Τίμιος γενικά. Βασικά το χειρότερο μειντεν θεωρώ το final frontier. Πολλά αδιάφορα κομμάτια. Τα bailey era, δεν είναι ΤΟΣΟ κακά, είναι διαφορετικά αλλά αν εξαιρέσεις τη φωνή που είναι χειρότερη δεν νομίζω οτι ειναι κακά γι αυτό που είναι. Μετριότητες αρχίζουν να έχουν απο no prayer, απο όταν ο αρχηγός “το πήρε πάνω του”. με αμιγώς birtch, δεν είχαν βγάλει κατι κακό. μετά, αρχίζουν να έχουν και “ντεμί κομμάτια” και παραγωγές υποδεεστερες (πχ δεν έκανε μαστερινγκ στο AMOLAD) και εξώφυλλα μέτρια ώς κακά. Το virtual δεν το βρίσκω κακό εκτος απο το ανεκδιήγητο εξώφυλλό αλλα έχει κάμποση φύρρα μέσα με αποκορύφωμα εκεινο το απιστευτα κακό angel and the gambler. μια καλούτσικη ιδέα, τραβηγμένη απο τα μαλλιά στα 7 λεπτά ξέρω γω. για b side και ούτε.
Είχα ξεχάσει αυτή την αηδία… φαντάσου
Δυστυχώς ισχύει
Καλύτερα να έβγαζαν ένα singlάκι με το When the Wild Wind Blows άντε και κανα Talisman
Virtual XI μου αρεσε το πρωτο εξαμηνο που βγηκε και το ακουγα διαρκως, αλλα σε βαθος χρονου μιλαμε οτι εχασε παρα μα παρα πολυ, πλεον εχω να το ακουσω πιθανοτατα πανω απο 10 χρονια.
Αντιθετα το X-Factor ειναι απο τους αγαπημενους μου Maiden δισκους απο το πρωτο εως το τελευταιο τραγουδι, και αν ειχε τον Bruce στα φωνητικα νομιζω θα ηταν ανετα το αγαπημενο μου. Δεν πιστευω οτι εχει ουτε ενα filler, το οποιο ειναι σπανιο για δισκο Maiden, ακομα και για τους κλασικους. Βαλε μεσα και το Virus απο την ιδια εποχη που ειναι υπερκομματαρα και εγινες.
Δεν έχω ακούσει κανέναν από τους προσωπικούς δίσκους του αλλά θα πήγαινα να τον δω αν είχα παρέα. Από τους 2 δίσκους που έβγαλε με Maiden το X Factor νομίζω το συμπαθούμε όλοι μας λίγο πολύ γιατί ήταν αρκετά απροσδόκητος ο ήχος και η ατμόσφαιρα που είχε ο δίσκος μαζί με τη διαφορετική ενέργεια που έβγαζε ο Blaze. Έχει καλά κομμάτια μέσα, και επειδή είναι διαφορετικά από όσα είχαν κάνει σίγουρα τον έχω σε μια ξεχωριστή θέση (αλλά επ’ ουδενί στο τοπ 5).
Το Virtual XI το θεωρώ μεγάλη πατάτα, δε με έχει αγγίξει ποτέ. Πρέπει να έφτασαν σε συνθετικό πάτο (για Maiden). Ίσως να το κρίνω και έτσι επειδή ήταν μεγάλες οι προσδοκίες, τι να πω.
Πάντως, όσο κρίμα και να ήταν που δεν πήρε τις ευκαιρίες που έπρεπε (σαν Newsted ένα πράγμα, ποτέ δεν του έδειξε έμπρακτη στήριξη ο Harris με αποκορύφωμα αυτό με το κούρδισμα στα live), δε νομίζω ότι άντεχε καμμιά από τις δύο πλευρές έναν τρίτο δίσκο με εκείνες τις συνθήκες.
Pantelis79 είσαι ο πλέον φίλτατος στο forum και σου έδωσα δύο καρδούλες. Αν έρθεις Sanctuary, έχεις μια μπύρα κερασμένη από μένα.
Φίλε tardin, νομίζω ότι το Clansman είναι πιο ανατριχιαστικό με Bruce στα φωνητικά.
Φίλε primal, έχεις δίκιο για το The Angel and The Gambler. Έχει ξεχειλώσει από το πολύ τέντωμα και απορώ πως ένα από τα χειρότερα τραγούδια του δίσκου έγινε το πρώτο single του album. Βέβαια αν θυμάσαι στο single-ακι που είχε βγει πριν το δίσκο, μας είχαν κοροϊδέψει γιατί έβαλαν μια shortened version.
ΥΓ: Παντελή σου έχω ένα δύσκολο. Αν θεωρείς το Ride the lightning καλύτερο από το Master of Puppets, έχεις και δεύτερη μπύρα.
Ούτε την πρώτη δεν έχω, γιατί από Seattle ακούω άλλα πράγματα και δε θα έρθω Sanctuary 
, νά 'σαι καλά πάντως! Το Virtual XI έχω πολύ καιρό να το ακούσω (όπως και Maiden γενικώς), αλλά για μένα τότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη θα έλεγα, μου είχε αρέσει αρκετά. Θα το βάλω να το ακούσω τις επόμενες μέρες. Μάλιστα, πρόσφατα επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο (μαζί με άλλους δίσκους Maiden μετά το '90, οι οποίοι ήταν εξαιρετικά δυσεύρετοι). Άμα το βρω φτηνό, μπορεί να το χτυπήσω κιόλας. Master καλύτερο από Ride για μένα. Βασικά αυτά είναι τα δύο καλύτερά τους, αλλά το Master είναι λίγο καλύτερο.
Να πάρω εγώ τις μπύρες που έχω δει Sanctuary και το Ride είναι πιο αγαπημένο (όχι καλύτερο, δεν μπορώ να το πω) από το Master?? 
Τις κέρδισες και εσύ φίλε shadowking69 τις μπύρες, αλλά αν δεν έρθεις ξανά Sanctuary θα περιμένεις για επόμενη συναυλία για να σε κεράσω.
Φίλε Παντελή μην ανησυχείς, οι δικές σου είναι εξασφαλισμένες.
Κι εμένα μου άρεσε αρκετά το live στην Αθήνα. Αρχικά δεν ήξερα πώς θα βγουν τα κομμάτια των Maiden και του Silicon Messiah με ένα κιθαρίστα, αλλά ο τύπος (ο κιθαρίστας) τα κατάφερε μια χαρά. Ο Blaze μπορεί εμφανισιακά να έχει τα σημάδια του χρόνου αλλά η φωνή του ήταν εξαιρετική - εννοώ ότι δεν έγινε Bruce Dickinson, αλλά δεν έχει και καμία διαφορά από τον Blaze Bayley που είδαμε για πρώτη φορά το 1995.
Για εμένα οι 3 πρώτες φορές που είδα Maiden live ήταν με τον Blaze στα φωνητικά κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τις 2 πρώτες στο Περιστέρι. Στο Λυκαβηττό όντως κάτι φαινόταν να πάει στραβά, αλλά γενικά συμφωνώ ότι ο Blaze δε στηρίχτηκε όπως έπρεπε από τον Steve Harris εκείνα τα χρόνια.
Παρένθεση: Θυμάμαι κάπου να διαβάζω για τη δυσαρέσκεια του Gers για την απόδοση του Blaze στις τελευταίες συναυλίες των Maiden μαζί του το 1998 (“Δεν τον αντέχω άλλο” και καλά ήταν η δήλωση) και σκέφτομαι - ποιος, ο Gers… Τέλος πάντων, η ιστορία γράφτηκε, ο Blaze έφαγε όλη τη μούτζα και ο Gers συνεχίζει να παίζει με τους Maiden αλλά με κλειστό τον ενισχυτή! 
Από τα προσωπικά του θεωρώ ότι το Silicon Messiah και ιδιαίτερα το Tenth Dimension ξεχωρίζουν, με το δεύτερο να είναι καταπληκτικό, φίλε @plex27 τσέκαρέ τα. Με τα ενδιάμεσα δεν έχω ασχοληθεί, αλλά τα δύο τελευταία (ασχολήθηκα εν όψει της συναυλίας) είναι επίσης πολύ καλά και στάθηκαν καλά live την Τετάρτη. Γενικά ο τύπος δεν είναι απλώς αξιοπρεπής, είναι και καλός συνθέτης κι ερμηνευτής στο δικό του εύρος - εκφραστικός και παθιασμένος.
Αυτά τα στοιχεία βοήθησαν στο να είναι το X-Factor ο καλύτερος Maiden δίσκος μετά το 1988. 
Μεγάλη λατρεία, αν και τα Accident of Birth και Chemical Wedding είναι ακόμα καλύτερα. Τέλος πάντων, προσωπικά γούστα είναι αυτά. Για το Virtual ΧΙ πιστεύω ότι είναι στα 3 χειρότερα, αλλά ίσως όχι το χειρότερο (αυτό για εμένα είναι το Fear of the Dark). Ακόμα κι εκεί, ο κύριος υπαίτιος είναι ο Αρχηγός που είχε ξεμείνει από έμπνευση και τραβούσε το “Angel and the Gambler” και το υπεραπαράδεκτο “Don’t look to the eyes of a stranger” στο 10λεπτο με 100 επαναλήψεις. Λέγεται ότι το “Dream of Mirrors” και το “Nomad” ήταν από εκείνα τα sessions και είναι να απορείς πώς δεν μπήκαν στο δίσκο και προτιμήθηκαν οι άλλες οι μαλακίες. Τέλος πάντων, μπήκαν στο Brave New World και όλα καλά…
Τέλος, να πω ότι μου έκαναν φοβερή εντύπωση οι Maplerun. Ήταν φανερό ότι δεν έπαιζαν στο κοινό τους, αλλά το groov-άτο Alice in Chains / SOAD / λίγο-Faith No More υβρίδιό τους ήταν πολύ απολαυστικό και ο τραγουδιστής πολύ σωστός στην επικοινωνία του. Θα τσεκαριστούν πάραυτα.
Κανεις τεραστιο λαθος…αυτο δειχνει πως δεν εχεις ιδεα ουτε απο κιθαρα ουτε απο το πως λειτουργει μια μπαντα ουτε απο το πως λειτουργει ο Harris
Για χαλάρωσε λιγάκι. Εδώ μιλάμε με σεβασμό ο ένας στο άλλον.
Να φανταστώ ότι εσύ τα λες προσωπικά με τον Steve και ξέρεις πώς λειτουργεί;
Και όντως, κιθαρίστας δεν είμαι, αλλά πού να σταθεί ο καημένος ο Gers όταν υπάρχει το δίδυμο Murray/Smith… Άσε που αυτό που έγραψα ήταν σχετικά με τα live - αλλά δεν το έπιασες. Στουντιακά καλός είναι, γράφει και 1-2 καλά κομμάτια σε κάθε δίσκο. Αλλά live είναι μόνο για να παίζει με τον Eddie…
δε νομιζω πως δε σεβαστηκα…επισης το αν τα λεω προσωπικα με τον Χαρις ειναι δικο μου θεμα και δε θα δωσω και αναφορα στο φορουμ.
δυστυχως λιγοι καταλαβαινουν το τι θα πει Gers…
ποιος Gillan και ποιος Harris ρε σεις?ο Gers ειναι καημενος και το μονο που κανει καλα στα λαιβ ειναι να παιζει με τον Eddie αφου το λεει ο achilleas στο forum του rocking
Δεν το λέει μόνο ο achilleas φίλε μου το λέει πολύς κόσμος. Προσωπικά εκτιμώ πάρα πολύ την συμβολή του Gers συνθετικά καθόσον θεωρώ ότι έχει γράψει κομματαρες αλλά μέχρις εκεί. Το παίξιμο του στα live είναι απλά τραγικό (γιατί το στούντιο είναι άλλη υπόθεση) και δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι κάποιος μουσικός για να το καταλάβει.
Offtopic τέλος, sorry…
Είναι λυπηρό να υπάρχει τόσο υλικό από τις πρόσφατες περιοδείες με τον Gers να παίζει την πλειοψηφία των leads με ήχο τέρμα καμπάνα και καθαρό και καρφί στον ενισχυτή, συνδυασμός για να γίνει ρόμπα η συντριπτική πλειοψηφία των metal κιθαριστών, και παρόλα αυτά να βλέπεις να αναπαράγονται στερεοτυπικές απόψεις που καθιερώθηκαν από τα ψέμματα του metalhammer και διαφόρων ευνοούμενων του. Την ίδια ώρα που βγάζουν γαμάτες λάιβ μπάντες που κατακρεουργούν παλιά και νέα κομμάτια και κιθαρίστες κάτι τύπους που είναι μονίμως φάλτσοι, μέσα στα λάθη και καθιέρωσαν τον σκατά ήχο και τους λέμε και μπράβο. Εκεί η κριτική ικανότητα πήγε περίπατο.
Να πεταχτώ και εγώ στην κουβέντα…
Το “πρόβλημα” (μου) με τον Γκερς είναι πως κάνει καραγκιοζιλίκια και τίποτα άλλο. Πάντα μα ΠΑΝΤΑ από τότε που είδα τα πρώτα λαιβ βίντεο Maiden με αυτόν, ο τρόπος που συμπεριφέρεται πάνω στη σκηνή με ξενέρωνε. Ειδικά αν τον συγκρίνω με τον Smith. και περιοδείες Powerslave, SSOASS κλπ… η μέρα με την νύχτα. Δεν έχει να κάνει με κόμπλεξ και έριδες ή αν είναι καλός μουσικός, αλλά με την αισθητική μου. Είναι αυτό που είναι πάει και τελείωσε. Κατά τα άλλα είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία των Maiden, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς λογικός άνθρωπος. Επίσης αν είσαι λογικός άνθρωπος καταλαβαίνεις πως πολλές φορές είναι στο mute λόγω των …ακροβατικών που κάνει. Όταν έρχεται η ώρα να παίξει τα θέματά του τον δυναμώνουν πάλι…
Στο ον τοπικ τώρα. Είδα και εγώ Blaze στην Πάτρα, αλλά ο χώρος ήταν άκυρος (λόγω προβλήματος της τελευταίας στιγμής έπρεπε να αλλάξει το club που θα γινόταν το Live) και σε καμία στιγμή δεν ένιωσα πως παρακολουθούσα κανονική συναυλία. Όντως ο Blaze το παλεύει όσο μπορεί και η φωνή του είναι καλοδιατηρημένη, έχει και καλή μπάντα, αλλά δεν πέρασα τόσο καλά όσο περίμενα. Οι Maplerun είναι πολύ δεμένο σύνολο και το καταλαβαίνεις αυτό όταν παίζουν. Αν γουστάρεις αυτό το υβρίδιο μοντέρνου μέταλ που παίζουν περνάς καλά στα λάιβ τους ( λόγω περιορισμένου χρόνου έπαιξαν πολύ λίγο, σκάρτα 25 λεπτά αν θυμάμαι καλά-και αν κατάλαβα καλά έπαιζαν περισσότερο κανονικά)
Αγαπητέ Ιγνάτιε, για ποια πλειοψηφία των leads μιλάς;
Αυτό είναι το περσινό setlist και σε παρένθεση ποιοι παίζουν τα leads σε κάθε κομμάτι:
If Eternity Should Fail (Smith)
Speed of Light (Murray / Smith)
Children of the Damned (Smith)
Tears of a Clown (Smith / Murray)
The Red and the Black (Smith / Gers / Murray / Smith)
The Trooper (Smith+Gers / Murray)
Powerslave (Murray / Smith / Murray)
Death or Glory (Murray / Smith)
The Book of Souls (Murray / Gers / Smith / Smith)
Hallowed Be Thy Name (Gers / Murray)
Fear of the Dark (Gers / Murray)
Iron Maiden (-)
The Number of the Beast (Murray / Smith)
Blood Brothers (Murray / Gers)
Wasted Years (Smith)
Ο Gers έχει κάποιο solo σε 6 από τα 15 κομμάτια του set. Από αυτά, στο “The trooper” ντουμπλάρει το solo του Smith μαζί με τον Smith και στο “Hallowed be thy name” σκοτώνει το solo του Smith, όπως έκανε παλιά σε κάτι “The evil that men do” όταν τους πρωτοείδα με Blaze στα φωνητικά.
Η μόνη αξιομνημόνευτη στιγμή που σολάρει ωραία είναι στο “Blood brothers”.
Εννοώ, ΟΚ, όλοι αγαπάμε τους Maiden και οι περισσότεροι σεβόμαστε και την προσφορά του Gers συνθετικά τόσα χρόνια. Αλλά μη γράφουμε ανακρίβειες. Η αναφορά σου σε άλλες live μπάντες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, αλλά έτσι κι αλλιώς καμία άλλη μπάντα δεν πιάνει τους Maiden live, οπότε μιλάμε για άλλα standards. Και για αυτά τα standards - και πάντα αναφορικά με συναυλίες - ο Gers βρίσκεται στη σκηνή κυρίως για το show και για 2-3 solos.
Σταματάω εδώ, γιατί εγώ ξεκίνησα το off topic και το τράβηξα.
λίγες τους πιάνουν, το καμία είναι υπερβολή.
Σε αυτό εδώ το σημείο εννοείς; Παρεμπιπτόντως, τρομερή διασκευή. Όπως και οι άλλες Maiden, όπως και οι Metallica. Φινλανδοί είναι οι τύποι 
και από τον Gers παίζουν καλύτερα 
.