεν μένουν στο “πουλάμε οκάλτ αβυσσική ατμόσφαιρα” που έχει επικρατήσει κατά κόρον τα τελευταία πολλά χρόνια.
Παρεμπιπόντως, την έκδοση σε CD την έχει αναλάβει η Nuclear Winter που σημαίνει έξτρα σφραγίδα ποιότητας για το μουσικό περιεχόμενο.
O mastermind των Svartidauði (R.I.P.) και Sinmara ντεμπουτάρει με τους Vafurlogi, project που δουλεύει κοντά 20 χρόνια.
Χαρακτηριστικός τόνος και ισλανδικό ύφος, αλλά πιο ευθύ και μελωδικό, συνδυάζοντας όλα τα “ορθόδοξα” ρεύματα των '00s στο ιδίωμα. Εντυπωσιακό, συμπαγές, άμεσο αλλά και με βάθος.
Ελάχιστη σχέση με το black metal το νεο άλμπουμ των Trelldom, κινείται περισσότερο σε avant metal μονοπάτια με εκτεταμένες ψυχεδελειες. Ο @apostolisza8 θα τα πει καλύτερα καποια στιγμή, εγω να πω πως το άλμπουμ ειναι τρομερα ενδιαφερον και διαθέτει πολλή και καλη πληροφορία. Μεγιστη έκπληξη…
Ωραίο το DOEDSMAGHIRD και πάντα εμφανές το τεράστιο καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Vik και σίγουρα όταν το ακούω περνάω από πολύ καλά ως υπέροχα, αλλά:
μου λείπει εκείνο το spark που θα το κάνει ιδιαίτερο
δεν κατάλαβα τελικά ποιος είναι ο διαχωρισμός με DHG, αυτά περί “more grim and malevolent twin” και επιστροφής σε “Satanic Art” τα αντιμετωπίζω ως marketing παπατζιλίκια.
Μάλλον δεν ήθελε να χαλάσει τη (σχεδόν γραμμική) πορεία της εξέλιξης του main beast, και οκ μπορεί άνετα κάποιος να πουλήσει αυτή την επιστροφή μάρκετινγκιστικα όπως λες, προσωπικά δεν με χαλάει αυτό, επειδή είναι όντως ένας πολύ ωραίος δίσκος. Οχι σε επίπεδα αριστουργηματος βέβαια όπως τα τελευταία 2 (και το 666).
Παντως, εξακολουθω να θεωρω πως αν ηθελε να ασχοληθουν απαντες με το αλμπουμ θα του εβαζε την μαρκιζα DHG που δίνει και ένα κύρος.
Το ότι δεν το έκανε, υποδηλώνει το ακριβώς αντίθετο, και αυτή την απελευθέρωση που βγάζει το υλικό, που συγκριτικα ειναι πιο τραχυ και πιο αιχμηρό στο ανακάτεμά του. Αλλά αρκετά έχω πρήξει με αυτό το δίσκο, that’s just me.
