Για μένα, οι πολιτικές ταμπέλες όπως αριστερός, κεντρώος ή δεξιός έχουν μικρή σημασία σήμερα. Στην εποχή μας, την κατεύθυνση την καθορίζει μια παγκόσμια ολιγαρχία, οπότε οι πολιτικές ταυτότητες έχουν περιορισμένο αντίκρισμα. Ό,τι και αν δηλώνουν οι πολιτικοί, έχουν ελάχιστα περιθώρια για ελιγμούς. Οι ταμπέλες εξυπηρετούν κυρίως σε επίπεδο κομματικής και ιδεολογικής προπαγάνδας, προκειμένου να κατευθύνουν τα ακροατήρια τους, μοιράζοντας ιδεολογικό «σανό».
Αναφορικά με τον σύγχρονο αριστερό, για παράδειγμα, ο Απόστολος Γκλέτσος είχε υποστηρίξει την ιδέα να φέρουμε ιερόδουλες από χώρες με αντίστοιχη εθνικότητα, ώστε να μπορούν οι μετανάστες να επιλύουν τα σεξουαλικά τους προβλήματα. Κάποιοι του αντιτάχθηκαν, υποστηρίζοντας ότι αυτή η άποψη δεν ταιριάζει με τον αριστερό λόγο, ενώ η απάντηση του Γκλέτσου ήταν ότι, αντίθετα, αυτό είναι πολύ αριστερό, καθώς αναγνωρίζει και τις ανάγκες των μεταναστών. Οι απόψεις γύρω από αυτά και πολλά άλλα θέματα είναι ποικίλες, γεγονός που εξηγεί τη διάσπαση της αριστεράς σε πλήθος κομμάτων και τάσεων, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη δεξιά. Δεν υπάρχει κάποια ενιαία «βίβλος» που να καθορίζει ποια είναι η σωστή άποψη. Ο καθένας, ανάλογα με την κοσμοθεωρία του, τις εμπειρίες του και τις αντιλήψεις του, διαμορφώνει την άποψή του για το τι είναι σωστό.
Επιπλέον, είναι αρκετά παράξενο το γεγονός ότι ορισμένοι που αυτοπροσδιορίζονται ως ριζοσπάστες αριστεροί και αντικαπιταλιστές, εκφράζουν θαυμασμό για χώρες όπως η Σουηδία και ο Καναδάς, οι οποίες είναι ενσωματωμένες βαθιά στο καπιταλιστικό σύστημα, αποτελώντας μάλιστα χαρακτηριστικά παραδείγματα της καπιταλιστικής τάξης. Και μάλιστα σε πολλές από αυτές τις χώρες εξακολουθεί να υφίσταται ο θεσμός της βασιλείας. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι στην Ελλάδα, όπου δεν έχουμε καν βασιλεία, κάποιοι αντιδρούν έντονα στη συμμετοχή ενός πρώην βασιλιά στη δημόσια ζωή (πχ έκανε γλέντι και χόρεψε ο Γλύξμπουργκ στο Τατόι), ενώ την ίδια στιγμή εξυμνούν χώρες που εξακολουθούν να έχουν κανονική βασιλεία.
Γενικά, δεν φαίνεται να βγάζει κανείς εύκολα άκρη. Κάποιοι δηλώνουν αριστεροί και ταυτόχρονα εκθειάζουν τη… Σιγκαπούρη, και επικρίνουν τον Μητσοτάκη για την κακή κατάταξη της Ελλάδας στον δείκτη ελευθερίας του τύπου, ο οποίος ήταν στη θέση 107. Σύμφωνα με τον World Press Freedom Index του 2025 από την οργάνωση Reporters Without Borders (RSF), η Ελλάδα κατατάσσεται στην 99η θέση, ενώ η Σιγκαπούρη είναι στην 123η θέση. Αν και η 99η θέση της Ελλάδας δεν είναι ιδανική, παραμένει σαφώς καλύτερη από τη 123η θέση της Σιγκαπούρης.