Δεν βρηκα σχετικο τοπικ… Προκειται για την καινουρια ταινια του Darren Aronofsky. κανει πρεμιερα στις ΗΠΑ 3/12…
Το trailer ειναι ακρως πορωτικο…
εχει γινει συζητηση στο “προσεχως” νομιζω…για μενα η πιο πολυαναμενομενη ταινια της χρονιας(με το machete \m/)…
αναμενουμε το νεο ΕΠΟΣ…αληθεια ελλαδα τοτε βγαινει?η αμερικη μονο?
…και οι πρωιμες κριτικες ακρως ενθαρυντικες και παραληλα υπαρχουν και αρκετες αμφιλεγομενες ως προς το οτι η ταινια ειναι των ακρων και ‘love or hate’…οπως και ναχει, αναμενουμε με αγωνια, o Aronofsky ειναι σταθερη ανερχομενη δυναμη…
[I][…]Η αυλαία του 51ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πέφτει το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010 στο Ολύμπιον με την πολυαναμενόμενη και πολυσυζητημένη Μαύρος κύκνος / Black swan του Ντάρεν Αρονόσφκι / Daren Aronofsky, με τους Νάταλι Πόρτμαν, Βενσάν Κασέλ, Γουινόνα Ράιντερ, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ και Μίλα Κούνις, η οποία μάλιστα απέσπασε το βραβείο καλύτερης νέας ηθοποιού στο φεστιβάλ Βενετίας. Πρωταγωνίστρια είναι η Νίνα, μια τελειομανής μπαλαρίνα ενός νεοϋορκέζικου θιάσου, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα τόσο του θριάμβου -καθώς ετοιμάζεται να ενσαρκώσει τον ρόλο της ζωής της στη «Λίμνη των κύκνων»-, όσο και της κατάρρευσης, αφού η δοκιμασία αυτή θα την εξωθήσει στα άκρα.
Ίσως η πιο σοφιστικέ ταινία στη μέχρι τώρα φιλμογραφία του Αρονόφσκι, ο Μαύρος κύκνος αποτελεί μια σπουδή χαρακτήρων με έντονο άρωμα γυναίκας, αισθησιασμό, «χορογραφημένη» φωτογραφία, αλλά και τολμηρές σκηνές που έχουν προκαλέσει αίσθηση. Η μουσική του Τσαϊκόφσκι εντείνει την εσωτερική πάλη της κεντρικής ηρωίδας, η ζωή της οποίας ταυτίζεται τραγικά σχεδόν με την τέχνη της. Μέσα σε ένα μυστηριώδες παιχνίδι όπου κυριαρχούν ο ανταγωνισμός, τα πάθη, η σεξουαλικότητα και οι εμμονές, η Νίνα μεταμορφώνεται σε έναν πανέμορφο κύκνο ο οποίος αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην λαμπερή και την κατασκότεινη όψη του.[/I]
http://www.filmfestival.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=1&&page=607&newsid=1377
Ο Αρονόφκσι δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ και δεν θα το κάνει ούτε τώρα. Προσωπικά, δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από το τέλειο.
Το καστ είναι εξαιρετικό, το σενάριο είναι τούμπανο και σε συνδυασμό με τη στυλιζαρισμένη (αλλά όχι υπερβολική) και, ταυτόχρονα, λακωνική (αλλά όχι βαρετή) σκηνοθεσία του Αρονόφκσι, με κάνουν να ελπίζω για τεραστίων διαστάσεων ταινιάρα.
ξερουμε ποτε βγαινει στην Ελλαδα ??
στα γυρίσματα της ταινίας η πορτμαν επεσε με τον ωμοπλάτη και χτύπησε…
ζήτησε απο την παράγωγη να την πάνε σε γιατρούς και της είπαν οτι δεν μπορούν να το κάνουν λόγω του χαμηλού μπάτζετ.!!!
καλα και στην Αθήνα τίποτα?#-o
Darren Aronofsky και Natalie Portman!!!
η ταινία που περιμένω όσο καμία άλλη…πολλά υποσχόμενη,για να δούμε τι θα δούμε τελικά, αν και ο Aronofsky δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ…
Πήρα να ρωτήσω για τυχόν εισητήρια σήμερα για την προβολή στο φεστιβαλ Θεσσαλονίκης, αλλά είναι μόνο με προσκλήσεις.
Μου αρέσει ο Αρονόφσκι, μόνο το ρεκβιεμ δεν έχω δει και δεν νομίζω ότι πρόκειται στο εγγύς μέλλον.
Είναι καταπληκτικός σκηνοθέτης και ας μην τρελαίνομαι για τις ταινίες του.
Λοιπόν παιδιά, είδα την ταινία πριν λίγες ώρες κι έχω να πω το εξής: βάζει υποψηφιότητα για κορυφαία ταινία του Αρονόφσκι.
Έργο πολυεπίπεδο, ψυχογράφημα πάνω αλλά και μέσα στην αλληγορία της Λίμνης ων Κύκνων, το αιώνιο ψυχοράγγημα του Καλλιτέχνη ντυμένο στο αθάνατο άσπρο-μαύρο στροβιλίζεται στις μελωδίες του Τσαϊκόφσκι. Φυσικά ο καθένας μπορεί να κάνει την δικια του ανάγνωση-αυτή είναι απλά η δική μου.
Γενικά ο Αρονόφσκι είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που η εμπορικότητα συναντά την ποιότητα, αλλά στο συγκεκριμένο φιλμ πολλά κρέντιτ πρέπει να πάρουν και οι σεναριογράφοι.
Τέλος, για τους μερακλήδες, η ταινία έχει πολύ και καλή -πάρα πολύ καλή από όλες τις απόψεις θα έλεγα 
- Nάταλι. Και σε μια φάση έχει δίδυμο-φωτιά με Μίλα. :roll:
Έχοντας την ιδιαίτερη τιμή να κρατώ στα χέρια μου μια πρόσκληση για την τελετή λήξης του 51ου φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (κι αυτό μόνο χάρη στην πολύτιμη βοήθεια ενός αληθινού κινηματογραφόφιλου, τον οποίο ευχαριστώ και μέσα από την κριτική αυτή για το δώρο που μου έκανε), διένυσα καμιά 300αριά χιλιόμετρα, μέσα από παγετούς και βουνά, για να δω το νέο πολυαναμενόμενο δημιούργημα του Darren Aronofsky, υπό τον τίτλο ?Μαύρος Κύκνος? (?Black Swan?). Οι προσδοκίες ήταν ήδη αυξημένες, κι αυτό εξαιτίας του εξαίρετου παρελθόντος που κουβαλά ο εν λόγω σκηνοθέτης αλλά και λόγω του hype που είχε προκληθεί γύρω από την ταινία, η οποία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές με το ?καλημέρα?. Αφού έσβησαν τα φώτα του κινηματογράφου Ολύμπιον, η παγωνιά της πλατείας Αριστοτέλους, έμεινε μια και καλή έξω από την αίθουσα κι έδωσε τη θέση της σε μια εξελικτική διακύμανση συναισθημάτων που κράτησε την ένταση αμείωτη καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Κι αυτό διότι, πέρα από τις γνώσεις περί κινηματογράφου που διαθέτει ο καθένας ή όχι, η μεγαλύτερη επιτυχία (σε κάθε μορφή τέχνης άλλωστε ισχύει αυτό) είναι το έργο να σού μιλά άμεσα, χωρίς δήθεν επιδείξεις των ?ψαγμένων? ικανοτήτων του σκηνοθέτη και των λοιπών δημιουργών του. Κι ανέκαθεν, αυτό ήταν το ισχυρό χαρτί του Aronofsky. Να συγκινεί τα πλήθη, να τραβά τα συναισθήματα στον πάτο τους και να τα σηκώνει ξανά ψηλά, σαν να βουτάς πολλές φορές στα βάθη των ενδοσκοπήσεών σου, και να αναδύεσαι καθαρός, ως γνήσιο παιδί της κάθαρσης. Ειδικά τούτο το πετυχαίνει ο συγκεκριμένος με το νεανικό κοινό, μιας κι οι ταινίες του μέχρι τώρα βρύθουν από νεολαιίστικα vibes, εξιστορώντας τη ζωή με μια εφηβική ματιά τις περισσότερες φορές, αφού οι εικόνες που δημιουργεί χρωματίζονται από ακραίες συναισθηματικές εξάρσεις, κάνοντας κύκλους που ξεκινούν από το ρομαντισμό, περνούν από τη νοσταλγική διάθεση, υποκρύπτουν επαναστατικό πνεύμα αλλά πάντοντε γνέφουν πονηρά προς τα τοπία της θλίψης, των εσωτερικών πτώσεων, της επίπονης ήττας των αγνών ονείρων που κουβαλά ο καθένας μας, είδικα στα νιάτα του. Το αυτό επιβεβαιώθηκε και σε αυτήν την ταινία, που τολμώ να πω ότι συγκέντρωσε στοιχεία από όλες τις προηγούμενες δουλειές του. Είχε πάλι τη γλυκόπικρη αύρα του Requiem for A dream μαζί με τη μοναχική πορεία προς την ματαιόδοξη ευτυχία του Wrestler. Είδαμε πάλι την ανάγκη για εσωτερική ανάταση του The Fountain αλλά και το περιπαικτικό, σχεδόν ειρωνικό μάτι του Pi. Το μίγμα λοιπόν φαντάζει εκρηκτικό και είναι τέτοιο. Με οδηγό την αποστομωτική Natalie Portman (η ώρα του Oscar έφτασε), η ταινία μάς παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί σε έναν ατέρμονο χορό συναισθημάτων, όπως άλλωστε είναι και το βασικό concept της όλης σύλληψης, το μπαλέτο. Πάντοτε απέδιδε η πρακτική τού να πετάς μελανά χρώματα σε ?αθώες? δραστηριότηρες του ανθρώπου, προκαλώντας ενδιαφέρουσες αντιθέσεις. Η γλυκιά, λεπτεπίλεπτη μπαλαρίνα, χαμένη μέσα στη δίνη της ανάγκης της για διαρκή τελειότητα, χάνει τον έλεγχο και θυσιάζει κάθε εκδοχή του εαυτού της στον ένα και μοναδικό της σκοπό. Της απόλυτης επιτυχίας και καταξίωσης, που τελικά ταυτίζεται με την ίδια την αίσθηση ευτυχίας των ανθρώπων: άφταστη κι άρα ανύπαρκτη. Η πορεία της κεντρικής ηρωίδας προς τη δήθεν αποθέωση είναι σχεδόν σπαρακτική. Το παιγνίδι με την έννοια του υπαρκτού και του φαντασιακού είναι ένας ευφυής τρόπος για να πειστούμε και πάλι για τις ιδιαιτερότητες του ανθρώπινου ψυχισμού, αναπαριστώντας τη διαδρομή εκείνη που θαρρείς πως οδηγεί στην τελειοποίησή σου μέσα από την αυτοκαταστροφή. Η ταινία μεταφέρει με χαρακτηριστική άνεση την αγωνία αυτή στο θεατή, με το τέλος να σε λυτρώνει από αυτή τη διαρκή πάλη ανάμεσα στο λευκό και μαύρο κομμάτι του εαυτού μας, που όλοι κουβαλάμε. Το παιδικό παραμύθι εδώ μετατρέπεται σε ώριμο εφιάλτη, εντός του οποίου ξεδιπλώνονται χωρίς περικοπές οι ηθικοπλαστικές ενοχές των ανθρώπων, η σαρωτική επικράτηση του εγώ πάνω από το εγώ μας. Το απόλυτο δόσιμο στην αλλοτρίωσή μας, καθώς μπαίνουμε κατά κυριολεξία στο πετσί των ρόλων που η κοινωνία μάς έχει φορέσει, σαν κοστούμι και μακιγιάζ χορευτικής παράστασης. Στην πίστα αυτή, που κατ’ ουσίαν περιγράφει τη ζωή μας, ο θεατής θα βιώσει την τέλεια απορρόφηση των ανθρωπίνων αναγκών, των σωματικών και ψυχικών συγκρούσεων με τα πραγματοποιήσιμα και μη όνειρα όλων μας. Η ταινία σε παρασύρει εντονότερα εφόσον αφεθείς στο σαγηνευτικό χορό της Portman, που νιώθεις να σε ξεσκίζει με το βαμβάκι. Για όλα αυτά, τούτο το ψυχολογικό θρίλλερ μέσα από τη δίνη της έξαψης, της σεξουαλικότητας, της φθοράς και των πόνων επί ματαίω, θα ανταμοίψει του λάτρεις όχι μόνο του καλού cinema, αλλά του κάθε ποιοτικού ανθρωπίνου δημιουργήματος.
Νιώστε το.
9.5/10
τα 2 posts από πάνω με έψησαν ακόμα περισσότερο…άντε να έρθει και στις ελληνικές αίθουσες…:yahoo::yahoo:
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΛΕΜΕ :bounce::bounce::bounce:
Πότε βγαίνει αυτή η μαλακία? Θέλω ακριβή ημερομηνία.
Ανυπομονώ πάρα πολύ να τη δω όμως.
27 Ιανουαρίου 2011. Ώρα άγνωστη.
εναλλακτικα το βλεπεις αυριο γιατι βγηκε το dvd screener και αντε γεια 27 Γεναρη μαλακα ελληνα υπευθυνε εταιριας διανομων
από τις λίγες φορές που θα μιλήσω σοβαρά σε σενα στα κινηματογραφικα
με απογοητευεις. [-X κ εμένα, κ τον στενό μου κύκλο.
θα δεις την ΤΑΙΝΙΑΡΑ σε lame pc screen και θα χάσεις τη μαγεία της μεγάλης οθόνης ? #-o
τι εισαι ? 14χρονος που βλέπει avatar και Lost ? 8O
ήμαρτον λουπιν, ΥΠΕΡΦΑΟΥΛ [-X
27 θα ειμαι Παρισι και μετα τον γυρισμο στρατο και τρεχαματα με πανω κατω αθηνες-ηρακλεια…φαουλ 1!
επιπλεον αν βασιζομουν για σινεμα σε στενους κυκλους:wink: και παρεα μου, ειναι πιο πιθανον να δω λινκ για αποκλειστικο dvdscreener του επομενου Batman σταλμενο στο μεηλ μου αυριο κιολας, παρα να σιγουρεψω οτι θα παω σινεμα να δω se ενα μηνα+ το Black Swan…φαουλ 2!
βαριεμαι ελεινα εδω και κρυωνω να βγω εξω…φαουλ 3!
καποιος που στηριζομουνα εννιοτε πανω του με πουλησε στεγνα στο Due Date:wink:…φαουλ 4!
Η ταινια κατεβηκε ηδη, subs τις επομενες μερες και αν πραγματικα δεν βαρεθω πολυ ή πεισθω οτι δεν θα περιμενω για το τιποτα, ραντεβου το Γεναρη…:razz:
(αντε, να μην με λες και απρογραμματιστο:p)