Γενικά συμφωνώ.
Μόνο το Headless cross θα του έβαζα ένα 8 ή και 9.
Το άκουγα πρόσφατα εντελώς τυχαία και ακούγεται άνετα ακόμα.
Εξακολουθώ να πιστεύω πάντως ότι το Heaven n Hell είναι το καλύτερο τούς.
Όχι το πιο επιδραστικο αλλά η ακμή τους.
Γούστα είναι αυτά…
2 Likes
Το headless cross ειναι κλασεις ανωτερο απο το dehumanizer. Για το volume και sabbath bloody sabbath δεν το συζητω.
Νομιζω οτι τα 5 πρωτα δεν πεφτουν κατω απο το 10
Και αν δεν χωρισεις τους sabbath σε 2 περιοδους με ozzy και χωρις και επρεπε να διαλεξω εναν δισκο θα δυσκολευομουν πολυ αλλα μαλλον θα διαλεγα το heaven &hell.
5 Likes
Είναι κάτι συζητήσεις που επιμένουν να ανασύρονται από καιρού εις καιρόν – η περί των πεπραγμένων των Sabbath πρέπει να είναι μία από τις δημοφιλέστερες!
Ας σταθώ κι εγώ σε λίγα σημεία, τα πιο “τρανταχτά”
Όπως γράφω και παραπάνω, είναι 6 τα δεκάρια, οι θρίαμβοι που πέτυχαν οι Sabbath με τους ισάριθμους πρώτους δίσκους τους.
Το ανεπανάληπτο Sabotage – για το οποίο ο Max Cavalera δήλωσε κάποτε πως θα του αρκούσε να το είχε δημιουργήσει ο ίδιος, για να παρατήσει τη μουσική ευχαριστημένος - ήταν ο πιο πολύμορφος και πειραματικός δίσκος τους έως τότε, τόσο που τελικά κλονίστηκαν οι σχέσεις μεταξύ τους, αφού ο μεν Iommi επεδίωκε να ανοίξει την παλέτα του ήχου τους, σε αντίθεση με τον Ozzy που ήθελε να παραμείνουν πιστοί στα γνωστά τους μονοπάτια.
Στην επιδείνωση των σχέσεων των δύο βέβαια σημαντικότατο ρόλο έπαιξε και η παράλογη απαίτηση του κιθαρίστα να στέκεται στο κέντρο της σκηνής εξοβελίζοντας τον χαρισματικό performer Ozz.
Για το Vol 4 που έγινε επίσης λόγος, πραγματικά δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να το υπερασπιστώ, είναι αυταπόδεικτα τέλειο!
Δεν είμαι σε καμία περίπτωση από αυτούς που απορρίπτουν την δισκογραφία των Sabbath μετά την αποχώρηση του Madman, όμως, όσο και όσους καλούς δίσκους κι αν κυκλοφόρησαν έκτοτε, πιστεύω ότι δεν κατάφεραν να αναπαράξουν την μαγεία αυτών των 6 πρώτων - αυτών που βρήκαν άλλωστε πλήθος μιμητών!
5 Likes
Ειναι αλλο πραγμα οι Σαμπαθ με τον Οζζυ και αλλο χωρις. Δεν το λεω απο την αποψη της αξιας των δισκων, αλλα απο την αποψη της ιδιαιτεροτητας. Αυτος ο συνδυασμος που πετυχαν με τους πρωτους δισκους, ειναι ανεπαναληπτος ρε παιδι μου. Το Heaven And Hell ειναι εκπληκτικος δισκος, αλλα προκειται για αλλη μπαντα.
EDIT: και να μην ξεχναμε, ιδια χρονια βγηκε και το Blizzard Of Ozz, ετσι; Αλλη υπερδισκαρα!
8 Likes
Στα πρώτα πέντε με Ozzy δέκα με τόνο!!! Με Dio, Heaven and Hell 10, Mob Rules 9!!!
5 Likes
Το Eternal Idol είναι φοβερός δίσκος πάντως, άκουσέ τον.
1 Like
Σε καινούρια συνέντευξη του ο αρχηγός είπε ότι (επιτέλους) βρέθηκαν οι ταινίες του Born Again και ότι σκέφτεται το ενδεχόμενο remix.
Υπενθυμίζω ότι αυτό ήταν το σχέδιο πριν καμιά δεκαριά χρόνια, αλλά οι ταινίες είχαν χαθεί και μας έκατσε μόνο το remaster.
Στην ίδια συνέντευξη αναφέρει και πάλι για bix set της Martin era.
Οψόμεθα… 
4 Likes
8 Likes
Ίσως το αποκορύφωμα του κλασικού Black Sabbath ήχου (ναι, το ξέρω ότι το έχω πει και για τα άλλα κλασικά τους LPs!). Αλήθεια, αυτό το Children of the Grave, σε πόσα metal παρακλάδια έχει δώσει τα φώτα του; (ή το… σκοτάδι του, όπως το βλέπει κανείς!)
Κι όλα αυτά σε μόλις 10 μήνες από το προηγούμενο τους, πριν οι καταχρήσεις πάρουν το πάνω χέρι και οι μεταξύ τους σχέσεις την…κατιούσα!
7 Likes
Black Sabbath - 10
Paranoid - 10
Master of Reality - 9
Vol. 4 - 9
Sabbath Bloody Sabbath - 9
Sabotage - 8,5
Technical Ecstasy - 4
Never Say Die - 4
Heaven and Hell - 10
Mob Rules - 7,5
Born Again - 6,5
Seventh Star - 6
The Eternal Idol - 7
Headless Cross - 8,5
Tyr - 8
Dehumanizer - 8
Cross Purposes - 6,5
Forbidden- 2
13 - 5 - 6 με τα εξτρά κομμάτια
The End EP - 6,5
1 Like
Ας σημειώσουμε λοιπόν ξανά, ευκαιρίας δοθείσης ότι είναι 6 τα αριστουργήματα που απαρτίζουν το αξιοζήλευτο κατόρθωμα που πέτυχαν οι Black Sabbath με τους ισάριθμους πρώτους δίσκους τους.
Το πανέμορφα πολύμορφο και πειραματικό Sabotage είναι το τελευταίο εξ αυτών και βρήκε τους Sabbath με σοβαρά κλονισμένες τις μεταξύ τους σχέσεις εξαιτίας των καταχρήσεων που είχαν ξεφύγει πλέον, αλλά δυστυχώς όχι μόνο αυτών.
Η διάσταση απόψεων αναφορικά με την μουσική κατεύθυνση μεταξύ κυρίως του Iommi που επεδίωκε να επεκτείνουν τον ήχο τους και του Ozzy που ήθελε να επιμείνουν στην γνωστή συνταγή ήταν μια άλλη σημαντικότατη αιτία, όπως και η παράλογη απαίτηση του κιθαρίστα να στέκεται στο κέντρο της σκηνής εξοβελίζοντας τον χαρισματικό performer Ozz.
Βλέποντας πάντως τις αλλεπάλληλες επετείους για τις οποίες μας ενημερώνει η @evanthia τις τελευταίες μέρες, θα ήθελα να μάθω ποιο μεγαλόσχημο στέλεχος της όποιας εταιρείας είχε την φαεινή ιδέα να κυκλοφορούν όλοι αυτοί οι δίσκοι μέσα στο κατακαλόκαιρο!
9 Likes
Δισκάρα ατελείωτη. Ας μην πω πόσο ψηλά την έχω στη δισκογραφία τους, διότι θα γίνουν πολλές “αποκαθηλώσεις”.
Ούτε καν θυμάμαι πόσες φορές άκουσα στη ζωή μου την κασσέτα του Paranoid, κατά τη διάρκεια του μαθητικού διαβάσματος. Απλά, να πω ότι συνέπεφτε συχνά (ηθελημένα, μάλλον, από ένα σημείο κι έπειτα) η ώρα της μελέτης της Φυσικής με το άκουσμα του “Planet Caravan”. Απόκοσμη εμπειρία, με (μετα)φυσικές προεκτάσεις, η οποία ένιωθα ότι ενισχύει σημαντικά τόσο τη συγκέντρωσή μου, όσο και το δείκτη I.Q. μου. Αναμφίβολα, η προαναφερόμενη μυστηριακή κομματάρα συνετέλεσε στο να ερωτευτώ το εν λόγω μάθημα και να αριστεύσω σε αυτό ως εξεταζόμενος μαθητής.
Λάβετε…
4 Likes
Άραγε αν υπήρχε poll για δισκάρες με πραγματικά άσχημα εξώφυλλα, το “Paranoid” έπιανε πρωτιά; Ή έστω τριάδα; Πιο κάτω δύσκολα.
1 Like
Γενικά οι Sabbath πάσχουν λίγο από εξωφύλλα. Πέρα από την εξωφύλλαρα του ντεμπούτου , άντε και τα heaven and hell, mob rules, sabotage, 13 που είναι συμπαθητικα, τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους ποτέ δεν μου άρεσαν.
Τα sabbath bloody sabbath, born again και dehumanizer τα θεωρώ ακόμα χειρότερα εξώφυλλα από το paranoid (που είναι πολύ μεγάλη δισκαρα βεβαίως!)
Όλα καλά, αλλά το Sabbath Bloody Sabbath άσχημο; Το θεωρώ εξωφυλλάρα, πολύ χαρακτηριστικό και τολμηρό.
Κάπου εδώ να προσθέσω πως το Technical Ecstasy είναι φοβερά υποτιμημένος δίσκος. Ναι, δεν είναι δεκάρι όπως τα προηγούμενα αλλά τον θεωρώ έναν (πολύ) καλό δίσκο συνολικά, με 2-3 τρελά κομμάτια.
1 Like
Σαν σύλληψη και προκλητικοτητα για την τότε εποχή είναι πολύ αξιόλογο (το SBS), αισθητικα δεν μου αρέσει όμως, σαν να κακογερασε λίγο, σε αντίθεση με τη μουσική του δίσκου που είναι αειθαλής και πάντα επίκαιρη.
1 Like