51 Χρόνια
11 Likes
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο LP των Sabbath, είναι όμως το “προσωπικό” αγαπημένο μου, μιας και είναι αυτό που άκουσα πρώτο από αυτούς! Εντάξει, και με τους ύμνους που περιέχει, μια τέτοια δήλωση δεν ακούγεται υπερβολική!
(Ας μην επαναλάβουμε τα γνωστά και χιλιοειπωμένα για το Snowblind που προοριζόταν και για γενικός τίτλος τους album αλλά συνάντησε την έντονες αντιρρήσεις της δισκογραφικής και περιορίστηκαν στο να ευχαριστήσουν δημόσια την “great COKE - Cola company” στα liner notes!)
5 Likes
Νομίζω πια το 2ο αγαπημένο μου. Το Changes μόνο θα πέταγα. Αλλά οκ, that’s just me.
3 Likes
Κατά την η γνώμη μου, το Vol. 4, είναι ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος της περιόδου με Ozzy, έχει συνθέσεις για όλα τα γούστα αλλά το κυριότερο, δεν υπάρχει κομμάτι στο οποίο θα κάνω skip, είναι ενας δίσκος τον οποίο μπορώ να ακούσω από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, χωρίς διακοπή. Το Changes κομματάρα και έκπληξη από τους Sabbath, κανείς δεν θα περίμενε τέτοιο κομμάτι από αυτούς. Επίσης, στο Wheels Of Confusion, το οργανικό που παίζει στο τέλος, θαρρώ ότι το ακούσαμε ανασκευασμένο από ένα μεταγενέστερο συγκρότημα το οποίο γενικά έκλεινε το μάτι στους παλαιότερους. Ακούστε το outro του “Fade To Black” των Metallica και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Επίσης, για το Born Again κάποια λόγια. Στην ουσία, πέρα από τα γνωστά κομμάτια τους, ο πρώτος δίσκος Sabbath που άκουσα, ήταν ο συγκεκριμένος, λόγω του Gillan, λόγω του ότι ήμουν φανατικός των Deep Purple πιο πριν. Έκτοτε, έχοντας ακούσει και το υπόλοιπο της δισκογραφίας τους, θαρρώ ότι ο Born Again, είναι ο πιο sinister δίσκος τους, νομίζω αυτή τη dark διάθεση που είχε σε σημεία, δεν την είχε κάποιος άλλος δίσκος τους, αυτή τη σκοτεινιά. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, ο Ward θα συμφωνήσω ότι εδώ βρισκόταν στην καλύτερη φάση της καριέρας του, νομίζω και ο ίδιος είχε δηλώσει ότι το Born Again, ήταν η καλύτερη δουλειά του με το συγκρότημα και φυσικά ο Geezer, παρόλο που λένε ότι έβαλε το χεράκι του αλλοιώνοντας το μιξ, έδωσε μια καλή ερμηνεία γενικά, πιο ατμοσφαιρική προσέγγιση στο παίξιμο, όχι τόσο δεξιοτεχνική θα έλεγα.
Θέλετε τη σκιαχτική και δαιμονιώδη ερμηνεία του Gillan στο Disturbing The Priest, θέλετε το σκιαχτικό riff του Zero The Hero, την μελαγχολική ατμόσφαιρα του Born Again, έχει στιγμές ανεπανάληπτες. Φυσικά και έχει κάποιες κουλαμάρες που δεν έχουν καμία σχέση με το Black Sabbath moniker, ειδικά εκείνο το Keep It Warm. Εντάξει, Trashed, Digital Bitch, Hot Line, φέρουν τη σφραγίδα Deep Purple στο στυλ και στο τέμπο, ειδικά και σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Gillan, οι συνειρμοί πολλοί. Σε αυτά τα κομμάτια μάλιστα, θα έλεγα ότι και ο Iommi παίζει με τρόπο παραπλήσιο με του Blackmore.
Γενικά, πολλοί μπορεί να θεωρούν πολύ παράξενη τη συνεργασία με τον Gillan, το παρασκήνιο τα λέει όλα, το υλικό αυτό καθαυτό όμως, έχει άλλη γνώμη. Έχει κομμάτια που δεν λειτούργησαν καθόλου, έχει όμως και κομμάτια που λειτούργησαν πάρα πολύ καλά, έφεραν τις παλιές δόξες στους Sabbath και ως φανατικός του Gillan, θα έλεγα ότι σε αυτό το δίσκο, ήταν πραγματικά λυσσαλεος ερμηνευτικά, πραγματικά ήταν ασυγκράτητος και αποκάλυψε την πιο δαιμονιώδη πλευρά του, ποτέ δεν είχε ακουστεί έτσι σε άλλη δουλειά του. Να δούμε τι διαφορετικό θα έχει το μιξ, η αλήθεια είναι ότι δεν με ενοχλεί αλλά σε σημεία, όταν σολαρει ο Iommi, ακούγεται λες και χαράζει κιμωλία σε μαυροπίνακα, ειδικά σε μεγάλη ένταση.
9 Likes
42 χρόνια από την κυκλοφορία του Mob Rules, άλλης μιας δισκάρας από τους Sabbath, κι ας είναι το συγκεκριμένο καταδικασμένο να βρίσκεται στη σκιά του Heaven and Hell…
…όσο γίνεται να μείνει στη σκιά δίσκος με κομμάτια όπως το Falling off the Edge of the World και το The Sign of the Southern Cross, ελάχιστα δηλαδή!
12 Likes
Μέγιστος δίσκος, τρομερή ατμόσφαιρα. Ορισμένα από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψαν ΠΟΤΕ ως συγκρότημα είναι εδώ
5 Likes
Και κατά μία τρομερή σύμπτωση, χθες άκουγα τα Falling Of The Edge Of The World, Mod Rules και φυσικά, το σφηνάκι 100+ οκτανίων με το οποίο ανοίγει ο δίσκος, το Turn Up The Night. Επειδή είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω το δίσκο και γενικά το κομμάτι, με ενθουσίασε το γεγονός το πώς σε αρπάζει από τα μούτρα ευθύς εξαρχής και σε κοπανάει αλύπητα μέχρι να τελειώσει, το τέμπο του κομματιού και όλη η δυναμική του, πραγματικά είναι μια απίστευτη εμπειρία, υπάρχει άφθονο intensity, όλη η μπάντα πατάει γκάζι και δεν σταματάει στιγμή, cocaine is a hell of a drug. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές τέτοιες στιγμές στη δισκογραφία τους που μοιράζουν τέτοια χαστούκια, δεν σε κουράζει, ίσα ίσα, θέλεις κι άλλο. Φυσικά και το Falling Of The Edge είναι μια αντίστοιχη περίπτωση, πραγματικά έχω πάθει σοκ με τη δυναμική αυτών των δύο κομματιών.
Βέβαια, μέσα σε αυτά τα έπη, υπάρχει μια κουλαμάρα που έχει το όνομα County Girl αλλά, όταν έχει ο δίσκος τέτοια έπη μέσα, προφανώς και δεν θα σταθούμε εκεί. Πιστεύω ότι ως δίσκος, άνοιξε το δρόμο για τους μετέπειτα δίσκους τους, θαρρώ ότι το Born Again αποτελεί φυσική εξέλιξη αυτού του δίσκου και φυσικά, άνοιξε το δρόμο για το Dehumanizer.
Θαρρώ ότι το Heaven & Hell ως δίσκος, δεν είχε αρκετά doomy vibes όπως θα περιμέναμε από δίσκο των Sabbath, δεν είχε την αναμενόμενη σκοτεινιά, η οποία όμως, επέστρεψε στο Mob Rules, έδειξε ότι ακόμα και με διαφορετική φωνή ως μπροστάρη, μπορούν να γράψουν μουσική στο ύφος με το οποίο είναι συνυφασμένο το όνομα τους.
3 Likes
Κομματάρα, από τα αγαπημένα μου.
11 Likes
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι κακό κομμάτι. Όμως, θεωρώ ότι είναι κάπως ασύνδετο σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα του δίσκου, είναι κάπως έντονο το κοντραστ σε θέμα διάθεσης, το κουλαμάρα, αναφέρονταν στο οτι, πιστεύω ότι δεν είχε θέση δίπλα στα υπόλοιπα κομμάτια, ξαναλέω όμως, όχι ποιοτικά, καθαρά σε θέμα διάθεσης που βγάζει το κάθε κομμάτι.
4 Likes
Πιο λακωνικά, είναι rainbow σε δίσκο sabbath
3 Likes
Μισός αιώνας Sabbath Bloody Sabbath, δοξάσατε!
Ένας αριστουργηματικός δίσκος που εισάγει νέα στοιχεία στον ήχο των Sabs, δημιουργημένος μάλιστα μετ’ εμποδίων! Από τη μία οι καταχρήσεις που είχαν αρχίσει να τους καταβάλουν, από την άλλη το λεγόμενο writer’s block που πέρναγε κατά την έναρξη των ηχογραφήσεων ο βασικός συνθέτης, Iommi, κάτι που διορθώθηκε όταν αποφάσισαν να ηχογραφήσουν σε ένα μεσαιωνικό κάστρο και ο Μουστάκιας της καρδιάς μας έγραψε το riff του ομώνυμου κομματιού!
Και βέβαια, με το εμβληματικό εξώφυλλο με το οποίο έθεσαν, μετά τα μουσικά, και τα εικαστικά πρότυπα για το νεαρό metal ιδίωμα!
18 Likes
Τεράστιος δίσκος, ο πατέρας τον άκουγε συχνά και με έβαλε στα rock/metal ακούσματα. Ευχαριστώ πατέρα
8 Likes
This post was flagged by the community and is temporarily hidden.
5 Likes
Βρε, βρε…
54 χρόνια από την εμβληματική εκείνη 13η Φεβρουαρίου, όταν συντελέστηκε κοσμογονία στο rock! Πέραν των ετών που πέρασαν δεν έχω να προσθέσω άλλο κάτι σε ότι έγραφα τέσσερα χρόνια πριν!
10 Likes
Συνεχίζοντας στο πνεύμα των επετείων, ας ευχηθούμε χρόνια πολλά στον Tony τον Iommi, τον Μουστάκια της καρδιάς μας, τον πατέρα of all metal, που σήμερα κλείνει αισίως τα 76 έτη!
14 Likes
Αν το heavy metal είχε βλέμμα, ναι, κάπως έτσι θα κοιτούσε.
2 Likes
Δεν παίζει να έχω ματαξαναδεί πιο σκληροκαριόλικο συνδυασμό βλέμματος και μουστακίου
2 Likes
Η στιγμή που κάποιοι περιμέναμε, κατέφθασε, φαίνεται πως επιτέλους γίνεται πραγματικότητα κάτι το οποίο είχε ειπωθεί από καιρό ότι θα γίνει. Ναι, φαίνεται ότι τον Μάιο έχουμε το υλικό της Martin εποχής, τα άλμπουμ μεταξύ 1989 - 1995.
Ήδη έχουν βγει τα πρώτα singles σε Spotify. Καλή ακρόαση!
12 Likes
Επιτέλους!
2 Likes