Όχι ρε
Εκτός από τη φάρσα (και το ότι οι Nightwish είχαν παίξει μετά τους Queensryche) (και το γεγονός ότι για περίπου μιάμιση ώρα νομίζαμε πως είχαμε αποκλειστεί στο Γιούρο) δεν θυμάμαι κάτι άλλο δυσάρεστο
Το αφήνω εδώ γιατί όποτε γράφονται πάνω από δύο σχόλια στο νήμα του Ozzy τρομάζει ο κόσμος!
3 Likes
Πιστό λοιπόν στις συνήθειες και τους ρυθμούς των 70s, το Master of Reality τρίτο στη σειρά LP των Black Sabbath ήρθε μόλις 10 μήνες από το προηγούμενο τους και μέσα στο κατακαλόκαιρο! Το σημαντικότερο είναι βέβαια ότι επρόκειτο για το τρίτο στη σειρά αριστούργημα των Sabs, αυτό που όπως και τα άλλα δύο, έθεσε τις βάσεις για όσα θα δημιουργήσουν αργότερα οι αμέτρητοι επίγονοι τους! Ακούγοντας π.χ. το Children of the Grave σκέφτεσαι πόσα metal παρακλάδια “πάτησαν” πάνω του!
Όλα αυτά τα εντυπωσιακά, 53 χρόνια πριν, σαν σήμερα!
11 Likes
Νομίζω ότι είναι και το άλμπουμ το οποίο διαμόρφωσε την ταυτότητα του συγκροτήματος και για όλη την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Χαμηλότερα κουρδίσματα, πιο dark ατμόσφαιρα, αυτό το άλμπουμ αποτελεί τη βάση για τον ήχο των Sabbath. Οι δύο πρώτοι δίσκοι, έμοιαζαν πολύ ηχητικά με το τι κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή, από αυτό το δίσκο και έπειτα όμως, οι Sabbath βρήκαν την ταυτότητα τους και ναι, από αυτό το άλμπουμ προέκυψαν και ένα σωρό είδη και συγκροτήματα επομένως, είναι δισκάρα και βάση για πολλά πράγματα που προέκυψαν στο μέλλον…
3 Likes
13 Likes
1 Like
Σαν σήμερα πριν από 49 χρόνια κυκλοφόρησε το Sabotage που έχει να καυχιέται για την ποικιλομορφία που το διακρίνει, μερίμνη κυρίως του Iommi, μιας και ο Ozzy ήταν αντίθετος στους πειραματισμούς και υπέρμαχος του να παραμείνουν πιστοί στη γνωστή φόρμουλα.
Αυτή η διαφωνία, σε συνδυασμό με τις καταχρήσεις στις οποίες ήταν όλοι χωμένοι συν την παράλογη απαίτηση του κιθαρίστα να στέκεται στο κέντρο της σκηνής εξοβελίζοντας τον χαρισματικό performer Ozz, επιδείνωσε σε μη αναστρέψιμο βαθμό τις μεταξύ τους σχέσεις, κάτι που όμως δεν θα είχε ακόμη εμφανείς συνέπειες στην μουσική τους, αφού το Sabotage έμελλε να είναι άλλο ένα αριστούργημα, το τελευταίο στη σειρά των φοβερών 6 πρώτων δίσκων των Black Sabbath!
Τι να λέμε, είναι ο δίσκος για τον οποίο ο Max Cavalera δήλωσε κάποτε πως θα του αρκούσε να τον είχε δημιουργήσει ο ίδιος, για να παρατήσει τη μουσική ευχαριστημένος!
18 Likes
Ο χαρισματικός performer Ozz θα ήταν, ενδεχόμενα, ένα ταλαιπωρημένο ζάκι στους δρόμους του Birmingham αν δεν ήταν δίπλα του ο ΓΙΓΑΣ Tony κι οι υπόλοιποι σπουδαίοι κιθαρίστες που είχε στη σόλο καριέρα του
(κι εκείνη η δύσμοιρη η γυναικούλα του που του στέκεται 42 χρόνια τώρα 
)
O Ozz ειναι λατρεια, αλλα νομιζω οτι δεν θα ηταν καν ναρκωμανης διοτι δεν θα ειχε τα χρηματα για αυτο. Θα ηταν ενας μεθυστακας, κατι που ουσιαστικα παραδεχεται ο ιδιος στη βιογραφια του. Βεβαια, εκανε ο,τι μπορουσε για να φανει ισαξιο μελος των Σαμπαθ και καπου ενιωθε ενα κομπλεξ κατωτεροτητας. Επισης, εκθειαζει τη Σαρον παντου και παντα, τουλαχιστον δημοσια.
Στα ματια μου ο πριγκιπας του σκοτους ειναι ο Γκαζα της μουσικης. Με τη διαφορα οτι ο Γκαζα δεν ειχε καριερα μεχρι τα 75 του, δεν ειχε συζυγο που να τον κραταει ορθιο και δεν ειχε royalties για να κερδιζουν λεφτα μεχρι τα τρισεγγονα του (για αρχη και βλεπουμε).
#teamOzzy #teamGazza
7 Likes
Δισκάρα 
Μη σου πω και ανοσιούργημα!
1 Like
…που κατά σύμπτωση κυκλοφόρησε την ίδια μέρα που πέθανε ο Jimi Hendrix - όλες οι σημειολογίες δηλαδή να δείχνουν το οριστικό τέλος των “πολύχρωμων” 60s και τον ερχομό των πιο “αυστηρών” (τουλάχιστον όσον αφορά την οπτική των Sabbath) 70s!
2 Likes
Το Vol.4 θα κατέχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου μιας και ήταν ο πρώτος “κανονιkός” δίσκος των Sabbath που άκουσα (είχε προηγηθεί η συλλογή Blackest Sabbath), αλλά είναι και αντικειμενικά τεράστια δισκάρα!
(Γνωστή η ιστορία με το Snowblind που προοριζόταν και για γενικός τίτλος του LP, αλλά μετά τις έντονες αντιρρήσεις της εταιρείας τους, οι Sabbath περιορίστηκαν στο να ευχαριστήσουν δημόσια την… “great COKE - Cola company” στο οπισθόφυλλο, μην τα ξαναλέμε!)
2 Likes
Για μένα, ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος της Ozzy περιόδου, μου αρέσει αυτή η ποικιλία υφών που έχει στα κομμάτια, είναι όλα ένα κι ένα. Άλλος είναι ο προσωπικός αγαπημένους από αυτή την περίοδο, ως δίσκο όμως, αυτόν θεωρώ ως τον καλύτερο.
2 Likes
πόσα ; 
Χάρη στο πιο πρόσφατο βίντεο του Φράγκου (για όσους δεν έχουν δει βίντεό του, μυρίζουν λίγο boomerίλα αλλά έχει κάνει ωραία προσπάθεια σε όλα του τα βίντεο κι αξίζει να προσπεράσατε κάποια cheesy εικαστικά), ξανά έβαλα δισκογραφία sabbath στη μετά-Dio εποχή.
3 αλμπουμς δεν είχα ακούσει καν: 7th star, Cross Purposes, Forbidden.
Επειδή δίνω 3-4 ακροάσεις ανά ημέρα επί 2 μέρες στο κάθε άλμπουμ, αυτή τη στιγμή έχω φτάσει να τελειώσω τα Born Again και Seventh Star και ξεκίνησα σήμερα το Eternal Idol.
Για το Born Again: Σε κάποιους αρέσει, σε περισσότερους όχι. Βρίσκομαι κάπου στη μέση. Μικρότερος, ήξερα μόνο το Zero the Hero που ήταν σε ένα best of τους (between heaven and hell). Αργότερα έμαθα και το Disturbing the Priest από τους Psychotic Waltz. Αυτά τα 2 κομμάτια, μαζί με το Trashed, ξεχωρίζουν για μένα.
Μετά ξεκινά η hard rock πλευρά του άλμπουμ με τα hot line, digital bitch κτλ που είναι μια χαρά γι αυτό που είναι. Συνολικά, βάζω θετικό πρόσημο στον δίσκο, με τη σημείωση ότι τον ακούω χωρίς να περιμένω sabbath.
Αυτό που βρίσκω σχεδόν απαράδεκτο είναι η ερμηνεία/μεταφραση του Gillan στα κλασικά κομμάτια του Ozzy (στη deluxe version του δίσκου). Προσπαθεί εμφανώς να βάλει το δικό του στοιχείο στα κομμάτια αλλά θεωρώ ότι αποτυγχάνει και βγαίνει κάτι πολύ forced.
Για το Seventh Star: Πολύ μεγάλη θετική έκπληξη. Γνωρίζοντας ότι δε θα ακούσω Sabbath αλλά έναν hard rock δίσκο του Iommi με την (μπλουζ) φωνή του Hughes, ξεκίνησα χωρίς προσδοκίες. Σχεδόν όλα τα κομμάτια έχουν κάτι να δώσουν και κάποια έχουν και κολλητικά ρεφραιν (πχ No Stranger to Love). Ειλικρινά, με διασκέδασε πολύ αυτή η μίξη Purple/Rainbow/Whitesnake και πιστεύω ότι έχει φάει hate για λανθασμένους λόγους.
Τέλος, ο Χιουζ ερμηνεύει πολύ καλύτερα από τον προκάτοχό του τα Ozzy κομμάτια στα live εκείνης της περιόδου, ουσιαστικά σεβόμενος την αρχική εκτέλεση.
Περνάω τώρα στην Martin εποχή, την οποία έχω ακούσει ήδη. Θέλω να δω όμως πόσο καλά έχουν γεράσει αυτά τα άλμπουμς στο πέρασμα των χρόνων…
12 Likes
Γαμάτα έχουν γεράσει, διακάρες τα Headless Cross και TYR
11 Likes
Νομίζω τα φωνητικά του Martin στο Headless Cross ( τουλάχιστον ) είναι εκπληκτικά και από άλλο πλανήτη. Κρίμα που ο τύπος δεν το είχε στα live - δεν ήταν showman όπως ο Ozzy και ο Dio. O Μουστάκιας το καθήκον του το κάνει σε κάθε Black Sabbath album , από κει και πέρα τα υπόλοιπα είναι θέμα γούστου.
5 Likes