OK, είχα μπει σε fanboy mode 
Ας πούμε ότι είναι λίγες. Αλλά καμία που να ξεκίνησε μετά το 1990 (προσεγγιστικά).
1 Like
Ναι ρε, το πέτυχες! 
Ωραίοι οι Φινλανδοί και λίγο φολκλόρ η φάση εκεί στην εξοχή. Όταν λέει ο τύπος “when a Russian gets me in his sights”, νιώθεις ότι το λέει με πόνο όπως λένε κάτι θείοι στο χωριό δημοτικά τραγούδια. Υπάρχει ιδιαίτερη “αγάπη” μεταξύ Φινλανδών και Ρώσων… 
χμμμ πρόχειρα (από post-90s μπάντες) οι LoG και οι Baroness με άφησαν με ένα σαγόνι κρεμασμένο μέχρι το πάτωμα.
Και οι Enforcer, ΜΗ σε 2η φάση.
Δε λέω ότι είναι καλύτεροι ή χειρότεροι, δύσκολα μπορείς να συγκρίνεις γιατί οι Maiden παίζουν σε άλλη κατηγορία, αλλά πέρασα όσο καλά περνάω και στους Maiden.
Αλλά γενικά ναι, οι Maiden είναι στις τοπ live μπάντες όλων των εποχών.
Στα συν γι’ αυτούς ότι παίζουν τα ίδια κομμάτια κάθε βράδυ (οπότε ελαχιστοποιούν τα περιθώρια λάθους), ότι έχουν καθηλωτικά-ψαρωτικά σκηνικά και ότι έχουν ένα απίστευτο frontman, ίσως τον καλύτερο όλων των εποχών (άντε μαζί με Het και Halford για μένα).
1 Like
Νομίζω ότι τον μαγνητισμό που εκπέμπει ο Ozzy, δεν τον έχει ίσως και κανένας…
1 Like
Συμφωνώ για Ozzy, αλλά είναι λίγο love or hate για κάποιους. Sabbath γενικά έχουν ένα απίστευτο -σκοτεινό- μαγνητισμό live. Σε καθηλώνουν.
1 Like
Freddie Mercury και μετα το χαος και δεμπαναλετε… Ωραιος ο Bruce αλλα James δεν ειναι. Και σιγα τον Οζζυ, κανενας μαγνητισμος και καμια μαγεια, μπορει πριν 30 χρονια, αλλα οχι τωρα.
Μιλαμε γι’ αυτους που εχουμε δει.
1 Like
Νομίζω Bruce είναι Ο καλύτερος frontman σήμερα που μιλάμε. Hetfiled σίγουρα πριν κάποια χρόνια, μέχρι τα τέλη των 90s, ήταν ο απόλυτος αλλά πλέον έχει γίνει νερόβραστος δυστυχώς. Ozzy για κανένα λόγο προσωπικά πάντα.
Leads εννοώντας αυτός που παίζει τη βασική μελωδία του εκάστοτε κομματιού, όχι απλά το σόλο. Στο Book Of Souls έχει επωμιστεί μελωδίες που φωνάζουν για Μαρεϊκό καθαρό ήχο, όμως τα έχει πάρει όλα ο Gers. Όταν παίζει όλες τις βασικές μελωδίες στο υπερέπος πχ του Harris, με τον Smith αισθητά πιο χαμηλά και τον Murray ρυθμική, ε δεν τον λες και κομπάρσο. Μάλλον ο Harris είναι τόσο ψυχάρα που δεν τον πειράζει να ακούγονται χάλια ειδικά οι δικές του μελωδίες, ε;
Χώρια στο δικό του Book Of Souls που γίνεται χαμός. Ο Smith που τον εκθειάζετε, έχει απλοποιήσει όλα του τα σόλο και όλες οι αλλαγές είναι πάντα προς το χειρότερο. Ευτυχώς που δεν του έδωσαν και το Hallowed. Το σόλο του Gers είναι πολύ καλύτερο. Και ακόμα και έτσι, είναι μονίμως σε φάση, θα το παίξει; Δεν θα το παίξει; Σχεδόν τον λυπάσαι από το ζόρι. Χώρια που, μια και πιάσαμε και την αισθητική, θυμίζει wannabe μέλος των Motley Crue ή σαν να το έσκασε από καμιά έκθεση ζωγραφικής. Και παίζει στους Maiden.
1 Like
Περί Gers συμφωνώ με chinaski. Όταν “χορεύει” ο Gers του χαμηλώνουν ή του κλείνουν τον ενισχυτή. Απλά πράματα. Αυτο το " o Gers δεν παίζει τιποτα στις συναυλίες και μόνο χορεύει " ειναι τραγικό
Επίσης άλλο lead άλλο σόλο όπως λέει κ ο ignatios89. Περί Βruce vs Het vs Ozzy γελάνε και οι πέτρες πραγματικά.
Η συναυλια του Blaze ηταν παρα πολυ καλη, αν και ειχα ακουσει τα καλυτερα απο πριν, ηταν ακομα καλυτερα απ’ οσο περιμενα. Πολυ ορεξατος και παθιασμενος ο Blaze, οπως και η υπολοιπη μπαντα, ωραιος ηχος, περασα παρα πολυ καλα. Αξιοπρεπεστατος και συμπαθεστατος ο Blaze σε ολα του. Συντομα θα κανω αναλυτικο post.
Απο εκει και περα παλαιοτερα και εγω εκραζα λιγο τον Gers ισως επηρεασμενος απο το γενικοτερο κλιμα, αλλα οχι πια. Ειναι πολυ καλος συνθετης, ειναι πολυ καλος κιθαριστας, ειναι πολυ καλος χαρακτηρας, ειναι τοσα χρονια στην μπαντα και προσωπικα καθολου δεν με χαλανε οι χοροι και τα κολπακια του στα live. Βγαζει κατι feel-good, κανει το δικο του show που πλεον ειναι και αυτο κομματι της live εικονας των Iron Maiden. Και παικτικα τα σημεια του τα αποδιδει αψογα.
2 Likes
Προσωπικά το θέμα μου με τον Gers δεν είναι τόσο ότι δεν παίζει στα live (Άσχετα βέβαια αν αυτό ισχύει ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ σημεία -ειδικότερα-στα τραγούδια της προ-Gers περιόδου) αλλά τόσο το παίξιμο του…Τα σόλο του είναι στην καλύτερη απάλευτα, “τσαπατσούλικα” και εμένα κιθαρίστας που δεν μπορεί να παίξει το σόλο όπως είναι γραμμένο μου προκαλεί εκνευρισμό. Δεν ξέρω αν του χει δώσει το ελεύθερο ο Harris, εγώ σαν ακροατής αυτό το λέω έλλειψη πειθαρχίας. Κάτι που κολλάει σιγά σιγά εδώ και χρόνια και ο Murray απλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. ( Και μιας και αναφέραμε το έρμο το Trooper, ας θυμηθεί κάποιος από πότε έχει να ακούσει σωστό/ωραίο το σόλο του Murray).
Για τα ρυθμικά του Gers… εντάξει…Οκ…θα προτιμούσα να μην το σχολιάσω καν.
Εννοείς δν παίζει “καλα” τα ρυθμικά???Για τον ήχο του δεν διαφωνώ ναι.Έχει σίγουρα επιρροές απο blackmore αλλά αυτος ο ήχος δεν ταιριάζει στους Maiden…τα σόλο του όμως στο bloddbrothers,Brave new world και fortunes of war είναι πανέμορφα. Για το σόλο dave στο trooper απλα πιστευω ότι μετα απο τόσα χρόνια και αφου έχουν βαρεθει να παίζουν πάνω κάτω τα ιδια δοκιμάζουν να τα διαφοροποιήσουν κιόλας…το καλύτερο σολο στο trooper για μενα ειναι στο death on the road.
Για το DotR συμφωνώ και γω, όντως…απλά πρόσεξε…το 2003!! 14 ολόκληρα χρόνια πριν! Το έχω ακούσει από τότε σε τόσες περιοδείες είτε live είτε από dvd και απλά δεεεεν.
Και ίσως επειδή δεν το διετύπωσα σωστά, ο Gers δεν μου αρέσει το παίξιμο του γενικώς απλά στα live γίνεται απάλευτη η κατάσταση…στο στούντιο όντως έχει γράψει/παίξει σημεία που μ’αρεσουν πολύ, αλλά τι να το κάνεις όταν πάνω στην καύλα του live, εκεί που περιμένεις το σημείο το γαμάτο που χεις ακούσει στο cd… σούπα!! Δεν θυμάμαι σε ποιο dvd ή σε συνέντευξη λέει κάποιο μέλος ότι σε μέρος του Gers έχει γυρίσει ουκ ολίγες φορές ο Harris και του λέει "What the hell r u doing??"
Αυτό βέβαια ξαναλέω, είναι κάτι που μπορεί να ευχαριστεί τον Harris, να θεωρεί ότι συμπληρώνει τον ήχο που θέλει. Οκ no problem.
Επίσης συμφωνώ για την επίδραση και την αύρα που μπορεί να δίνει στην μπάντα και στις σχέσεις τους. Φαίνεται άλλωστε ότι σαν χαρακτήρας είναι γαμάτος.
Έχει γράψει τις δυνατότερες συνθέσεις στα τελευταία άλμπουμ και γενικά είναι πολύ συμπαθής…αλλά τα solo του Smith σε κάτι Revelations , Hallowed κλπ κυριολεκτικά τα βιάζει…
Άκουσα μετά από καιρό ξανά το Χ Factor.
Θεωρώ ακόμα και σήμερα πως είναι ίσως η καλύτερη στιγμή τους στα 90s.
Ο Βlaze δέχτηκε πολύ κριτική γιατί -κρατηθείτε, έρχεται αποκάλυψη- δεν είναι Bruce. Επίσης, οι κυκλοφορίες του με τους Maiden συνέπεσαν χοντρικά με τις προσωπικές κυκλοφορίες του Bruce οπότε η γκρίνια μοιραία γιγαντώθηκε. Βασικά δεν κρίθηκε για αυτό που ήταν (το καλύτερο τους ίσως άλμπουμ στα 90s.Σίγουρα όχι το χειρότερο), αλλά για αυτό που δεν ήταν, ένα άλμπουμ με τον Bruce στο μικρόφωνο.
Αλλά δε θεωρώ πως η μετριότητα των Maiden ήταν ευθύνη του. Σε ένα βαθμό καλύπτονταν από τη φωνάρα του Bruce στα No Prayer και FOTD, αλλά ήταν εκεί. Εμείς μάλλον εθελοτυφλούσαμε και στεκόμασταν σε ένα Afraid ή ένα Mother Russia.
Δέχτηκε επίσης κριτική γιατί το Virtual XI ήταν κακό. Δεν ξέρω κατά πόσο ευθύνονταν ο ίδιος, αλλά εκεί επικεντρωθηκαμε όλοι τότε.
Από την άλλη, και το Final Frontier είναι εξίσου κακό. Να πω την αλήθεια, το έχω ακούσει απείρως λιγότερες φορές από το VXI.
Αλλά εκεί που καταλήγω πάντα είναι πως όσο κι αν συμπαθώ τον Blaze, ακόμα και στις κακές στιγμές των Maiden με τον Bruce στο μικρόφωνο, θα έχω τη φωνάρα του συντροφιά που θα τις κάνουν πιο “εύπεπτες”. Τις καλές στιγμές πάλι θα τις απογειώσει.
Το ίδιο ισχύει και για τα live. Όσο κι αν ήταν όνειρο να βλέπεις τους Maiden στα 90s τακτικά, ακόμα και στην πόλη σου (Θέατρο Δάσους, Ιβανώφειο), μιλάμε για εποχές που οι κραταιοί Maiden έπαιζαν σε κλαμπάκια 1500-2000 ατόμων. Δε μιλάω για τη Θεσσαλονίκη, μιλάω για το Παρίσι ή τη Νέα Υόρκη.
Προφανώς δεν ήταν ευθύνη του Blaze ο συνθετικός κατήφορος του VXI, δεν ήταν ευθύνη του που επιλέχθηκε από τον Αρχηγό, αλλά ποτέ του δε θα μπορούσε να γεμίσει τα παπούτσια του Bruce για το λόγο που ανέφερα και παραπάνω. Ότι τις μέτριες στιγμές θα τις έκανε καλές με την απόδοση του, τις κακές θα τις χώνευες και live θα έκανε αυτό που κάνει και τώρα. Να ανεβάζει την όλη εμπειρία 2 σκαλιά επάνω.
Νομίζω πως ο Blaze θα ταίριαζε γάντι σε τίποτα British Lion. Δυστυχώς όμως, είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η πρόσληψη του σε ένα μεγαθήριο τον χαντάκωσε. Γιατί πάντα θα έπεφτε βαριά επάνω του η σκιά του προκατόχου και αντικαταστάτη του.
4 Likes
Την Παρασκευή το βράδυ είχε στο ΣΚΑΙ την ταινία “Entrapment” παραγωγής 1999 με Σον Κόννερι και Κάθριν Ζέτα Τζόουνς. Αν και την έχω δει αρκετές φορές, δεν είχα παρατηρήσει μια λεπτομέρεια προς το τέλος της ταινίας, λίγο πριν το μεγάλο κόλπο στους Petronas Towers, όταν πηγαίνει το Κατερινάκι να πουλήσει κλοπιμαία σε έναν κλεπταποδόχο στην Ταϊλάνδη. Και τι έχει αυτός ο τύπος σε αφίσα πίσω του;
Διευκρίνηση: Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την βρήκα στο internet, καθώς δεν έχω την ταινία στον υπολογιστή για να βάλω το συγκεκριμένο απόσπασμα.
3 Likes
Χαχαχα, κοιτα να δεις… Την εχω δει καναδυο φορες αυτη την ταινια παλαιοτερα, βεβαια εχω να την δω πανω απο δεκαετια αλλα δεν το ειχα παρατηρησει…
@Alejandro.m Καλα τα γραφεις, συμφωνω στην οπτικη σου με την διαφορα οτι εμενα μου αρεσει πολυ το Fear Of The Dark, οχι οσο τα 7 πρωτα μνημεια αλλα εχει μεγαλες στιγμες μεσα, εχει εναν πιο hard rock ηχο σε πολλα κομματια και αυτο ισως να ξενιζει καποιους αλλα ειναι σαφως ανωτερο απο το No Prayer For The Dying που προσωπικα μου φαινεται αδιανοητο να διαδεχτηκε τον καλυτερο δισκο στην ιστορια της μουσικης… Κατα τα αλλα συμφωνω ατυχος ο Blaze που επρεπε να αντικαταστησει τον αναντικαταστατο.
7 Ιουνιου του 2017 ειδα για πρωτη φορα live τον Blaze Bayley και πλεον εχω δει και τους 3 τραγουδιστες που εχουν κυκλοφορησει δισκο με την αγαπημενη μου μπαντα ever τους Iron Maiden. Περισσοτερες φορες εννοειται τον Bruce Dickinson με τους Maiden, 2 φορες τον Paul Di’Anno και πλεον εχω δει και τον Blaze.
Εφτασα στον χωρο αργα και δεν προλαβα τους Maplerun, κατευθειαν Blaze Bayley. Η συναυλια ηταν φοβερη, βασικα ηταν κατα πολυ πανω απο τις προσδοκιες που ειχα πηγαινοντας. Ειχα ακουσει απο αλλους που ειχαν δει τον Blaze στο παρελθον ή στα προηγουμενα live αυτου του tour οτι ηταν πολυ καλος αλλα αυτο που βιωσα απο κοντα ηταν κατι που δεν περιμενα. Ο Blaze σε μεγαλα κεφια εκανε πραγματικη καταθεση ψυχης τραγουδωντας με παθος και εχοντας αψογη επικοινωνια τοσο με τον κοσμο οσο και με τα μελη της μπαντας του. Η μπαντα του αποτελειτε απο τα μελη των Absolva. Τον Chris Appleton στην κιθαρα, ο οποιος ειναι αδερφος του Luke Appleton που παιζει πλεον μπασο στους Iced Earth και μαζι ειχαν τους Fury UK που τωρα εχουν διαλυθει, τον Karl Schramm στο μπασο και τον Martin McNee στα ντραμς. Ολοι τους πολυ καλοι μουσικοι που ειχαν πραγματικα φοβερη αποδοση στην συναυλια. Δυναμικοι, παθιασμενοι, τα εδιναν ολα και επαιζαν αψογα ολα ανεξαιρετως τα μερη τους. Ειδικη μνεια στον Chris Appleton ο οποιος φανηκε ενας εξαιρετικα ταλαντουχος κιθαριστας, ηταν εκπληκτικος και μου εκανε μεγαλη εντυπωση που επαιξε με αψεγαδιαστο τροπο τα κομματια των Maiden που κανονικα εχουν 2 κιθαρες και τα εκανε να ακουγονται υπεροχα παρα την ελλειψη της 2ης κιθαρας. Ο Blaze δεν επαιρνε ολα τα φωτα πανω του και εδινε χωρο σε ολα τα μελη της μπαντας του τα οποια αλωνιζαν την σκηνη και εδιναν πονο.
Ηταν ομως ο μεγαλος πρωταγωνιστης αν και ταπεινος οπως παντα στην καριερα του. Μιλαμε ο τυπος ηταν τραγουδιστης των Iron Maiden για 5 χρονια, αλλοι τραγουδιστες θα εδιναν το ενα νεφρο τους για να εχουν αυτη την τυχη και ποτε δεν την “ψωνισε”, ποτε δεν το επαιξε rock star, παντα ηταν τιμιος και πραγματικος metalhead στην καρδια και την ψυχη. Παρα τον καπως ασχημο τροπο και το ξαφνικο της απολυσης του απο τους Maiden ποτε δεν εκανε “κατινιες”, ποτε δεν εκραξε την πρωην μπαντα του οπως κανει ακομα και τωρα 36 χρονια μετα ο Paul Di’Anno. Κρατησε την αξιοπρεπεια του σε ολες τις περιστασεις ασχετα απο την πικρια του για το πως εξελιχθηκαν τα πραγματα και του αξιζει αιωνιος σεβασμος για αυτο. Ναι δεν ειναι και ο πιο προικισμενος και ταλαντουχος τραγουδιστης στον κοσμο, ναι πολλες φορες σε κανει να αναρωτιεσαι πως τον επελεξαν οι Maiden εναντι αλλων πολυ καλυτερων τραγουδιστων, ναι δεν μπορει να συγκριθει με τον μυθικο Bruce Dickinson αλλα ο,τι εχει το δινει στο 100%.
Αυτο συνεβη και στις 7 Ιουνιου με την φωνη του να ειναι σε φοβερη κατασταση, τα εδινε ολα στις ερμηνειες του και με την γενικοτερη σκηνικη του παρουσια, εβγαζε αστειρευτο παθος. Ηταν επικοινωνιακος με το κοινο το οποιο ηταν πολυ θερμο, εκανε χαβαλε, μας ευχαριστησε για την παρουσια μας εκει και λιγο πριν το τελος της συναυλιας μας ενημερωσε οτι οταν κατεβει απο την σκηνη θα ειναι στον χωρο του merchandise και θα υπογραφει, θα βγαζει φωτογραφιες και θα τα λεει λιγο με οσους ενδιαφερονται μεχρι ολοι να φυγουν ευχαριστημενοι απο τον χωρο. Οπως και εγινε.
Ο ηχος καθολη την διαρκεια ηταν παρα πολυ καλος, οσο πρεπει δυνατος και καθαρος. Γενικα το Κυτταρο εχει παντα απο αξιοπρεπη μεχρι υπεροχο ηχο, καμμια σχεση με το Gagarin που εχει πατωσει τελευταια. Στα του setlist τωρα μας επαιξαν συνολικα 15 κομματια. Ειχαμε 5 απο Iron Maiden, 1 απο Wolfsbane, 2 απο τους Blaze την μπαντα που ειχε στηθει μετα την αποχωρηση του απο τους Maiden και τα υπολοιπα 7 απο την προσωπικη του μπαντα κατω απο την επωνυμια Blaze Bayley πλεον απο το 2007. Αν και για να ειμαι ειλικρινης θα ηθελα οσο το δυνατο περισσοτερα απο την περιοδο του με τους Maiden και κυριως απο το The X Factor, γενικα το setlist ηταν πολυ καλο αν και θα ηταν πιο πληρες αν ειχε και καποια κομματια απο το Tenth Dimension των Blaze και απο το The Man Who Would Not Die. Παμε στα κομματια και εχουμε και λεμε Lord Of The Flies και Man On The Edge απο το The X Factor, Virus που ηταν το καινουριο κομματι απο το Best Of The Beast, Futureal και The Clansman απο το Virtual XI. Απο Wolfsbane ειχαμε την κομματαρα Man Hunt το οποιο ειχε ισως την πιο θερμη υποδοχη απο το κοινο μετα τα Maiden εννοειται, ενω απο το ντεμπουτο των Blaze το Silicon Messiah επαιξαν το ομωνυμο και το Stare At The Sun. Απο εκει και περα το υπολοιπο setlist βασιστηκε στα 2 τελευταια αλμπουμ ως Blaze Bayley τα οποια και προωθουν στο tour και ειναι concept τα Infinite Entanglement και Endure And Survive (Infinite Entanglement Part II) απο τα οποια επαιξαν τα A Thousand Years, Calling You Home και Dark Energy 256 απο το πρωτο και τα Endure And Survive, Escape Velocity, Blood και Fight Back απο το δευτερο.
Ολα τα κομματια ηταν απο πολυ καλα εως ΕΠΗ και οταν ακουγα με την φωνη του Blaze τις κομματαρες που ειχε ηχογραφησει με τους Maiden, η τριχα καγκελο, δεν τον ειχα δει οταν ειχε ερθει με τους Maiden στην Ελλαδα τοτε και ακουγοντας live αυτα τα κομματια ενιωθα σαν να συμπληρωνω καπως αυτο το κενο. Στο The Clansman ενιωθα δεος ενω ουρλιαζα τους στιχους, στο Lord Of The Flies ανατριχιασα, στα Man On The Edge και Futureal χτυπιομουν σαν τρελος, στο Virus περιμενα τις εκπληκτικες μελωδιες μετα την περιεργη εισαγωγη για να τα δωσω ολα σαν να ζω την εποχη των Maiden των mid-90s. Γενικα στα κομματια αυτα εγινε ο κακος χαμος στο κοινο, οπως και στο Man Hunt που προανεφερα. Βασικα το κοινο γενικα ηταν ενεργητικο και η αλληλεπιδραση με την μπαντα ιδανικη απλα στα παλαιοτερα τραγουδια που τα ηξεραν περισσοτεροι ειχαμε πιο δυναμικες ανιδρασεις, αυτο συνεβη και με τα 2 κομματια του Silicon Messiah.
Μετα το τελος της συναυλιας συναντησα των Blaze πισω στο merchandise που μας περιμενε ολους, ηταν ευγενεστατος αν και λιγομιλητος, πολυ ταπεινος και χαμηλων τονων, υπεγραψε οτι του εδωσα και βγαλαμε φωτογραφια. Δεν χαλασε χατηρι σε κανεναν οπως υποσχεθηκε και οπως μπορειτε να φανταστειτε η ουρα ηταν πολυ μεγαλη, οταν εφυγα απο το Κυτταρο 1 ωρα μετα το τελος της συναυλιας ηταν ακομα εκει. Γνησιος, αξιοπρεπης, αυθεντικος, ταπεινος και πιστος υπηρετης της μουσικης που αγαπαμε.
Νομιζω οτι μετα απο τοσα χρονια μου εγινε καπως πιο ξεκαθαρο τι εκτιμησε σε αυτον ο Steve Harris και του εδωσε την θεση του τραγουδιστη της μεγαλυτερης μπαντας του γαλαξια. Και την επομενη φορα εκει.
7 Likes
Γεια σου μωρή παικτούρα @angus7pl. Πολύ ωραία τα λες και μπράβο για τα συναισθηματικά σου σεντόνια. Για τον Appleton συμφωνώ απολύτως, χωρίς να γνωρίζω τον τρόπο, κατάφερε να έχει έναν ήχο που αναπλήρωνε το κενό της δεύτερης κιθάρας. Ο Blaze είναι λίγο Τάσος Πάντος, δηλαδή τιμιότατος και δίνει πάντα το 110% των λίγων δυνατοτήτων του. Τα τραγούδια ήταν πολύ καλά πάντως και μπράβο του που στηρίζει τις τελευταίες του δουλειές. Όσο για το ότι μετά ήταν τόσο δεκτικός και περίμενε υπομονετικά τους πάντες και τα πάντα, για εμένα λειτούργησε αρνητικά, γιατί ο κάθε πικραμένος πήγαινε με 200 βινύλια και CD για υπογραφές, με αποτέλεσμα μετά από κάνα μισάωρο που η ουρά δεν είχει προχωρήσει ούτε εκατοστό, να αποχωρήσω για σπιτάκι μου. Θα τον ξανάβλεπα ευχαρίστως τον Τίμιο Blaze.
EDIT: Για τη Gagarinάρα όμως κάνεις λάθος, προφανώς επηρεασμένος από το live με τον τραγικότερο ήχο ever στην Ελλάδα, αυτό των Fates Warning. Έχω δει liveάρες εκεί πρόσφατα: με τους Exploited και τους Swans να κερδίζουν τις πρώτες θέσεις. Και ο Nick Waterhouse είχε φανταστικό ήχο. Το αδικείς.
3 Likes