Ψηφίζω οριακά Sabbath ,παρόλο που λατρεύω και τους AC/DC.
Αυτό το πράγμα που έγινε στις 25 Ιουνίου 2005, απλά δεν υπάρχει…
Οι Sabbath απο τη μια,ειναι μεγαλη αγαπη,αρχη πολλων μουσικων σχολων/ειδων/προεκτασεων της ‘‘σκληρης’’ κιθαριστικης μουσικης,οπως το χεβυ μεταλ,το ντουμ,το επικ(δισκοι με Ντιο πχ) και παρα πολλων αλλων,που ισως να φαινεται να μην μοιαζουν εξαρχης,αλλα τα εχουν επηρεασει σιγουρα (πχ γκοθ ροκ,σε ιματζ,στιχους,φιλοσοφια κτλ…)…τους εχω παρα πολυ ψηλα και το γεγονος οτι,παρολο που στο αρχικο σχημα συμμετεχει ενας τυπος που εχω γιαυτον την χειροτερη γνωμη που θα μπορουσα να εχω(απο καθε αποψη) για ‘‘μουσικο’’(Οζζυ),εμενα η γνωμη μου για αυτους παραμενει η καλυτερη,πιστευω δειχνει οτι πραγματικα ΑΓΑΠΑΩ αυτη τη γκρουπαρα…το λαιβ του 2005 ηταν ενα ονειρο που εγινε πραγματικοτητα,μια φαντασιωση που δεν περιμενα ποτε πως θα την εκανα πραγματικοτητα και σιγουρα,περασα ΤΕΛΕΙΑ,παραφωνιες,κακος ηχος,δεν ξερω γω τι,δεν καταλαβα τπτ,τα ειχα δει ολα και δεν μπορουσε τπτ να μου αλλαξει τη γνωμη πως εβλεπα το πιο πορωτικο λαιβ στη ζωη μου…
Απο την αλλη,οι AC/DC,ειναι στα ματια μου,ενα συγκροτημα εξισου επιδραστικο,οχι ισως τοσο οσο οι Σαμπαθ(μιας και αυτοι στην ουσια δημιουργησαν μια νεα σκηνη ενω οι AC/DC επηρεασαν μια ηδη υπαρχουσα),αλλα σιγουρα ισαξια σημαντικο στην μουσικη σκηνη γενικοτερα…δεν μπορω να βρω κομματι τους που να μην μου αρεσει εστω και λιγο,ενω μου βγαζουν μια τρομαχτικα απιστευτη ενεργεια και καλη διαθεση οπωτε τους ακουω…το λαιβ τους ηταν εμπειρια ζωης,αφου επαιξαν οτι ηθελα να ακουσω τελεια,εκαναν φαντασμαγορικο σοου και μου εδωσαν την αισθηση πως παρακολουθουσα κατι το εξωγηινο…
απο τα 2 λαιβ,θα προτιμησω AC/DC,διοτι,περασα καλυτερα,και απο αποψη μουσικης(πολυ πιο ανεβαστικη),διαθεσης,παρεας,καταστασης,κλιματος,αλλα και σιγουρα αυτη η προσμονη και η μυθολογια σχεδον,που ειχε δημιουργηθει γυρω απο το ονομα τους,μιας που δεν ειχαν ερθει ποτε ελλαδα,βοηθησε υπερ αυτου…επισης,σαν αποδοση βρηκα καλυτερη στα σημεια αυτη των AC/DC,το σοου ηταν καταπληκτικο…τελος,τους συμπαθουσα ανεκαθεν και σαν μορφες/ατομα περισσοτερο απο Σαμπαθ,αφου μου δειχνουν οτι ειναι απο την αρχη ως το τελος πιο αυθεντικοι σε αυτο που κανουν,πραγματικοι πρεσβευτες του Rock n roll attitude και φιλοσοφιας…θεωρω οτι βιωσα οτι πιο ροκ ν ρολ μπορουσα να βιωσω,σε μια εποχη που η ουσια του ροκ δεν υπαρχει,αλλα πισω απο αυτην κρυβονται εταιριες,στημενα reunion,κερδοσκοπικες αποφασεις μανατζερς και καθολου ουσια και αγαπη για αυτη τη μουσικη…παρολο το επαγγελματικο στησιμο και το ολο σοου,προσωπικα διεκρινα μια αυθεντικοτητα,μια τιμιοτητα απεναντι στο κοινο τους και μια αγαπη απεναντι σε αυτη τη μουσικη απο τους AC/DC,που σε μεγαλα συγκροτηματα δεν την βλεπω καθολου σημερα…γιαυτους λοιπον τους λογους,το Live των AC/DC,θα παραμεινει στην κορυφη για μενα,ολων των live που εχω δει…
(παροτι δεν το θεωρω το καλυτερο τους κομματι,οταν ακουσα το τελευταιο κομματι,με το πιο τιμιο και ειλικρινη τιτλο-χαιρετισμο απεναντι σε καθε οπαδο της μουσικης-ειτε ειναι ροκ,ειτε μεταλ ειτε δεν ξερω γω-,παιζει και να δακρυσα,κρυβοντας το απο την παρεα μου…αυτη η στιγμη,αξιζε για μενα οσο 10 live αγαπημενων μου συγκροτηματων…)…
Eγω ψηφιζω 2004 Priest.
Δεν εχω παει σε καμμια απο αυτες:)
Κι εγω Μαρς Βολτα. 
H μονη αυθεντικοτητα που διεκρινα στους AC/DC ειναι (και ειναι πολυ σημαντικο αυτο) οτι αγαπανε πραγματικα αυτο που κανουν.
Απο την αλλη τους θεωρησα πολυ απομακρους.
Ακομα και οι χαιρετισμοι του Ανγκους ψιλοεδειχναν πλαστικοι.
Οι Σαμπαθ με τον Οζζυ σε αυτο ειναι μαστορες.
Δεν ξερω αν ξαναβγηκαν στη σκηνη για αρπαχτη, αλλα ειναι σιγουρα πιο επικοινωνιακοι οταν υπαρχει ο Οζζυς ειδικα.
Οι ΑC/DC ηταν σουπερ αλλα οι Sabbath ειναι για τον φιλο του χεβυ ο,τι η Μεκκα για τους μουσουλμανους. Προσκυνημα.
Ειχα παει και στα 2 live, περασα πολυ ωραια στους Black Sabbath,ηταν απιστευτο να βλεπεις τους ‘‘ιδρυτες’’ του metal μπροστα σου και καποιες στιγμες μου εχουν μεινει χαραγμενες…
ΑΛΛΑ εκτος του οτι μου αρεσουν περισσοτερο οι AC/DC αυτο που ενιωσα στις 28/5/09 δεν το εχω ξανανιωσει στην ζωη μου… Ειχα την ανυπομονησια για την συναυλια απο την 1η μερα που ανακοινωθηκε και οσο περναγε ο καιρος τρελαινομουν. Την τελευταια εβδομαδα δεν σκεφτομουν τιποτα αλλο (πραγματικα). Εκεινη την μερα ειχα τετοια προσμονη που με το που αρχισε να παιζει το εναρκτηριο video αρχισε η καρδια μου να χτυπαει σαν τρελη και οταν μπηκαν με το Rock 'N Roll Train, χτυπιομουν ωσπου ακριβως στο 1 λεπτο και 25 δευτερα (ακουω το τραγουδι τωρα και θυμαμαι το σημειο) δεν αντεχα αλλο ενιωθα την καρδια μου ετοιμη να σπασει και ηταν λες και ειχα παιξει μπαλα για κανα 4ωρο… Γενικα κουραζομαι πολυ δυσκολα, δεν ηταν κατι το συνηθισμενο. Απλα η καρδια μου δεν το αντεξε… Χτυπαγε τοσο μα τοσο δυνατα που δεν μπορουσα ουτε να μιλησω.Χαλαρωσα στο 2ο κομματι και μετα επανηλθα και ζουσα το ονειρο για τις επομενες 2 ωρες… Χτυπημα, απιστευτη εκκριση ιδρωτα και αδρεναλινης, απολαυση, κραυγες, υδονη… :yahoo::vibrate:Η συναυλια ηταν[SIZE=“5”] ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ[/SIZE],:bow2::bow2: τρομερο το setlist, απιστευτη η αποδοση ολης της μπαντας και φυσικα… Ο Angus… Ω Θεε μου, τι ενεργεια ειναι αυτη, τι ΛΑΤΡΕΙΑ για αυτο που κανει και ας μην ξεχναμε οτι εκτος σκηνης ειναι ενας απλος ανθρωπος που αποφευγει την δημοσιοτητα, ενας αντισταρ, σεμνος και ταπεινος. Αιωνια νεος και [SIZE=“3”]ΑΛΗΘΙΝΟΣ[/SIZE]…:respect::respect::respect:
Ειναι μακραν η καλυτερη συναυλια που εχω δει στην ζωη μου και αυτο δεν νομιζω να αλλαξει ΠΟΤΕ… Μετα απο τοσο καιρο και οποτε ακουω το Rock 'N Roll Train ανατριχιαζω (ετσι ειμαι τωρα) μονο και μονο που θυμαμαι εκεινη την στιγμη…
Τιποτα, απλα εμπειρια χαραγμενη τοσο βαθια…
Φυσικος εισαι?? :?
Ε… δεν πήγα σε καμία.
Διώχτε με.
E, ρε και να 'μουνα μεσα …κι ας μην μπορουσε να το πει.
Πήγα και στις δυο.
Είναι άκυρο το poll γιατί συγκρίνουμε συναυλία με μεταφυσική εμπειρία.
Στο ΟΑΚΑ είδα την καλύτερη rock’n’roll - metal (όπως θέλεις βάφτισε την) συναυλία της ζωής μου. Τρελλό κέφι, τρελλή ενέργεια, και μαμώ τις πορώσεις, ζ’μπούτζμας στάση ζωής πλαισιωμένα από τα κορυφαία σκηνικά εφέ κλπ. Βαθμός 10/10.
Από την άλλη δεν μπορώ να χωρέσω σε λέξεις αυτό που έζησα στη Μαλακάσα. Και ναι είμαι fanboy (μάλλον fan-κωλόγερος) αλλά από ότι διάβασα και στα προηγούμενα post δεν είμαι ο μόνος που το βίωσε έτσι.
Υ.Γ.1 Εκείνη την βραδιά και να μην τραγούδαγε καθόλου ο Ozzy δεν θα πείραζε. Σε κάθε τραγούδι τον “ανταγωνιζόμασταν” 25000 φωνές…
Υ.Γ.2 Παραλίγο να ξεκολλήσει το δέρμα μου από την ανατριχίλα…
Υ.Γ.3 Ήμουν από τους “τυχερούς” που φάγαν το πακέτο με τα λεωφορεία και γύρισα σπίτι 5 το πρωϊ. Τώρα που το σκέφτομαι, ας το ξαναζούσα και ας πήγαινα Γαλάτσι-Μαλακάσα και πίσω με τα πόδια…
ΚΑΙ Σαμπαθικός ΚΑΙ Γαλατσιώτης!
αμέσως κέρδισες τη συμπάθειά μου.
Και Γιάννης (κατά την υπογραφή σου) 