Των Πριστ δεν την έβαλα επίτηδες γιατί είχαν έρθει με ρίπερ το 2001, ενώ είχε έρθει και ο Χάλφορντ μόνος του (το 2000 νομίζω), οπότε δεν μας ήρθε ΤΟΣΟ μεγάλη κεραμίδα. Μια αλφα εικόνα την είχαμε.
Αν εξαιρέσεις το ημιτελές λάιβ των σάμπαθ με τόνι μάρτιν στη λεωφόρο το μακρινό 1987, αυτές οι δυο συναυλίες ήταν πραγματικά από άλλο πλανήτη για το ελληνικό κοινό.
Για τους ίδιους περίπου λόγους δεν έβαλα μέσα και άλλες σημαντικές συναυλίες, όπως π.χ. μετάλικα κλπ.
Τί λες ρε Γιώργο, την παλεύεις; Δηλαδή με 3 συναυλίες (και 2 ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ LINE UP) ένα συγκρότημα γίνεται πελάτης; Και μάλιστα όντας στην πιάτσα κοντά 40 χρόνια;
Δεν ξέρω τί μου λέτε, εγώ και τους Priest το 2004 εκεί ψηλά τους έχω. Για να μην πω κι όλας ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο συναυλιακό μου όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Και ότι θα πήγαινα να τους βλέπω και αν έρχονταν 3 φορές το χρόνο!
Βέβαια θα μου πείτε είσαι φανμπόης, μπορείς να λες ό,τι θες. Και δε θα χετε και άδικο.
Χώρις βέβαιως να έχω πάει AC/DC (και ίσως γι’ αυτόν το λόγο να μην είναι και τελείως “σωστή” η ψήφος μου), ψηφίζω Black sabbath διότι παρ’ όλο που δεν είμαι φαν του είδους αυτή η συναυλία θα μου μείνει αξέχαστη, όπως και η στιγμή που άκουσα λαιβ από τα χείλη του Ozzy το Paranoid… Γενικώς είχα περάσει τέλεια τότες…
Πλακα πλακα αν υπηρχε ενα ιστορικης σημασιας live που θ’αξιζε να μπει σαν τριτη επιλογη κατα τη γνωμη μου ειναι αυτο των Stones στο ΟΑΚΑ.Δε ξερω αν συμφωνει κανεις μαζι μου.
sabbath γιατι πρωτη φορα εβλεπα να ειναι ολοι τοσο προσηλωμενοι,να μιλανε ελαχιστα απο το δεος και γυρω μεχρι εκει που διεκρινε το ματι μου να ειναι ολοι βουρκωμενοι οταν παιξανε οι πρωτες νοτες
Οι Stones ήταν 16 Σεπτεμβρίου του 98 (και δεν είχα πάει) οπότε αφού τους αφήνουμε έξω ψηφίζω Sabbath μόνο και μόνο γιατί χρονολογικά έρχεται πρώτο και όπως και να το κάνουμε η πώρωση και η συγκίνηση ήταν πρωτόγνωρη, τουλάχιστον για μένα…