gia peite re mages pion goustarete perissotero kai giati???
Ωχ! Αυτό είναι δύσκολο. μου αρέσουν και οι δύο πολύ, αλλά θα λεγα Page στα σημεία.
kai elega den tha kanei kaneis tetoio topic? telos panton, tous agapw kai tous 2 eksisu alla tha dialeksw Ritchie giati mou prokalei ligo perissotero deos otan ton vlepw, parol’afta einai kai oi 2 korifaioi.
Βlackmore διοτι θα συμφωνησω:
mou prokalei ligo perissotero deos otan ton vlepw
Και οι δύο είναι τεράστιοι.
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
Μόνο σεβασμού.
μάλλον είναι προφανές τι ψήφισα…! 
για μένα είναι ο μπεστ
O Blackmore υπάρχει ακόμα ( έστω και σαν στρουμφάκι!). Ο άλλος απλά είναι ανύπαρκτος εδώ και αιώνες!
Φυσικά και Blackmore!!! Οι κλώνοι των ZEPPELIN πέθαναν πριν χρόνια, οι κλώνοι των RAINBOW / D. PURPLE δεν σταμάτησαν ποτέ, και ούτε θα στηματήσουν να υπάρχουν.
Απλά πράγματα…
Oι μεγαλύτεροι κιθαρίστες της rock μαζί με τον hendrix…
Δεν χρειάζεται να απαντήσω ποιον προτιμώ (μπορείωτε να δείτε στην υπογραφή μου), ωστόσο έχω να πω ότι ο Jimmy Page εκτός από τέλειος συνθέτης, ήταν ΚΑΙ φανταστικός κιθαρίστας…
Νομίζω πως είσαι αρκετά λάθος σε αυτή την τοποθέτηση.
Οι Deep Purple και συγκεκριμένα το παίξιμο του Blackmore ίσως μέχρι στιγμής να έχει επηρεάσει περισσότερους μουσικούς αλλά αυτό δε λέει πολλά σε εμένα.
Όσον αφορά την επιρροή που αναφέρθηκε, κοιτόντας τα σημερινά συγκροτήματα και μια νέα “φουρνιά” σημαντικών και καλών συγκροτημάτων όπως ενδεικτικά οι The Mars Volta, οι Coheed And Cambria, οι 3, οι Raconteurs, οι Wolfmother και άλλα πολλά ανερχόμενα ή ελπιδοφόρα groups έχουν ως βασική επιρροή τους Zeppelin. Λες και στη νέα γενιά ξανακολλήσαν με Zeppelin.
Επίσης, οι πολυάριθμοι κλώνοι των Purple περιέχουν μεγάλο ποσοστό σαβούρας, άρα πρέπει να τεθεί και θέμα ποιότητας.
Για να συνοψίσουμε είναι πάνω κάτω αυτό που είπε ο φίλτατος Dyingfreedom. Σεβασμός και στους 2.
Πραγματικά, αν κάτι κακό χαρακτηρίζει αυτό το forum είναι τα βλακωδώς αχρηστα δημοψηφίσματα, επιπέδου κουκουρούκου και ανύπαρκτης επιχειρηματολογίας. Maiden ή Metallica, Maiden ή Priest, Πίτα με γύρο ή πίτα με σουβλάκι, Φρανκ Ντε Μπουρ ή Ρόλαντ Ντε Μπερ (γεια σου ρε Μανόλο!)
+1 =D>
entaksei re pedia diladi ti dimopsifismata na kanoume gia na min einai axrista?ego prosopoka psifizo blackmore .mou aresoun perissotero kai ta solos tou kai ta tragoudia pou egrapse eidika me rainbow.stargazer kai gates of babylon theoro oti einai ta dio pio ebnefsmena komatia sto hard rock/heavy metal.
πανω σε αυτους του κιθαριστες στηθηκε αυτο που λεμε ROCK κιθαρα…(ενοιτε κ πολυ αλλοι οπως roth, shencker k… αλλα αυτοι ειναι πιο γνωστοι) προσωπικα γουσταρω το Page γιατι ητανε μουσικος κ γενικα φοβερος γνωστης ηχοληψιας κ παραγωγης αλλα τα σολο του δεν εξελιχθηκαν σχεδον καθολου απο τον πρωτο δισκο Zeppelin μεχρι κ τωρα παιζει σχεδον τα ιδια Licks (κ με τον ιδιο τσαπατσουλικο τροπο )
Ο Blackmore εχει γραψει υμνους αλλα εγω δεν μπορω να τον θεωρησω μουσικο…
μια ζωη το ιδιο εισαγωγη λογια ρεφρεν σολο κ φτου απο την αρχη…
αλλα ο ανθρωπος εχει δουλεψει πολυ κ εχει μελετησει παρα πολυ κ αυτο φενετε οτι στο Shades παιζει κουλα εντελως ενω στο In Rock ΣΠΕΡΝΕΙ… μην πω για πιο μετα…
o Blackmore επισης ειναι κ συνεχεια στο προσκηνιο παντα με καποιον παιζει κ προσπαθει για κατι καινουριο αλλο που καποιους δεν αρεσει…
Γουσταρω κ τους δυο παρα πολυ αλλα ο Page κατι λεει μεσα μου πιο πολυ…
Outshined αν πιστευεις οτι ειναι βλακωδες γιατι απαντας κ μπαινεις σε αυτην την διαδικασια? δεν λεμε ποιος ειναι ο καλυτερος αλλα ποιος μας αρεσει…
ο socrates Δεν το ειπε στα ισα γιατι ηξερε τι θα γινει…
Page χαλαρά! Οι λόγοι είναι 2. Ο Blackmore ποτέ δεν με “συγκίνησε” ιδιαίτερα (άσχετα με τεχνική για την οποία δεν μπορώ να μιλήσω καν αφού δεν είμαι κιθαρίστας) Ενώ στους Zeps μου άρεσε αυτό το αποκρυφιστικό/dark/μελαγχολικό στοιχείο πού συνδύαζε μουσική και στίχους και κατ’επέκτασιν και τα solos του Page!
Φίλε Bluezlick, δεν μπήκα σε καμια διαδικασία να απαντήσω με άκυρα επιχειρήματα ή να ψηφίσω…
Απλά απάντησα στον SirJim που αναφέρθηκε στο στοιχείο της επιρροής των Purple/Rainbow και τον Zeppelin.
Απλά δεν μπορώ να μπω με τίποτα στη λογική των συγκρίσεων που γίνονται…
Πλούσιος Μαυροπερισσότερος εναντίον Δημητράκη Σελίδα.
Διαλέγω τον δεύτερο, διότι δεν διαλέγω τον πρώτο.
καλά,δεν το συζητάμε για το πόσο κορυφαίος είναι ο page…
αλλά διαλέγω blackmore…γιατί έχει “ταϊσει” μπόλικους…
βλέπε gillan,coverdale,turner,hughes,dio…
+1 και εγώ για τον ίδιο λόγο τον ψήφισα…
Blackmore, γιατί απλά δεν πάω τον Page.
(απλά δεν τον πάω Angel. Χρειάζεσαι πειχειρήματα γι’αυτό?)
Οντως είναι άδικο να συγκρινόνται τέτοιοι μουισκοί, είναι σαν τότε που έψαχναν να βρούν το καλύτερο solo κιθάρας όλων των εποχών.
Α, επίσης είναι τόσο διαφορετικές οι “σχολές” που δημιουργήθηκαν από Page και Blackmore που δύσκολα συγκρίνεις. Επιπλέον η διαμάχη αυτή κρατάει απο τις αρχές των seventies. Προσωπικά μου αρέσει υπερβολικά πιο πολύ ο Blackmore, αλλά δεν μειώνω την προσφορά του Page.
Υπάρχει μια γενιά νέων συγκρτημάτων που είναι οκ, με αναφορές σε ZEPPELIN, αλλά μη ξεχνάτε ότι η επιρροή των RAINBOW, DEEP PURPLE είναι σήμερα πιο εμφανής σε περισσότερα είδη του metal/hard rock . Όμως η “μπογιά” των ZEPPELIN ακόμα περνάει στις ΗΠΑ.
Ειλικρινά, όμως πέστε μου, σαν μουσικός ο Page πόσα χρόνια έχει να παίξει ένα νέο τραγούδι ή ένα solo της προκοπής; Η διάρκεια είναι ένα σημείο κριτικής σε μουσικούς… σε αυτό ο Blackmore κερδίζει νομιζω…
Βασικά οι Tea Party, κάποτε ακούγονταν σαν tribute μπάντα στους υπέρτατους Zeppelin. Αυτό και μόνο αρκεί για την αξία του Page, μιας και το συγκεκριμένο γκρούπ (που δυστυχώς διαλύθηκε) ήταν όαση του hard rock ανάμεσα στην μετριότητα.
Από την άλλη ο Blackmore (κυρίως με τα πρώτα 3 των Rainbow) δημιούργησε την πρώτη αγνή μορφή του power, ένα ιδίωμα το οποίο έχει “σχεδόν” καταντήσει γραφικό, επαναλαμβανόμενο και γενικώς σκατά.
Τι να συγκρίνεις από τα δύο ιερά τέρατα. Αξεπέραστοι και οι δύο και τα έργα τους θα μνημονεύονται εις τον αιώνα τον άπαντα.
Δυστυχώς όμως σήμερα, που η μουσική βιομηχανία τους χρειάζεται, ο ένας σχεδόν έχει αποσυρθεί και ο άλλος παίζει μουσική για χόμπιτς και ιππότες της στρογγυλής τραπέζης.
Ειδικά ο Page, θα μπορούσε να βγάλει καμμιά δισκάρα μαζί με τον Plant. Η τελευταία συνεργασία τους ήταν, αν δεν απατώμαι το '98 με το “Walking Into Clarksdale” που τα σπαγε. Έπειτα ήρθε ο γκοτζίλλα και ο Γουϊνι δε Πουφ Ντίντυ και η κατακρεούργηση του Kashmir.
Όσο πάντως θα ακούμε το solo του Pictures Of Home του μεν και την riffάρα του In The Evening του δε, το ταλέντο και η μεγαλειότητά τους δεν θα συγκρίνεται μεταξύ τους, αλλά με το σύνολο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.